Kabanata 19
Halik
Pinagamit ko kina Shaira ang aking kotse, gusto ko sanang samahan sila dahil lasing na sina Bianca at Karlie pero etong si Shaira ay pilit na pinagtutulakan ako kay Johansson.
"Sumama ka na sakanya! I will be okay!" iyon ang sabi niya at tinawag na si Johansson na may kausap.
"You sure?" tanong ni Johansson pagkatapos sabihini ni Shaira sakanya ang desisyon niya.
"Oo nga. Kaya ko naman, iiwan ko sa daan ang magsusuka!" parinig niya sa dalawa pa naming kaibigan na nakasandal sa railings, nakapikit na si Bianca pero nagagawa pang tumayo.
Tumango ako at binigay sa guard ang susi ng aking kotse para hindi na kailangan na buhatin ang dalawa patungo sa kotse. Hinintay naming kunin noong guard ang aking kotse at nang nakarating na ito ay binuhat na namin ang dalawa papasok.
"Take care, Tiara." makabuluhang sabi ni Shaira
"You take care." balik ko "Seriously, call me kapag nakauwi na kayo." sabi ko at nagpaalam na silang umalis
"Bye Guys!" binaba ni Karlie ang kanyang bintana para sabihin iyon, tumawa ako at kinawayan sila
"Let's go?" sabi ni Johansson nang tuluyan nang nakaalis ang tatlo
Tumango ako at sumunod papunta sakanyang sasakyan, medyo malayo iyon at pinipilit ko na lang na imaintain ang mukha ko kahit na gusto ko ng sumimangot dahil sa sakit ng paa ko.
Nasa likod niya ako at nang tumigil siya para hanapin ako sakanyang likod ay tumigil rin ako sa paglalakad. Ngumiti siya at binalikan ako, hinawakan niya ang kamay ko at sabay kaming naglakad ulit.
Pinatunog niya ang kanyang sasakyan at pinagbuksan niya ako ng pintuan. Nang nasa loob na ako ay nanatili parin siya sa pintuan at titig na titig sa akin.
Nagtaas ako ng kilay at tinignan rin siya, if you want to play the staring game then I'm willing to do it with you.
Nanliit ang mata niya at nanatili paring nakatingin sa akin, sa huli ay ako ang nag-iwas ng tingin. If I don't stop...
Tumawa siya at hinawakan muna ang pisngi ko bago isara ang pintuan, pinanuod ko ang pag-ikot niya patungo sa driver's seat.
"Sa tingin mo magiging ayos lang sina Shaira?" tanong ko. Half of me says that it's right to lend them my car and the other half says that it might lead them to accident.
"Oo naman, she's not drunk. Sina Bianca at Karlie lang." tumango ako sa sinabi ni Johansson. Okay, I'm being paranoid. Shaira is a responsible driver, hindi siya gagawa ng bagay na magpapahamak sakanila.
Tumango tango ako para iconvince ko ang sarili ko na ayos lang ang lahat.
"Is it okay?" tanong ko pagkatapos kong buksan ang bintana ng kanyang sasakyan, I love the cold breeze during nights. Tumango siya kaya lalo akong ngumiti, binalingan ko ang bintana at pinagmasdan ang city lights. Kakaonti lang ang nakikita kong sasakyan, siyempre madaling araw na. May pick up pa akong nakita na may nakasakay na magkakaibigan sa likod at naghihiyawan.
Nang tumigil kami dahil sa traffic lights ay kinuha niya ang kanyang phone at niconnect iyon sa player ng kanyang sasakyan. Kinagat ko ang ibabang labi ko nang narinig ko ang intro ng kanta.
I look at her and have to smile
As we go driving for a while
Her hair blowing in the open window of my car
Agad kong inayos ang buhok ko na nagulo dahil sa hangin, why does it feel so accurate? Tila kay hirap lumunok dahil sa kanta, ang hirap pa niyang lingunin. Nanatili ang tingin ko sa labas at nagkunwaring normal lang sa akin ang lahat kahit na sobrang lakas na ng tibok ng puso ko ngayon.
"And I've got all that I need right here in the passenger seat..." napalingon ako dahil sa pagsabay niya sa kanta, he's looking at me while continue driving. He smiled when he saw me look at him. Tinikom ko ang nakaawang kong labi at binalik ang tingin sa harap, para akong kinapusan ng hininga kahit na sumasalubong ang hangin sa aking mukha.
Narinig ko ang munting tawa niya "Oh and I can't keep my eyes on the road, knowing thaht she's inches from me." ngumuso na ako at nilingon siya ulit. Matamis ang ngisi ang ibinigay niya sakin. A genuine smile that is forbidden for the world to see. Ako lang, ako lang ang may pribilehiya makakita ng ngiti niyang ganito.
"My mind pounds and I can't think
Scared to death to say I love her..."
Mahina lang ang pagkakasabi niyang iyon at kailangan ko pang lumapit ng kaunti saknaya para marinig siya. Napahawak ako sa seatbelt ng bigla siyang nagpark sa gilid.
The song is still there as he claim the distance between us, he first held my hand at napatingin ako doon. He's gently rubbing my hand using his thumb
"I've been waiting so long to play this while you're on my passenger seat." sabi niya
Tumingin ako sa mga mata niya at nakatitig rin siya sa akin. I... I don't know what to say. He's so close and I feel conscious that he is this close to me. Kinagat ko ang labi ko
Bumaba ang tingin niya sa aking labi, umawang ang bibig niya habang nakatingin sa aking labi. Napatingin rin ako sakanyang mapupulang labi na nakaawang rin at naghihintay ng mangyayari.
Pumikit ako ng lalo siyang lumapit sa akin. It may sound cliche but my heart stopped beating when I felt his soft lips on mine, automatic na tumaas ang kamay ko patungo sa kanyang dibdib habang ang sakanya naman ay nasa aking panga, guiding me to open my mouth.
Kiniyom ko ang kamay kong nasa kanyang dibdib ng lumalim ang aming halik, this is my first time and I don't know if I'm doing it right! Hell, all I can think about are his kisses and his hand that is now on my nape to deepen our kiss.
Dumoble ang lakas ng pintig ng puso ko pagkatapos ng malalim na halik na iyon, wala akong maramdaman kanina kundi ang kanyang mga halik and this is the aftermath. Hinahabol ko pa ang hininga ko nang hinawakan niya ang aking labi.
"I-I'm sorry, I was carried away." umiling ako sa sinabi niya.
"Bakit ka nagsosorry?" hindi ko maiwasan ang pagkabigo
"I should wait for you to be ready bago kita halikan..." nagkatinginan kami. He's really responsible, huh? Pati sa halik ay kailangan may permiso.
Kinagat ko ang labi ko para pigilan sa kung ano man ang sasabihin ko, bumaba ang tingin niya sa aking labi pagkatapos ay pumikit ng mariin. He even cursed before starting to drive again. Natawa na lang ako sa reaksyon niya.
Magkahawak kamay kami hanggang sa pumasok sa aming subdivision, binati ako ni Manong na in-charge tuwing gabi sa aming malaking gate, tinahak namin ang malawak na hardin at nang nasa tapat ng bahay ay nakabukas ang ilang ilaw. Nakalimutan sigurong isara ni Manang, 'di bale at ako na lang ang gagawa noon.
Sinara niya ang makina ng sasakyan at naunang bumaba, hindi ko na siya hinintay na pagbuksan ako. Ngumuso siya nang nakababa ako. Narinig ko ang pagbukas ng pintuan kaya napatingin kami doon.
Si Mommy na naka-bathrobe ang lumabas, pagsak ang kanyang kulot sa dulo niyang buhok at nakatingin sa amin. Nakatingin siya sa amin na walang ngiti sakanyang labi, napakagat ako ng labi. Shiz, I forgot to tell them that I went out!
Ang alam ko ay pumunta silang Tagaytay kaninang hapon kaya hindi na ako nagpaalam, thinking that they don't want to be disturb...
"I'm sorry for bring her this late, Tita." inunahan ako ni Johansson sa pagsalita, tumingin sa akin si Mommy pagkatapos ay kay Johansson naman
"You were at BGC?" tanong niya gamit ang kalmadong tono, taliwas sa iniisip kong magiging tono niya. They were really not strict about us going out basta ba't alam nila kung saan at sino ang kasama namin at hindi ko iyon nagawa ngayon kaya lubusan na lang ang pag-alala ko.
"Yes, Tita. I'm sorry." ulit ni Johansson
"It's okay, Zeeyan. His Dad and I were worried dahil akala namin ay sa school lang siya pupunta." ngayon ay nakatingin silang dalawa sa akin
"I'm sorry, Mom. I thought you were in Tagaytay that's why I didn't bother to text you."
"We were, darling, para bisitahin ang Tita Cielo mo." tumango ako sa sinabi niya
"I'm thankful na ikaw ang naghatid sa aking anak, Zeeyan. Nag-aalala ako't dala niya ang kanyang kotse sa ganitong oras." luminga linga si Mommy para hanapin ang dinala kong kotse pero nang wala siyang nakita ay ngumiti na lang siya kay Johansson
"I will never let her drive alone at this night, Tita." sabi ni Johansson
"O'sya, you better get going. Madaling araw na at baka magtawag na ng NBI si Adam." tawa ni Mommy at niyakap si Johansson, may binulong siya kay Johansson na hindi ko narinig.
"Alis na po ako." paalam niya at lumapit na sakanyang sasakyan, sumulyap muna siya sa akin at pinakita ang kanyang phone, tumango ako at ngumiti. Hinintay kong makaalis siya ng tuluyan bago harapin si Mommy na ngayon ay nasa hagdanan na.
"Mom! Anong sinabi mo kay Johansson?" tanong ko
Umiling siya at tumawa "It's just between him and me, darling." sabi niya at bago pa ako makapagsalita muli ay nakapasok na siya sakanilang kwarto.
I received a message from Johansson, saying that he's home and tiring this day was.
Zeeyan Johansson:
But it's worth it. :)
Nilayo ko ang phone ko at sumigaw sa aking unan. What's the meaning of his last message? Why it is worth it? Ahh! Is it... because of our... kiss!?
Naligo ako sa pagbabaka sakaling matangay ng tubig ang iniisip ko, habang nasa ilalim ng shower ay napahawak ako sa aking labi. I can still feel his lips on mine and I can't believe that we did it!
Tinapik ko ang aking dalawang pisngi para matauhan. Come on, Tiara... Don't tell me ilang araw ka magiging ganito. Magtataka lahat ng taong nakapaligid sa'yo dahil sa iniisip mo at iisipin nilang nababaliw kana!
I was smiling when I'm putting my pajama set on, I frowned when I realized that I was smiling on the same reason! Binagsak ko ang katawan ko sa aking kama at pinilit na matulog. Bago ako maligo ay nagpaalam ako kay Johansson na matutulog na, we exchanged our good nights. True enough, I tried to sleep pero ang tangi ko lang naiisip ay iyong halik kaya naisipan kong maligo at ngayong nakaligo na ako ay iyon parin ang nasa utak ko!
Pinikit ko ng mariin ang mata ko at nag-isip ng kung ano-ano. Nag-beep ang aking phone at automatic na bumukas ang mata ko at bumangon para abutin ang aking phone na nasa nightstand. You better be worth it...
Zeeyan Johansson:
Are you asleep? Can't stop thinking about you.
Halos itapon ko ang phone ko sa nabasa ko.
I'm not sleeping, Johansson! And I'm also thinking about you and the kiss! Darn it.
Pinilit kong huwag mag-reply kahit na kating kati ang mga daliri kong replayan siya. Pinalibutan ko ang katawan ko ng comforter at pinilit na matulog ulit.
Nagising ako ng masakit ang aking ulo, tinanghali rin ako ng gising. Mabilis akong bumangon at tinali ang aking buhok. Lumabas ako ng kwarto ng hindi inaalala ang aking mukha.
Nakaramdam ako ng gutom nang naamoy ko ang bango ng pagkain galing sa kusina, lumaki ang ngiti ko at mabilis na bumaba ng hagdanan. May narinig akong tawanan at hindi iyon naging hadlang para tumigil ako sa pagbaba, isa siguro sa mga bisita ni Mommy. 'Di bale at dahan-dahan ako sa pagbaba para hindi ko sila maistorbo sakanilang kwentuhan.
"Oo nga at sinabihan na rin ako ni Regina tungkol sa pag-uwi niya." natigilan ako sa narinig kong pangalan. Regina Johansson, his mother!
Inangat ko ang tingin ko sa mga nag-uusap sa sala. Nagtagpo ang tingin namin ni Johansson, he smirked at me and continue staring at me kahit na may sinasabi si Mommy sakanila. Tumalikod ako at mabilis na umakyat ulit patungo sa aking kwarto.
"Shit!" sigaw ko nang nakapasok na ako. What was that? Why is he here? At anong ginagawa ng mga kaibigan ko dito? Wala ba silang hang over?
Humarap ako sa salamin at na frustrate estado ng mukha ko, my hair is okay since it's tied up but my face is not! I have dark circles below my eyes dahil hindi ako nakatulog kagabi and I'm in my fucking pink pajama! Pulang pula rin ang mukha ko dahil sa nangyari.
Nagmadali akong naligo at nagbihis ng matinong damit, I made sure that there's no pink in my clothes dahil nagpapaalala lang iyon sa suot ko kanina. Darn, I'm sure malaki ang ngiti ng lalaking yun dahil sa itsura at suot ko kanina! Buti na lang at hindi ako nakita nina Maxxine kundi lalo lang akong iinisin ng mga iyon.
I covered my eyebags and made sure that my hair was perfect bago bumaba. Huminga ako ng malalim bago tuluyang bumaba.
"Where's Tiara, Tita? Pwede po ba naming puntahan?" rinig kong sabi ni Maxxine
"Sure, sure." sabi ni Mommy, may paakyat na kasambahay at nakita akong nakatayo.
"Ma'am, gising na po si Tiara!" napapikit ako sa sigaw ni Manang. So ano? Magkakaroon ako ng grand entrance dahil paniguradong nakatingin silang lahat sa akin.
At tama nga ako, ramdam ko ang titig nila sa akin, si Karlie lang itong nakatingin kay Johansson. Sumipol siya at tumawa.
"Titig na titig tayo, huh, Zeeyan?" tanong sakanya ni Karlie. Ngumuso ako at iniwas ang tingin sakanya. I'm sure deep inside him, he's laughing so hard.
"Nag-breakfast na kayo?" napapikit ako sa tanong ko, I should pretend that I'm shocked pero iba ang nasabi ko.
"Hindi pa dahil hinihintay ka nilang bumaba." sabi ni Mommy at tumayo na "I better leave you, sabihin niyo lang kina Manang kung may kailangan kayo." sabi ni Mommy at umakyat na
"Let's go?" tanong ko, hindi parin makatingin sakanya
Handa na ang mga pagkain sa kusina, typical breakfast dishes pero marami dahil pito kaming kakain. Habang nasa hapag ay inisa-isa ko sila, sa gitna ako umupo at umupo sa kanan ko si Maxxine at tumabi sakanya si Nathan kasunod ay si Nick, may iniwan na bakanteng upuan si Karlie at sa pangalawang upuan sa kaliwa ko siya umupo at sunod naman ay si Shaira, wala si Bianca. Napalunok ako ng umupo sa kaliwa ko si Johansson, napapikit ako ng mariin.
"Namumula ka." puna ni Maxxine pagkatapos niyang kumuha ng bacon
Nag-angat ako ng tingin at umiling, ramdam ko ang titig ng lalaking nasa kaliwa ko kaya kinagat ko ang labi ko.
"Ang tindi, hindi pa kayo nag-uusap namumula kana." asar ni Nathan at tumawa silang lahat, pati siya, ako lang itong hindi natawa
Tinignan ko ng masama si Nathan at inirapan. Whatever, kakain na lang ako.
Tumulong sila sa pagligpit ng pinagkainan, walang magawa sina Manang kahit na alam kong gusto nila kaming sawayin dahil gawain nila iyon.
"Let me help you." sabi ni Johansson at kinuha ang hawak kong pinggan, ngumuso ako at pinagbigyan siya
"Maxxine, ano iyong narinig ko tungkol kay Tita Regina?" natigilan si Maxxine sa sinabi ko, binigay niya ang dalang pinggan kay Nathan ay hinila ako palabas ng kusina
"She'll be here next week!"
Mrs. Regina Johansson lived in London, iyon rin ang dahilan kung bakit hindi ko masyadong nakikita si Tito Adam dahil lagi niyang pinupuntahan ang kanyang asawa at ama.
Dalawang beses ko lang nakita ang ina ni Johansson; noong ikapitong kaarawan ni Johansson at graduation noong Grade School. Nakikita ko lang ang image niya sa mga larawan nilang tatlo sa kanilang mansyon.
She have slender body, her hair is past her shoulder to mid chest length, her eyes are expressive, where Johansson got his eyes, her nose is pointed and in mid size and her lips are pouty that looks like Angelina Jolie's lips. She also have winged eyeliner in every photos and her brows are totally on point. We never talked but I was introduced by my parents when we were younger. Ang huling kita ko sakanya ay limang taon na ang nakalipas, our Graduation.
"Nakapag tataka nga at umuwi siya ng Pilipinas, lagi kasing sina Tito Adam at Zeeyan ang pumupunta sa London para magsama-sama sila. Kinakabahan tuloy ako." sabi ni Maxxine
Dahil naka-based dito sa Pilipinas ang isa sa mga branch nina Tito Adam ay dito sila namalagi, hindi ko alam ang rason kung bakit nasa ibang bansa ang kanyang ina at bakit walang may alam. Johansson never mentioned his Mom to me, nakilala ko na siya na wala ang kanyang ina. At first, I thought that his Mom was dead pero nang nakita ko siya sakanyang seventh birthday ay halos hindi ako makapaniwala.
"Masungit iyon! Nakakatakot!" balala sa akin ni Maxxine, bigla tuloy akong kinabahan.