Kabanata 1: The Truth
Angeline's Point of View
Naalimpungatan ako ng marinig ang sunod sunod na pagtunog kung saan. It takes me minutes to realize of what it is.
Kanina pa pala nagriring yung phone ko pero hindi ko ito kinukuha dahil inaantok pa talaga ako.
Pero maya maya lang ay natauhan na ako nang maisip na kaya nag riring ay kanina pa pala may tumatawag sakin.
Asan na nga ba yun. Sinusubukan kong sundan yung tunog ng phone ko para madali ko itong mahanap.
Istorbo naman tong tawag. Inaantok pa naman ako.
Kinapa ko yung bedside table para kunin yung phone ko pero wala . Nakapikit pa rin ako kaya hindi ko ito nakikita kung nasaan.
Maya maya pa ay may nakapa na ako. Nakapa ko ito sa likod ng unan ko. Sino ba tong tumatawag?
Dumilat ako nang kaunti at sinagot na ang tawag.
Hindi ko pa masyadong nakikita ang pangalan kung sino ang tumatawag nang ilagay ko na agad ito sa tenga ko.
"Hello,Sino to" bakas pa ang antok sa boses ko.
[GELLLLL,GUMISING KA NA KASI EXCITED NA K-"] halos mailayo ko kaagad ang phone sa tenga ko at mapadilat sa lakas ng sigaw sa kabilang linya.
Dahil sa boses ay nakilala ko na kung sino yung tumawag.
"Damn, Rachelle masakit sa tenga alam mo yun"
Naputol ko tuloy siya sa pagsasalita o baka sa pagsigaw niya. Makasigaw naman kasi e halos kakagising ko lang.
["Sorry na Gel, e kasi naman excited na ko ngayon. Kaya mag ayos ka na kasi magbabakasyon pa tayo kasama si Ceejay ko, kinikilig na talaga ako"] As always she's being crazy again over Ceejay. Her ultimate crush.
"Oo na mag aayos na ko, basta sa susunod huwag ka ng sisigaw lalo na kapag ganitong kakagising ko lang tapos nagulat mo ko ng sigaw mo" paliwanag ko sa kanya.
["Opo di na mauulit. Sorry na. Mag ayos ka na Gel. Love You"] nangiti naman ako nang mapagtantong ginawa nyang malambing ang boses niya.
"Oo na ,Love you too " pagkatapos nun ay binaba ko na ang tawag at agad na bumangon sa kama.
Nawala sa isip ko yung pagbabakasyon namin ngayon.
Magbabakasyon kasi kami ngayon sa Resort namin sa Batangas tutal kakatapos lang naman nang pasukan . We decided that we have to unwind and have a vacation.
Dumiretso na ako sa banyo para makaligo na at makapag ayos. I want to be beautiful in 'his' eyes.
After fifteen minutes, i'm already done showering. Nagtapis lang ako at lumabas na nang banyo.
Pumunta na ako sa tapat ng closet at namili nang pwedeng maisusuot. Kumuha na lang ako ng maong shorts at sleeveless blouse na color peach at sinuot na ito.
After that, i'll fix my hair. Cinurl ko lang ng konti yung bandang ibaba nang buhom ko ,then nag apply ako ng light make up at nagsuot ng shades.
Nang matapos na ako ay nagtipa na ako nang message kay Chelle na tapos na kong mag ayos. Pagkatapos ay lumabas na ko ng kwarto.
Nilipat ko kaagad ang tingin ko sa baba para tingnan kung nandyan na si Dan sa baba.
Pero mukhang wala pa si Dan kaya bumaba na lang ako papunta sa sala para mag antay.
John Danforth Lowry is definitely not my brother but he's living with us in the same roof. My parents told me that he will be my brother but god knows how i know that he's a fake one even if i was young that time.
Hindi ko siya totoong kapatid, alam na rin naman niya yun. Inampon siya ng mga magulang ko noong walong taon palang sya.
Nasunog yung bahay nila noon at namatay ang mga magulang nya. Yung mga magulang niya ay nandun sa loob tapos sya ay nailigtas nang mga bumbero sa sunog kaya nabuhay sya.
Nung walang kumupkop sa kanya, ang mga magulang ko ang nagpresintang kumupkop sa kanya kasi magkakaibigan ang mga magulang namin .
Lumaki siyang kasama ako. Hati kami halos sa lahat ng bagay. Pero imbes na magselos ako sa atensyon na binibigay rin sa kanya ng mga magulang ko ay hindi ko iyon ginawa o naramdaman man lang.
I was young back then when i realized that i like him. I like his presence and im so happy that im giving the chance to look at him always. Kung dati ay masaya ako na nagustuhan ko siya, ngayon sa kasamaang palad ay pinagsisisihan ko ng nagkagusto ako sa kanya.
Bata pa ang ako nang nagkagusto ako sa kanya hanggang sa isang araw naramdaman ko na lang na hindi na lang basta pagkakagusto ang nararamdamn ko sa kanya.
Im inlove to him and i'm still weak to stop it.
Tinatago ko na lang ang nararamdaman ko kasi ayokong magkalamat yung relasyon na meron kami bilang magkapatid.
Yun na lang kasi ang meron kami... Ang pagiging magkapatid.
Habang lumalaki ay nag iiba ang ugali niya. Kung dati ay tahimik lang siya. Ngayon ay sumama ang ugali nya. He's being harshed to me all the time and i did'nt know what's his reason.
Kaya hanggang ngayon ay mas pinili ko na lang na magpakamartir. Tinitiis ko na lang ang lahat ng sakit kapag nakikita ko siyang nagdadala ng babae sa bahay namin.
Halos ibat ibang babae sa magkakaibang araw.
Gustuhin ko mang magalit sa kanya dahil sa mga sakit na pinaparanas nya sakin, hindi ko magawa kasi natatakot ako na baka isang araw magalit sya sakin.
Natatakot akong mawala yung pag asa na meron ako para sa kanya.
Kaya hanggang ngayon ay patuloy pa rin akong umaasa na darating ang araw na magbabago rin sya at baka pagdating ng araw na yon ay masabi ko sa kanya ang katotohanang...
'mahal ko siya.'
Sa lalim nang iniisip ko ay hindi ko na tuloy namalayang napaluha na pala ako. Pinunasan ko ang mga luhang lumalandas sa pisngi ko.
Nasaan na ba kasi yung lalaking yun. Iyan tuloy naalala ko pa yung mga bagay na dapat hindi ko na inaalala.
Pero habang nagpupunas ako ng luha at nag aayos ng sarili ay may nararamdaman akong nakatingin sakin. Nilibot ko ang tingin at doon nakita ko ang pamilyar na tao sa likod ko.
Its Dan
He's wearing a plain white V-neck T shirt and jeans. Its just simple but he seems like a model on it.
Kitang kita kung paano sumusunod ang suto nyang damit sa kurba ng katawan nya. His jeans sexily clung on him.
Inangat ko ang tingin sa kanya. His manly features is freaking me out again and makes my heart thump faster.
His looking at me intently with his cold eyes while he's gorgeously standing behind me.
Bahagya akong nataranta nang napagtanto kong nasa likuran ko lang pala sya kanina pa.
Nakita yata niya akong umiiyak. I dont want him to have the wrong idea on me againm Baka anong isipin nito. Nakakahiya tuloy.
"Why the hell are you crying? Laki laki mo na iyakin ka pa rin, para kang bata." he said that using his cold voice. Natigilan ako sa lamig nang boses nya.
Sinasabi ko na nga ba at nakita nya akong umiiyak. Gusto kong manumbat sa sinabi nya.
Hindi niya lang kasi alam na siya yung dahilan kung bakit ako umiiyak, kaya grabe na lang kung manlait tong lalakeng to.
"Hindi ako umiiyak no, atsaka sino ba mukhang bata satin e, ikaw nga dyan parang bata kumilos. Ang bagal bagal mong bumaba kanina pa ko nag aantay" depensa ko.
'Nakapagkuwento na ako tungkol sayo lahat lahat tapos wala ka pa rin.'gusto ko rin sanang sabihin yun sa kanya kaso baka tuluyan lang kaming mag away. I dont want to ruin this day just because of our childish arguments.
"Sinabi ko bang intayin mo ako. Tss" pagkatapos nya yung sabihin ay tinalikuran nya na ako palabas. Nakaramdam na naman ako ng konting sakit sa sinabi nya.
Sinundan ko nang tingin ang tamad nyang paglakad papunta sa labas. He really didnt care for me at all.
Bakit kasi sa dinami dami nang taong pwede kong mahalin sya pa ang minahal ko. He didnt know how his words affect me.
Habang tumatagal kasi nasasaktan lang ako lalo. Loving him is toxic and its giving me a pain whenever i swallow his anger and coldness to me.
Until now i can't accept the fact that it's really impossible for him to love me back.
That's the truth and i hate that.