Hastaneye gelmiştik Mert ile ama kendimi ağlamamak için sıkıyordum.
Morga doğru gidiyordum ama sakin olmalıyım o da olmayabilirdi.
Yanımızda da doktor vardı morga girdik çok soğuktu gözümden istemsiz bir yaş düştü çünkü Deniz üşürdü burda.
Durduk.
Doktor:
- Hazır mısınız ?
Diye sordu hayır değildim ablamı kaybetmeye daha hazır değildim ama olumlu anlamda kafamı saladım .
Açmadan önce yine doktor konuşmaya başladı.
Doktor:
- Öncelikle söylemeliyim ki hasta buraya geldiğinde ölüydü bilekleri kesik bir şekilde banyo küvetinde bulunmuş.
Dedi ve çarşafı kaldırdı .
Çarşafı kaldırdıktan sonra uzunca yüzüne baktım oydu işte ablam ölmüştü kaybetmiştim onu oysaki daha yeni bulmuştum onu.
Mert'e sarılıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım çünkü o da bırakmıştı beni.
Morgtan çıkınca yere yığıldım kasıklarımdaki ağrıyı hissettim ve kendimi karanlığa bıraktım.
Doktorlar Su'yun etrafına toplandı ve acile aldılar Mert ise kapının önünde bekliyordu ve birden makineden o lanet ses çıktı ve düz çizgi görüldü Mert duvarları yumrukluyordu .
Doktorlar ise elektro şok uyguluyordular Mert ise kapının önünde sinirle bekliyordular ve Su'nun kalbi yine atmaya başladılar ama bu seferde kanamayla ilgilendiler 4 saat sonra kapı açıldı.
Mert:
- Durumu nasıl.
Doktor:
- Su hanım şu anlık iyi hayati tehlikeyi atlattı kanamasınıda durdurduk fakat malesef Su hanım bir bebeğini kaybetti.
Mert düşündü aşık olduğu kadının yaşamasına mı sevinse tek çocuğunu kaybettiğine mi üzülse diğerinin yaşadığına mı sevinse yoksa bunları karısına nasıl açıklayacağını mı düşünse