CHAPTER 9 [The Proposal]
[AGA]
“Because you are not late.” he said and wears his winning smile.
“I hate you” inis na sabi ko.
Sa sobrang inis ko sa sinabi nya binato ko sya ng crumpled tissue paper. Tinamaan sya sa muka, buti nga sa kanya. Bwisit sya!
Alam ko namang palagi akong late. Bakit kailangan pa nyang ipamuka sakin?
“Woah! What’s that for? Nagtanong ka diba? Sinagot ko lang naman.” Natatawang sabi nya.
At talagang natutuwa pa sya na naiinis ako. Calm down Aga! Huminga ako ng malalim habang nakapikit at mahinang bumilang…
1…2…3…4…5…6…
“What are you doing?” kunot noo nyang tanong sakin.
“Calming myself.” I said.
“So? Are you ok now? Can we start our business meeting?” tanong nya.
Muntik ko ng makalimutan yung meeting namin. Tsk! Last chance ko na nga pala sya, kapag minamalas ka nga naman.
“Fine! *deep sigh* So Mr. Villas, what made you accept our proposal? To think na hotel ang business mo.” tanong ko sa kanya.
“Ms. Fernandez it doesn’t mean na porket hotel ang business ko ay hindi ko na i-co-consider yung proposal nyo. Unang una dahil magkakaroon ako ng benefits dito. And diba dapat ako ang nagtatanong sayo ngayon kung bakit gusto nyong mag-invest sa hotel ko? Samantalang your restaurant can stand on its own.” Sabi nya at tinitigan akong mabuti.
God! Grabe ang seryoso naman kausap nito, lalo tuloy akong hindi mapakali dito. Hindi ako sanay sa mga ganitong business meeting. Hindi ako komportable. Malay ko ba kasi sa business no. Model ako, sa pakikipag-socialize ako magaling at sa pag-po-pose.
Oo na, ako na ang walang alam sa business.
Napansin nya ang pagtahimik ko kaya nagsalita ulit sya
“Tell me Ms. Fernandez, is this your first time on a business meeting?” Medyo natatawang tanong nya.
Manghuhula ba sya? I’m trying to look professional naman ahh? Nahalata pa din nya? Grabe hindi ba ko magaling umarte?
“Shut up!” inis na sabi ko sa kanya.
“I’ll take that as a yes.” nakangiting sabi nya sakin.
And I gave up! There’s no use in pretending. Huli na naman e.
“Fine. I’m not a business minded person, it just that I have no interest when it comes to business because it doesn’t suit my personality and it is just for boring people like you.” Paliwanang ko sa kanya.
Tinawanan lang nya ko sa sinagot ko. Wow, so ano namang nakakatawa sa sinabi ko?
“Don’t laugh, you look stupid” inis na sabi ko sa kanya at uminom ako ng tubig para kalmahin ang sarili ko.
“I’m sorry I just can’t help it. You just remind me of someone. ” he said
“Who?” I asked
“My sister.” he said and smile
Oh, ok. So may kapatid pala syang babae.
“So, since you’re not that interested in business matter…we’ll not take this meeting seriously.” He said habang inaayos nya yung mga folder sa lamesa na parang nililigpit nya.
I sigh in relief. Buti naman, akala ko mamamatay na ko sa boredom dito e.
“Thank you Mr. Villas” bulong ko.
“Liam, call me Liam. Drop the formality. So relax and take this meeting as a usual friend conversation.”
Sabi nya at tuluyan nang niligpit ang mga gamit nya even his laptop na inopen nya kanina ay pinatay nya at iniligpit na din.
“We’re not even friends.” I said.
“So, let’s be friends then. Alam ko na hindi maganda yung first meeting natin. So… friends?” tanong nya sakin at inilahad nya yung kamay nya for shake hands.
Nag-aalinlangan pa kong abutin yun pero since may point din naman sya kaya tinanggap ko yung kamay nya at nakipagshake hands.
“Hmm bakit mo nga pala niligpit yung mga gamit mo?” curious kong tanong.
“Para maging mas kumportable ka.” sabi nya
“Oh, ok. Ganyan ka ba sa lahat ng nakaka-meeting mo?” tanong ko ulit
“Minsan. Kapag beginner palang yung kausap ko.” sabi nya na pinipigilan yung pagtawa.
“Oo na! Ako na ang beginner. Tsk, yabang.” sabi ko sa kanya.
In fairness naman sa kanya, sya pa yung nag-aadjust. Siguro nga tama nga sila, mabait sya.
“Hmm Liam?” Nag-aalangan pa kong tawagin sya sa first name nya. Tumingin sya sakin at naghihintay nang susunod kong sasabihin.
Huminga muna ako ng malalim bago ako tuluyang nagsalita.
“I’m sorry dun sa pagtataray ko sayo nung first meeting natin sa hotel mo. Ikaw naman kasi eh. Tinawag mo kong unprofessional, alam ko namang late ako e, bakit kelangan mo pang ipagsigawan? Nakakainis ka nun! Tapos sikat ako pero hindi mo ko kilala! Nakaka-“ naputol yung sasabihin ko nung nagsalita sya
“Woah. Stop there Miss. Hahahaha. Nagso-sorry ka ba talaga? Kung nagso-sorry ka talaga, you just say I’m sorry and don’t reason out.” Sabi nya na na-aamaze sakin.
“Ok. I’m sorry. It just th—“ naputol ulit yung sasabihin ko
“Kakasabi ko lang. Ok, kalimutan na lang natin yun and I’m sorry din kung nasungitan din kita.” He said with sincerity.
“So Aga, right?” he asked
“Call me Lira.” I said
“Ok then, Lira.” Sagot nya.
I don’t know kung bakit Lira yung sinabi kong itawag nya sakin, siguro dahil sa ginawa nyang pag-a-adjust at pag-intindi sa akin. Hayaan na nga, friends na naman kami.
“You asked me earlier kung bakit ko in-accept yung proposal mo. Actually, nung nakita ko na galing sa Heavenly Food Restaurant ang proposal hindi na ko nag-dalawang isip pa.” Sabi nya.
“Nakakahiya man sabihin dahil anak ka ni Chef Gee. I am dying to be one of chef gee’s apprenticed.” Medyo nahihiyang pahayag nya.
“Wow! Really? So you like to cook? Eh bakit hotel ang business mo?” tanong ko sa kanya
“Unang in-offer ng father ko yung pagmamanage ng hotel sa Ate ko. Kaya lang as I’ve said pareho kayong walang hilig sa business so after ko grumaduate ng collge, sakin nya pinasa. Pero culinary ang kinuha kong course sa De Lasalle.” dagdag pa nya
“Rival pala tayo ng school. I’m from Ateneo De Manila” nangingiti kong sabi.
“Oh? Kaya pala mainit kaagad ang ulo mo sakin.” pagbibiro nya
“So is it ok to ask you kung bakit hindi alam ng public na your Chef Gee’s daughter to think na sikat ka?” nag-aalangang tanong nya saakin
“Oh,yeah. Because I’m not proud to be his daughter. You know, I’m a public figure and madami na kong naging issue na hindi maganda. Sa madaling salita, I want to protect his good reputation.” I said and give him a sad smile.
“I’m sorry about that.” Sabi nya
“It’s ok.” sabi ko.
Dahil sa tanong nya, bigla kong na-alala yung deal namin ni Dad. Shoot! Bakit ba makakalimutin na ako?
Ito na yun eh. We’re friends na at gusto nya maging apprenticed ni Dad. Pwede ko yung gamitin para mapapayag sya sa deal namin. Kailangan ko syang mapapayag! Last chance ko na to.
“So Liam, nagtanong ka din naman ng personal sakin so para maging fair naman tayo, do you have a girlfriend or are you dating someone?” taong ko.
“I don’t have time for that” sagot nya
“Do you want to get married someday?” tanong ko ulit
“Of course. I want to get married someday. Why are you asking me that all of a sudden?” nagtatakang tanong nya
“What if I will ask you to marry me? Would you say yes?” sabi ko
“W-what? W-why?” tanong nya
“Just answer my question. If ever I will ask you to marry me would you say yes?” tanong ko ulit
“Maybe? Come on, you are good looking and kind? Kahit sino gugustuhin pakasalanan ka” sabi nya na hindi sigurado.
“So will you marry me?” tanong ko ulit.
“W—WHAT? Are you serious?” tanong nya
“I’m dead serious! Papakasalan mo ba ko?” tanong ko ulit
“Bakit? Seriously Lira? This is our second meeting and you are asking me to marry you? Are you insane?” sunod-sunod na sabi nya
“Yes! Maybe I’m insane. Don’t worry after 6 months naman magdi-divorce din tayo. Kaya hindi ka matatali sakin. I’ll set you free after 6 months… promise.” Sabi ko sa kanya.
Nagmamakaawang sabi ko pala sa kanya, itinaas ko pa ang kanang kamay ko na parang nanunumpa.
Nagtataka sya sa mga sinasabi ko kaya para lalo syang maliwanagan sinabi ko sa kanya yung deal namin ni Daddy, kinuwento ko sa kanya nang walang labis at walang kulang. And after kong sabihin sa kanya lahat ito ang natanggap kong sagot…
“Ano naman ang mga benefits na makukuha ko pag nagpakasal ako sayo? Hindi naman pwede na makuha mo ang gusto mo tapos ako wala?” tanong nya.
“Good question. Hindi ka naman mawawalan e, in fact magkakaroon ka pa nga. And I’m sure magugustuhan mo pa yung mapupunta sayo. Let’s say na kapag nagpakasal na tayo sa States. Ikaw na ang mag-ma-manage ng Heavenly Food Restaurant plus matutupad mo na din ang pangarap mo na maging apprenticed ni Daddy hindi lang apprenticed… SON-IN-LAW pa!” pangungumbinsi ko sa kanya.
“And after ng marriage? Babawiin mo?” naniniguradong tanong nya.
“Nope. Hindi ko babawiin yung business BUT… 50/50 tayo sa profit nitong restaurant. Since ikaw ang magmamanage at sakin naman talaga nakapangalan kaya dapat may hati din ako” sabi ko
“Unfair naman ata yun. 50/50? Eh ako lang lahat ang kikilos para mapalago ang restaurant?” sabi nya.
“Ok, ok fine! 40/50. Ano deal?” tanong ko.
Hindi muna sya nagsalita at parang pinag-iisipan pa lahat ng sinabi ko.
“I need time para pag-isipan yung offer mo Lira. Hope you understand hindi madaling magpakasal.” Sabi nya.
“Ok. Pero please, wag mo masyadong tagalan mag-isip. Almost one month na lang yung natitira sakin at alam ko naman na you’ve waited 6 years para lang mapansin ni Daddy. Wag mong sayangin yung opportunity” sabi ko sa kanya.
Umalis na si Liam at naiwan ako sa loob ng V.I.P room.
Sana lang talaga pumayag sya. Call me desperada pero I just want to make may father happy.
**********