Emmy's P.O.V
Hanggang ngayon di pa rin ako makapaniwala na may boyfriend na ako. Dumadalaw siya paggabi, nag-uusap kami through phone. Ngayon naman, wala akong klase dahil may emergency daw si Ma'am Anito. Siya naman, may pasok pa. First year college na kaya si Vincent. Accountancy ang kinukuha niya.
Dalawin ko kaya?
Wala naman si mommy at si Tito eh.
Alas onse pa ng umaga, pagdating ko dun, noon break na.
Confused ba kayo kung san ang daddy ko?
He died while I was still a baby, about two months old....so I live with my mom.
"Manang, may pupuntahan po muna ako." Tumango lang si Manang at lumabas na ako at sumakay sa taxi.
To: St. Marks Academy
"Salamat po manong!"
Sa waiting shed ako naghihintay sa labas dahil No ID, No Entry..
pffft..
"Ang sakit ng ginawa ni Vincent sakin! Niloko niya ko! huhuhu!"
"Ikaw naman kasi, binigay mo lahat."
"Mahal ko siya eh...Pagkatapos ko binigay lahat, iniwan niya pa rin ako? huhuhu!"
"Tsk..kakarmahin din yun. Uwi na tayo, mukhang uulan oh."
Nakatayo ako habang pinapanuod ang dalawang dalagang tumatakbo at ginawang payong ang kanilang folder ng pumatak na ang mahinang ulan.
Vincent?
Marami naman sigurong Vincent sa mundo diba? Hindi yung akin.
Kawawa naman yung girl, sana karmahin nga kung sino man yung Vincent na yun!
Sa di kalayuan ay nakita ko si Vincent na may baklang kausap. May binulsa sa kanya ang bakla at ngumiti.
Ano yun?
Lumapit ako sa kanila at tinapik si Vincent sa braso, kita ko ang pagkabigla sa mukha niya at pagkamangha.
"E-emmy....Si France, kaibigan ko." he said.
"Hi!" I greeted him.
Ngumiti yung France sakin.
"Ikaw si Lorraine? I'm France...Francine paggabi!" Nakipag appear siya sa kin.
Lorraine?
Ex niya? Di niya naman nakuwento ha.
Tinignan ko si Vincent, pero wala akong sagot na makita. Napatakip na lang siya sa mukha niya.
Tumingin ako sa palibot namin. Sa kaliwa, mga babaeng nagkukumpulan at tila pinag-aaralan ako, taas kilay na kinikilatis ako mula ulo hanggang paa.
Sa kanan naman, nagchichismisan ang mga bakla at sa gitna ay mga lalaking nagtatawanan.
"Panalo ka na Vincent! Congrats!" hiyawan nila at muling tawanan.
panalo san?
Ganito ba talaga kasikat si Vincent?
"So, ano na?" pagbabalik tanong ni France at kumembot. "O ikaw siguro si Nikki, yung babaeng matabil pero mukhang tahimik ka naman eh o si- -"
"No. I'm Emmy." I cut him off and I turned and ran away.
Kasabay ng pagtulo ng luha ko ay ang pagbuhos ng malakas na ulan.
Takbo lang ako ng takbo...walang paroroonan.
Marami akong nabangga pero wala na kong pakialam.
Nang mapagod nako ay huminto ako at pumara ng kotse pauwi.
Pagdating sa bahay ay dumeretso ako sa kwarto ko at sa C.R.
nag shower ako tas nagbihis. Humiga patihaya at blankong tumingin sa kisame.
Lorraine?
Nikki?
Sino pa?
Hindi ko pa nga talaga siya kilala.
Masyado pang maaga.
Natulugan ko na lang ang pag-iisip.
Zzzzz.
Zzzzz.
Zzzzz.
Beep.
Beep.
Tiningnan ko ang phone ko at nakita kong Vincent's calling...
Sinagot ko ito pero di ako nagsalita....
Vincent: Hello.
Me: ....
Vincent: I know your listening....just please, let me explain.
Me: ....
Vincent: Okay, about what you heard, all were lies. I don't even know those girls but I admit, there were plenty girls in my life before you....Are you still there? Emmy....please..
Me: (end call)
sigh..
pero nagpromise ako diba?
Beep.
From: Mommy
I won't be home tonight Emmy due to schedule conflicts but I'll be home tomorrow. Take care nak. Love you.
After reading the text, I inserted it in my pocket and get dressed.
Si manang lang ulit ang natira sa bahay at sumakay ako ng taxi papuntang Evergreen Homes. Sa bahay ng pinsan niya, dun daw siya nakatira eh. Gusto ko talaga siyang makausap....marami akong gustong itanong.
I knocked at the door thrice but nobody answered.
Nang hawakan ko ang knob ay bukas ito....I went in.
Maganda ang place at maluwang. Panglalaki.
Black and grey ang theme.
May naririnig akong bumuntung-hininga sa isang kwarto. Due to curiousity ay sumilip ako and I saw Vincent lying on the bed wrapped with a comforter...freezing.
I dropped my bag and ran to him checking his temperature. He's beyond normal temperature, pinagpapawisan siya pero nanginginig sa lamig. His lips were pale. He's terribly sick.
"Vincent...Its Emmy...I'll bring you to the hospital..wait.."
I said but he held my hand.
"No don't....s-stay." Pautal-utal niyang wika.
I stayed with him. I need to do something. I don't want him to die.
"I'll get something muna, wait." I said and went to their kitchen.
I returned with a handkerchief and a hot water on a basin.
Una kong pinunasan ang noo niya, ang magkabilang braso at mga binti. Tumalikod ako nung naghubad siya para magpalit ng damit. I cooked noodles para makakain siya at makahigop ng mainit na sabaw. Tahimik lang siyang sinusubuan ko. Ginaw na ginaw pa rin siya at nakatalukbong sa comforter leaving only his head visible. I stayed at the right side of his bed.
"You'll be fine." I said and I lie down embracing him from the back. Mas ikinagulat ko ng nag-iba siya ng posisyon at humarap sakin.
He managed to smile. "Thank you."
Kahit ganun lang ay nawala ang mga hinala ko.
"I kept my promise right? Nagpa-ulan ka ba?" I asked.
He stared at me kahit mabigat na ang talukap ng mga mata niya. "When you ran away, I got into fight. Then I followed you but your too far...You must be a runner eh?" He smirked. I hugged him tightly.
Bakit ganun?
Nagagalit ako na natutuwa.
Masaya na naluluha.
He hugged me back.
"Si Yolanda ka ba?"
Huh? I faced him and smiled, "bakit?"
"Kasi gusto ko tayolandalawa"
"Ahaha."
Psshh...
Mas minamahal ko to eh, may sakit na nga babanat pa.
Nang tingnan ko siya ulit ay tulog na and I close my eyes to, hugging each other.