~22~ INSPIRATION
CHLOE’S POV
Haaaayyy! Nakakabanas ang week na ito. Exams here and there. Exams everywhere. Nakakalugaw ng utak!! Mid-week na ngayon. So, obviously ay Wednesday ngayon. Sa bahay, ‘di ko muna pinapansin sina Warren at Sheen at ganun din naman sila sa akin. Well, hindi naman ako masyadong dinededma ni Warren. Actually, hinatiran niya pa ako ng midnight snack kagabi. Napapaisip tuloy ako. Tama nga si Momsie. Sweet si Warren. Hindi pati siya magagalitin.
“Ayoko na nga. Mamaya na nga lang ulit, sissy.”
“Sino ba kasing nagsabing mag-aral ka dito, Chloe? Pinapahirapan mo masyado ang sarili mo.”
Kasama ko ngayon si Kaye Anne dito sa bleachers sa soccer field. Actually, si Kaye Anne na ang madalas kong kasama. Si Gail kasi, masyadong busy kasama ng boyfriend niya. Si Kaye anne naman, walang problema kasi single siya pero ang puso niya ay okupado na. At iyon ay si Nathan na ang turing sa kanya ay bestfriend lang. Ang tragic nun, dre. +___+
“Tinatamad kasi akong mag-aral. Pinupush ko lang ang sarili ko na magreview.” Sagot ko habang pinapasok ang libro sa loob ng bag ko.
“Hanap ka nalang ng inspiration. Mas madaling mag-aral kapag may ganun.”
Inirapan ko nalang siya. “Ano bang ek-ek yang inspiration na yan? Kadalasan, dahil diyan sa inspiration na yan tayo bumabagsak sa grades eh.”
Natawa lang siya. “Sissy, inspiration ang sinasabi ko. Hindi flirting and relationships. Dun talaga, nasisira ang pag-aaral.”
Tinignan ko siya ng makahulugan. “So, ang ibig mo bang sabihin masisira ang pag-aaral ni Gail kasi nakikipagrelasyon na siya?”
Mabilis niyang iniling ang ulo niya with matching hand gestures pa. “Hindi noh! Nasa tao naman yun kung kaya mong ibalanse ang pag-aaral at ang lovelife mo. Yung iba kasi, pinapriority ang lovelife kaya ang grades naman nila ang kawawa.”
“Ooohh,” I nodded my head in agreement. In fairness, may point siya. May pinaghuhugutan yata si Kaye Anne ngayon.
Tumayo si Kaye Anne mula sa pagkakaupo sa bleacher. “Sissy, nagutom ako bigla. Punta muna ako sa cafeteria ha? May papabili ka ba?”
“Blueberry muffin and orange juice, sissy.”
“Pera?” Nilahad niya ang kamay niya sa akin.
Nagpout ako. “Ikaw muna ang taya, please? Wala akong cash ngayon. Magpapagasolina pa ako mamaya.”
“Haaayy, okay, fine.”
Nang makaalis na si Kaye Anne, nanuod nalang ako ng mga nagpapratice ng soccer sa field. Pero dahil hindi naman ako sporty na tao, hindi rin ako nag-enjoy sa pinapanuod ko. Ang tagal naman ni Kaye Anne. Saang cafeteria ba siya nagpunta? -_-
“Excuse me, miss…”
Nag-angat ako ng tingin. May isang lalaking maputi, makinis ang mukha (no pimples spotted), cool ang hairstyle, matangkad, buff ang katawan at huwag natin kalimutan sa description niya ang gwapo. Ang gwapo ni Kuya!! >////<
“Hi?” Nahihiyang bati ko. Aba, syempre, pa-girl ang peg ko!
Ngumiti siya sa akin at dun ko lang napansin na may inaabot siyang bouqet of white roses sa akin. OMG! Nawalan nga ako ng isang suitor, may pumalit naman! :”>
“Para sayo… galing sa kanya.”
Tumaas ang isang kilay ko. “Galing kanino?”
Nagkibit-balikat lang siya at umalis na. Tinawag ko pa siya pero nagmamadali na siyang naglakad palayo. Anyare? Galing kanino itong mga bulaklak?
“Hi, excuse me, miss…”
Tumingin naman ako sa kaliwa ko. May isang lalaki namang nag-aabot sa akin ngayon ng cute na pink bunny stuffed toy. Not to mention, gwapo rin si Kuya. >///////<
“Pinapabigay niya…”
“Nino?”
And again, nagkibit-balikat na naman siya at umalis na. Naloloka ako sa nangyayari ngayon!! Sinong nagpapabigay nito? Halaaaaaaa!! Baka nagkamali lang sila ng pinagbigyan. Baka hindi para sa akin ang mga ito!
Phone beep
Kinuha ko ang phone sa loob ng bulsa ko. Si Kaye Anne, nagtext.
|Sissy, pasensya na. Hinila na ako ni Gail pauwi. Sorry! See you tmr.|
“Ugh, madaya kayong dalawa.” >.< Bulong ko at sinauli na sa loob ng bulsa ang phone ko. Natigilan ako nang makarinig ako ng tawa. Tawa mula sa taas at likod ko. Hindi naman yung tipong tawa na ‘hahaha’… Parang ‘Pfft!’ lang? Weird.
“Chloe…”
O________O
My body froze. Sunod-sunod na paglunok ang ginawa ko. My goodness! Yung boses na yun. One week ko nang hindi naririnig ang boses na yun. >_<
Narinig ko nalang ang yabag niya na pababa sa kinauupuan ko. At sigurado akong nakaupo na siya sa tabi ko. Huwag mo siyang tignan, Chloe. Umalis ka na! Shemay!
“Hi…” =__=
Nagpakawala lang ako ng buntong-hininga at tumayo na. Maglalakad na sana ako palayo nang higitin niya ako sa kamay ko.
“Sorry…” =__=
:(
Pakiramdam ko, unti-unting lumalambot ang puso ko. Waaaaah! Lecheng sorry yan! Hindi dapat ako nagpapadala sa ganyan eh. >__<
“B-bitiwan mo nga ako!” Sabi ko nang hindi tumitingin sa kanya. Sheez, pero bat niya mas lalong hinigpitan ang hawak sa kamay ko. Nilingon ko siya at sinamaan ng tingin. “Bibitawan mo ba ako o hindi?!”
“Hindi. Tinatakot mo ba ako?” =___=
“HINDI AKO NAKIKIPAGBIRUAN SAYO! BITAWAN MO AKONG G*GO KA!”
From =______=, naging O________O ang expression ng mukha niya.
“Nagmumura ka?”
Tinaasan ko siya ng kilay. “Ano bang klaseng tanong yan?!”
“Huwag kang magmura. Hindi bagay sayo.” =___=
Hindi ko na napigilan ang sarili ko na higitin ang kwelyo niya gamit ang kanang kamay ko. Nakakagigil siya! Bwsit! “Nawala ka ng one week, tapos magpapakita ka sa akin na parang walang nangyari?!? Nakakabwsit ka, alam mo ba yun!!!??”
“Magpapaliwanag ako.”
Nagtagis na ang mga bagang ko. Binitawan niya na rin ang kaliwang kamay ko. “Edi magpaliwanag ka!!”
He cleared his throat. Hinawakan niya ang dalawang kamay ko na nakahawak ng mahigpit sa kwelyo niya. “Not here, Chloe. All eyes are on us for Pete’s sake.”
Huh? Inikot ko ang mata ko sa paligid. Sheez! Tama nga siya! Pinagtitinginan kami. Bat ba kasi hindi ko napigilan ang pagburst out ko! Kasalanan ‘to ni Dustin!
Binitawan ko ang kwelyo niya at tumingin sa mga tao sa paligid. Yung iba, obvious na pinagchichismisan kami. How well did I know? Gawain ko rin yan eh. -__-
“Titingin-tingin kayo dyan?!? Tusukin ko yang mga mata niyo eh!” Tumalikod na ako kay Dustin. “Tara na nga!”
Dumiretso kami sa loob ng kotse ko. Wise din si Dustin, hindi niya kinalimutan ang bouquet of roses at yung stuffed toy na binigay ng dalawang lalaki sa akin. But that’s not my concern right now! Naiinis pa rin ako! Gusto ko pang sumabog!!!
Hinampas ko ang steering wheel makalipas ng ilang minutong katahimikan sa loob ng kotse ko.
“Now explain!”
“Tss. I can’t believe this is happening…” =___=
Tinignan ko siya ng nagtataka, pero naiinis pa rin. Anong pinagsasabi nito? “Mag-eexplain ka ba o ano? Hinihintay na ako ni Momsie sa bahay. Sinasayang mo ang----”
He cut off my words. “I’m sorry about my one week absence. I had to get along with my family because yesterday was my step-brother’s engagement party.”
“And you had to ditch classes for one week?” Pati ako napapaingles. Enebeyen. -__-
He let out a sigh. Nakatingin pa rin siya sa dashboard. “I’ve been too busy with my family as well as some private matters and I believe it’s not your concern at all.”
Chloe, breathe in, breathe out! Eh loko pala siya eh! Kahit sana, ininform niya lang ako na mawawala siya. Ay jusme! ~________~
“… And I’ve been away for a couple of days for some certain reason.” He continued, “… I do this every year. I went to my mom’s place for her 13th death anniversary. Sorry if I didn’t inform you.”
Oh. Natiklop bigla ang dila ko. Hala, bigla akong naguilty. Akala ko pa naman, trip trip niya lang na huwag magpaalam sa akin. I get it… Pumunta siguro siya sa puntod ng Mom niya para magmuni-muni. :/
“S-sorry, Dustin.” Mahinang sabi ko sa kanya tapos ay tumingin ako sa steering wheel. “Nag-alala lang naman ako sayo. Hindi ka man lang nagtext o tumawag man lang. Pati sa Facebook, blinock mo ako.”
“No, I did not. I just deactivated my account. I got pissed by those who stole my pictures online.” Mula sa gilid ng mata ko, nakita ko siyang tumingin sa akin. Nakangiti pa siya. “Did you… miss me?”
I rolled my eyes in disgust. Eh ano naman kung namiss ko siya? ‘Di naman na dapat yung sabihin sa kanya. Nakakahiya! At isa pa, nanliligaw pa lang siya sa akin. Need not to say some mushy words to him! :P
“Ewan ko sayo!”
“You didn’t?” Tanong niya pa. Aba, dumadrama yata sa akin si Dustin! -__- “It’s okay… I still missed you anyway.”
>//////////<
Shemay. Hindi ako makatingin sa kanya. Enebeyen!
“Bahala ka sa buhay mo!”
“So, are we okay now?”
I looked to him, confused. “Bat ba English ka ng English ngayon?”
He shrugged, “Nasanay lang.”
“Ahh, sige na. Lumabas ka na… Uuwi na ako. Salamat pala sa flowers at sa stuffed toy.” Pinipigilan kong wag ngumiti. “Alam mo ba kung bat ako naiinis sayo? Nauungusan ka na kasi ni Warren kay Momsie. Muntik ko na siyang sagutin. Ikaw kasi eh~”
Kumunot ang noo niya. “I have my own ways of pleasing your parents.”
“Ows? Naku, Dustin. Naturn off na sayo si Momsie. Sabi ko kasi sinusundo mo ako araw-araw, pero lately, bigla kang nawalang parang bula. Sabi ko pa naman, ipapakilala kita.”
He nodded his head. Parang iniintindi niya ang mga sinasabi ko. “I’ll make it up to you, then.” Binuksan niya ang pinto at akmang lalabas na pero pinigilan ko siya sa braso. “What?”
Napapikit ako saglit. Uwaaaah!! Sa one week na hindi siya nagparamdam sa akin, may narealize akong something eklavu. Ayokong nawawala siya sa paningin ko. Nakakamiss siya! Tingin ko at nararamdaman kong gusto ko na rin siya. Natatakot akong baka mapagod siya sa kakasuyo sa akin!
“D-Dustin, ano kasi…”
“What?”
Nagpakawala ako ng buntong-hininga. “Isang tanong, isang sagot… How much do you like me?”
Natigilan siya, pero ilang saglit lang ay nagkibit-balikat siya. “I don’t know.”
Napasimangot naman ako. ANONG I DON’T KNOW?!? Hindi siya sure sa feelings niya sa akin?!
“Hindi mo ako gusto?”
He smiled and poked my forehead. “Silly, I like you so much. Do you think I’d still chase you if I don’t like you this much? I wouldn’t tell you my deepest secret if I don’t like you. I’m not that type of guy who waste my time to a girl who I don’t find special… And for me, you’re beyond special, Chloe. Believe me.”
>////////<
Okay. Ngayon ko lang naanalyze kung bakit ko madalas maramdaman itong pagrumble sa tiyan ko at yung parang OA sa pagkakaba ng puso ko. I think I like him, too.
“Okaaaaay.”
“Anong okay?” Tanong pa niya.
Napakamot nalang ako sa buhok ko. Paano ko ba ‘to sasabihin?
Yumuko ako. “Sige na nga, sinasagot na kita.”
*~ kru kru kru~*
“Talaga?”
Tinignan ko siya at tinaasan ng kilay. Siya naman, ngumiti lang. Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili ko na huwag ngumiti. Enebeyen. :)
Nagulat nalang ako nang hilain niya ako para yakapin ng mahigpit. Halaaaaa! Mas lalo yatang nagkarera ang kung anumang nasa dibdib ko. >///////<
“Rephrase it, Chloe. I want to hear it from you.”
“Ha? Ang alin?” Ang bango naman niya! Ang sarap singhutin forever. *u*
“Do you like me too?”
Sus, gusto rin yatang kiligin nito eh! Pfft! XD Pero waaaaaah! Nakakahiya. >////////>
“Do you like me too?” Tanong ulit niya.
Pumikit nalang ako sabay sabing, “I like you too, Dustin.” At pagkatapos nun ay agad-agad siyang humiwalay sa akin at hinalikan ang noo ko. O//////O
“Thank you. You better go home now, Chloe. Your Mom must be waiting for you. Ingat sa pagdrive.” Nakangiting sabi niya at lumabas na ng kotse.
Ay? ‘Di niya ako pipigilan sa pag-uwi? Magpapapigil naman ako eh! Pinilig ko ang ulo ko nang mabilis. Talanders, Chloe? May exam ka pa bukas in case nakakalimutan mo! Pero in fairness, lumuwag ang pakiramdam ko. I feel happy! :””>
***
Pag-uwi sa bahay, nakangiti lang ako ng malapad. Sinalubong ako ni Momsie na nakaapron pa. Walang makakasira ng mood ko! :””>
“Hi, Cha-Cha! Nag-bake ng fruit cake si Warren. Tara?”
Nagmano ako kay Momsie bago ko siya hinalikan sa pisngi. “I’m full, Momsie. Mag-rereview nalang po muna ako.” ^__^
“Anong meron? Bat ang ganda ata ng mood mo ngayon?” tapos tumingin siya sa hawak kong bouquet at stuffed toy. Hala, ngayon lang niya napansin? Ang laki kaya ng mga ‘to! “Dahil ba dyan?”
Kinindatan ko siya. “Sasabihin ko po sayo soon, Momsie! I just so love this day!”
Dumiretso agad ako sa kwarto ko pagkatapos kong makausap si Momsie. At nakakapagtaka ah, sinisipag akong mag-aral ngayon. Ito na ba ang sinasabi ni Kaye Anne kanina na inspired?
Inspired kung inspired nga. Hindi na ako tinatamad mag-aral. Nasa mood na rin ako. Nakakatwo hours pa lang ako sa pag-rereview pero nakuha ko na. Dahil daily routine ko ang pag-online sa facebook, nag-login muna ako to check what’s need to be checked. At kung posibleng tumalon ang puso ko palabas ng katawan ko, baka nga tumalon na ito nang makita kong nagsend ng relationship request si Dustin sa akin 1 hour ago. Mukhang nireactivate na niya ang account niya. :”>
Oh my! Mamimiss ko ang pagiging single, pero mas namimiss ko si Dustin kapag absent siya. T^^T
And so I clicked accept, and as if on cue, nagring ang phone ko. Si Dustin, tumatawag.
>///////<
Hingang malalim, Chloe.
“Hello?”
[“I forgot your name.”]
“Eh?” ~___~ Nakalimutan niya ang pangalan ko! Bwst! Wala na! Siya ang nagpaganda ng mood ko, pero siya rin ang nagsira. Ugh!
“WAG MO KONG------“
[“Can I call you mine?”]
O___O
O/////O
“Weh? Seryoso ka dyan?”
[“Oo, seryoso ako sayo. Mhine na ang itatawag mo sa akin ha? Tapos kapag nakikipag-usap ka sa akin, lambingan mo naman. Huwag kang laging pagalit, mhine ha?”]
“Mhine?”
[“Yes?”]
Napangiti nalang ako. Bat feel na feel niya yung mhine? Hahaha!
“Okay. Mhine na ang itatawag ko sayo,” huminga ako ng malalim para irelax ang puso ko. Ang korny ko na! T_T “Nakapagreview ka na, mhine?”
[“I already took my exams last week. Will you come outside for me?”]
“Ha? Come outside?”
[“Nasa labas ako ng bahay niyo. Bat ba tuwing pupuntahan kita dyan sa loob ng bahay niyo, umuulan?”]
Walang sabi-sabi ay pinatay ko na ang call at nagmamadaling bumaba at lumabas ng bahay. Nakita ko kaagad si Dustin sa labas. Nakatalukbong na sa ulo niya yung hood niya kasi pumapatak na ang ulan.
“Tara, pasok ka Dustin.” Hinila ko siya papasok hanggang sa pinto ng bahay namin. “Anong ginagawa mo dito? Bat ‘di ka nagsasabi na pupunta ka?”
Tumaas ang isang sulok ng labi niya, kasabay nun pinakita niya sa akin ang hawak niyang cake box. Ooohh…
“I hope it is not too late to please your Mom.”
O___O
“As in now na?”
“Yeah. I want to meet your Mom now. Is she there?”
Sasagot na sana ako nang biglang bumukas ang pinto ng bahay. Kinabahan ako nang makita si Momsie ang nagbukas nito. Nagpalipat-lipat siya ng tingin sa aming dalawa ni Dustin.
“Hi,” bati niya pa na may alangan na ngiti. “May bisita ka yata Cha-Cha?”
Umatras ako at hinawakan ang kamay ni Dustin. Pero mas hinigpitan niya ang hawak sa kamay ko, letting me feel that he’s beside me.
“Momsie, si Dustin nga po pala. Dustin, si Momsie.”
“Hi po.” =___=
Huhuhu! Please, gawin mo sanang exception si Momsie sa kakapoker face mo, Dustin. Huhuhu! TT__TT
“Hello…” Tumingin naman sa akin si Momsie. “Siya ba yung suitor mo na sinasabi mo, Cha?”
I let out a sigh and shook my head. “Boyfriend ko na po siya.”
“What?”
Sorry, Momsie… Tanggapin mo sana si Dustin. >.<
---
A/N: Try ko ulit mag-update bukas. Di ako nagpapromise ah! Try lang! :)