တစ္ဖက္ကမ္းမွာ
ဆည္းဆာမၿပိဳခင္
ရစ္ဖြဲ႔တည္ခဲ့တဲ့
သံေယာဇဥ္ေတြက
ရင္႐ိႈက္သံနဲ႔အတူ
အနက္႐ိႈင္းဆံုးရင္ထဲ
သေႏၶတည္ခဲ့တယ္
သူ...သူ...
ကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့...သူ။
.................။...................။
ဆူဟိုကိုေဆးရံုထဲကသူေနတဲ့အခန္းေလးထဲသို႔
ျပန္လိုက္ပို႔ရင္း၊ခုတင္ထက္၌ျပန္ၿပီးခဏလွဲခိုင္း
ကာအနားယူေစလိုက္တယ္။
ဆရာဝန္ေတြကေတာ့ သိပ္ၿပီးလႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားမ
လုပ္ခိုင္းပါနဲ႔လို႔ xing ကိုမွာသြားတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္ေလဒီေန႔မနက္မွာXing နဲ႔အတူတူ
လမ္းေလ်ွာက္ထြက္လိုက္တာ သူေတာ္ေတာ္ေလး
ပင္ပန္းသြား႐ွာတယ္။
နဂိုကတည္းကမွေသြးေရာင္မ႐ွိပဲျဖဴေဖ်ာ့ေနတဲ့
ဆူဟိုရဲ႕မ်က္ႏွာေလးက ပိုၿပီးေဖြးဆြတ္ဆြတ္ပံု
စံေပါက္သြားတယ္။ၿပီးေတာ့သူနည္းနည္းလည္း
ေမာေနေသးတယ္။
"Xing သြားေတာ့မယ္ေနာ္ ဆူဟို"
ဆူဟိုကိုစိတ္မခ်၍မွာစရာ႐ွိတာမ်ားကိုပါးစပ္က
မွာရင္းအိတ္ေလးကိုေကာက္လြယ္ကာxing ေျပာ
လိုက္သည္။
"ခဏေလးေနပါအံုး xing ရယ္၊ဒီမွာ ကိုးနာရီ
ေတာင္မခြဲေသးဘူး"
"မဟုတ္ဘူးေလဆူဟိုရယ္၊၊ခုေနျပန္မွအိမ္
ေရာက္တဲ့အခါအေတာ္ပဲျဖစ္မွာ၊အိမ္ေရာက္ရင္
Xingကဆူဟို႔အတြက္ေန႔လည္စာေလးတစ္ခုခု
ျပင္ဆင္၊ၿပီးေတာ့လိုအပ္တဲ့အဝတ္အသံုးအေဆာင္
ေလးေတြဆူဟို႔အတြက္ထည့္ရအံုးမွာ၊ၿပီးေတာ့
လည္းေရခ်ိဳးရအံုးမယ္ေလ၊ဒါေၾကာင့္ခုေနသြားမွ
အေတာ္ျဖစ္မွာ၊ေစာေစာသြားမွဒီကိုေန႔လည္စာ
စားခ်ိန္အမွီxingျပန္လာႏိုင္မွာေပါ့၊xing ေနာက္
က်ေနရင္ဆူဟိုဗိုက္ဆာေနမွာေပါ့"
ဆူဟိုကတစ္ခ်က္ ေတြေဝစဥ္းစားဟန္ျဖင့္xingကို
ေခါင္းျပန္ညိမ့္ျပသည္။
"အင္း..အာ့ဆိုလည္းၿပီးေရာ ၊ ျမန္ျမန္သြားၿပီး
ျမန္ျမန္ျပန္လာေနာ္၊ ကိုက ေစာင့္ေနမွာ"
ခုတင္ေပၚမွာငုပ္တုတ္ကေလးထိုင္ေနရင္းရင္ဖို
စရာေကာင္းတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ရႊန္းရႊန္းေဝကာ
Xing ကိုၾကည့္ရင္း ကေလးတစ္ေယာက္တစ္
ေယာက္လိုအမူအယာေတြနဲ႔ခြၽဲျပေနတဲ့သူ႔ကို
xing ဘာမ်ားေျပာႏိုင္အံုးမွာလည္း
xing လက္ကိုအတင္းဆုပ္ကာထားတဲ့ ဆူဟို႔
ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီးသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ႏွင့္အတူ
ျပံဳးတစ္ပြင့္ကိုေရာ၍ xing ျပံဳးလိုက္မိတယ္။
"အင္းပါ ဆူဟိုရယ္....ဒီအတိုင္းႀကီးေတာ့xing
အလာကိုထိုင္ေစာင့္မေနပါနဲ႔၊တစ္ေရးေလာက္
ေတာ့အိပ္လိုက္ေနာ္..ဆူဟိုတစ္ေရးႏိုးလို႔
မ်က္လံုးပြင့္လာတဲ့အခ်ိန္ ဆူဟိုေဘးမွာxing
႐ွိေနမွာပါ...ဒါေၾကာင့္xingသြားတာနဲ႔ ဆူဟို
တစ္ေရးေလာက္အိပ္လိုက္ေနာ္"
ကေလးတစ္ေယာက္ကိုေခ်ာ့ျမဴသိပ္သလိုဆူဟို
ကိုမနည္းေခ်ာ့ကာအိပ္ခိုင္းလိုက္ရသည္။
ခုေတာ့သူအိပ္ေမာက်သြားၿပီ။
"ဆူဟိုရယ္"
ကြၽန္မသူ႔နာမည္ေလးကိုႏႈတ္ဖ်ားထက္၌လြမ္းလြမ္း
ဆြတ္ဆြတ္ေလးေခၚလိုက္ရင္း သူ႔လက္ေလးကိုတင္း
က်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားမိတယ္။ဒီေန႔တစ္မနက္လံုး
ႏွစ္ေယာက္အတူတူလမ္းေလ်ွာက္တယ္။ခ်ယ္ရီလမ္း
မွာပန္းေတြနဲ႔အတူတူေဆာ့ကစားခဲ့တယ္။ဒါေတာင္မဝေသးဘူးလားလို႔ xing မေမးရက္ပါဘူးေလ။xing
လည္းသူ႔လိုပဲခံစားေနရလို႔ေပါ့။ခဏေလးပဲျဖစ္ျဖစ္
Xingသူ႔နားမွာေနခ်င္ေသးတယ္။
~~~~~~~~~~~~~~~
မေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ႐ွင္း တို႔ႏွစ္ေယာက္
၏မဂၤလာဦးအခန္းေလးသည္ ေဟာင္းႏြမ္းၾကာ
ေညာင္းခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ အရင္အတိတ္ကအခ်ိန္
ေတြထက္ပို၍ပင္ေခ်ာက္ကပ္တိတ္ဆိတ္ေနသည္။
နာၾကည္းခါးသီးမႈေတြနဲ႔အျမင္မတူမႈေတြကိုမလြတ္
တမ္း ဖမ္းဆုပ္တြယ္ခဲ့ၾကသည့္ လူသားႏွစ္ဦး၏
မဂၤလာဦးညသည္ထိုေန႔ကတည္းကရင္းပါးလ်အက္
ကြဲလြယ္ေသာဆက္ေၾကာင္းမ်ား႐ွိသည့္ေၾကးမံုျပင္
တစ္ခ်ပ္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
Xing ဒီအခန္းထဲမွပစၥည္းမ်ားကိုမေတြ႔တာၾကာ
ၿပီျဖစ္ေသာလူတစ္ေယာက္ႏွင့္ေတြ႔ဆံုရသည့္ႏွယ္
အသစ္အဆန္းမ်ားျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္တစ္ခန္းလံုး
ကိုလွည့္ပတ္၍ၾကည့္ေနမိသည္။တစ္ခ်ိန္ကxingအိပ္
စက္ခဲ့သည့္ ပန္းႏုေရာင္ခုတင္ေလးေပၚဖြဖြေလးထိုင္
ခ်ရင္း ေခါင္းရင္မွေခါင္းအံုးတစ္လံုးကိုယူကာရင္ခြင္
ထဲသို႔ဆြဲပိုက္လိုက္သည္။
"ဟင္..ဘာေလးပါလိမ့္"
ရင္ခြင္၌ပိုက္ထားေသာေခါင္းအံုးထဲမွခပ္မာမာ
အရာေလးတစ္ခုကို ႐ွင္း လက္ႏွင့္ထိစမ္းသြား
သည္။ထိုအရာသည္ဘာဆိုတာကို ႐ွင္း
သိခ်င္မိသြားတာေၾကာင့္ေခါင္အံုးစြပ္ကိုဆြဲ၍
ခြၽတ္လိုက္ေသာအခါ အထဲမွလက္ႏွစ္လံုးစာအထူ
ေလာက္႐ွိသည့္အညိဳေရာင္စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္
ထြက္က်လာသည္။စာအုပ္ေလး၏စာရြက္အနားစ
ေလးမ်ားသည္အနည္းငယ္ဝါက်င့္က်င့္အေရာင္မ်ား
စြန္းထင္ေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဒီစာအုပ္ေလးသည္
လအနည္းငယ္ၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာစာအုပ္ေလး
တစ္အုပ္ေတာ့ျဖစ္လိမ့္မည္။xingရဲ႕သိခ်င္စိတ္ေတြ
ကဘယ္လိုမွဟန္႔တားထိန္းသိမ္းႏိုင္ျခင္းမ႐ွိေတာ့
သည့္အတြက္ စာအုပ္ေလး၏စာမ်က္ႏွာ တစ္႐ြက္
ကိုစ၍လွန္လိုက္မိသည္။
ခ်စ္ရသူသို႔...ဒိုင္ယာရီ။
စစဦးဆံုေတြ႔လိုက္ရသည့္စာေၾကာင္းေလးက ႐ွင္း
ရဲ႕ေသြးလည္ပတ္မႈေတြကိုျမန္ဆန္ပူေႏြးသြားေစခဲ့
ၿပီးစာအုပ္၏ဒုတိယစာမ်က္ႏွာကိုဆက္၍ၾကည့္ခ်င္
သည့္စိတ္မ်ားသည္တဝုန္းဝုန္းျဖင့္xingကိုထပ္၍ႏႈိး
ဆြေနျပန္ေသာေၾကာင့္ေနာက္စာမ်က္ႏွာသို႔ဆက္၍
လွန္လိုက္သည္။
( စာမ်က္ႏွာ..၁)
~~~~~~~~~~~~~~~
ဘာအတြက္ေၾကာင့္မ်ား မင္းအေပၚကို
သံေယာဇဥ္ေတြဖက္တြယ္ခဲ့ပါလိမ့္။
ငါ့အနားမွာမင္း႐ွိတုန္းက မင္းရင္ခြင္ဟာ
ငါ့အတြက္ဘယ္ေလာက္ခမ္းနားတယ္
ဆိုတာကိုငါျမင္ေအာင္မၾကည့္တက္ခဲ့ဘူး။
ငါ့အနားကေန..မင္းေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ
ျမင္ေအာင္ၾကည့္ေပးပါလို႔..မ်က္ရည္ေတြနဲ႔
ေျပာခဲ့တဲ့မင္းအသံေတြဟာငါ့ရင္ဘတ္နဲ႔
အနီးဆံုးျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္္..ငါျမင္ေအာင္ၾကည့္
တက္ခဲ့ေတာ့..မင္းက ငါနဲ႔..အေဝးႀကီးမွာ
နာၾကည္းျခင္းေတြနဲ႔တင္းတင္းေစ့ပိတ္ထားတဲ့
ငါ့ရင္ဘတ္တစ္ေနရာမွာ..သံေယာဇဥ္ျပတင္း
ေပါက္ေလးတစ္ေပါက္လွစ္ဟေနခဲ့တာကို
ငါမသိခဲ့ဘူး။ငါေလအခုထိ ဒီျပတင္းတံခါး
ေလးကိုမပိတ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး..........
(စာမ်က္ႏွာ..၂)
~~~~~~~~~~~~~~~
Xing ေရ..
မင္းအတြက္ႏွင္းဆီပင္ေတြကိုတစ္ျခံလံုးေဝ
ေအာင္ငါစိုက္ထားတယ္။
မင္းခ်စ္ခဲ့တဲ့ႏွင္းဆီပြင့္ေလးေတြထဲမွာ
ငါ့ႏွလံုးသားကိုပါအတူတူ တူးဆြၿပီးစိုက္
ပ်ိဳးထားတယ္....
ဒီႏွင္းဆီပြင့္ေလးေတြဟာ ေကာင္းကင္မွာ
ညတိုင္းသာေနမယ့္ လ ဆိုတဲ့ မင္း ကို
ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနတာေလ...
မင္းနဲ႔အတူတူျပံဳးေနတဲ့လမင္းကိုၾကည့္ဖို႔ေပါ့
မင္းေျပာသလိုပဲ...ငါဟာ..ခ်စ္တက္ခဲ့ပါၿပီ။
( စာမ်က္ႏွာ..၃)
~~~~~~~~~~~~~~
မင္းမ႐ွိတဲ့ေန႔ရက္တိုင္းက
ငါ့အတြက္ေတာ့..
လြတ္က်သြားတဲ့မနက္ျဖန္ေတြပဲ
(စာမ်က္ႏွာ..၄)
~~~~~~~~~~~~~
မင္းခ်စ္တဲ့ႏွင္းဆီေတြေဝဖို႔
ငါ့ႏွလံုးသာကတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ရိလာတာ
မလြမ္းခ်င္ေတာ့ဘူး..xing ေရ
အတိတ္ေရာ
ပစၥဳပၸန္ ေရာ
ငါလည္းေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနၿပီ
စာမ်က္ႏွာ...၅။
စာမ်က္ႏွာ...၆။
...............။
...............။
...............။
စတင္၍ xing မ်က္ဝန္း၌မ်က္ရည္ေတြစြန္းထင္း
လာခဲ့ၿပီ။တဆက္ဆက္တုန္ေနေသာလက္ထဲမွ
ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ျပဳတ္က်သြားတဲ့စာအုပ္ေလး
ကိုေငးၾကည့္ရင္းေခါင္းကိုအတြင္တြင္ခါရမ္းကာ
xingငိုမိေနသည္။ေအးစက္တုန္ခါေနတဲ့
လက္ေတြကခ႐ုတစ္ေကာင္တြားသြား
သလိုအ႐ွိန္မ်ိဳးႏွင့္ၾကမ္းျပင္ေပၚမွစာအုပ္ေလး
ဆီသို႔ျဖည္းညႇင္းစြာေရြ႔လ်ားေနၾကသည္။
ဟင့္အင္း....ေတာ္ပါၿပီ ေနာက္ထပ္စာမ်က္ႏွာေတြ
ကိုထပ္ၾကည့္ဖို႔ကိုxingအင္အားမဲ့သြားၿပီ။မၾကည့္
ျဖစ္ေတာတဲ့စာမ်က္ႏွာေတြရဲ႕ေနာက္မွာ xing
အတြက္ငိုစရာေတြအမ်ားႀကီးထပ္႐ွိေနအံုးမွာ။
"ဆူဟိုရယ္..xing ေတာင္းပန္ပါတယ္"
Xing...ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ရင္ထဲမွာစူးစူးနစ္နစ္ကိုစူးဝင္ေနတဲ့
ဝမ္းနည္းမႈေတြေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕
တိမ္တဝက္ျမႇပ္တစ္ဝက္ျဖစ္ေနတဲ့အသံေတြ
ကလည္ေခ်ာင္းထဲကေနထင္ထင္႐ွား႐ွား
ထြက္ေပၚမလာၾကေတာ့ဘူး
"Xing ဘာတစ္ခုမွမသိခဲ့ဘူး"
ဆြဲငင္စြာ႐ိႈက္ငိုလိုက္တဲ့ ငိုခ်င္းေတြက ရင္တစ္ခုလံုး
ေၾကကြဲစြာၿပိဳက်ေတာ့မတက္။
ဆူဟိုအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာအိမ္ကိုခဏျပန္
လာၿပီးသူ႔အတြက္ေန႔လည္စာလာျပင္ေပးမိတာ။
xingလာမိတာမွားၿပီလား။xingအတြက္ငိုစရာေတြ
ေစာင့္ႀကိဳေနခဲ့မွန္းသိရင္ လာမိမယ္မထင္ဘူး။
အခုေတာ့...ဒီအခန္းေလးထဲမွာxingမ်က္ရည္ေတြမိုးၿပိဳသလိုၿပိဳက်ခဲ့ရၿပီ။
..........။.........။...........။
ဆူဟိုရဲ႕ေန႔လည္စာခ်ိန္မွီေအာင္xing မနည္း
ေဆးရံုကိုေျပးလာရတယ္။လူကေတာ့ရင္ထဲမွာ
ေတာ္ေတာ္ႀကီးကိုႏြမ္းရိလို႔ေနတာ။ဆူဟိုရဲ႕အခန္း
ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့လွမ္းဝင္မယ္လို႔ျပဳလိုက္သည့္
ေျခလွမ္းေတြကအထဲကေျပာေနတဲ့စကားသံေတြ
ေၾကာင့္သူ႔အလိုလိုရပ္တန္႔သြားရတယ္။
ေမာဟိုက္သံေတြေရာစြတ္ကာ တေဝါ့ေဝါ့ နဲ႔အန္
ေနတဲ့သူ႔ရဲ႕အသံေတြႏွလံုးသားကိုထလႊာခ်င္းဆီ
ဖဲ့ယူေနသည့္အလား။အခန္းတံခါးကိုဖြင့္မယ္လို႔
ဟန္ေရးျပင္ခဲ့တဲ့လက္ေတြသည္ဘယ္ကေနဘယ္
လို႐ုပ္သိမ္းသြားမိတယ္မသိxing ခႏၶာကိုယ္က
ေတာ့အခန္းတံခါးနံရံျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့၏မ်က္ႏွာျပင္
၌မွီရပ္ရင္း ထိတ္လန္႔စြာငိုေႂကြးေနမိတယ္။
"မင္းမနက္ကလည္းxing တိုက္ခဲ့တဲ့ဆန္ျပဳတ္
ေတြအန္တယ္..ခုလည္းထပ္အန္ျပန္ၿပီ
အစာ႐ွိလည္းအန္မ႐ွိလည္းအန္နဲ႔.."
"ဒါကေက်ာက္ကပ္မေကာင္းလို႔ျဖစ္တဲ့လကၡဏာ
ေတြပဲေလမင္းလည္းသိရဲ႕သားနဲ႔..
ငါ့တစ္ကိုယ္လံုးလည္းတစ္မ်ွင္ခ်င္းပဲ့ၾကေနသလိုပဲ
xingအေ႐ွ႕မွာဒီထက္ပိုၿပီးဟန္
မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးမင္ဂြၽန္း.."
ဆူဟိုကခုတင္ေနာက္ကိုမွီခ်ရင္း..အသက္ကိုခပ္
မ်ွင္းမ်ွင္း႐ွဴလ်က္အရာအားလံုးဆံုး႐ွဴံးလိုက္ရေသာ
ေလသံေလးျဖင့္ခပ္ရဲ႕ရဲ႕ေလးေျပာေလသည္။
"ကိုယ့္ကိုကိုယ္အားငယ္ေစမဲ့စကားေတြမေျပာ
ပါနဲ႔လားကြာငါမင္းေက်ာက္ကပ္ကိုရေအာင္အ
စားထိုးမွာပါ..ငါ့ကိုယံုၾကည္စမ္းပါကြာ.."
"မင္းကိုငါယံုၾကည္တယ္မင္ဂြၽန္း..ငါမယံုရဲတာ
ငါကံၾကမၼာကို..အခုဆိုေက်ာက္ကပ္အစားထိုး
ဖို႔ေစာင့္ေနရတာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလည္း
ငါနဲ႔ကိုက္ညီတဲ့ေက်ာက္ကပ္ခုထိ႐ွာမေတြ႔ေသး
ဘူး..ကိုက္ညီျပန္ေတာ့လည္းေက်ာက္ကပ္က
မသန္႔ရတာနဲ႔..ပိုးေတြ႔ရတာနဲ႔..ငါဘယ္ေလာက္
ထိေတာင့္ခံၿပီးေစာင့္ရအံုးမွာလည္း.."
ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္စြာေျပာလာတဲ့ဆူဟိုရဲ႕စကားေတြ
အေနာက္မွာကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အေတြးတန္းႀကီးသည္
မရပ္မနား႐ွည္ထြက္လာေလသည္။ဟုတ္လည္း
ဟုတ္ပါတယ္ေလ..ဆူဟိုဘယ္ေလာက္ထိေတာင့္
ခံႏိုင္မွာလည္းကြၽန္ေတာ္ေတာင္တစ္ခါတစ္ေလသူ႔
ကိုၾကည့္ၿပီးအားမရေတာ့တာ
"ဟာာာာားးး"
အ႐ွည္ႀကီးေလ်ွာက္စဥ္းစားလိုက္မွကြၽန္ေတာ္
ေတာင္ေမာသလိုလိုျဖစ္လာသည္။ေလပူတစ္ခ်က္
ကိုခပ္ျပင္းျပင္မႈတ္ထုတ္ရင္း၊သက္ျပင္းတစ္ခ်က္
ကိုမိွန္ေျဖာ့ခ်ည့္နဲ႔စြာခ်လိုက္မိသည္။
"မင္ဂြၽန္း..ငါအိမ္ျပန္ခ်င္တယ္.."
"ဟမ္"
"........."
"အိမ္မျပန္ရတာၾကာၿပီ..ငါ့ကိုေဆးရံုတစ္ပတ္
ေပးဆင္းပါလား..xingလည္းအိမ္ကိုျပန္ေရာက္
လာၿပီေလ...အဲ့ဒီအိမ္ေလးမွာခဏေလးျဖစ္ျဖစ္
သူနဲ႔ေနခ်င္လို႔.."
စကားေတြဆံုးေတာ့ဆူဟိုကေမ်ွာ္လင့္တႀကီးနဲ႔
က်ြန္ေတာ့္ကိုေငးကာၾကည့္ေနသည္။ကေလးတစ္
ေယာက္ကသူ႔အလိုကိုလိုက္ေရာေပးရန္လူႀကီး
တစ္ေယာက္ကိုေမ်ွာ္လင့္တႀကီးၾကည့္သည့္အ
ၾကည့္မ်ိဳး။ဆူဟိုရဲ႕မ်က္ဝန္းညိဳညိဳေတြဟာ
ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္း.."မရႏိုင္ပါဘူး
ေလ"..ဟူေသာအေတြးကသူ႔မ်က္ဝန္း၌ျဖတ္
ေျပးသြားေသာအခါကြၽန္ေတာ့ရင္ထဲတြင္
တစ္စံုတစ္ရာျဖင့္ေဆာင့္တြန္းျခင္းခံလိုက္ရသလို
နင့္သြားရသည္။
”ကမ႓ာကုန္က်ယ္
ေျမမွာအသက္ႏွင္း
ထာဝရမလွႏိုင္ေပမယ့္
တြယ္တာျမတ္ႏိုး
ကိုးကြယ္သည့္အခ်စ္က
ေသကာသြားသည္
ထာဝရလွသည္”
.
.
.
.
စိတ္႐ႈပ္စရာေလးေတြ႐ွိေနလို႔ေနာ္ဒီမွာပဲခဏရပ္ပါ
ရေစေနာ္...ဘယ္လိုမွဆက္ေရးလို႔မရေတာ့လို႔ပါ
ဖတ္လို႔မေကာင္းျဖစ္သြားခဲ့ရင္လည္းေတာင္းပန္ပါ
တယ္။အရမ္းႀကီးလည္းၾကာသြားတယ္မီအာနဲ