Hoofdstuk 30
-Dylan-
Er klopte iets niet. Er rook iets niet goed. Ik keek nog eens naar de wond. Vervolgens richtte ik mijn aandacht weer op de kogel. Ik pakte hem tussen mijn vingers en draaide hem rond. Ik rook er nog eens aan. Mijn ogen werden groot. Dit kon niet, dit mog niet. Steven lefde zijn hand op mijn schouder. Wat is er. Ik slikte. Vergif... fluisterde ik.. Ik wist dat hij mij toch wel had gehoord. Ook zijn ogen werden nu groot. En nu? fluisterde hij. Ik schudde mijn hoofd. Het is vampier gif. Dat weet ik zeker. Als het al mogelijk was werden zijn ogen nog groter. Wat moeten we doen? Ik dacht na. Ik wist wat voor gif het was. Ik wist wat ik er tegen moest doen. Maar ik wist niet wat steven en zijn moeder ervan zouden vinden. Ik kan hem denk ik wel genezen, MAAR... Dan moet ik hem bijten. Steven keek geschokt. Nee, fluisterde hij. Ook steven zijn moeder mengde nu in ons gesprek. Bijten? Waarom zou je dat doen? Ze pakte Steven bij zijn beiden schouders. Ik zuchtte. Hoe moest ik ze dit uitleggen? Jullie weten dat ik een vampier ben. Steven en zijn moeder knikten. Omdat ik een vampier ben, kan ik tegen vampier gif. Dus, als ik het gif uit hem zuig..... nou ja..
Steven's moeder keek mij aan. Met begrip in haar ogen. Maar ook angst. Angst van dat een vampier haar man zou bijten. Ik snapte haar wel. Al zou ik haar man niet eens pijn doen. Het werkte eigenlijk het zelfde als een muggenbeet. Als een mug je steekt, voel je het amper. Omdat hij waar hij bijt, hij het verlamt. Dus Steven zijn vader zou er niks van voelen. Steven keek mij indringend aan. Goed, zei hij. Maar probeer niks grappigs! Ik stak mijn handen als teken van overgave in de lucht. Ik zou niet durven!
-Rosa-
Ze had het tekenen opgegeven voor vandaag. Het zou toch niet lukken op dit moment. Ze trok haar jas aan en stapte door de voordeur naar buiten. Ze wilde naar Dylan, en Steven. Ookal had ze nog pas gezien. Nu pas bedacht ze dat ze niet wist waar ze woonden. Ze was dan wel bij Dylan in huis geweest, ze wist nog steeds niet hoe ze er moest komen. En Steven, tja. Ze kon zich niet eens herinneren dat hij ooit iets over zijn huis gezecht had...
Uhg, ze verveelde zich...