Diana

6

Ik kijk naar de grond, waar mijn voeten lopen.

Doordat ik niet naar voor kijk loop ik tegen iemand.

Ik val op de grond.

'Ow, Sorry.  Ik moest beter uitkijken!'

Ik kijk op en zie een jongen met muts en zonnebril.

Een zonnebril terwijl het winter is?

De vreemde jonge, steekt zijn hand uit om me recht te helpen.

Als ik recht sta, sta ik maar een paar centimeter van hem verwijderd.

Door die plotse nabijheid en vriendelijkheid rollen er terug tranen over mijn wangen.

De jongen ziet het en slaat zijn armen om me heen.

Daardoor begin ik nog harder te huilen.

Met zijn hand wrijft hij rondjes over mijn rug.

'Sst, het komt allemaal wel goed!'

Deze woorden herhaalt hij keer op keer en ik word er rustiger van.

Als ik uitgehuild ben kijkt hij op zijn horloge.

' Ik moet weg gaan, misschien tot nog een keer!'

Hij draait zich om en weg is hij.

Ik veeg mijn tranen weg en voel me opgelucht.

Het deed deugd om een keer armen om me heen te voelen.

Derest van de dag heb ik een glimlach op mijn gezicht.

Nieuw stukkie!

hope you like it!

xxx me