"Θες λίγη σοκολάτα;" ρωτάω τον BamBam προσπαθώντας να αλλάξω θέμα.
"Όχι ευχαριστώ. Αλλά... έχω βρει έναν άλλο τρόπο για το πως θα απολαύσω τη σοκολάτα." σηκώνω το κεφάλι μου και τον κοιτάω απορημένη. Φέρνει το χέρι του κοντά στο στόμα μου. Με μία κίνηση σκουπίζει με τον αντίχειρά του τα χείλια μου. Τον κοιτάζω με χαμένο βλέμμα. Τι ακριβώς έκανε μόλις τώρα; Βλέπω στον αντίχειρά του καφέ χρώμα.
Έπειτα βάζει τον αντίχειρά του στο στόμα του και γλύφει τη σοκολάτα. "Μμμμ πολύ ωραία σοκολάτα!" μου λέει και μου κλείνει το μάτι. Συνεχίζω να τον κοιτάζω χαμένη. Ο BamBam μου χαμογελάει για ένα δευτερόλεπτο και μετά σοβαρεύει. Το βλέμμα του χαμηλώνει και μένει στα χείλια μου. Δεν μετακινούμαι καθόλου. Νομίζω έχω παγώσει.
Ο BamBam έρχεται πιο κοντά μου. Ίσως πιο κοντά απ' ότι έπρεπε γιατί αισθάνομαι την αναπνοή του στη μύτη μου. Κλείνει αργά τα μάτια του καθώς με πλησιάζει ακόμη περισσότερο.
ΚΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ..............
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Είδε κανείς τον BamBam;" ακούγεται η φωνή του Jaebum και ο BamBam πετάγεται, κυριολεκτικά, όρθιος με αποτέλεσμα να τραβηχτώ προς τα πίσω έκπληκτη.
"Εδώ είμαι!" φωνάζει ο BamBam ενώ κατεβαίνει γρήγορα τα σκαλιά. Για μια ακόμα φορά με αφήνει άναυδη. Τι ήταν μόλις τώρα αυτό; Ήθελε πραγματικά να... όχι όχι μη σκέφτεσαι τέτοια πράγματα! Από την άλλη, ήμασταν τόσο κοντά ο ένας στον άλλον. Εγώ απλά είμαι μία θαυμάστριά του. Έχουμε μία τυπική σχέση τραγουδιστή-θαυμαστή, σωστά;
Πλέον δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Είναι η πρώτη φορά που είμαι τόσο μπερδεμένη. Χαμηλώνω το βλέμμα μου και κοιτάω τη σοκολάτα, όσο περίσσεψε δηλαδή. Αναστενάζω. Θα ήταν καλύτερα να μην με είχε σκεφτεί ο Jackson. Έτσι δεν θα γινόταν τίποτα από όλα αυτά.
Φεύγω από τις κερκίδες και πηγαίνω προς το μπάνιο. Ευτυχώς το διάλειμμα διαρκεί αρκετή ώρα. Μπαίνω στις τουαλέτες και κλείνω την πόρτα. Πλησιάζω τους νιπτήρες. Στηρίζω τα χέρια μου πάνω σε ένα νιπτήρα και κοιτάζω το είδωλό μου στον καθρέφτη. Το βλέμμα μου είναι χαμένο. Δεν ξέρω τι αισθάνομαι πια.
Ανοίγει η πόρτα και γυρνάω απότομα το κεφάλι μου. "Angel τι κάνεις εδώ; Δε θα 'ρθεις να φας;" Ο Jackson είναι. Για μια στιγμή ανακουφίστηκα που είναι ο Jackson και όχι ο BamBam, αλλά μόνο γι' αυτή τη στιγμή...
"Εεε όχι. Δεν πεινάω." του απαντάω χωρίς να τον κοιτάζω. Ο Jackson έρχεται δίπλα μου. "Δε φαίνεσαι και πολύ καλά. Έγινε κάτι;" Ο τόνος της φωνής του είναι πολύ καθησυχαστικός, πράγμα που με κάνει να του ανοίξω τη καρδιά μου. Αλλά δε μπορώ να το κάνω.
Χωρίς να το καταλάβω τα μάτια μου βουρκώνουν. Ο Jackson με κοιτάει με τρομαγμένο ύφος. Πηγαίνει να κλείσει τη πόρτα και έρχεται πάλι δίπλα μου. "Angel, πες μου τι συμβαίνει." Βάζει το χέρι του στον ώμο μου και μου τον σφίγγει απαλά. Δεν μπορώ να κρατηθώ πλέον και ξεσπάω σε κλάματα καθώς και σε λυγμούς. Και πάλι έγινα ρεζίλι!!!!!
"Απλά... όλο αυτό μου φαίνεται πολύ! Και δεν είναι εδώ κανείς μαζί μου για να με στηρίξει. Οι γονείς μου, οι φίλοι μου είναι μακριά. Είναι η πρώτη φορά που είμαι τόσο αγχωμένη και το περνάω όλο αυτό μόνη μου." Το ξέρω ότι δεν ήταν σωστό που δεν του είπα τον πραγματικό λόγο γιατί είμαι έτσι αλλά αυτά που του είπα είναι η αλήθεια. Αυτή τη περίοδο είμαι πολύ φορτισμένη ψυχολογικά και είμαι έτοιμη να καταρρεύσω.
Ο Jackson βάζει και τα δυο του χέρια πάνω στους ώμους μου και με κοιτάει κατάματα. "Το ξέρω ότι είναι βαρύ φορτίο για σένα αλλά μπορείς να το σηκώσεις. Angel, κάτι που κατάλαβα για σένα είναι ότι δεν το βάζεις ποτέ κάτω και δεν σου κρύβω ότι με έχει εντυπωσιάσει το πείσμα σου και η εργατικότητά σου."
Σταματάω τους λυγμούς και σηκώνω το κεφάλι μου να αντικρίσω τον Jackson. Πρώτη φορά τον βλέπω με σοβαρό ύφος. Άρα σημαίνει ότι όλα αυτά τα εννοεί; Δεν πρόβλεψα την επόμενη κίνησή του. Ο Jackson έρχεται πιο κοντά μου και με σφίγγει στην αγκαλιά του. Είμαι ακόμα συναισθηματικά ράκος και δεν μπορώ να τον απωθήσω.
Μου αρέσει όμως η αγκαλιά του. Καιρό έχει κάποιος να με αγκαλιάσει, κυρίως αγόρι. Ασυνείδητα βάζω τα χέρια μου γύρω από τη μέση του. Καταλαβαίνω ότι έχει εκπλαγεί από το ελαφρύ πήδημα που έκανε το σώμα του. Χώνω το κεφάλι μου στο στήθος του γιατί δεν θέλω πλέον να με βλέπει κλαμένη. Αρκετά έγινα ρεζίλι!
Ο Jackson με σφίγγει πιο πολύ. Νομίζω ότι δεν αναπνέω πλέον. Ο Jackson ψιθυρίζει στο αυτί μου. "Για ό,τι σε προβληματίζει εδώ είναι το φιλαράκι σου." Χαμογελάω. Νιώθω σαν να μιλάω στο μεγάλο μου αδερφό. Τελικά ο Jackson έχει και προστατευτική πλευρά.
Σπάμε την αγκαλιά και απομακρυνόμαστε λίγο. "Μην ανησυχείς." του λέω και χαμογελάω. "Τώρα πρέπει να φύγουμε. Θα μας ψάχνουν." λέει και βγαίνουμε από τις τουαλέτες. Πρώτα βγαίνει ο Jackson και του κάνω νόημα ότι θα βγω σε λίγο. Σκουπίζω τα ελάχιστα δάκρυα που έχουν μείνει και διορθώνω τα μαλλιά μου. Έπειτα πηγαίνω κι εγώ στα παιδιά. Μετά από όλο αυτό μου έχει ανοίξει η όρεξη, πάλι.
Μπαίνω μέσα στα καμαρίνια και με χαιρετάνε όλοι και τους το ανταποδίδω. Βλέπω στην άκρη του δωματίου τον BamBam να με κοιτάω αλλά αποστρέφω το βλέμμα μου. Δεν είχα σκεφτεί ότι θα είναι εδώ κι αυτός. Βλέπω ότι όλοι κάθονται με τον παρτενέρ τους οπότε αποφασίζω να καθίσω δίπλα στον Jackson.
"Angel πρέπει να πεινάς." μου λέει και μου φέρνει ένα πιάτο με ένα κομμάτι πίτσας πάνω του. "Ευχαριστώ." του λέω χαμογελαστή και μου χαμογελάει κι αυτός. Αρχίζω να τρώω το κομμάτι μου ώσπου με διακόπτει η φωνή του Junior, ο οποίος κάθεται δίπλα μου.
"Που ήσουν τόση ώρα; Για μια στιγμή ανησύχησα." σταματάω να τρώω και τον κοιτάω. "Δεν χρειάζεται να ανησυχείς Junior. Απλά ήθελα να ξεκουραστώ λίγο." ελπίζω να με πιστέψει. Με τον Junior έχουμε αναπτύξει πολύ καλή σχέση. Νιώθω σαν να είμαστε φιλαράκια.
"Α, εντάξει τότε. Αλλά νομίζω ότι τώρα μπορείς να με φωνάζεις με το κανονικό μου όνομα. Έτσι θα είμαστε πιο άνετοι ο ένας με τον άλλον." γελάμε και οι δύο. "Όπως θες Jinyoung!" του κλείνω το μάτι και γελάει πάλι. "Σταματήσατε με τις σαχλαμάρες;" λέει ο Jackson με ενοχλημένο ύφος και τον κοιτάω παραξενεμένη. Ο παλιός Jackson γύρισε!
Μπαίνει στα καμαρίνια ο μάνατζερ των GOT7. Σηκώνομαι από τη θέση μου και τον πλησιάζω. "Μπορώ να ρωτήσω κάτι;" με κοιτάει για μια στιγμή αλλά μου κάνει νόημα να συνεχίσω. "Γίνεται να φέρω αύριο την αμπιγιέζ μου; Δεν είναι ότι δεν κάνουν καλή δουλειά εδώ οι make-up artists, απλά ρωτάω αν γίνεται."
Ο μάνατζερ με κοιτάει με παράξενο ύφος. Αυτό που μόλις άκουσε δεν είναι και το πιο λογικό. Μια παντελώς άσχετη έχει και δική της αμπιγιέζ τρομάρα της! "Σας παρακαλώ πολύ!" αρχίζω τα παρακαλετά. Μπορώ να το κάνω όλη τη μέρα. Είμαι από τα άτομα που κάνουν τα πάντα για να πάρουν αυτό που θέλουν.
"Νομίζω πως γίνεται να έρθει." τελικά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την γοητεία μου~ Είμαι πολύ καλή στο να περνάει το δικό μου, τι να κάνουμε... Τέλος πάντων, αρχίζω να ευχαριστώ τον μάνατζερ. Απ' ό,τι κατάλαβα τον ζάλιζα τον άνθρωπο γι' αυτό και το έβαλε στα πόδια.
"Δεν ήξερα ότι έχεις και προσωπική αμπιγιέζ." λέει ο Mark. Όλοι με κοιτούν λες και είμαι εξωγήινος. "Αμέ, έχω την καλύτερη αμπιγιέζ." λέω με περηφάνια. "Και ποια είναι αυτή;" ρωτάει ο Yugyeom όλο απορία. "Η φίλη μου η Σεμίνα." ανακοινώνω κοιτώντας τον Jaebum.
Ο Jaebum γυρίζει και με κοιτάζει. "Α, ωραία." λέει ο Youngae. "Δεν ήξερα ότι έχει τέτοιο ταλέντο." λέει ο Jaebum. "Και δεν είναι το μόνο! Χτενίζει πολύ ωραία επίσης!" του απαντάω.
Ξαφνικά μπαίνει στο δωμάτιο η γυναίκα που μας έδειξε τα καμαρίνια πρωτύτερα και μας ανακοινώνει ότι τώρα θα κάνουμε τη τελική πρόβα. Ετοιμαζόμαστε όλοι και πηγαίνουμε στη σκηνή.
***********************************************
Αφού τελειώσαμε τη πρόβα. Πήγαμε στα καμαρίνια και μαζέψαμε τα πράγματά μας. Αύριο στις 5 το απόγευμα πρέπει να είμαστε εδώ. Εγώ παίρνω τη τσάντα μου και όλα τα συμπράγκαλά μου και περπατάω στο πλατό, για να βρω την έξοδο. "Angel περίμενε!" η φωνή του Jackson με κάνω να σταματήσω το περπάτημα και να γυρίσω.
"Τι είναι;" ρωτάω καθώς σταματάει το τρέξιμο για να με φτάσει. "Είσαι καλά τώρα;" με ρωτάει ανήσυχος. "Σου είπα, μια χαρά είμαι." προσπαθώ να τον καθησυχάσω. "Καλή μας επιτυχία αύριο." με χτυπάει φιλικά στο μπράτσο. "Fighting~" λέω σηκώνοντας την γροθιά μου. "Fighting~" επαναλαμβάνει και οJackson. Έπειτα φεύγει και πηγαίνω κι εγώ προς την έξοδο.
Βλέπω τον Sookyung να μπαίνει στο αμάξι του και αρχίζω να τρέχω προς το μέρος του φωνάζοντας το όνομά του. Σταματάω μπροστά του καθώς αναπνέω πιο γρήγορα. "Γιατί τρέχεις σαν τη τρελή;" λέει γελώντας. "Για να σε προλάβω να μη φύγεις." λέω λαχανιασμένη.
"Μπορείς να με πας σπίτι;" ρωτάω αφού βρω την αναπνοή μου. "Φυσικά." μπαίνουμε και οι δύο στο αυτοκίνητό του και ανάβει τη μηχανή.
Στο δρόμο μιλούσαμε για τον διαγωνισμό και τα σχετικά. Έλεγε ο καθένας ποιος πιστεύει ότι θα κερδίσει. "Έχω πολύ άγχος για αύριο." του λέω. "Κι εγώ." απαντάει κι αυτός. "Αύριο θες να πάμε μαζί;" με ρωτάει. "Ναι, γιατί όχι;" Μετά από λίγο φτάνουμε στο σπίτι μου και τον αποχαιρετάω.
Μπαίνω μέσα στο σπίτι και η Σεμίνα τρέχει κατά πάνω μου. "Λοιπόν; τι έγινε; Πώς τα πέρασες; Είναι μεγάλο το πλατό; Γνώρισες κανέναν παρουσιαστή;" Άρχισε να ρωτά απανωτά τις ερωτήσεις χωρίς να προλαβαίνω να απαντήσω. Της έκανα νόημα με τα χέρια μου να ηρεμήσει.
"Θα σου τα πω όλα. Αλλά θα με ακούσεις χωρίς να με διακόψεις." Η Σεμίνα κουνάει πάνω-κάτω το κεφάλι της σαν 5άχρονο. Καθόμαστε στον καναπέ και της διηγούμαι τη μέρα μου. Δε παρέλειψα τίποτα. Ακόμα και το συμβάν με τον BamBam και την αγκαλιά με τον Jackson. Η Σεμίνα κρατιόταν να μη τσιρίξει. Βέβαια, της ανακοίνωσα και ότι θα έρθει κι αυτή αύριο στην εκπομπή. Δεν άντεξε άλλο και άρχισε να χοροπηδάει από τη χαρά της.
"ΘΑ ΈΡΘΩ ΚΙ ΕΓΩ!!!!!!!!!! Δεν το πιστεύω!!! Αγγελική, είσαι η καλύτερη φίλη του κόσμου!" με σφίγγει στην αγκαλιά της και μου δίνει απανωτά φιλιά. Πόσες αγκαλιές θα με πάρουν σήμερα!
"Σεμίνα δεν μπορώ να αναπνεύσω!" προσπαθώ να πω και η Σεμίνα με αφήνει αμέσως. "Συγγνώμη αλλά είμαι πολύ χαρούμενη!" το χαζό χαμόγελό της δε λέει να φύγει από το πρόσωπό της. "Τι θα κάνεις τώρα;" με ρωτάει.
"Θέλω να ξεκουραστώ για αύριο. Αλλά πρώτα, λέω να πάρω τηλέφωνο τη μαμά μου να της ανακοινώσω τα νέα." Πηγαίνω στο δωμάτιό μου και παίρνω το κινητό μου από την τσάντα. Πηγαίνω στις επαφές και πατάω τον αριθμό της μαμάς μου.
Ακούγονται μερικά μπιιιιιιιιπ στην αρχή ώσπου τελικά το σηκώνει. "Έλα Αγγελική." Ακούγεται η φωνή της μαμάς μου από την άλλη γραμμή. "Γεια σου μαμά. Ελπίζω να μην ενοχλώ." δεν σκέφτηκα καθόλου τη διαφορά ώρας μεταξύ Ελλάδας και Κορέας. Εδώ οδεύει προς βράδυ ενώ εκεί είναι μεσημέρι.
"Όχι όχι δεν ενοχλείς. Καιρό έχεις να με πάρεις τηλέφωνο." Ωχ, η μουρμούρα της Ελληνίδας μάνας ξεκινάει! Αν και έχει δίκιο. Με τις πρόβες δεν είχα καθόλου ελεύθερο χρόνο για να της τηλεφωνήσω. "Το ξέρω μαμά, αλλά θα επανορθώσω." Και άρχισα να της λέω το πως περνάω τη καθημερινότητά μου στη Κορέα. Ήξερε ήδη για τον διαγωνισμό που παίρνω μέρος αλλά της ανακοίνωσα ότι αύριο επιτέλους θα πραγματοποιηθεί. Της είπα ότι έχω πολύ άγχος αλλά εκείνη με καθησύχασε λέγοντάς μου ότι όλα θα πάνε καλά. Μου ευχήθηκε καλή τύχη και μου είπε πως θα ήθελε πολύ να με δει από κοντά. Έχουμε πολύ καιρό να ιδωθούμε και έχουμε λείψει η μία στην άλλη.
Αφού μιλήσαμε αρκετή ώρα αποφασίσαμε να τερματίσουμε τη κλήση. Τώρα αισθάνομαι ακόμα καλύτερα. Η μαμά με βοήθησε σίγουρα να μειώσω το στρες μου. Αλλά είμαι ακόμα σε υπερένταση. Δεν μπορώ να κοιμηθώ ακόμα.
Ξαπλώνω στο κρεβάτι χωρίς να αλλάξω ρούχα. Στροβιλίζομαι από τη μια μεριά του κρεβατιού στην άλλη. Δεν είναι ακόμα αργά αλλά δεν έχω να κάνω και κάτι.
Ξαφνικά το κινητό μου δονείται. Το παίρνω στα χέρια μου και βλέπω πως κάποιος μου έστειλε μήνυμα. Το ανοίγω και βλέπω ότι είναι από τον Jackson. Τι θέλει τέτοια ώρα;
Τσιμπούρι >.<: Κοιμάσαι;
Απ' ό,τι κατάλαβα ούτε κι αυτόν τον παίρνει ο ύπνος. Μάλλον θα έχει κι αυτός άγχος. Και εφόσον δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω, ας αρκεστώ να μιλήσω με τον Jackson.
Εγώ: Όχι.
Τσιμπούρι >.<: Ούτε κι εγώ.
Εγώ: Μάλιστα.
Τσιμπούρι >.<: Δεν κάνει πολύ κρύο απόψε.
Ο Jackson μάλλον δεν ξέρει τι να πει γι' αυτό μου μιλάει για τον καιρό.
Εγώ: Ε τότε βγες μία βόλτα.
Καθώς περιμένω την απάντησή του ακούγεται το κουδούνι της πόρτας. Ποιος είναι τέτοια ώρα; Τρέχω να ανοίξω. Όταν ανοίγω τη πόρτα ένας Jackson εμφανίζεται μπροστά μου. WTF? Τι κάνει εδώ;
"Πολύ ωραία ιδέα!" λέει ξαφνικά. "Ποιο πράγμα;" τον ρωτάω. Δεν έχω καταλάβει για ποιο πράγμα μιλάει. "Για να πάω για βόλτα. Αλλά δεν θέλω μόνος μου. Γιατί δεν έρχεσαι μαζί μου;" ο Jackson έχει αυτό το χαμόγελο όλο ελπίδες στο πρόσωπό του.
"Για να καταλάβω τώρα, ήρθες μέχρι το σπίτι μου, μου έστειλες μήνυμα να δεις αν είμαι ξύπνια και θες τώρα και βόλτα μαζί μου;" ο Jackson απλά κουνάει το κεφάλι του σαν αυτό που άκουσε ήταν απόλυτα φυσιολογικό.
"Ήθελα να ξεσκάσω λίγο και μετά σκέφτηκα να σε επισκεφθώ. Και αφού μου είπες ότι δεν κοιμάσαι σκέφτηκα πως καλό θα ήταν να πάμε μία μικρή βόλτα." Οκ Jackson, αυτά που λες είναι απολύτως φυσιολογικά... "Λοιπόν, θέλεις;" με ρωτάει με αυτό το παράξενο χαμόγελό του.
Για μια στιγμή σκέφτομαι τι να κάνω. Να του απαντήσω ναι ή όχι; Αν μας δει κανείς; Μπα, είναι βράδυ ποιος θα μας δει; Θα μπορέσουμε να μιλήσουμε κιόλας για τον διαγωνισμό. Οπότε γιατί όχι;
"Καλά θα έρθω μαζί σου." του ανακοινώνω επιτέλους και τρέχω στο δωμάτιό μου να πάρω το παλτό μου, τη τσάντα μου και τα παπούτσια μου. Αφού ετοιμαστώ, πηγαίνω πάλι στην εξώπορτα. "Είμαι έτοιμη." του λέω ενώ κλειδώνω την πόρτα. Έπειτα μπαίνουμε στο αμάξι του και αρχίζει να οδηγεί.
Δεν ξέρω που πηγαίνουμε. "Θα μου πεις που πηγαίνουμε;" σπάω την σιωπή ανάμεσά μας. "Θα δεις." μου απαντάει ενώ είναι συγκεντρωμένος στο δρόμο. Μετά από αρκετή ώρα φτάσαμε σε ένα απόμερο μέρος. Ο Jackson πάρκαρε το αυτοκίνητο και βγήκαμε έξω.
"Που είμαστε;" τον ρωτάω. "Ακολούθησέ με και θα δεις." μου απαντάει ενώ προχωράει. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να τον ακολουθήσω. Κάποια στιγμή σταματάει. "Φτάσαμε." αναφωνεί. Έρχομαι δίπλα του και κοιτάω το τοπίο. Είναι η Σεούλ φωτισμένη τη νύχτα. Η θέα από εδώ που βρισκόμαστε είναι καταπληκτική. Δεν είχα αρκετό χρόνο για να την εξερευνήσω αλλά είμαι πολύ χαρούμενη που τουλάχιστον την ανακαλύπτω αυτή τη στιγμή.
Γυρνάω και κοιτάω τον Jackson. Δεν έχει πάρει τα μάτια του από αυτή τη μαγευτική θέα. "Είναι πολύ ωραία εδώ." αναφωνώ. Ο Jackson απλά κουνάει το κεφάλι του. "Πρέπει να σου αρέσει πολύ εδώ." του λέω κοιτώντας το τοπίο. "Είναι πολύ χαλαρωτικό. Εδώ έρχονται πολλά ζευγαράκια γιατί είναι ρομαντικά αλλά εγώ έρχομαι εδώ επειδή με χαλαρώνει."
Καθόμαστε σε ένα παγκάκι ενώ συνεχίζουμε να ατενίζουμε τη θέα. "Δεν έχω πλέον πολύ άγχος για αύριο." σπάω τη σιωπή. "Και πως το κατάφερες αυτό;" με ρωτάει. "Πήρα τηλέφωνο τη μαμά μου. Είχα καιρό να της μιλήσω και τώρα που το έκανα ήδη νιώθω καλύτερα." Δεν ξέρω γιατί μου ήρθε να του το πω αλλά αισθάνομαι πιο άνετα μαζί του τώρα.
"Κι εγώ το κάνω αυτό. Παίρνω τηλέφωνο τους γονείς μου και με εμψυχώνουν. Μου λείπουν πολύ." τη τελευταία φράση την είπε λυπητερά. "Και μένα μου λείπει η μαμά μου." του απαντάω κι εγώ λυπητερά. Τουλάχιστον καταλαβαίνει πως νιώθει ο ένας τον άλλον.
"Δεν ήρθαμε εδώ για να κλάψουμε! Ήρθαμε εδώ για να περάσουμε καλά!" λέει ο Jackson χαρούμενο τόνο για να μου φτιάξει τη διάθεση. Ξαφνικά ακούγεται ένα γουργουρητό. Ο Jackson πιάνει τη κοιλιά του. "Ω Θεέ μου, είναι πολύ ντροπιαστικό!" δεν μπορώ να κρατηθώ και ξεσπάω στα γέλια. Ο Jackson πεινάει πολύ απ' ό,τι φαίνεται.
"Δεν έχω τίποτα για να φάω. Τώρα τι θα κάνω; Θα πεθάνω από ασιτία!" Ο Jackson αρχίζει να ψευτοκλαψουρίζει. Εγώ συνεχίζω να γελάω με την υποκριτική του. Όμως, το γέλιο μου κόβεται μαχαίρι καθώς μου έρχεται στο μυαλό η σοκολάτα που μου έδωσε.
Ανοίγω τη τσάντα μου να βεβαιωθώ ότι την έχω μαζί μου και ναι, είναι εδώ. "Μην ανησυχείς. Έχω κάτι που θα σε χορτάσει." Ο Jackson με κοιτάει λοξά καθώς εγώ ψαχουλεύω τη τσάντα μου. Όταν βγάζω τη σοκολάτα ολόκληρο το πρόσωπό του φωτίζεται.
"Ακόμα δεν την έφαγες;" κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου καθώς του τη δίνω. "Καλή όρεξη." του αναφωνώ καθώς αυτός ετοιμάζεται να καταβροχθίσει ένα κομμάτι. Όμως αντί να το φάει το αφήνει στο περιτύλιγμα. "Τι τρέχει;" τον ρωτάω. "Δεν μπορώ να τη φάω. Την αγόρασα για σένα. Εσύ πρέπει να τη φας." μου εξηγεί.
"Ε τότε ας τη φάμε μαζί." του απαντάω χαμογελαστή. Ο Jackson με κοιτάει καχύποπτα. "Εσύ έλεγες ότι με τη καμία δεν ήθελες να τη φάμε μαζί. Τώρα τι έγινε;" Μένω για λίγο σιωπηλή. "Τα φιλαράκια μοιράζονται τα πράγματά τους, συνεπώς και τα φαγητά τους." και οι δύο γελάμε. "Ε τότε καλή μας όρεξη!" αναφωνεί ο Jackson και μπουκωνόμαστε στη σοκολάτα.
"Ήταν πολύ γευστική!" λέει ο Jackson καθώς τρίβει τη κοιλιά του. "Ναι." απαντάω απλά. Αυτή τη φορά φρόντισα να μη λερωθώ και συμβεί κάτι όπως το περιστατικό με τον BamBam. "Νομίζω είναι ώρα να φύγουμε." του λέω και σηκωνόμαστε όρθιοι. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητό του και οδεύουμε προς το σπίτι μου.
Καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομής δεν ανταλλάξαμε κουβέντα. Ώσπου το αμάξι σταμάτησε μπροστά από το σπίτι μου. "Ευχαριστώ για σήμερα. Πέρασα πολύ ωραία." του χαμογελάω και μου το ανταποδίδει. "Κι εγώ πέρασα πολύ ωραία." Ανοίγω τη πόρτα και βγαίνω έξω. "Τα λέμε αύριο." του φωνάζω. "Καληνύχτα." μου λέει και βάζει μπρος τη μηχανή.
Παρακολουθώ το αμάξι του μέχρι να φύγει από το βλέμμα μου. Ώρες-ώρες ο Jackson είναι απίστευτα γλυκός. Αλλά επανέρχεται αμέσως μετά ο πραγματικός του χαρακτήρας που μου τη δίνει στα νεύρα.
Μπαίνω στο σπίτι και τρέχω στο δωμάτιό μου. Βάζω τις πιτζάμες μου και πέφτω για ύπνο. Τα βλέφαρά μου είναι πλέον βαριά και δεν μπορώ να τα κρατήσω άλλο ανοιχτά.
Αύριο είναι μια μεγάλη μέρα~
*****************************************************************************
Ντριιιιιιιιιιν~~~~~~
Το ξυπνητήρι χτυπάει σαν τρελό. Το κλείνω με όση δύναμη μπορώ. Σήμερα το έβαλα να χτυπήσει στις 9. Ξαφνικά πετάγομαι από το κρεβάτι συνειδητοποιώντας τι μέρα είναι. "Είναι η μεγάλη μέρα!" φωνάζω δυνατά και τρέχω στο μπάνιο. Κάνω ένα ντουζάκι για 15 λεπτά και μετά πηγαίνω στη κουζίνα. Η Σεμίνα πρέπει να είναι στη σχολή τέτοια ώρα, οπότε είμαι μόνη μου. Τρώω κορνφλέικς με γάλα και έπειτα πίνω το καφέ μου. Έχω άπλετο χρόνο για να ετοιμαστώ.
Αφού τελειώσω το φαγητό μου, πλένω τα πιάτα που χρησιμοποίησα και κάθομαι στο καναπέ και βλέπω τηλεόραση. Αλλάζω συνέχεια τα κανάλια μέχρι να μου κινήσει κάτι το ενδιαφέρον αλλά τίποτα. Έχω υπερένταση και πρέπει να εξαντλήσω κάπου αυτή την ενέργεια. Ίσως μια βόλτα στο πάρκο θα μου έκανε καλό.
Περπατάω ανέμελα στο πάρκο. Δεν έχει πολύ κόσμο και είναι ήσυχα. Κάθομαι σε ένα παγκάκι και σκέφτομαι. Σήμερα είναι μια πολύ σημαντική μέρα για μένα. Αν κερδίσω στο διαγωνισμό τότε ένας καινούριος δρόμος ανοίγει για μένα. Όμως, αυτό θα έχει συνέπεια ότι δε θα μπορώ να επιστρέψω στην Ελλάδα. Από την άλλη, είναι μια τεράστια ευκαιρία να γίνω εκπαιδευόμενη σε μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες της Κορέας.
*****************************************************************
"Άντε Σεμίνα θα αργήσουμε!" φωνάζω στη Σεμίνα καθώς χτυπάω τη πόρτα της. "Τώρα, ετοιμάζομαι!" ακούω τη φωνή της από μέσα. Εγώ έχω ήδη ετοιμαστεί. Τόση ώρα περιμένω τη Σεμίνα να τελειώσει. Αυτή η κοπέλα πάντα αργοπορεί! Δε θέλω να μας περιμένει ο Sookyung. Ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται η Σεμίνα κρατώντας ένα βαλιτσάκι. "Ετοιμάστηκα. Ικανοποιημένη τώρα;" Βγαίνουμε τρέχοντας από το σπίτι και βλέπουμε το αυτοκίνητο του Sookyung παρκαρισμένο απ' έξω. "Άντε κορίτσια τι κάνετε τόση ώρα;" λέει αγανακτισμένος. "Τα παράπονά σου στη Σεμίνα." του απαντάω και μπαίνουμε στο αμάξι του.
Μετά από μερικά λεπτά φτάνουμε στο πλατό. Ο Sookyung υπερέβη το όριο ταχύτητας για να φτάσουμε εγκαίρως. Μας είχαν πει ότι το σόου θα ξεκινούσε στις 6 αλλά έπρεπε να είμαστε εκεί από τις 5. Ευτυχώς, όμως, φτάσαμε πάνω στην ώρα. Οι τρεις μας μπήκαμε μέσα στα καμαρίνια. Εκεί βρίσκονταν ήδη τα υπόλοιπα παιδιά και τα έβαφαν ή τα χτένιζαν.
Κάθισα σε μια καρέκλα και η Σεμίνα άφησε το βαλιτσάκι της στο τραπέζι και το άνοιξε. Έβγαλε κάποια προϊόντα make-up και άρχισε να τα βάζει στο πρόσωπό μου. Αφότου τελείωσε με αυτά, έβγαλε το σίδερο για τις μπούκλες. Παρότι τα μαλλιά μου είναι φυσικές μπούκλες, με το σίδερο όμως θα μου τα φρεσκάρει. Αφού τελειώσει με το σίδερο, βάζει μπόλικη λακ στα μαλλιά.
"Καιιιιιιι είσαι έτοιμη!" φωνάζει η Σεμίνα. Κοιτάζω το είδωλό μου στον καθρέφτη. Τα μαλλιά μου πέφτουν ομοιόμορφα πάνω στους ώμους μου και το make-up μου ταιριάζει απόλυτα με τα ρούχα μου. Ξέχασα να περιγράψω τι φοράω. Λοιπόν, φοράω μια ψηλόμεση μαύρη δερμάτινη φούστα με ένα άσπρο πουκάμισο, το οποίο είναι στριμωγμένο μέσα από τη φούστα. Και, επίσης, τα παπούτσια μου είναι μαύρες γόβες με λίγο τακούνι. Εφόσον ο Jackson είναι κοντούλης δεν είχα άλλη επιλογή από το να βάλω χαμηλό τακούνι.
Μπαίνει στα καμαρίνια ο βοηθός του σκηνοθέτη. "Ετοιμαστείτε γρήγορα. Σε 5' ξεκινάε πρόβα." είπε και έφυγε.
Αφού τελειώσαμε τη πρόβα, ήρθε η στιγμή να ξεκινήσει το σόου. Εμείς καθόμασταν στα παρασκήνια καθώς ακούγαμε τους παρουσιαστές να μιλάνε. Έπειτα καλωσόρισαν τους GOT7 και άρχισαν να συζητούν μαζί τους περί τον διαγωνισμό. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Αλλά και οι υπόλοιποι ήταν πολύ αγχωμένοι. Μακάρι να πάνε όλα καλά~~~
Και ήρθε η στιγμή που ο παρουσιαστής ανακοίνωσε το επόμενο ζευγάρι: εμένα και τον Jackson. Ένας από το προσωπικό μου έδωσε το μικρόφωνό μου. Τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν. "Μη ανησυχείς Αγγελική. Όλα θα πάνε μια χαρά!" ο Jackson σφίγγει απαλά τον ώμο μου με το χέρι του και με καθησυχάζει. Αλλά με ξαναείπε Αγγελική. Παράξενο αυτό αλλά δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ μαζί του.
"Ας καλωσορίσουμε τον Jackson και την Αγγελική!" ακούγεται η φωνή του παρουσιαστή και το πλήθος αρχίζει να ζητοκραυγάζει. Αυτό ήταν! Δεν έχει πισωγυρίσματα! Ανεβαίνω στη σκηνή μαζί με τον Jackson. Χαμογελάμε στον κόσμο και περιμένουμε να αρχίσει η μουσική. Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Έπειτα χαμήλωσαν τα φώτα και η μουσική άρχισε να παίζει.
Τραγουδήσαμε το 'Umbrella' από τους Rap Monster (BTS <3) και Yuiko. Εγώ τραγούδησα τα φωνητικά ενώ ο Jackson το ραπ.
Έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό. Πρώτη φορά τραγούδησα μπροστά σε τόσο κόσμο και ένιωσα καταπληκτικά.
Η μουσική τελείωσε. Όλοι άρχισαν να χειροκροτούν και να σφυρίζουν. Εγώ και ο Jackson χαμογελάσαμε ο ένας στον άλλον και υποκλιθήκαμε στο κοινό. Είπαμε ευχαριστώ και μετά κατεβήκαμε από τη σκηνή. Δεν μπορούσα να σταματήσω να χαμογελώ. Ήρθαν όλα τα παιδιά και οι GOT7 και μας ευχήθηκαν συγχαρητήρια. Έπειτα πήγε το επόμενο ζευγάρι να τραγουδήσει.
"Τα πήγες πολύ καλά." μου λέει ο Jackson καθώς ξεκουραζόμαστε στον καναπέ. "Είχα λίγο άγχος στην αρχή αλλά μετά τα ξέχασα όλα." του είπα χαμογελαστή. "Έσκισες Αγγελική!" ήρθε η Σεμίνα και με αγκάλιασε. Εγώ την ευχαρίστησα. "Κοπελιά είσαι γεμάτη στον ίδρωτα! Έλα να σε φρεσκάρω." μου λέει ενώ μου τραβάει το χέρι. "Τα λέμε μετά Jackson." φωνάζει στον Jackson.
Κάθομαι στην καρέκλα και η Σεμίνα αρχίζει να με βάφει πάλι. Μέσα στα καμαρίνια μπαίνει ο Sookyung και ο BamBam, οι οποίοι τραγούδησαν νωρίτερα. "Αγγελική τα πήγες πολύ καλά." είπε ο Sookyung και κάθισε δίπλα μου. "Ευχαριστώ. Κι εσύ τα πήγες πολύ καλά! Καλή τύχη!" του ανταπέδωσα. "Μπράβο σου Angel." μίλησε ο BamBam από πίσω και ξαφνιάστηκα. Από το χθεσινό περιστατικό δεν ξαναμιλήσαμε.
"Ευχαριστώ." είπα ντροπαλά καθώς κοιτούσα τα πόδια μου. Αισθανόμουν ότι καιγόταν το πρόσωπό μου και όταν σήκωσα το βλέμμα μου για να με δω στον καθρέφτη, είχα γίνει κατακόκκινη. Μα τι μου συμβαίνει επιτέλους;!
Αφού τραγούδησαν όλοι περιμέναμε ένα μισάωρο για να προλάβει ο κόσμος και να ψηφίσει. Ήμασταν όλοι αγχωμένοι. Καθόμουν στα καμαρίνια με τη Σεμίνα και μιλούσαμε. Εκεί βρίσκονταν και τα υπόλοιπα παιδιά. Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν οι GOT7. Η Σεμίνα έχει καρφωμένα τα μάτια της στον Jaebum. Ο Jaebum την κοίταξε και της χαμογέλασε. Η Σεμίνα δεν ξέρω πως τα κατάφερε και δεν τσίριξε.
Το μισάωρο πέρασε και μας φώναξαν να πάμε όλοι πάνω στη σκηνή. Στεκόμουν δίπλα στον Jackson και παρατήρησα ότι έχει κι αυτός άγχος. Και ο παρουσιαστής άρχισε να μιλάει. Άρχισε να ανακοινώνει τα αποτελέσματα όλων των ζευγαριών εκτός από το δικό μας και του Mark και της Nari. Κάποιος από εμάς τους δύο είναι ο νικητής.
Ο παρουσιαστής βγάζει από το φάκελο που κρατάει ένα χαρτί που γράφει τους νικητές. "Και οι νικητές του διαγωνισμού είναι.........." από πίσω παίζει η μουσική αγωνίας. Η καρδιά μου χτυπάει όλο και πιο δυνατά. Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά γιατί φοβάμαι. Αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς φοβάμαι.
"Ο JACKSON ΚΑΙ Η ΑΓΓΕΛΙΚΉ!" ολοκληρώνει τη πρότασή του ο παρουσιαστής. Ανοίγω σιγά-σιγά τα μάτια ου μη πιστεύοντας τι άκουσα. Νικήσαμε; Στ' αλήθεια νικήσαμε; Ο Jackson με κοιτάει χαμογελαστός. ΝΑΙ νικήσαμε! Χωρίς δεύτερη σκέψη χώνομαι στην αγκαλιά του. Δάκρυα χαράς έρχονται στα μάτια μου. Σπάμε την αγκαλιά και κοιταζόμαστε στα μάτια. Όλοι αρχίζουν να μας συγχαίρουν και να μας αγκαλιάζουν.
Η σκηνή γεμίζει με κομφετί και φωνές. Πρώτη φορά νιώθω τόση ευτυχία. Οι υπόλοιποι κατεβαίνουν από τη σκηνή και μένω μόνο εγώ με τον Jackson. Μας ζήτησαν να ερμηνεύσουμε ξανά το τραγούδι μας. Και η μουσική άρχισε να παίζει πάλι.
Αφού τελειώσαμε, τρέξαμε στα καμαρίνια. Μας λένε και πάλι συγχαρητήρια. Τρέχω και αγκαλιάζω τη Σεμίνα. "Είμαι πολύ χαρούμενη για σένα." ψιθυρίζει στο αυτί μου. Τα δάκρυα δε σταματούν να πέφτουν. "Πρέπει να το ανακοινώσω στη μαμά." λέω καθώς σπάω την αγκαλιά. Πάω με τη Σεμίνα στο μπάνιο και παίρνω τηλέφωνο τη μαμά μου.
Της λέω ότι κέρδισα στον διαγωνισμό και χάρηκε πάρα πολύ. Μου είπε επίσης ότι είναι περήφανη για μένα. Πόσο θα ήθελα να ήταν εδώ μαζί μου!
Αφού τελειώσω το τηλεφώνημα, πηγαίνουμε πάλι στα καμαρίνια για να ξεβαφτώ. "Angel έλα να βγούμε μια φωτογραφία." με φωνάζει ο Jackson. "Γιατί;" τον ρωτάω. "Για να την ανεβάσω στο instagram." μου απαντάει. Ο Jackson βγάζει το κινητό του και παίρνει αμέσως μια πόζα. Εγώ απλά χαμογελάω. ΚΛΙΚ~ Κοιτάμε τη φωτογραφία."Ωραία βγήκε." λέει ο Jackson και συμφωνώ μαζί του. Αμέσως την ανεβάζει στο instagram με περιγραφή: 'Ευχαριστούμε που μα ψηφίσατε. Σας αγαπώ όλους! Fighting~!'
"Αύριο μη ξεχάσεις να έρθεις νωρίς στην JYP." μου λέει ο Jackson. "Γιατί;" τον κοιτάω λοξά. "Για το συμβόλαιο χαζούλα. Δεν πρέπει να σπαταλάμε το χρόνο μας." μου απαντάει κλείνοντας το μάτι του.
Αυτό ήταν! Τώρα μια νέα ζωή ξεκινάει για μένα!
___________________
_jackbam