~*~
Andito kami ngayon sa isang malaking bahay. Yes, hindi ako umuwi at sumama sa Black Horizon. Hindi ko rin kasi alam kung paano ako babalik dun eh. Nalaman ko rin na ang bahay na ito ay para sa Black Horizon parang ito ang secret hideout nila sa labas ng academy.
"Feel free to room around the house, okay? Matutulog na muna kami. Yung kwarto mo andun sa second floor yung may nakalabel na 'guest' sa pintuan." sabi ni Pierce at nagpaalam na sa akin para matulog. Wala rin pala kanina si Nathan sa laban kasi siya ang naging spy para malaman kung saan nagtatago ang grupo ni Villarosa, ang Dark Shadows Light.
Naglakad ako papuntang garden. Gusto ko rin kasing magpahangin muna dahil sa nangyari kanina. Yung feeling ko na ako ang tumapos sa laban ay ako rin pala ang sisira. Haist.
"Oh? Bakit andito pa siya?" tanong ko sa sarili. Napatingin naman ako sa lalaking nakaupo sa bench na nakatalikod. Tila ang rami niyang iniisip. Kasali na ba dun si Trixie?
Pumasok naman ako ulit sa loob ng bahay at kinuha ang first aid kit sa kusina at nilapitan si Tyler.
"Hey." sabi ko. Hindi niya naman ako pinansin at patuloy lang na tumitingin sa kawalan. Bumuntong hininga naman ako at umupo sa tabi niya at binuksan ang first aid kit. Kumuha naman ako ng isang cotton ball at nilagyan ito ng kaunting alcohol.
"You, look here." sabi ko at dahan dahan na hinawakan ang baba niya at iniharap sa akin. Nakita ko naman ang masama niyang tingin sa akin pero binalewala ko lang ito at dahang gahang pinunasan ang sugat na nasa may upper lip niya.
"Sh*t!" gulat na sabi ni Tyler at nilayo ang mukha sa cotton ball. "Who the hell told you to do that?!" galit niyang tanong.
Nainis naman ako sa inasta niya kaya diniin ko ang cotton sa sugat niya dahilan para mapamura siya habang tinutulak ang kamay ko papalayo.
"Ako na nga yung nagmamagandang loob dito para gamutin yang sugat mo eh! So please, just... just let me..." sabi ko ng nakatingin sa kanya ng seryoso. Bigla naman nawala ang galit sa mukha niya at napalitan ito ng blanko kaya kumha ulit ako ng cotton ball at nilagyan ng medicine para gamutin ang sugat na nasa mukha niya.
"Uhmm.... thank you." sabi ko habang ginagamot na ang mukha niya. Tumaas naman ang kilay niya sa sinabi ko kaya napaiwas ako ng tingin. Saying thank you to the person you don't like is very awkward.
"For what?"
Tumingin naman ako sa mata niya and flashed a weak smile.
"For this. Alam ko namang nakasabagal ako sa inyo pero tinanggap niyo pa rin ako dito. Hindi niyo ako pinabayaan..." sabi ko. Tinignan naman niya naman ako with a blank expression. Seriously, gustong gusto kong malaman kung ano ang iniisip niya ngayon. Ang hirap niya basahin.
Hindi naman siya sumagot sa sinabi ko kaya hindi na ulit ako nagsalita. Ginamot ko na lang yung sugat na nasa mukha niya. In fairness, isa lang ang sugat na natamo niya at feeling ko kasalanan ko yun kaya I feel responsible for it.
Nang matapos kong lagyan ng gamot ang sugat ay nilagyan ko na ito ng band aid. Now, he really looks like a dumbass gangster but in a hot and gorgeous way. Shet, ang gwapo niya pala talaga. Masama nga lang siya.
Bigla naman siyang tumayo at tinalikuran ako. Thank you would be enough right? But he's a devil, why would he even bother to say thank you? Psh. Tumayo naman ako at hindi na napigilan ang sarili kong magtanong.
"Who's Trixie?"
Bigla naman siyang napatigil sa paglalakad kaya tinakbo ko siya at hinarap. Nagulat naman ako nung nakita ko ang mga mata niya. It's not full of anger but sadness. Malungkot siya ngayon at ngayon ko lang siyang nakitang ganito.
Niyakap niya naman ako habang binaon ang ulo sa leeg ko. I can feel his warm breath in my neck. I can also smell his strawberry mint perfume. Hindi ko alam pero parang biglang tumigil ang mundo ko dahil sa pagyakap niya.
"The last time I hugged you, you needed my comfort. Now, can you be my comfort?" sabi niya. Bigla namang nanghina ang mga tuhod ko. Parang any minute ay matutumba na ako dahil bigla itong na manhid. Hindi ako makapaniwala na ang isang Tyler Montereal ay hihingi sa akin ng ganitong favor.
Dahan dahan ko namang nilagay ang mga kamay ko sa kanyang likod at niyakap na din siya. He needs me. Kahit na galit at inis kami sa isa't isa hindi ko alam kung bakit ganito na lang kami ka komportable kapag malungkot kaming dalawa.
"I'm here for you." sabi ko.
We stayed like that for 5 mintues now at walang umiimik sa amin. Tyler is just hugging me without saying a word at ganun din ako. This is not an awkward silence. I can feel safety in his arms right now. Hindi ko nga masasabi kung nacocomfort ko siya at hindi ako ang kinocomfort niya.
***
It's sunday night at andito ako ngayon sa kotse ni Pierce. Yes, nalaman na nila kung saan nagtatago ang Dark Shadow Light. Ang galing pala ni Nathan magespiya. Nalaman ko rin na Trixie is Tyler's cousin na nag-aaral sa Villarosa University, pagaari ng lider ng grupo. Kinidnap pala nila si Trixie para gawing pa-in para sumuko ang Black Horizon sa posisyon nila bilang ang pinakamakapangyarihang gang sa Underground Society.
"Sigurado ka bang hindi niyo kailangan ang tulong ko?" tanong ko kay Pierce. Umiling naman ito at ngumiti sa akin.
"You'll be safe here, Rien. Mas okay na to." sabi niya.
Tumango naman ako at iniwan na ako ni Pierce. Pinalibutan naman ng Black Horizon ang pinagtataguan nila at pumasok na sa loob. I hope they'll succeed.
Habang nasa loob sila ay ako naman dito ay nagssoundtrip lang. Gosh, ang boring naman dito sa sasakyan. Parang isang oras na din silang nasa loob. Argh. Matagal pa ba.
"Hmmmm! Hmmmmm!"
Napatingin naman ako sa likod ng sasakyan at nakita ko na may isang lalakeng lumabas ,kung saan pumasok sina Tyler, na may kasamang isang babaeng na may panyong nakatali sa bibig. I think the girl is Trixie. Sh*t, itatakas ba nila ulit ang babae?
Bumaba naman ako sa sasakyan at hinarangan ang lalake. Siya rin yung lalakeng hinila ang buhok ko. G*go, para siyang bakla nung mga oras na yun. At ngayon ay lagot ka sa akin. Wala na siyang kawala sa akin.
"At anong sa tingin mong ginagawa mo?" tanong ko at ngumisi ng nakakaloko. I love this, one-on-one fight. Magaling ako sa mga ganito. Hinding hindi ako natatalo kahit lalake pa ang kalaban ko.
"Wag kang makialam dito kung ayaw mong masaktan." pagbabala niya sa akin.
Umiling-iling naman ako at tumawa. Oh this jerk, hindi niya talaga ako nakikilala. I'm a ganster, too.
"Ang sa lahat ng gusto ko ay makialam at ang masaktan." sabi ko at sinugod siya.
Binitawan niya naman si Trixie at sinugod rin ako. Sumuntok siya pero umilag ako. Sinipa ko siya sa tagiliran at sinuntok sa pisngi. Napaatras naman siya sa nagawa ko pero sumugod ulit siya at sisipain ako pero nahawakan ko ang paa niya. Hindi ko binitawan ang paa niya kaya medyo tumatalon talon na siya, malapit na kasi siyang maout of balance. Bigla ko naman siya tinulak at sinipa siya sa mukha. Napaubo naman siya ng dugo pero hindi ko yun inintindi. Nilapitan ko siya at ginamit ang lahat ng makakaya ko para suntukin siya. Napahiga naman siya sa suntok ko at nawalan ng malay. That's a point for me. Boo ya!
"Hmmmm! Hmmmm!" napatingin naman ako sa babaeng nakaupo na may tali sa kamay at may panyo sa bibig. Oh yeah, I forgot about her.
Nilapitan ko naman siya and untied her. Tinanggal ko na rin ang panyong nakatali sa bibig niya at inalalayan siyang tumayo.
"Are you Trixie?"
"Y-yes... thank you. Who are you?"
"Uhmm... paano ba to. Ahm, kakilala ko ang pinsan mo, Si Tyler. Halika, pumasok ka sa kotse at ako na bahala kina Tyler sa loob.
Tumango naman si Trixie at pumasok na sa kotse. Ako naman ay tumakbo na papunta sa loob at hinanap si Tyler. Buti na lang at nasa gitna sila nagaaway. Hindi ba sila napapagod makipagaway sa isa't isa? Parang paulit ulit na lang eh.
Bigla naman ako nakisali sa pagaaway at suntok lang ng suntok sa kalaban. God, mamaya alam kong malaking pasa ang matatamo ko sa kamay ko dahil sa kakasuntok.
"Tyler, she's in the car right now." bulong ko kay Tyler habang sumuntok suntok pa rin. Back-to-back kaming dalawa ngayon. Ayos, we make a good team.
"What are you saying?"
"Trixie. Naligtas ko siya." sabi ko.
"Dapa!" biglang sigaw ni Tyler kaya dumapa ako at sinuntok naman ni Tyler ang lalakeng susuntukin sana ako. Phew. Good thing he's here.
Tumayo naman ako at siya naman ay bigla na lang akong hinawakan sa braso at tumakbo na papalabas.
"Bumalik na tayo!" sabi ni Tyler at hinila na ako papalabas.
Sinakay naman agad ako ni Tyler sa sasakyan niya at pinaandar na ang kotse. Nakita naman namin si Trixie na nasa kotse ni Pierce. Bigla naman gumaan ang pakiramdam ni Tyler sa nakita niya. Eh sino ba ang hindi? Naligtas na niya ang pinsan niya. Now that's success.
Habang nasa gitna kami ng byahe ay bigla naman akong kinausap ni Tyler.
"Adrienne, thank you." sabi niya.
Napatingin naman ako sa kanya at tinaasan siya ng kilay. Nang marealize ko kung ano ang sinabi niya ay tumawa naman ako ng malakas.
"Sh*t, anong nakakatawa?!" galit niyang tanong.
"Hey hey, no need to cuss. Hindi lang ako makapaniwalang nagpapasalamat ka sa akin. Hahaha. It's a miracle." sabi ko.
Kumunot naman ang noo niya at sinamaan ako ng tingin. Hays. Kahit nagthank you siya sa akin, Tyler will always be Tyler.
"Hahaha, kaw naman tampo agad. Oh, welcome!" sabi ko.
Hindi pa rin nagbabago ang ekspresyon sa mukha niya at patuloy pa rin sa pagmamaneho.
"Ngayon lang to. There won't be next time anymore. Wag ka ng manggulo sa Black Horizon lalo na't sa akin." sabi niya.
Natahimik naman ako sa sinabi niya. Wag silang guluhin? That only means that ayaw na nila akong manghimasok sa kanilang mga buhay. Ayaw nila o ayaw niya?
"S-sure... I'll stay out." sabi ko at iniwas ang tingin at niyuko na lang ang ulo.
Hindi ko alam pero bigla na lang akong nakaramdam ng lungkot. Hindi dahil sa kanya kung hindi dahil sa mga naransan ko habang kasama sila.
That was dangerous but fun and I hope to do that again. But I think the devil won't let me.
~*~