Nagising na lang ako sa harap ng puting kisame at katabi ko na si Bella, napahawak ako sa pisngi ko, mga natuyong luha lang ang naiwan.
“Mabuti naman gising ka na” nakangiting bati sakin ni Bella, naalala ko na ang nangyari iniwan na niya ako. Nakaramdam na naman ako ng sakit kaya tumulo ulit yung mga luha ko.
“Bella, dinalaw ba ako ni Dray?” tanong ko sa kanya, malay ko naman diba kahit paano wala pa din kaming official break up.
“H-hindi” maikling sagot niya sakin, ano pa bang aasahan ko? Dadalawin niya ako? Eh halos iwan na niya ako ng mga oras na yun e.
Nagpaalam sakin si Bella na iiwan daw muna niya ako saglit. Tumayo ako at hinawi ang kurtina sa binta. Hindi pa rin tumitila yung ulan. Ang bait talaga ng langit ‘no? Hangga’t hindi natigil yung mga luha ko dinadamayan nila ako. Nag drawing lang ako sa bintana ng heart tapos may katabing star. Kaso unti-unting nag fade yung star kasi naulanan na siya, naiwan mag-isa yung heart.
Saktong may pumasok naman sa kwarto ko, “Hello Yarumi!” si, Shin at Bella.
May dala silang mga gamit at kung ano anong stuff toys “Dito na ba ako titira kung makapagdala kayo ng sobrang daming gamit?”
Nag-iwas tingin sakin si Bella “Sabi ng doctor, mas mabuting dito ka daw muna sa ospital for one week para ma obserbahan yang kalagayan mo”
Naupo na lang ako sa kama at tiningnan ang cellphone ko kung may text si Dray pero wala. Inayusan nila Bella yung kwarto ko, para na tuloy siyang Zoo, puro kasi animals yung naka decorate sa dingding pero nagustuhan ko yung iba’t ibang kulay ng star na naka kapit sa bintana ng kwarto ko.
“Alam kong favorite mo ang star kaya ipinagdala kita” sabi sakin ni Bella habang naka back hug sakin, nakakainis pinapaiyak na naman niya ako.
“Yarumi, uuwi na pala ako” pagpapa-alam ni Shin sakin, may aasikasuhan pa daw kasi ‘tong importante. Hindi pa alam ng parents ko sa nasa ospital ako, wala din naman akong magagawa kahit malaman nila kasi hindi naman nila ako pupuntahan.
Lumalalim na yung gabi kaya si Bella tulog na sa katabing sofa ng kama ko, pero hindi pa din ako makatulog. Humarap na lang ulit ako sa bintana ng kwarto ko at hinawakan ang mga stars na kinapit nila Bella.
Ang mga stars ang mga bagay na nakapag pasaya sakin at nakapag papaiyak sakin ngayon. “Twinkle, twinkle little star h-how I w-wonder w-what—“ ang tagal nang panahon simula ng huling kantahin ko ang kantang yun.
Maaliwalas na yung langit ngayon, madami na ulit mga stars “Bakit ganun, pare-parehas lang ang kinang ng mga stars ngayon? Bakit wala na yung star na sa sobrang kinang?”
Nababaliw na yata ako pati sarili ko kinakausap ko na. Hindi ako nakatulog buong magdamag dahil tinitigan ko lang ang buong kalangitan. Nakaka bored talaga dito sa ospital walang masyadong ginagawa, saka mas nahihirapan lang ako dito.
“Bella, okay na naman ako. Kaya ko na ang sarili ko, kaya please gustong gusto ko na lumabas dito” pagpupumilit ko kay Bella, sana naman tumalab sa kanya.
“Sigurado ka bang okay ka na? Kapag sumakit yung ulo mo sabihin mo kaagad sakin” bakit sobra yata siyang nag-aalala ngayon? Nakakapanibago tuloy.
Wala din siyang nagawa kundi ilabas na ako ng ospital at ngayon nasa bahay na ulit ako ni Bella at papasok na ulit ako sa school.
“Sigurado ka bang kaya mo na?” ngumiti lang ako sa kanya, ayoko naman pang habang buhay na magtago kasi kahit magtago man ako hindi mawawala yung sakit.
Nakarating kami sa University ng walang imikan. Pakiramdam ko bumabalik na naman yung dating mundo ko, yung same routine araw-araw. Papasok ako sa school, makikipag-usap kay Bella tapos uuwi at matutulog na. Ang kinaibahan nga lang hindi na ako palaging nakabuntot kay Dray kasi bumalik na siya.
Tinakpan ni Bella yung mga mata ko gamit ang mga palad niya “Pumikit ka na lang kapag nakikita mo sila, takpan mo ang mga tenga mo kapag may naririnig ka”
Ayokong maging mahina, mawawala din naman ‘to. I trust him, I trust Gio Dray Min. Alam kong babalik siya sakin yun ay kung totoong mahal niya ako.
Tumayo ako para pumunta na sa classroom ko kaso, mukhang kailangan ko munang umiyak.
“Trixy, sushi oh! Diba favorite mo ‘to?” napatigil akong saglit sa di kalayuan pero rinig ko ang boses ni Dray at sinusubuan niya si Trixy. Naging sweet naman sakin si Dray, pero parang mas masaya yung ginagawa niya kay Trixy. Nag susubuan pa sila, kahit ako mismo sasabihin ko na they’re perfect for each other.
“Dray, ang luma na ng kutsara mo, akin na yan. Simula ngayon ito na ang gagamitin mo, okay?” masiglang sabi ni Trixy at kitang kita ng dalawang mata ko kung paano niya itapon ang kutsara’t tinidor na bigay ko Dray, kita din ng dalawang mata ko kung paano pumayag si Dray at kung paano niya tanggapin ng sobrang saya ang bagong bigay sa kanya ni Trixy.
Kusang lumakad ang mga paa ko, at kusa din gumalaw ang mga kamay ko para limutin ang mga bagay na tinapon ni Trixy.
“Patapon pala talaga ang mga bagay na binibigay ko sayo? Siguro oo, sana kahit paano naging useful naman ‘to” nakangiti kong sabi sa harapan ni Dray, nakita ko na naman yung mata niya pero naka-iwas yung tingin nito sakin. Hindi ko na kaya, anytime babagsak yung mga luha ko kaya tumalikod ako at dito na nagsimula ang pag-agos ng mga luha ko.
Hindi na ako pumasok sa first 2 subjects ko at nagtambay na lang ako sa mini garden ng school. Kinuha ko sa bag ko ang kulay puting panyo na ibinigay sakin ng lalaking nakasakay ko sa bus. Buti pa siya panyo ang ibinigay sakin para kahit anong mangyari ito yung sasalo sa luha ko.
Iniisip ko kung hindi ko na lang kaya nakilala si Dray? May ibang love story siguro ako ngayon. Kung hindi na lang ako nag insist na maging butler niya? Siguro, ngayon kahit paano masaya pa din ako kasi simpleng sulyap lang buo na ang araw ko.
Pinikit ko ang mga mata ko “Please, sana panaginip lang ang lahat” nag-bilang ako ng tatlong segundo at iminulat ko ulit ‘to.
“Wala pa din nagbago” nasa garden pa din ako, may mga taong dumadaan sa harapan ko at nandito pa din yung sakit. Pagtingin ko sa gilid ko may tinapay tapos may note.
“Ayokong nakakakita ng babaeng umiiyak. Cheer up! Eat this, and smile” natuwa ako sa nabasa ko, ang bait naman ng taong yun. Binigyan niya pa ako ng tinapay, mukhang masarap naman kaya kinain ko na lang.
Kapag daw broken hearted dapat kumain kaya kakain ako “Magiging masaya din ako, balang araw” at kinagat ko agad ang sandwich.
“Darating ang panahon na, hindi na ako iiyak”
“Darating din yung taong, mamahalin ako at hindi ako sasaktan” napaitigil ako sa pagkain ng may nakita akong naglalaro ng basketball.
“24 seconds violation” sigaw ng referee, naagaw nito ang atensyon ko. Sa ngayon, may violation na nangyari sa buhay ko, ilang saglit lang niya binitawan yung mga salita pero naiwan yun sakin.
“TIME OUT!” sigaw ulit ng referee at napatigil ang mga players sa paglalaro. Time out na nga ba ang love story namin? O baka may kasunod pa siyang quarter.
“Foul!” napayuko ang coach ng kabilang team dahil naka foul ang player niya. Sa larong basketball kapag nasaktan mo ang kalaban foul na yun diba, siguro ngayon naka dalawang foul na sakin si Dray.
“Carrying the ball!” sigaw ulit ng referee, yung tipong sana ganun na lang si Dray ako yung bola, hindi niya hahayaan maagaw ng iba.
“Sub!” kailangan ng pumasok ng isang player. Out na ako sa mundo niya at ngayon pumasok na si Trixy.
Pinagmamasdan ko ang bola ng basketball, kahit ilang beses mo siyang ipatak hindi ito magsasawang mag bounce pero ang tao kapag ilang beses mo yan sinaktan, marunong din yan magsawa.
Nagmumukha akong loner kaya umalis na muna ako sa court, napatingin ako sa calendar ng cellphone ko “Isang linggo na alng birthday ko na”
Naglakad ako palabas ng University total tinatamad na din akong pasukan yung remaining subjects ko. May humintong taxi sa harapan ko, napatingin tuloy ako dito. Wala naman akong gagawin ngayon kaya sasakay na lang kahit saan man ako dalhin, basta kung saan masaya.
“Saan ka po Miss?” napatingin ako sa salamin at ngumiti na lang sa driver.
“Kahit saan po, basta yung lugar na magiging magaan ang pakiramdam ko” hindi na naman umimik yung driver ng taxi, basta ang alam ko lang ngayon tumatakbo lang ng tumatakbo yung taxi, palayan yung dinadaanan namin at kokonting sasakyan lang yung mga dumadaan.
“Hija, may tanong ako sayo. Ano ba ang pinakamagandang salita para sayo?” napatingin ako sa salamin ng sasakyan, nahalata siguro ni manong na may problema ako.
“For me, the most beautiful word is mother, smile, love, passion and eternity. Although I grew up without my mother by my side” ngumiti lang sakin ang matanda at inihinto na ang taxi sa isang mapuno at medyo mahangin na lugar at alam kong gagaan talaga yung pakiramdam ko, isang simbahan.
Binayadan ko na si manong at umalis na siya, itinaas ko ang isang kamay ko na feeling ko ba iba yung scenario ng paligid na ‘to. Sa di kalayuan may nakita akong babaeng tumatakbo habang suot ang isang magarbong wedding gown habang hinahabol ang isang lalaki, siguro magiging asawa na niya yun.
Napatigil naman ito sa pagtakbo ng mapansin niya ako, binigyan niya ako ng isang ngiti para siyang anghel. “Welcome to our wedding, kahit hindi kita kilala” at nilahad niya sakin ang isang kamay niya agad ko naman itong inabot at binigyan din siya ng isang ngiti.
Niyaya niya akong maglakad lakad. “Kita mo ba yung lalaki kanina? He’s my future husband and my butler before”
Napalingon akong bigla sa kanya, halos parehas pala kami ng sitwasyon ang kinaibahan nga lang ako yung butler. “Talaga? Buti nga kayo ikakasal na, samantalang ako naiwan sa ere”
“Baka naman hindi talaga kayo para sa isa’t-isa? By the way, I’m Star Lewis Santiago the bitchiest among of all bitches” napatingin ako sa kanya, bitch siya? Parang hindi naman pero nagulat ako ng muli siyang magsalita.
"But that was before until I met him, can you see that guy? He's Ethan Park the biggest jerk in this world. He made me cry a lot of times, he turned me into a devil but then I'm soon to be Star Lewis Santiago Park" parang kay Grandma lang una ayaw niy kay Grandpa pero sa huli wala ng nagawa.
"Do you believe in miracle? Happy ending?" out of nowhere kong naitanong sa kanya, nakita ko naman siyang tumawa.
"Miracle and happy ending? For me those things is only a fairytale. We people, we're the writer of our love story. The flow of that story depends on our desicion, but for me the happiest desicion in my life is to love my butler, Ethan" sana ganun din si Dray ang pinaka hindi niya pagsisihan desisyon ay yung minahal niya ako, kung minahal nga ba.
"Happy ending? But I have my own definition about happy ending. The true happy ending is, if the two hearts is deeply inlove with each other. If their hearts can keep the promise that death can only separate the two of them" pagpapatuloy niya, ngumiti naman ako sa kanya siguro nga bawat bagay may purpose para sa atin, ang di ko lang maintindihan bakit kailangan mang-iwan ng tao?
"Gusto ko sanang malaman yung buong storya niyong dalawa" sabi ko sa kanya, mukha naman siyang na excite. Balang araw ito yung gusto ko na ma iku-kwento ko na yung love story namin kahit kanino lalo na sa magiging anak namin o hanggang apo man.
"I'm bitch, but also a hearbreaker of the town. I have a boyfriend before, but I have a lot of flings too. He's a famous actor but still I can feel that I'm not contented. He is Jerome Sy, back then I experienced a lot because my sister--Sun stole my boyfriend from me, and all I know it's one of the reason why I became evil. I hate her, I hate Sun but that was before. Everything in this world has a purpose, someday"
"Out of nowhere, I just surprised because a handsome but a cold jerk knock on my door and he said that he's my butler. I'm attracted but I hate his guts, the way he treat me he's the master and I'm the slave. Just because of him I started doing a lot of stupid things, I let him to call me Carrot. What a stupid nickname right? Everytime I see him I can feel that there's a butterfly in my stomach but he has a girlfriend but I'm evil so I stole him"
"Her girlfriend is perfect compare to me, I'm a bitch and her girlfriend--Amethyst is an angel. I thought if I stole him everything will be fine but I almost forgot Jerome. Until now I can feel the guilt inside my heart because he loves me so much but I cheated on him I broke our promises to each other. I let him to suffer for allpain alone. That time I can feel that I'm a real devil, making someones life miserable is my happiness before, but because of that sh*t love I learned how to have a conscience"
"My lifeis very pathetic. No one can reach me because my name suits me well, I'm Star and like star in the sky I am the best. No one can across the way while I'm walking, and of course once I want anything I can get it by hook or by crook. By the way that jerk, Ethan Park is looking at me again and again, no one can resist the charisma of Star Lewis San-- yeah, Santiago but that was before but today it's soon to be Star Lewis Park"
Napatingin din tuloy ako sa direksyon nang mapapangasawa niya. Lumapit ito samin at hinawakan ang mga kamay ni Star.
"Malapit na mag-umpisa ang kasal natin, wag ka ng mag-pawis sayang ang make-up" agad naman itong nakatanggap ng isang malakas na batok, ang saya nila tingnan.
"Wag ka muna aalis ha? Panuorin mo muna lumakas sa aisle ang future wife ko" sabi sakin ni Ethan sabay akbay kay Star, nakita ko naman namula si Star ang cute niya tingnan. They're perfect for each other.
Pumasok na sila sa loob ng simbahan, ako naman nakaupo lang sa dulo ng upuan sa simabahan. Binuksan na ang malaking pinto ng simbahan at sa pagbukas nito lumitaw ang isang napaka gandang Star Lewis Santiago but soon to be Star Lewis Park.
Ang mapapangasawa niyang si Ethan kita rin ang excitement sa mata, nakaka-inggit tuloy. Nang mapatapat sakin si Star kumaway siya sakin at ngumiti ganun din naman ang ginawa ko.
Hinantay ko lang yung vow nila sa isa't-isa at aalis na din ako "Hey, Ethan Park! Here's the ring that will symbolize our love. Every love story there's always an end, but it's like a book, an end of the chapter but a new book will be open with a new chapter, a new life and a new challenges, and that is our life after marriage. I hope that you'll never leave me and break your promises. Most of all, I want that till death do us part"
"You, Star Lewis Santiago my soon to be wife. Here's the ring that will symbolize our infinity love. I promise that from now on, I will never leave you and I will embrace you even though your hair is already white. I don't want to see you walking away from me because you Star is only for Ethan. Once we pronounce as husband and wife you're already mine and like stars in the sky I will take care of you. There's a sun in the universe that can make our lives brighter but in my life there's only one star and that is you, you're the brightest star. Yes, I'll keep that words till death do us part. I love you and will always be"
At huli they pronounce as husband and wife, natapos ang kasal nila ng habulin ako ni Star "Yaah! Hindi ko pa pala alam ang pangalan mo, alam kong broken yang heart mo ngayon, wag ka mag-alala matutupad din yang happy ending mo, someday"
Niyakap ko siya "I'm Yarumi Ashley Kang, yes my heart broke into pieces. Thank you for this day, congratulations. Make a happy family together with your husband, Ethan"
Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya at nag wave na bilang paalam, napasandal ako sa isang malaking puno at tumulo ang mga luha ko. Sana nga tama si Star, lahat ng mabagay may purpose ito someday.
"You left me, you left me alone. My feelings now is just a lost feeling"