#51 - The Surprise Gift
.
Andrea's POV
.
Malaki ang limousine na sinasakyan namin kaya nagawa akong ayusan ni Zia. Nakapagbihis na din ako. Tama nga lang ang oras ng byahe para matapos namin lahat ng dapat nyang gawin. All set na nga ako pero hindi ko naman alam kung saan ako dadalo.
Finally, huminto din ang sasakyan. Kasama ko pa din si Zia na nakabihis na katulad ng damit ko. Mas simple nga lang ang details nong sa kanya.
Ang sa akin kasi ay tube dress na hanggang sakong ko na umaabot naman sa hita ko ang slit. Kulay abo ito na may details ng silver sa may waist line at sa may dibdib. May silver linings din na nagmumula sa bewang pababa sa laylayan. I can tell na simple lang ito pero ang mga ginamit na materyales ay halatang mamahalin.
"Ready?" Tanong ni Zia.
Wala sa sarili akong napatango. Bigla akong kinabahan nang bumukas ang pinto sa tapat ko. I looked at Zia. She gave me a go signal para bumaba ng kotse. Tumalima na lang ako.
I blew out an air para mawala ang namumuong kaba sa dibdib ko.
Si manong ang naging escort ko hanggang sa makapasok kami sa isang hotel. May sumalubong naman sa akin na babae. Sa wari ko ay ito naman ang mag-aassist sa akin.
"Miss, ano bang okasyon ang meron sa pupuntahan natin?" Usisa ko sa kasama ko pero ngumiti lang ito saka tinuro ang hallway na may nakalatag na red carpet.
"Diretso lang po kayo mam hanggang sa marating ang silver na pinto sa dulo." Sabi nito saka umalis.
Sinunod ko na lang ang sinabi nya. Panay ang lingon ko habang naglalakad. Napansin ko kasi na wala akong ibang nakikitang tao. Parang ako lang ang nasa building na ito.
Huminga ako ng malalim nang marating ang silver na pinto. I pushed tge door open. Puro silver ang sumalubong na kulay sa akin.
"What's this?" Bulong ko sa sarili ko.
I continued walking down the aisle.
May aisle kasi doon. Yung red carpet lang naman kasi ang sinusundan ko. Nasa kalagitnaan ako ng paglalakad ng biglang sumulpot si Wendy sa unahan kung nasaan ang isang maliit na stage.
Naguguluhan akong tumingin sa kanya. Tatakbo sana ako palapit sa kanya pero sinenyasan nya ako na manatili lang ako sa kinatatayuan ko.
"Babae, I know naguguluhan ka ngayon." May mic pala syang hawak. "Well, as you can see today is a very special day for you. I did everything para lang makapunta dito sa event na ito."
She paused.
"Naaalala ko pa nong una tayong magkita, we cannot be called as friends dahil alam mo na. Pareho tayong bitch. But now, you're one of my dearest friend that I would cherish forever. Today, I wish you good luck and I wish you happiness with the man you truly and only loved."
Napatawa ako sa huli nyang sinabi. I know where this is going. Napangiti na lang ako nang lumapit sya sa akin at niyakap ako.
"Babae, wag mo ng pahirapan ha?" Bulong nito sa akin saka kumalas at naglakad papunta sa isang mesa.
I know what she's talking about. Napailing na lang ako. I walked again. Nakakatatlong hakbang pa lang ako nang sumulpot naman si Alrick. I stopped and watched him.
"Hi there! I shouldn't be here but because of that woman I'm here." He's pertaining to Wendy. "Someone asked me to say something to you as you make your way towards the stage. So, I'm doing this for that guy."
Parang labag pa sa kalooban nya ang gagawin pero nginitian ko na lang sya.
"Andrea, I thought that you're like the other woman I met before. The kind of woman that would give in everything for money. I was wrong. You're a very nice friend and you're special someone would be so lucky to have you."
He gave me a hug and just like Wendy he told me na wag ko na daw patagalin pa dahil maraming tao ang naabala para sa event na ito.
Natawa na lang ako.
Humakbang ako ng dalawa at si Zia naman ang sumulpot. Nakangiti ito katulad ng ngiti nya noong una kaming magkita.
"Andz, I know I judged you quickly before and I regret every words I said years ago. You will always be my best friend kahit na hindi mo sagutin si kuya." Pagkasabi nya non ay biglang nagfeedback ang mic na gamit nya.
Mukhang may nagalit. Natawa na lang kami at pinagpatuloy ni Zia ang pagsasalita.
"For three years I never forgot the woman who helped me despite of my lies. Sorry and thank you for crossing my brother's life."
After nya magsalita ay niyakap nya din ako. Wala naman syang sinabi na kakaiba.
Sunod na lumabas ay si kuya na nagpasalamat sa lahat ng sakripisyo ko para kay mom at kay dad. Nagsalita din si mom na katulad ni kuya ay nagpasalamat at humingi ng tawad sa lahat ng kasalanang nagawa nya. Napatawad ko naman na si Mom kaya there's no need to say sorry.
Sunod naman na lumabas ay ang parents ni Tristan na sinundan ni William.
"Hey there, sister-in-law." Aniya na umani ng tawanan mula sa mga naroon. "Don din naman ang punta nyo ni kuya diba? So, I just want to say thank you. Alam mo na kung bakit basta ito tandaan mo kapag niloko ka ni kuya alam mo kung sino ang mga kakampi mo." Sabay kindat sa ibang naroon.
Nagfeedback ulit ang mic kaya nagpatuloy na si William.
"Make him happy, Andz." Aniya nang yakapin nya ako.
Nginitian ko na lang sya.
Sunod naman na lumabas ay ang Mama ni Tristan at William. Parang kanina kausap ko lang sya sa phone ah.
"Hija, alam ko wala akong karapatang sabihin ito pero sana mahalin mo ang anak ko. Ibigay at iparamdam mo sa kanya ang pagmamahal na hindi ko naibigay." Hindi na sya nagsalita pa ng iba maliban doon.
Niyakap nya ako ng mahigpit.
Akala ko si Tristan na ang sunod na lalabas hindi pa pala.
Limang bata ang sunod-sunod na tumakbo palapit sa stage.
"Ate Jen, ikakasal ka na!" Bulaslas ni Sonia. Babaeng babae na ito unlike nong huli kong makita.
Nagtawanan naman ang mga ibang naroon sa sinabi ng bata. Sinaway naman ito ni Joanne.
'Nanliligaw pa nga lang si kuya Tristan diba? Kasal ka naman kaagad." Si Joanne. "Ayun, ate Jen sana maging masaya kayo ni kuya at sana sagutin mo na sya."
Napatawa na lang ako at niyakap sila. Nagpunta ang mga bata sa table kasama si Zia.
Malapit na ako sa stage nang biglang mamatay ang mga ilaw at may tumutok na spotlight sa akin.
A music filled the room.
I know this song.
If you're not the one..
Then why does my soul feel glad.. today.
If you're not the one.. Then why does my hand fit yours this way..
If you were not mine then why your heart return my call..
The band continued singing while Tristan walk towards me. Akala ko sya yung kumakanta. Kikiligin na sana ako eh.
I waited for him to reach my spot before I smile.
.
Tristan's POV
.
My heart beat so fast the moment I saw her enter the room. Nakatago lang kasi kami sa isang room sa gilid kung saan one sided ang salamin. Makikita namin yung nasa labas pero hindi kami makikita sa loob.
Isa-isa kong pinalabas ang mga taong malapit kay Iza para magbigay ng maikling mensahe bago ko hingin ang kamay nya.
Magpopropose ako sa kanya ngayon at sana hindi sya tumanggi. I've waited three years for this moment.
"Daddy, is she my new mom?" Tanong ni Eula.
Nakaupo sya sa tabi ko habang pinapanood namin ang mga alaga ni Iza sa ampunan sa pagbibigay ng message.
"Do you want her to be your new Mom?" Balik tanong ko sa bata.
Ngumiti naman ito at tumango. "I'm sure Mommy Eunice won't get mad. Besides she wanted you to be happy. Are you happy, Daddy?"
Kinalong ko ang anak ko at saka niyakap.
"Daddy is very happy, baby. Pray that your new Mommy will accept me to be her husband."
"I'm sure she'll do, Dad."
Natapos na ang mga bata sa pagsasalita kaya pagkakataon ko na.
"Baby, let's go. Do you want to meet your new mom?"
Masigla naman itong bumaba at hinila pa ako palabas ng silid. Sakto naman na tumugtog na ang kanta ko para sa kanya. I can't sing kaya naghire na lang ako ng band.
May spotlight na nakatutok kay Iza at ganon din sa amin ni Eula na nakasunod lang sa likod ko. Isusurprise daw kasi nya ang new mom nya.
I walked towards her. Nang makalapit ako sa kanya ay saka lang sya ngumiti na nakapagpakaba sa akin.
"Anong kalokohan naman ito, Tristan?" Tanong nya.
"Hindi ito kalokohan, Iza. I told you gagawin ko ang lahat para mahalin mo ulit ako." Pakiramdam ko nanginginig ang buo kong katawan sa kaba.
Eto ang epekto nya sa akin. The great Andrea Jeniza Luna can make Tristan Salviejo tremble.
"Mahal naman kita ah. There's no need for this!"
Napanganga ako sa sinabi nya. Did she really said she loves me? Hindi ko napigilang yakapin sya ng mahigpit.
"I knew it!" Bulaslas ko.
"Ehemm! Daddy, you forgot about me."
Sabay kaming napatingin ni Iza kay Eula.
"Sorry, baby." Sabi ko na lang saka sya pinalapit sa amin.
"Hello, new mommy. Since you love my daddy can you also love me? I'll be a good daughter, I promise!" Tuloy-tuloy nitong sabi.
Nagtawanan naman ang mga kasama namin sa silid. Pati si Iza ay natawa.
Nag-aalangan naman akong tumingin kay Iza kung anong isasagot nya. Baka hindi nya matanggap ang anak namin ni Eunice.
"Sure, young lady! But that will only happen if your daddy will ask me that one question." Parang go signal naman yun sa akin para magpropose.
I snapped and the lights turned on.
Naging maliwanag na ang buong silid. Nakatingin sa amin ang lahat ng malalapit sa amin.
"Eto na yun, bro!" Narinig kong kantyaw ni William.
Napailing na lang ako.
Lumapit ako kay Iza at hinawakan ang kamay nya. I knelt down.
"Andrea Jeniza Luna, will you be my Mrs. Andrea Jeniza Salviejo forever?" I asked as Eula handed me the ring.
Nakita ko ang pagkislap ng mga mata nya as she nod her head. Alam ko na 'Oo' ang sagot nya but I want to hear it from her.
"I want to hear it, Iza." Pagsusumamo ko.
Ngumiti sya at pinahid ang luhang tumulo sa pisngi.
"Yes! I'll be your Mrs. Andrea Jeniza Salviejo."
With that words I immediately put the ring on her finger and hug her tightly. Hindi ko na pakakawalan ang babaeng ito. Not again.. Ever.
Palakpakan ang sunod kong narinig mula sa mga kasama namin.
This is the happiest day in my life.
----------------