Een traan rolt over mijn wang.
Waarom kan niemand gelijk zijn?
Waarom zijn er populaire mensen, mensen die ertussen in zitten en mensen die gepest worden en dan ik, ik hoor nergens van de 3 bij.
Ik ben weer alleen, altijd alleen geweest en zal altijd alleen blijven of ik nu een brief naar One Direction (die ze waarschijnlijk toch nooit lezen) dchrijf of ik nu mijn best doe om er bij te horen. Ik zal er nooit bij horen.
Nooit!
Een snijdende pijn doorboord mijn hart.
'Diana? De les is gedaan!' de leerkracht staat in de deur opening op me te wachten.
Snel veeg ik mijn tranen weg en ruim mijn pennenzak op, ik pak mijk boekentas en loop naar de kantine.
Als ik daar ben aangekomen ga ik op mijn plaatsje zitten helemaal achteraan en een hoekje.
Ik pak mijn boterhammen en eet ze stilletjes op.
ookal ben ik alleen, elke dag verloopt als de vorige en dat geeft me toch een vertrouwd gevoel.
*na school*
Ik loop door de straten van Londen, door de winkelstraten.
Langs beide kanten zie ik alemaal posters van One Direction.
Je kan er niet naast kijken.
Nieuw hoofdstuk!
wat vonden julie ervan Little Roses?
xxx me