Δεν το πιστευω τι θα κανω τωρα που θα παω;;;
Ειδα τους τρεις στρατιωτες να πιανουν το παιδι και να τον τραβανε προς ενα σπιτι...αμα τους ακολουθησω μπορει να μαθω κατι...
Ακουλουθησα τους στρατιωτες λοιπον στο σπιτι και μολις μπηκαν μεσα... μπηκα και εγω μαζι τους...
Το σπιτι ηταν παλιο...σιγουρα εδω κανενας φτωχος θα μενει...
Οι τρεις στρατιωτες με το παιδι πηγαν προς τα κατω...
Κοιταξα για λιγο και ειδα ενα πυκνο σκοταδι....τωρα να παω;... αξιζει..;;
Αλλα για να μαθω τι συμβαινει πρεπει να παω..
Περπατησα προς τα κατω και καποια στιγμη ειδα μια φωτια...
- ωραια παει και αλλος ενας απο τους αυτους...ειπε ο Στρατιωτης και περασε απο μπροστα μου..
Δεν μπορω να καταλαβω τιποτα... τι συμβαινει.....
Προχωρησα προς τα μεσα σιγα σιγα..και τοτε ειδα κατι που με τρομαξε... φωνες και χερια απο τις φυλακες..
Τι ειναι εδω μεσα...
Προχωρησα σιγα σιγα προς τις φυλακες και εβλεπα ανθρωπους να κλαινε και να ζητανε βοηθεια...
Φυσικα εμενα δεν με βλεπουν και γιαυτο δεν με εχει πιασει κανενα χερι...
Στην τελευταια φυλακη ηταν ενα παιδακι το οποιο αγκαλιασε μια γυναικα....ηταν εκεινο το παιδακι που επιασαν
- μαμα φοβαμε... της ειπε και την αγκαλιασε γερα...
- εγω ειμαι εδω μωρο μου..
Ειπε αυτη και τον φιλησε στο κεφαλι..
Πηγα πιο κοντα και ειδα οτι το παιδακι ειχε χτυπησει στο ποδι...
Κοιταξα παλι πισω αλλα τιποτα... η ιδια σκηνη... χερια να προσπαθουν να πιασουν κατι και φωνες που ολο και δυναμωναν..
Καλητερα να φυγω απο εδω...
Περπατησα προς τα πισω και εφτασα στις σκαλες..
Κοιταξα τον τοιχο και εγραφε φυλακες του 1880....
Δεν μπορει.....
Εχω παει στο παρελθον....
Ειπα και κοιταξα τον χωρο γυρω μου... οχι...δεν μπορει. ..
Μερια Αιντεν..
Η ομιχλη εφυγε και εγω αρχισα να φωναζω την Λυδια μεχρι που την βρηκα κατω στο πατωμα με ασπρα ματια....
- Λυδια ..
Ειπα και την αγκαλιασα..
Ο Λιαμ ηρθε γρηγορα και ακουμπησε το μετωπο της...
- καταρα...ειπε και με κοιταξε...
- ακριβως..
Ειπε μια φωνη απο πισω μου...
Γυρισα και ειδα τον Ραιαν
- τι της εκανες;.
Ειπα και σηκωθηκα πανω..
- η αδερφυ ψυχη σου αυτη την στιγμη βτισκεται στο παρελθον...στο δικο μου παρελθον....
- φερτειν πισω...
Ειπα και πηγα προς το μερος του..
Αυτος εξαφανιστηκε και μετα εμφανιστηκε πεντε βηματα μακρια μου..
- τσου..τσου..τσου...αχαχαχ...δεν προκειται...θα μεινει στο παρελθον για παντα... θα ειναι μια αναμνηση...
Τιποτα παραπανω... και σε λιγο και εσυ το ιδιο..
Ειπε και ως μαυρη ομιχλη ηρθς κατα πανω μου..
Ο Λιαμ πηρε το σωμα της Λυδιας και ετρεξε προς το δασος
- δεν μπορειται να την σωσετε... κανεις δεν μπορει..
Μου ειπε και γελασε..
- ουτε εσυ μπορεις να την σωσεις...
Μου ξανα ειπε και αυτη την φορα πηγα κατα πανω του...
Τον χτυπησα μια φορα και αυτος επεσε προς τα πισω .
- μμμ αυτα τα σωματα σας δεν παθαινουν τιποτα..
Ειπε και ξανα γελασε...
- θα σε κανω να πονεσεις....του ειπα και ξανα επιτεθικα...
Αλλα αυτη την φορα μια μαυρη μπουνια απο ομιχλη με πετυχε στο προσωπο...
Πηγα τρια βηματα προς τα πισω και μετα τον ενιωσα να με πιανει και να με πεταει σε ενα δεντρο λιγο πιο μακρια
Δεν πρεπει να τον αφησω να με κερδισει...δεν πρεπει..
Ειπα και σηκωθηκα..
- θα πεθανεις.. μου ειπε και ξανα ηρθε καταπανω μου...
Μερια Λιαμ..
Τρεχω στο δασος με την Λυδια στα χερια αλλα καποια στιγμη νιωθω μια λαμψη μπροστα μου και σταματαω..
Κοιταω μποστα και βλεπω μια κοπελα που ελενχει μια κοκκινη σφαιρα
- τι εγινε;... δεν μας αρεσει η ενεργεια..
Ειπε και χαμογελασε...
Ερειξε την σφαιρα καταπανω μας και εγω περπατησα λιγο μακρια και ενιωσα η σφαιρα να πετυχενει το παπουτσι μου..
Και ετσι εγω και η Λυδια πεσαμε στο χωμα..
Την κοιταξα κι ειδα οτι ακομα ειχε ασπρα τα ματια της και καμια κινηση... τιποτα.
- αυτο ειναι το κοριτσι ειπε.... και την πλησιασε..
- αστην...ειπα και ενα ξυλο που ηταν στο εδαφος πηγε προς τα εκεινη..
Αυτη το επιασε και τοτε την ειδα να ρουφαει την ενεργεια...
- καθε οργανισμος εχει την δικια του ενεργεια...ειπε και τα χερια της εγιναν κοκκινα...
- αυτο που θα κανω τωρα θα μου αρεσει παρα πολυ ειπε και μου πεταξε μικρες μπαλιτσες που εσκασαν και με πεταξαν προς τα πισω..
Πηγε να ακουμπησει την Λυδια αλλα εγω με το χερι μου την εφερα κοντα μου...
- δεν θα την προστατευεις και για πολυ... σε λιγο θα ειναι δικια μου..ειπε και με πλησιασε....
Μερια Αιντεν
Παει να με χτυπησει παλι αλλα τοτε τα χερια μου που ηταν γεματα φωτια του ακουμπανε και αυτος πεταγεται πισω.
- πραγαμτικα εισαι πολυ δυνατος Αιντεν.... .
Κριμα που δεν εισαι στην ομαδα μου..
ειπε και εγινε καπνος...
Δεν μπορουσα να δω που ειναι και καποια στιγμη τον νιωθω απο πισω μου..
Γυριζω και αυτος με χτυπαει με αποτελεσμα να πεσω πισω και να χτυπησω το ποδι μου...
- εισαι δυνατος αλλα τωρα εγω ειμαι πιο δυνατος...σιγα.σιγα οι δυναμεις μου θα επιστρεψουν και τοτε ο κοσμος σας θα πει αντιο...
Μου ειπε και με σιγανα βηματα προχωρησε προς τα μενα...
Μερια Λυδιας
Βγηκα εξω απο το σπιτι και αυτο που ειδα με παγωσε...
Δεν ειχα προσεξει οτι εδω δεν ηταν απλα ενα νεκροταφειο αλλα και ενα στρατοπεδο μαχης..
Διαφορα πτωματα ηταν στο εδαφος και οπλα πεσμενα γεματα αιμα...αιμα ανθρωπου..
Δεν ηθελα να πλησιασω...
Δεν ηθελα να παω εκει..
Ομως... πρεπει να μαθω... πρεπει να φυγω απο εδω.... πριν ειναι πολυ αργα..
Ειπα και κοιταξα τον χωρο γυρω μου...
Μερια Λιαμ.
Η αγνωστη ηρθε καταπανω μου και με χτυπησε...
Η Λυδια ηταν πεσμενη στο πατωμα και με κοιταγε...φυδικα δεν μπορουσα να καταλαβω αμα εχει ξυπνησει...το μονο που ξερω ειναι οτι πρεπει να την σωσω...
Με το χερι μου ελενξα το κλαδι που την χτυπησε και αυτη επεσε κατω..
Μετα απο ενα λεπτο κοιταξε και τα ματια της εγιναν κοκκινο ροζε...
Πεταξε μια σφαιρα ενεργειας που με χτυπησε και επεσα κατω με δυναμη..
- δεν τα βαζει κανεις μαζι μου.. ειπε και επιασε την Λυδια .
Πηγα να κανω κατι αλλα δεν ενιωθα τα χερια μου..
- αγαπη μου μην προσπαθεις...δεν θα καταφερεις κατι ..αυτη η σφαιρα σου πηρε και την ενεργεια...
Τα λεμε αλλη φορα...ειπε και εβαλε την Λυδια στους ωμους της...
- αυτη θα ερθει μαζι μου ειπε και την επομενη στιγμη ειχε εξαφανιστει στην ομιχλη.... οχιιιιι
ΓΕΙΑ ΣΑΣ!!!!
ΤΙ ΚΑΝΕΤΕΕΕ!!!
ΝΕΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΠΟΛΛΑ ΕΓΙΝΑΝ
■ ΛΥΔΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
■ ΑΙΝΤΕΝ VS ΡΑΙΑΝ
■ Ο ΛΙΑΜ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΓΝΩΣΤΗ
■ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΛΥΔΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΝ ΚΑΚΩΝ
ΑΥΤΑ.....
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ...