Πετάω σε πελάγη ευτυχία! Από τη στιγμή που ανακοίνωσαν εμένα και τον Jackson νικητές του διαγωνισμού, δεν μπορώ να σταματήσω να χαμογελάω. Το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου. Περιστρεφόμουν σαν το φάντασμα στο κρεβάτι. Ήθελα να τσιρίξω αλλά η Σεμίνα κοιμόταν και έπρεπε να κάνω ησυχία.
Αλλά απ' ό,τι φαίνεται δεν είμαι η μόνη που δεν έχει ύπνο. Το κινητό μου φωτίστηκε μέσα στη νύχτα. Το παίρνω και βλέπω ότι κάποιος μου έστειλε μήνυμα. Κανένας Jackson θα είναι που δεν τον παίρνει ο ύπνος. Αλλά δεν είναι ειδοποίηση από το Τσιμπούρι >.< , αλλά από έναν άγνωστο αριθμό.
...: Γεια σου Αγγελική, ελπίζω να μην ενοχλώ. Μάλλον το μήνυμά μου θα το δεις το πρωί. Ήθελα να σου πω και πάλι συγχαρητήρια για τη νίκη σου μιας και δεν μιλήσαμε πολύ σήμερα.
Παράξενο αυτό. Διχάζομαι στο να τον απαντήσω ή όχι. Αλλά και πάλι είναι κάποιος που ξέρω.
Εγώ: Ευχαριστώ αλλά δεν ξέρω ποιος είσαι. Μπορείς να αποκαλυφθείς;
Κάνει πολλή ώρα για να απαντήσει. Μάλλον θα ξαφνιάστηκε που του απάντησα σχετικά γρήγορα και στο ακατάλληλο της ώρας.
...: Ξέρεις πολύ καλά ποιος είμαι. Αλλά για να με αναγνωρίσεις θα σου δώσω ένα στοιχείο.
Σοβαρά τώρα; Θέλει να παίξουμε; Αν και είναι λίγο ανατριχιαστικό να μιλάω με κάποιον ο οποίος μπορεί να είναι και ανώμαλος! Το μυαλό μου πάντα στο κακό πηγαίνει.
Εγώ: ....Ωραία.... Ποιο είναι το στοιχείο;
...: Καλύπτω τον τοίχο του δωματίου σου.
Με το που διαβάζω το μήνυμα του, σηκώνω το βλέμμα μου απότομα και κοιτάζω τον τοίχο μου. Έχω μόνο τη γιγάντια αφίσα του BamBam μόνο... Όπα τι;! Ο ανατριχιαστικός τύπος που μου στέλνει μηνύματα είναι ο BamBam; Τουλάχιστον τώρα έχω και τον αριθμό του. Θα τον αποθηκεύσω ως 'BAMBAM <3'. Στο κάτω-κάτω ο BamBam είναι και ο αγαπημένος μου, μη το ξεχνάμε ;).
Εγώ: BamBam!
BAMBAM <3: Bingo!
Εγώ: Πως βρήκες τον αριθμό μου;
BAMBAM <3: Το έκλεψα από τον Jackson την ώρα που κοιμόταν. Γι' αυτό και σου έστειλα μήνυμα τέτοια ώρα ;).
Εγώ: Ο Jackson πρέπει να προσέχει περισσότερο γιατί μπορεί να μπουν κλέφτες στο δωμάτιό του και να ψαχουλεύουν το κινητό του :P.
BAMBAM <3: ΧΑΧΑΧΧΑΧΑ έχεις δίκιο. Αλλά δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για τον Jackson τώρα.
Εγώ: Και για ποιο πράγμα να μιλήσουμε τρεις η ώρα τα ξημερώματα;
Μόλις έκανα γκάφα! Κι αν θέλει να μιλήσουμε για το περιστατικό για το παραλίγο φιλί μας; Δεν είμαι ακόμα έτοιμη. Ξεροκαταπίνω ενώ σκέφτομαι την απάντησή του. Από την άλλη, πρώτη φορά σκέφτηκα το περιστατικό μας σαν 'παραλίγο φιλί'. Πιάνω τον εαυτό μου να χαχανίζει στην ιδέα αυτή. Και ύστερα αισθάνομαι την αναπνοή του στη μύτη μου. Τι ωραία αίσθηση! Η δόνηση του κινητού μου με επαναφέρει από το λήθαργό μου. Ευτυχώς που έστειλε ο BamBam αλλιώς θα μου τρέχανε τα σάλια.
BAMBAM <3: Γιατί είσαι τέτοια ώρα ξύπνια; Κανονικά θα έπρεπε να κοιμάσαι για να είσαι ξεκούραστη αύριο το πρωί.
Εγώ: Από τη χαρά μου δεν μπορώ να κοιμηθώ. Αν και αύριο με περιμένει μια μεγάλη μέρα. Τώρα, η σειρά σου. Γιατί δεν κοιμάσαι;
BAMBAM <3: Δεν ξέρω. Δεν με πιάνει ύπνος.
Εγώ: Όσοι δεν μπορούν να κοιμηθούν είτε έχουν κατάθλιψη είτε είναι ερωτευμένοι.
BAMBAM <3: Μπορεί να ισχύει και σε μένα αυτό.
Εγώ: Δηλαδή;
BAMBAM <3: Μπορεί να είμαι και... ερωτευμένος.
Το κινητό μου έπεσε από τα χέρια. Τι ήταν αυτό το γεμάτο υπονοούμενα μήνυμα που έστειλε ο BamBam; Και τώρα τι του στέλνουμε; Πιάνω το κινητό μου και ξαναδιαβάζω το μήνυμα. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι θα του απαντήσω. Και είναι αγένεια αν δεν στείλω τίποτα. Δαγκώνω τα χείλη μου. ΕΥΤΥΧΏΣ ο BamBam έστειλε κι άλλο μήνυμα.
BAMBAM <3: Τέλος πάντων. Είναι αργά τώρα και πρέπει να πας για ύπνο. Αύριο που θα συναντηθούμε δε θέλω να σε δω με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια ;).
Ο BamBam με έσωσε. Καλά έκανε που θέλει να λήξουμε εδώ τη συζήτησή μας.
Εγώ: Καληνύχτα BamBam~~~~
BAMBAM <3: Καληνύχτα Angel~ <3
Αφήνω το κινητό στο κομοδίνο και σκεπάζομαι μέχρι τη μύτη μου. Τα λόγια του BamBam στροβιλίζουν στο μυαλό μου. Τώρα πως θα κοιμηθώ; Καλύτερα να μην του απαντούσα... Και θα τον δω και αύριο! Και δεν έχουμε μιλήσει ακόμη για το 'παραλίγο φιλί' μας! Και τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο αμήχανα!
Αλλά ας μη τα σκέφτομαι όλα τώρα. Κι αύριο μέρα είναι. Τώρα ας ξεκουραστούμε και να πέσουμε επιτέλους για ύπνο!
******************************************************
Είμαι ήδη μπροστά από το κτήριο της JYP. Τα γόνατά μου τρέμουν. Έξω από το κτήριο είναι κάποιες φαν και μερικές από αυτές με έχουν αναγνωρίσει από το διαγωνισμό. Κάποιες με συγχαίρουν για τη νίκη μου και άλλες με κακολογούν που τους 'έκλεψα τον Jackson'. Αλλά στη τελική τις αγνοώ και μπαίνω στο κτήριο.
Πλέον, ο πορτιέρης με αναγνωρίζει και με καλημερίζει. Του υποκλίνομαι και κατευθύνομαι προς τη ρεσεψιονίστ. "Καλημέρα." με καλημερίζει με το χαμόγελό της. "Καλημέρα σας." της απαντάω κάπως αγχωμένη. "Για να δεις τον κύριο Park JinYoung, θα πρέπει να περιμένεις να έρθουν και τα μέλη των GOT7." Μου λέει χωρίς να την έχω ρωτήσει τίποτα.
"Ευχαριστώ." της λέω υποκλίνοντας. Έπειτα πηγαίνω στο σαλονάκι και κάθομαι μέχρι να εμφανιστούν οι GOT7, αν έχουν σκοπό βέβαια...
Περιμένω κάνα δεκάλεπτο αλλά τίποτα. Αισθάνομαι λες και με έχουν στήσει σε ραντεβού. Η ρεσεψιονίστ ρίχνει κάποιες ματιές πάνω μου και με καθησυχάζει λέγοντας ότι όπου να 'ναι θα 'ρθουν. Αλλά δεν το βλέπω... Ευτυχώς(!), μετά από ένα ακόμη πεντάλεπτο αναμονής αποφάσισαν επιτέλους να εμφανιστούν οι GOT7! ΑΛΛΗΛΟΎΙΑ!!!!!!!!
Η ρεσεψιονίστ τους λέει κάτι δείχνοντας προς το σαλονάκι (μάλλον ότι τους περιμένω εγώ). Εγώ σηκώνομαι από τη θέση μου και φτιάχνω τη φούστα μου. Εκείνοι με πλησιάζουν χαμογελαστοί. Ακόμα να το χωνέψω ότι έχω φιλικές σχέσεις με τους GOT7! Είναι σαν ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε!
"Καλημέρα Angel!" με χαιρετάνε όλοι ομόφωνα σαν χορωδία. Εγώ γελάω και ττους καλημερίζω κι εγώ. "Σήμερα δείχνεις πολύ σοφιστικέ Angel." αναφωνεί ο Jinyoung (τέως Junior) δείχνοντας τα ρούχα μου. "Αφού θα συναντήσω τον διευθυντή σας, δε μπορώ να έρθω με τα καθημερινά μου ρούχα" του εξηγώ.
"Είσαι όμορφη με ό,τι και να φορέσεις." αναφωνεί ο Jinyoung πράγμα που με κάνει να κοκκινίσω. Οι υπόλοιποι άρχισαν να τον βαράνε στο σβέρκο κάνοντάς του παρατηρήσεις. "Τέλος πάντων, πάμε γιατί αργήσαμε;" λέει ο Jackson και σταματάνε να χτυπάνε τον Jinyoung.
Κατευθυνόμαστε προς το γραφείο του διευθυντή και οι οχτώ. Μόλις φτάσαμε απ' έξω. "Καλημέρα σας." μας χαιρετάει η γραμματέας του. "Καλημέρα" αναφωνούμε και οι οχτώ μαζί σαν χορωδία και υποκλινόμαστε. Ξαφνικά αισθάνθηκα σαν μέλος των GOT7!
"Αργήσατε σήμερα." μας κάνει παρατήρηση η γραμματέας. "Συγγνώμη γι' αυτό." απολογείται ο Jaebum, ως αρχηγός που είναι, και υποκλίνεται. "Τέλος πάντων, πάω να ειδοποιήσω τον κύριο Park ότι ήρθατε." Η γραμματέας σηκώνεται και χτυπάει τη πόρτα του γραφείου του διευθυντή. Ακούγεται μία βαριά φωνή από μέσα και η γραμματέας μπαίνει στο γραφείο κλείνοντας τη πόρτα πίσω της.
Εγώ και οι GOT7 περιμένουμε μέχρι να βγει η γραμματέας σε απόλυτη σιωπή. Μάλλον, δε θέλουν να κάνουν και πολλή φασαρία μπροστά στο διευθυντή γιατί τον φοβούνται. Και μάλλον είναι η τελευταία φορά που τους βλέπω τόσο ήσυχους.
Ούτε μισό λεπτό δεν πέρασε και η γραμματέας βγήκε από το γραφείο. "Ο κύριος Park μπορεί να σας δει τώρα." μας ανακοινώνει και αρχίζουμε να περπατάμε προς το γραφείο. Όμως, η φωνή της γραμματέα μας διακόπτει. "Μόνο ο Jackson με την δεσποινίς Αγγελική μπορούν να περάσουν."
Μπορώ να διακρίνω την απογοήτευση στο πρόσωπο των αγοριών εκτός από τον Jackson, ο οποίος είναι λες και κέρδισε στο σκάκι. "Γιατί να μην έρθουμε κι εμείς;" παραπονέθηκε ο BamBam κάνοντας μια κατσουφιασμένη φάτσα. "Εγώ σας το 'λεγα αλλά εσείς δεν με πιστεύατε." είπε ο Jackson ανεβάζοντας τους ώμους του.
Εγώ και ο Jackson πηγαίνουμε στο γραφείο. Ο Jackson χτυπάει τρεις φορές τη πόρτα και περιμένουμε. Ακούγεται η φωνή του διευθυντή και μπαίνουμε μέσα. "Καλημέρα" λέμε ταυτόχρονα εγώ με τον Jackson και υποκλινόμαστε. Μας καλημερίζει και ο διευθυντής και μας λέει να καθίσουμε.
"Δεσποινίς Αγγελική χαίρομαι πολύ που σας ξαναβλέπω." μου λέει ο κύριος Park ενώ απλώνει το χέρι του προς το μέρος μου. "Κι εγώ." του απαντάω ενώ του σφίγγω το χέρι. "Και συγχαρητήρια για τη νίκη σας." εγώ και ο Jackson τον ευχαριστούμε. "Μάλλον το κοινό σας βρίσκει πολύ ταιριαστό ζευγάρι." χαμηλώνω το κεφάλι μου από ντροπή καθώς πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει στα λόγια του κύριου Park. Μα τι μου συμβαίνει;
Γυρνάω να κοιτάξω τον Jackson και τον βρίσκω να χαμογελάει κι αυτός. WOOOOT? Του άρεσε αυτό που είπε ο διευθυντής; "Τέλος πάντων. Απ' ό,τι κατάλαβες Αγγελική, η νίκη στο διαγωνισμό σου επιφέρει κάτι πολύ σημαντικό. Όπως σου είχα πει και την πρώτη φορά που ήρθες εδώ, θα συμμετάσχεις σε ένα special μουσικό βίντεο που οργανώνεται για τους GOT7."
Για μια στιγμή σταματάει και συνεχίζει "Όμως, δεν τελειώνει εδώ η δουλειά σου. Θα έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις πως ένας εκπαιδευόμενος γίνεται διάσημος. Θα γίνεις δηλαδή, κι εσύ μια εκπαιδευόμενη." Προσπαθώ να είμαι ήρεμη. "Επίσης, έχεις τη δυνατότητα να δεις από κοντά τους αγαπημένους σου τραγουδιστές, εκτός των GOT7."
Από μέσα μου ουρλιάζω από τη χαρά μου. Θέλω να σηκωθώ και να τον φιλήσω. Μπορεί να είμαι σοβαρή μπροστά του αλλά δεν μπορώ να κρύψω το fangirl μέσα μου. Είναι σαν να ζω σε όνειρο!
"Όλα αυτά θα τα κάνεις υπό έναν όρο." λέει με αυστηρό τόνο ο κύριος Park. "Δε θα δημοσιεύσεις πουθενά, σε κανένα media ό,τι και να κάνεις εδώ." Ακολουθεί μία παύση μερικών δευτερολέπτων. "Λοιπόν... τι λες;" το αυστηρό του ύφος εξαφανίζεται και ένα χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπό του. "Δέχομαι!" αναφωνώ χαρούμενη αλλά σοβαρή ταυτόχρονα.
Σφίγγουμε τα χέρια. "Εγώ δεν κατάλαβα γιατί με θέλατε αφού μια χαρά τα συμφωνήσατε οι δυο σας." ακούγεται ο Jackson καθώς δεν είχε μιλήσει καθόλου. "Εσύ αγαπητέ μου Jackson, εφόσον κέρδισε το ζευγάρι σου στον διαγωνισμό, έχεις την ΑΠΌΛΥΤΗ ευθύνη για την παρτενέρ σου." εγώ και ο Jackson τον κοιτάμε έκπληκτοι και απορημένοι ταυτόχρονα. Βλεφαρίζω συνέχεια μέχρι να καταλάβω τι ακριβώς είπε.
"Και τι εννοώ μ' αυτό; Εννοώ πως αυτό το χρονικό διάστημα που η δεσποινίς Αγγελική θα είναι μέλος της JYP, εσύ θα είσαι πάντα μαζί της. Δεν θα αλωνίζει μόνη της στην εταιρία. Θα την συστήσεις στους υπόλοιπους διάσημους και θα την ξεναγήσεις στο χώρο." Αφού τελείωσε να μιλάει ο κύριος Park, εμείς τον κοιτούσαμε σαστισμένοι.
"Γιατί πρέπει να το κάνω εγώ αυτό;" παραπονιέται ο Jackson. "Σιωπή Jackson! Πρέπει να φερθείς στη παρτενέρ σου όπως της αξίζει και τι καλύτερο από να την προσέχεις εσύ ο ίδιος; Τώρα μπορείτε να πηγαίνετε. Εγώ θα ενημερώσω τη γραμματέα μου για να ετοιμάσει τα συμβόλαια. Αγγελική, θα σε παρακαλούσα να μείνεις εδώ όσο χρειαστεί για να υπογράψεις το συμβόλαιο. Και πάλι καλημέρα σας." εμείς σηκωνόμαστε, υποκλινόμαστε και βγαίνουμε από το γραφείο. Δεν έχω συνέλθει ακόμα από το ελαφρύ σοκ.
"Κατάλαβες ακριβώς τι έγινε εκεί μέσα;" με ρωτάει ο Jackson ακόμα σαστισμένος. Εγώ απλώς κουνάω το κεφάλι μου αργά δεξιά-αριστερά ενώ κοιτάω το κενό. Περπατάμε στο χώρο ώσπου βρίσκουμε τους GOT7. "Τι έγινε;" ρωτάει ο Youngjae. "Το μόνο που κατάλαβα είναι ότι από 'δω και πέρα θα είμαι ο bodyguard της Angel." απαντάει ο Jackson. Κάνω facepal στον εαυτό μου διανοητικά ενώ χτυπάω το μπράτσο του Jackson για την βλακεία που είπε.
"Δεν κατάλαβα." αναφωνεί ο Yugyeom ενώ ξύνει το κεφάλι του. "Αυτό που εννοεί ο Jackson είναι ότι θα με ξεναγήσει στο χώρο και θα είναι υπεύθυνος για μένα." εξηγώ στα παιδιά. "Τυχεράκια" ακούω τον BamBam να μουρμουρίζει μέσα από τα δόντια του. Οι άλλοι δε φαίνεται να τον άκουσαν.
"Α μάλιστα." λέει ο Jaebum. "Και τώρα τι περιμένουμε;" ρωτάει ο Mark. "Να ετοιμάσουν το συμβόλαιο για να υπογράψω. Αλλά μέχρι τότε τι να κάνω;" τους ρωτάω άκεφα; "Εμείς τώρα έχουμε dance practice. Μπορείς να έρθεις να μας δεις αν θέλεις." προτείνει ο Jinyoung και όλοι συμφωνούν μαζί του. Για μια στιγμή το σκέφτομαι και δεν είναι κακή ιδέα...
"Πολύ θα το ήθελα!" αναφωνώ γεμάτη χαρά και όλοι αρχίζουν να ζητωκραυγάζουν.
Μπαίνουμε στην αίθουσα χορού. Εγώ πηγαίνω και κάθομαι σε μια καρέκλα ενώ τα αγόρια κάνουν ζέσταμα. Έπειτα από λίγο ξεκινάει η μουσική και αρχίζουν να χορεύουν. Δεν χόρταινα να τους κοιτάω. Όλοι τους είναι καταπληκτικοί.
Αφού χόρεψαν τις χορογραφίες των Fly, Just Right, If You Do και Girls Girls Girls έκαναν διάλειμμα. Εγώ άρχισα να τους χειροκροτώ σαν θαυμάστρια που είμαι. Ξαφνικά μπαίνει μέσα στην αίθουσα η γραμματέας. "Jackson και δεσποινίς Αγγελική σας περιμένει ο κύριος Park στο γραφείο του."
Αφότου ξεκουράστηκε λίγο ο Jackson πήγαμε στο γραφείο. Ο κύριος Park είχε τα συμβόλαια μαζί του. Το μόνο που έλειπε ήταν η υπογραφή μου. "Υπόγραψε εδώ." μου λέει δείχνοντας με το δάχτυλό του το κενό σημείο στο χαρτί. Εγώ παίρνω το στυλό και βάζω την υπογραφή μου. Αυτό ήταν! Τώρα είμαι κι εγώ μέλος της JYP Nation, έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Βγαίνουμε από το γραφείο. "Πως αισθάνεσαι;" με ρωτάει ο Jackson. "Υπέροχα." του απαντάω χαμογελαστή. "Και τώρα ας κάνουμε ό,τι λέει το συμβόλαιο." ο Jackson με κοιτάει λοξά. "Ξενάγησέ με στο χώρο και γνώρισέ μου όλους τους τραγουδιστές." νιώθω σαν ο Jackson να είναι ο σκλάβος μου και να κάνει τα θελήματά μου. Τώρα πλέον μπορώ να τον βασανίζω και έχω το δικαίωμα να το κάνω!
"ΤΙ;! ΓΙΑΤΊ;" το αγανακτισμένο βλέμμα του με χαροποιεί αφάνταστα! "Γιατί έτσι λέει στο συμβόλαιο. Και τώρα πάμε ΠΆΜΕ!" τον τραβάω από το μανίκι και περιφερόμαστε στο χώρο. Ο Jackson δεν έχει άλλη επιλογή αλλά να υπακούσει σε μένα!
Τόσες ώρες με ξενάγησε στο κτήριο. Παρόλο που έχω έρθει αρκετές φορές, δεν είχα επισκεφθεί πολλά δωμάτια. Και σήμερα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία! Επίσης γνώρισα όλους τους τραγουδιστές! 2AM! DAY6! Wonder Girls! G.o.d! 2PM! Miss A! Twice! Όλους τους γνώρισα! Νομίζω θα πάθω κανένα καρδιακό σήμερα! Έβγαλα φωτογραφίες μαζί τους και τους έλεγα πόσο ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΊ είναι!
Ο Jackson από την άλλη βαριόταν τη ζωή του. Τον είχα εξαντλήσει αλλά δεν με ένοιαζε καθόλου! Αυτή είναι σίγουρα η καλύτερη μέρα της ζωής μου!
"Ικανοποιημένη τώρα;" ο Jackson είναι έτοιμος να καταρρεύσει. "Πάρα πολύ!" όλη τη μέρα χαμογελάω σα χαζή! "Γιατί κάνεις σαν χαζοχαρούμενο;" ο Jackson με επανέφερε στη πραγματικότητα. "Πλάκα κάνεις; Γνώρισα όλα αυτά τα μανάρια μέσα σε μία μέρα και ρωτάς;"
"Εγώ τους βλέπω κάθε μέρα." απαντάει χαλαρά ο Jackson. "Ευχαριστώ." του λέω σιγανά. Ο Jackson σταματάει να περπατάει και με κοιτάει. "Για ποιο πράγμα;" "Να... επειδή νικήσαμε. Κι αν δεν ήμασταν ομάδα δεν θα ήμουν εδώ σήμερα και δεν θα γνώριζα ποτέ κανέναν από αυτούς." Ο Jackson χαμογελάει και μου ανακατεύει τα μαλλιά.
Ασυνείδητα τον αγκαλιάζω. Εκπλήσσομαι κι εγώ με τη συμπεριφορά μου. Απλά έπρεπε να το κάνω. Δεν θα γινόταν τίποτα από όλα αυτά αν δεν ήμουν ζευγάρι με τον Jackson. Ή μάλλον όχι. Δεν θα γινόταν τίποτα από όλα αυτά αν δεν έπεφτε πάνω μου εκείνη τη μέρα στη συναυλία τους. Δεν θα γινόταν τίποτα από όλα αυτά αν δεν του μιλούσα τόσο απότομα στις τουαλέτες κι αν δεν ήθελε να με εκδικηθεί. Ξαφνικά όλες οι αναμνήσεις έρχονται και πάλι στη μνήμη μου. Ποιος θα το φανταζόταν ότι το μίσος μου για τον Jackson θα με έφερνε μέχρι εδώ.......... ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΆ ΤΟΥ!!!
Τραβιέμαι απότομα. "Εεε ήταν αυθόρμητο."λέω αμήχανα. Ο Jackson με κοιτάζει έκπληκτος. "Εεε δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς έτσι κάνουν τα φιλαράκια. Αγκαλιάζονται." γελάμε και οι δύο καθώς σκέφτομαι την ανακωχή που κάναμε για το διαγωνισμό. Όπα! Η ανακωχή διαρκούσε για δύο μέρες μόνο. Και σήμερα είναι η τρίτη. Άρα πλέον δεν ισχύει.
"Angel, το ξέρεις ότι σου χρωστάω γεύμα." τον κοιτάω λοξά. "Από πότε;" "Ξέχασες κιόλας; Μου έδωσες να φάω από τη σοκολάτα σου." "Ααα... σιγά το πράγμα! Έτσι κι αλλιώς εσύ μου την έδωσες." "Δεν ακούω τίποτα! Σου χρωστάω γεύμα και θα στο ξεπληρώσω αμέσως τώρα." Ο Jackson πιάνει το χέρι μου και βγαίνουμε από την πίσω πόρτα και μπαίνουμε στο αμάξι του.
"Jackson που πάμε;" τον ρωτάω κάπως πανικόβλητη. "Σου είπα. Θα σε κεράσω σήμερα." μου κλείνει το μάτι και βάζει μπρος τη μηχανή.
Φτάσαμε σε ένα απόμερο εστιατόριο μακριά από το κέντρο. Ο Jackson δε θέλει να τον αναγνωρίσει κανείς. Παρήγγειλε τα φαγητά και αρχίσαμε να τρώμε. Ήταν όλα πεντανόστιμα παρόλο που δεν ήξερα τι έτρωγα. Αφού τελειώσαμε με πήγε στο σπίτι μου.
"Ευχαριστώ πολύ για σήμερα." του λέω καθώς σβήνει τη μηχανή. "Αφού είμαι υπεύθυνος για σένα. Πρέπει να σε προσέχω." μου απαντάει. "Αυτό ισχύει όταν είμαι στην εταιρία." Ο Jackson με πλησιάζει. "Για μένα αυτό ισχύει εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο." Τον κοιτάω με γουρλωμένα μάτια. Ο Jackson μου ξεκουμπώνει τη ζώνη του καθίσματος. "Έχεις αργήσει. Η Σεμίνα θα ανησυχεί για σένα.
Τον κοιτάω ακόμα άναυδη. Κουνάω το κεφάλι μου και βγαίνω από το αμάξι. "Τα λέμε Angel!" μου φωνάζει ο Jackson και βάζει μπρος το αμάξι του. "Τα λέμε Jackson...." λέω στον εαυτό μου καθώς βλέπω να απομακρύνεται το αυτοκίνητό του μέχρι να χαθεί από τα μάτια μου.
Βάζω το χέρι μου στο μέρος της καρδιάς. Νιώθω πάλι μπερδεμένη. Αλλά αυτή τη φορά είναι διαφορετικά. Τι νιώθω πλέον για τον Jackson; Ακόμα νιώθω μίσος γι' αυτόν, έτσι δεν είναι; Αλλά παρόλο που πέρασε η ανακωχή μας, συνεχίζουμε να συμπεριφερόμαστε σαν 'φιλαράκια', ή μήπως κάτι παραπάνω;
Η καρδιά μου χτυπάει πιο γρήγορα από το κανονικό της. Αχ Jackson, τι μου έχεις κάνει;!
________________________________________
Το σημερινό κεφάλαιο δεν μου άρεσε και πολύ αλλά αποφάσισα να το ανεβάσω. Το επόμενο υπόσχομαι να είναι πιο ενδιαφέρον~~~~~~~ ;)