#58 - Change of Hearts
.
Andrea's POV
.
I was wishing the whole day na sana mali lahat ng iniisip at nararamdaman ko sa biglaang pagbabago ni Tristan. Maaari bang magbago bigla ang nararamdaman nya in just two months?
"Pwede ba yun?" Tanong ko not minding the two people in front of me.
"Ang alin?" Tanong ni Wendy.
Nandito kasi ako sa bahay nila. Malapit na ang due date nya at nandito ako para bumisita at para magtanong na din.
"Pwede ba na bigla na lang magbago ang nararamdaman ng isang tao sa isang iglap??" I asked in a hopeless tone.
Napakunot naman ang noo nya sa tanong ko.
"Where is this coming from, Andrea? Nag-away ba kayo ni Tristan kaya ganyan ang tanong mo?"
I am not yet ready to tell Wendy about my doubts. Napayuko na lang ako at napabuntong hininga.
"Hindi naman kami nag-away. Napansin ko lang kasi ang biglang pag-iiba ni Tristan nitong mga nakaraang araw." Pagsisimula ko.
"Paanong nag-iba? Hindi na ba sya sweet?"
Umiling naman ako.
"He's still sweet pero may pagkakataon na iba ang kinikilos nya sa sinasabi nya. I can sense coldness in his voice every time we talked. Pero sweet pa din naman sya. It all started when this Ciara came." Malungkot kong saad.
Agad akong tinabihan ni Wendy.
"Ciara? As in Ciara Ruiz?"
Kinunutan ko sya ng noo.
"Kilala mo sya?"
"Sobrang kilala! Nagbalik na pala sya ng bansa." Tatango-tangong saad nya. "Pero wala kang dapat alalahanin kay Ciara, babae. Ang dapat mong isipin ay ang fiancé mo na yan." She said followed by a deep sigh.
"Bakit si Tristan ang dapat kong alalahanin?"
She sat properly facing me. Side by side kasi ang upo namin kanina. Ngaun nakaharap na sya sa akin at ako naman nakatagilid sa kanya.
"Ganito kasi yan, babae. Si Ciara ang first love ni Tristan." Pagsisimula nya na agad kong kinontra.
"Wait! Akala ko ba ako ang first love nya?!" Assuming na kung assuming, eh sa yun ang alam ko eh.
"Iba ka naman. You are his first true love. Si Ciara first love lang. Magkakilala na silang dalawa since elementary. Alam ko ang istorya nila dahil saksi ako sa kabaliwan noon ni Tristan para sa Ciara na yun."
Sa mga sinasabi pa lang ni Wendy parang iiyak na ako. May mas minahal pa pala si Tristan kesa sa akin. At maaaring mas higit pa sa pagmamahal nya sa akin ang pagmamahal nya kay Ciara.
"Mabait si Ciara. Maganda, matalino. Almost perfect na sana kaya lang may isa syang flaw na hindi kayang tanggapin ng kahit na sino. Kahit ang sarili nya. Only Tristan accepted her. Akala namin magiging okay ang pagkakaibigan nila pero mali pala kaming lahat. Ciara doesn't want anybody to accept her." Saglit na huminto si Wendy para umayos ng upo.
"Ano yung flaw ni Ciara na sinasabi mo?" Singit ko nang magsasalita na sana sya ulit.
"Ciara was a rape victim. She was rape by her foster father and step brother for almost five years during her elementary days. At naulit pa yun sa panibago nyang pamilya nong high school sya. Ciara is a goddess. We can't deny that. I'm sure nakilala mo na sya."
Tumango ako habang pinoproseso ang mga sinabi ni Wendy.
"Ciara already accepted her fate. Na walang lalaking magmamahal sa kanya nang lubos. May mga naging karelasyon din kasi si Ciara na sineryoso nya pero sa huli katawan nya lang din ang habol at ang masaklap pa ay pinagkakalat pa ang nakaraan nya. Nakakaawa nga ang babaeng yun pero ayaw nya na kinaaawaan sya. Tristan on the other hand loved her so much. Baliw na baliw si Tristan kay Ciara. Isa din yun sa reason kung bakit ginawa ko ang lahat para mapalapit kay Tristan noon. Ayoko na mabaliw sya kay Ciara dahil ang totoo walang pakialam si Ciara sa kanya. Ciara is friendly pero hanggang doon lang yun. When we finished middle school at nagkaroon ng magandang opportunity si Ciara para mangibang bansa ay agad nyang tinanggap ang offer sa kanya na magtrabaho bilang isang model sa isang sikat na magazine. Wala na kaming naging balita sa kanya after that."
"How about Tristan?" Usisa ko.
"Nong umalis si Ciara nagbago na lang bigla si Tristan. He came back to his normal self. Inisip nga namin noon na baka nagayuma si Tristan kaya ganon kabaliw kay Ciara. But as years passed naging maganda naman ang epekto ng pag-alis ni Ciara. Not until now." Alam ko na ang tinutukoy nya.
"Ano bang meron kay Ciara?" Naiinis kong tanong. "He invited her to my birthday tomorrow."
Natawa lang si Wendy.
"Walang meron kay Ciara, babae. The question is anong nangyayari kay Tristan kapag nandyan si Ciara?"
Pareho kaming natahimik ni Wendy.
"Dapat ko na bang kausapin si Tristan?" I asked.
Sinimangutan lang nman ako ni Wendy saka bumalik sa dati nyang pwesto.
Hindi ko alam ang gagawin ko. May fiancé pa ba ako na papakasalan two months from now?
Tanging buntong hininga lang ang naitugon ko sa sarili.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Birthday Party..
Maraming bisita ang dumating katulad ng inaasahan ko pero isang tao lang ang hinahanap ng mga mata ko. Si Ciara..
Nasa tabi ko lang si Tristan at mula kanina na mag-start ang party ay hindi nya binibitiwan ang kamay ko. Namamawis na nga eh.
Gusto kong isipin na totoo ang ginagawa nya pero natatakot ako na baka bigla na naman syang magbago pagnakita nya si Ciara.
"Hon, is there something wrong?"
Napatingin ako kay Tristan.
"Mahigpit kasi ang hawak mo sa kamay ko." Aniya.
Agad ko namang niluwagan ang pagkakahawak sa kamay nya.
"I'm sorry.." Saad ko. "Baka kasi bigla ka na lang mawala eh." I kidded kahit na yun naman talaga ang gusto kong sabihin kanina pa.
Natatawa naman nya akong hinapit sa bewang at pinaglapit ang aming mga noo.
"Hindi ako mawawala, hon. Never.. So don't be afraid." Aniya. He kissed my forehead.
Napapikit na lang ako at nagdasal na totoo ang sinasabi nya.
Sana nga hindi ka mawala sa akin.. Tristan. Hindi ko kaya.
"Hello there, lovebirds!"
Sabay kaming napatingin ni Tristan sa nagsalita. Nabuhay na naman ang takot ko nang makita si Ciara.
She's really a goddess. Napakaganda nya sa suot nyang sexy black pleated long gown na lantad ang likod at hanggang hita ang slit. Nakakaakit ang ganda nya.
Hindi ko naiwasang mainsecure sa babaeng kaharap namin ni Tristan.
"Ciara, I'm glad you made it." Ani Tristan na humalik pa sa pisngi ni Ciara.
Ako naman nakatayo lang doon at pinagmamasdan sila. Ihahanda ko na ba ang sarili ko para sa bigla na namang pagbabago nibTristan?
"Syempre naman. This is your fiancé's birthday." She turned to look at me. "Happy birthday, Andrea." Aniya sabay aboy ng isang maliit na kahon.
Tinanggap ko naman yun kasabay ng isang tipid na ngiti.
"Salamat.. Di ka na sana nag-abala." Hindi naman kasi required ang regalo sa event na 'to pero nag-abala pa din sya.
She's kind.
"Ano ka ba! Okay lang yan." Nakangiti nyang saad.
She scanned the people around.
"Marami ka palang bisita. Maybe I can find my special someone here." Biro nya pero para sa akin ay si Tristan ang tinutukoy nya.
Nilingon ko naman ang katabi ko na nakahawak pa din sa bewang ko at nakapako ang mga tingin sa mga tao na tinitingnan ni Ciara.
"May bachelor ba dito, Andrea? Pakilala mo naman ako." Ungot ni Ciara.
Nag-aalangan namang akong ngumiti. Hindi ko naman kasi alam kung may mga binata sa mga bisita ko.
"I know someone who can be your date for tonight." Singit ni Tristan.
Sino naman kaya ang tinutukoy nya? Wag naman sana sya. Harap-harapang pagtataksil yun!
"Really?! Where is he? Gwapo naman ba yan at hindi lang pleasure ang habol?" Alam ko ang ibig nyang sabihin don.
"Trust me, this guy is not like the other guys you dated." Sansala ni Tristan. "Wait here, tatawagin ko sya."
Bago umalis ay binalingan ako ni Tristan. "Hon, I'll be back okay? Wag akong masyadong mamiss."
Hindi ko alam pero natawa ako sa sinabi nya. Natatawa na lang ako na tumango.
Nakahinga ako ng maluwag nang may hanapin sa mga bisita ko si Tristan. Akala ko sarili na nya ang tinutukoy nya.
Lihim akong napangiti.
"He really loves you."
Tiningnan ko si Ciara na nakatanaw din pala kay Tristan.
Chance ko na ba 'to para kausapin sya tungkol sa nakaraan nila ni Tristan kung meron man.
"I don't know if he really loves me." Pagsisimula ko.
"What do you mean? Nakita mo naman diba, ang sweet nya. Swerte mo nga eh. Bihira na ang tulad ni Tristan."
Hindi ko alam kung ngingiti ba ako o sisimangot sa sinabi nya. I chose to take a deep breath saka humarap sa kanya.
"May relasyon ba kayo ni Tristan?" Diretso kong tanong.
Literal na napanganga sya sa tanong ko na sinundan ng malakas nyang tawa. As in tawa talaga. Mabuti na nga lang malayo kami sa mga bisita at konti lang ang tumingin sa kanya. Naconscious naman sya sa mga tingin ng iba kaya pinigil nito ang pagtawa.
"Oh my God! Pinatawa mo naman ako don, birthday girl." Huminga ito ng malalim para kalmahin ang sarili. "Okay.. To tell you honestly, Andrea, my nakaraan kami ni Tristan pero hindi katulad ng relasyon na iniisip mo. He's a very good friend of mine way back in our elementary and high school days. Hindi naman lingid sa kaalaman ko noon na gusto ako ni Tristan but fate is not in favor with that. Hindi ako ang para sa kanya dahil may mga bagay na alam kong hindi nya deserve. Isa na ako doon. I don't deserve any man's love. I have a dark past na kahit na anong gawin ko ay hindi ko matatakasan. Tristan knew my dark past pero hindi nya ito pinansin. Inisip nya na ginagawa ko lang yun para layuan sya. Ang totoo nyan, hanggang kaibigan lang talaga ang turing ko kay Tristan. Hindi ko alam pero hanggang doon lang talaga."
"Nong magtapos kami ng high school nagkaroon ako ng opportunity para ayusin ang buhay ko sa ibang bansa. Tristan that time was madly in love with me. Baliw na baliw na sya sa akin at hindi na maganda ang nagiging epekto ko sa kanya lalo pa at hindi ko kayang suklian ang pagmamahal nya. Kaya bago ko pa masira ang buhay nya, I left the country and I made him promise na sa susunod na magkikita kami ay hindi na sya ang Tristan na baliw na baliw sa tulad ko dahil kahit kailan ay hindi ko kayang suklian ang nararamdaman nya. And last month nga nagkita ulit kami sa isang convention. Mukhang tinupad naman nya ang pangako nya."
I don't know what to say upon hearing those words from her. Akala ko inaagaw nya sa akin si Tristan, yun pala wala syang balak na sirain kaming dalawa. Ako lang itong paranoid.
"What made you think na may relasyon kami ng fiancé mo?" She then asked.
"Nitong mga nakaraang araw kasi parang bigla syang nagbago. He became cold towards me. Hindi na sya tulad nong dati na palakwento at masayahin kapag magkasama kaming dalawa. Kasabay non yung time na nabanggit ka nya sa akin kaya akala ko ikaw yung dahilan ng pagbabago nya." Napatango lang naman sya sa sinabi ko.
"Hindi naman kami laging nagkikita ni Tristan kaya wala akong alam sa bagay na yan. Nagkikita lang kami kapag may meeting ang board of directors. Nasabi naman nya siguro sa 'yo na partners kaminsa negosyo diba?"
Tumango ako bilang tugon.
"Basta wala akong kinalaman dyan. I'm innocent. Wala akong plano na manira ng relasyon." Mukgang totoo naman ang sinasabi nya. "Maybe you should talk to him.. habang ako naman ay ieenjoy ang company ni good looking guy." Aniya sabay nguso sa dalawang lalaking papalapit aa amin.
Si Tristan kasama si William. So si William pala yung nirereto nya kay Ciara.
"Ciara, this is my brother, William. Bro, my old friend, Ciara." Tristan introduced the two.
Nagkamayan naman ang dalawa saka mabilis na sumibat palayo aa amin. Kumawayvpa sa akin si Ciara sabay kindat.
"Mukhang magkasundo na kayo ni Ciara ah. Hindi ako nagkamaling ipakilala sya sayo." Saad ni Tristan.
"Yeah.. She's amazingly kind. At marami syang naikwento sa akin tungkol sayo." Biro ko.
Agad na nangunot ang noo nya.
"Wait! Did she tell you about what I did way back in our elementary and high school days?!"
Natatawa naman akong tumango.
"Oh! That woman! I told her not to tell you!" Napasabunot pa ito sa buhok kaya medyo nagulo ito pero gwapo pa din naman.
"Hon, that was a long time ago. Wag mo sanang isipin na until now baliw pa din ako sa kanya."
Naguguluhan man ako sa pagkadefensive nya ay natawa na lang ako. Mukhang wala ngang kinalaman si Ciara sa mga pagbabago ni Tristan nitong mga nakaraang araw.
"Hindi nga ba? Eh bakit nitong mga nakaraang araw parang bigla kang nagbago? You became cold towards me at kapag nasa paligid si Ciara parang iba ang aura mo. You seem happy ever time she's around."
My words left him dumbfounded.
Kinakabahan ako sa magiging sagot nya peronwala akong ibang dapat gawin kundi tanggaoin kung ano man ang sabihin nya.
.
———————————————