Σηκώνω το βλέμμα μου και παρατηρώ κάτι να προεξέχει πάνω στο θρανίο μου. Σηκώνομαι για να δω τι είναι. Το παίρνω στα χέρια μου. Μία σοκολάτα; Πότε πήρα σοκολάτα; Την κοιτάζω καλύτερα. Μα, αυτή είναι η σοκολάτα που είδα στο σούπερ μάρκετ με τον Jackson. Και απ' ό,τι θυμάμαι, δεν την αγοράσαμε τελικά. Αλλά, πως βρέθηκε εδώ; Μήπως, την έφερε κάποιος;
Μήπως, την έφερε ο Jackson;!
********************************************
Κοιτάω τόση ώρα τη σοκολάτα. Πλέον δεν έχω όρεξη να κοιμηθώ. Έχω μπερδευτεί ΠΆΡΑ πολύ! Ο Jackson με αφήνει πάντα με το στόμα ανοιχτό. Η συμπεριφορά του αλλάζει συνεχώς και με μπερδεύει ακόμα περισσότερο. Και τώρα τι να την κάνω τη σοκολάτα; Να τη φάω; να την πετάξω; Δεν ξέρω. Ή μήπως τώρα πρέπει και να τον ευχαριστήσω; Αναστενάζω από απελπισία. Ίσως λίγος ύπνος να με χαλαρώσει.
Κρύβω τη σοκολάτα κάτω από τα βιβλία. Για κάποιο λόγο δεν θέλω ούτε να την κοιτάω πλέον. Κουκουλώνομαι κάτω από το πάπλωμα. Χωρίς να το καταλάβω έχω ανοιχτά τα μάτια μου ακόμα. Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Βγάζω το πάπλωμα από το κεφάλι μου και κοιτάω τις αφίσες στον τοίχο μου.
Οι GOT7 χαμογελαστοί, πανέμορφοι, γλυκούλιδες. Και το βλέμμα μου πέφτει πάνω στον Jackson και στο μεγάλο κόκκινο Χ από πάνω του. "Γιατί πρέπει να είσαι έτσι Jackson; Ε, μου λες; Σου αρέσει να με βασανίζεις;"
Κρύβω το κεφάλι μου κάτω από το μαξιλάρι μου. Δεν μπορώ να τους βλέπω να με καρφώνουν με το βλέμμα τους, παρόλο που είναι αφίσες. Χωρίς να το έχω καταλάβει τα μάτια μου κλείνουν και βυθίζομαι σε βαθύ ύπνο.
Ανοίγω αργά τα μάτια μου. Τα μάτια μου δεν παίρνουν και πολλή ώρα για να συνηθίσουν στο περιβάλλον. Το δωμάτιό μου είναι βυθισμένο στο σκοτάδι. Πόσες ώρες κοιμόμουν; Παίρνω το κινητό μου από το κομοδίνο και κοιτάω την ώρα. Είναι δέκα το βράδυ. Δεν το πιστεύω πως κοιμόμουν για τόσες ώρες και η Σεμίνα ούτε που με ξύπνησε. Αλλά μάλλον καλύτερα.
Ξαφνικά πετάγεται ο Jackson στο μυαλό μου. Πρέπει να τον ευχαριστήσω αλλά δεν θέλω να δω το πρόσωπό του. Τι κι αν του στείλω μήνυμα; Είναι αργά όμως. Αν κοιμάται; Ας το στείλω τώρα και ας το δει αύριο.
Αρχίζω και πληκτρολογώ. Τι ακριβώς να γράψω; Δεν το έχω σκεφτεί καθόλου.
Εγώ: Γεια.
Εγώ: Δεν θέλω να σε ενοχλήσω.
Εγώ: Απλά ήθελα να πω ευχαριστώ για τη σοκολάτα. Αυτό.
Πετάω το κινητό στο κρεβάτι. Δεν περιμένω να με απαντήσει και αμέσως. Τεντώνομαι λίγο και χτενίζω τα μαλλιά μου με τα δάχτυλά μου. Το κινητό μου φωτίζεται και δονείται. Το ανοίγω. Μήνυμα κιόλας; Σαν να περίμενε να του στείλω.
Τσιμπούρι >.<: Δε χρειάζεται να με ευχαριστείς. Απλά σε έβλεπα πως την λιγουρευόσουν και σου την πήρα.
Κυλάω τα μάτια μου. Ο Jackson δεν θα αλλάξει ποτέ. Θα μείνει το ίδιο μπαμπουίνος.
Τσιμπούρι >.<: Αυτό που με εκπλήσσει είναι ότι σου πήρε πάνω από 5 ώρες για να στείλεις μήνυμα. Εκτός κι ήθελες να με ευχαριστήσεις από κοντά ;)
Εγώ: Θα 'θελες! Από τη στιγμή που φύγατε έπεσα για ύπνο και τώρα ξύπνησα.
Τσιμπούρι >.<: Εκτός από λιχούδω είσαι και υπναρού... Πολύ ωραία!
Εγώ: Γιατί σου μιλάω ακόμα;
Τσιμπούρι >.<: Τέλος πάντων, σου άρεσε η σοκολάτα;
Εγώ: Δεν την έχω φάει ακόμη.
Τσιμπούρι >.<: Και τι περιμένεις;
Εγώ: Σκέφτομαι να την πετάξω.
Τσιμπούρι >.<: Έτσι κάνεις με τα δώρα των άλλων;! Καλύτερα να την είχα αγοράσει για μένα. Εγώ φταίω που είμαι καλός άνθρωπος και σκέφτομαι τους άλλους.
Σ' αυτό το τελευταίο ξεκαρδίστηκα στα γέλια. Από πότε σκέφτεται τους άλλους ο Jackson; Δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω.
Εγώ: Ε τότε έλα να την πάρεις.
Τσιμπούρι >.<: Είναι δώρο και τα δώρα δεν επιστρέφονται. Εκτός κι αν...
Εγώ: Εκτός κι αν τι;
Τσιμπούρι >.<: Εκτός κι αν τη φάμε μαζί.
Εγώ: Όχι ευχαριστώ. Δε θέλω να ξεράσω!
Τσιμπούρι >.<: Ε τότε να τη φας με το αγόρι σου.
Εγώ: ;;
Τσιμπούρι >.<: Δεν απαντάς ε;
Εγώ: Έχεις θέματα...
Μετά από αυτό βγήκα από τη συνομιλία. Δεν ήθελα να συνεχίσω τη συζήτηση. Ξαπλώνω πάλι στο κρεβάτι. Ξαναπαίρνω το κινητό και διαβάζω τα τελευταία μηνύματά μας. Ο Jackson πιστεύει ότι έχω αγόρι; Στ' αλήθεια; Έπειτα σκέφτομαι τη συζήτησή μου με τον BamBam στη κουζίνα.
~Αναδρομή~
"Χρειάζεσαι τίποτα;" ρωτάω τον BamBam και επιστρέφει στη πραγματικότητα. "Εεε όχι" λέει και τρίβει τον σβέρκο του νευρικά. "Βασικά.... θέλω να σε ρωτήσω κάτι αλλά..." τον κόβω "Πες μου τι σε απασχολεί" του λέω χαμογελαστή. "Πόσο στενή είναι η σχέση σου με τον παρτενέρ μου;" Δεν περίμενα μία τέτοια ερώτηση. "Με τον Sookyung;" νεύει καταφατικά. "Είμαστε πολύ καλοί φίλοι."
"Αυτό;" με ρωτάει. "Μένει κοντά στο σπίτι μου και με έχει βοηθήσει πολύ. Αυτό είναι όλο." "Ααα, ωραία τότε." λέει και εμφανίζεται ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του. "Γιατί ο Jackson άλλα μου έλεγε." λέει μέσα από τα δόντια του αλλά αρκετά δυνατά για να τον ακούσω. "Τι σου είπε ο Jackson;"
~~~~~~~~~~
Κι έπειτα σκέφτομαι εκείνο το περιστατικό έξω από το κτήριο της JYP.
~Αναδρομή No.2~
"Πηγαίνεις σπίτι;" με ρωτάει ο Sookyung . Εγώ κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου. "Πάμε μαζί τότε." μου λέει και περνάει το χέρι του γύρω από τους ώμους μου. Κοιτάω με γουρλωμένα μάτια μία το χέρι του και μία τον ίδιο αλλά εκείνος κοιτάει μπροστά. Περπατάμε έτσι μέχρι το αυτοκίνητό του.
Κάποια στιγμή γυρνάω πίσω μου και βλέπω τον Jackson να επιστρέφει μέσα στο κτήριο. Μα, πότε βγήκε έξω ο Jackson; Ελπίζω να μην μας πρόσεξε.
~~~~~~~~~~
Τώρα βγάζουν όλα νόημα. Ο Jackson μας είδε αγκαλιασμένους με τον Sookyung και θα υπέθεσε ότι είμαστε ζευγάρι. Κι έτσι ο Jackson, σαν κουτσομπόλης που είναι, τα είπε χαρτί και καλαμάρι στον BamBam και μετά ο BamBam ήρθε να με ρωτήσει αν είναι αλήθεια. Και απ' ό,τι φαίνεται δεν είπε την αλήθεια στον Jackson.
Αλλά γιατί να μην του την πει; Αν και μου αρέσει το παιχνίδι που παίζει ο BamBam. Σκέφτομαι να παίξω κι εγώ στο παιχνίδι του. Όπως και να το κάνουμε μου αρέσει να πειράζω τον Jackson. Δεν είμαι κακός άνθρωπος.
Παρόλο που κοιμόμουν τόσες ώρες αισθάνομαι ακόμη κούραση. Σκεπάζομαι πάλι και με παίρνει ο ύπνος μέσα σε τρία δευτερόλεπτα.
*********************************************
Πρωί πάλι. Κλείνω το ξυπνητήρι. Αισθάνομαι σαν να κοιμόμουν αιώνες. Ίσως επειδή κοιμόμουν το περισσότερο της μέρας χτες. Σηκώνομαι και πηγαίνω στο μπάνιο. Πλένομαι και αλλάζω ρούχα. Αφού τελειώσω πηγαίνω στη κουζίνα. Η Σεμίνα είναι ήδη εκεί και τρώει πρωινό.
"Καλημέρα." της λέω ξερά. "Πως και ξύπνησες;" λέει καθώς πίνει μια γουλιά από τον καφέ της. "Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί κοιμήθηκα τόσο. Κι εσύ γιατί δεν με ξύπνησες;" "Ήθελα να μείνω διακριτική." Παίρνω ένα μπολ και το γεμίζω με κορνφλέικς και γάλα και αρχίζω να τρώω. Ξαφνικά το κινητό μου φωτίζεται. Το παίρνω με το ελεύθερο χέρι μου ενώ συνεχίζω να τρώω. Μήνυμα. Από τον Jackson. Πάλι; Τέτοια ώρα; Γιατί;
Τσιμπούρι >.<: Καλημέρα. Σήμερα αφού σχολάσεις έλα αμέσως στο κτήριο της JYP. Μετά θα πάμε στην έκπληξη που σου έλεγα.
Αφήνω πάλι το κινητό στο τραπέζι. "Ποιος ήταν;" ρωτάει η Σεμίνα όλο περιέργεια. "Ο μπαμπουίνος." λέω ενώ βουτάω το κουτάλι στο γάλα. Η Σεμίνα γελάει. "Και τι ήθελε ο μπαμπουίνος σου;" λέει η Σεμίνα τονίζοντας τη λέξη σου. Την κοιτάω με δολοφονικό βλέμμα. Η Σεμίνα ξεσπάει στα γέλια ενώ εγώ ακόμα την κοιτάω με το ίδιο βλέμμα. "Ούτε μία πλάκα δεν μπορώ να κάνω πλέον;" λέει ανάμεσα στα χαχανητά της.
"Όχι με αυτό το άτομο." της λέω ξερά και σταματάει να γελάει. "Τέλος πάντων. Τι σε ήθελε;" "Αμέσως μετά από τη σχολή να πάω στη JYP." "Αχ, ωραία! Και ο διαγωνισμός είναι αύριο! Έχω ενθουσιαστεί." λέει γεμάτη χαρά. Και τότε είναι που συνειδητοποιώ ότι αύριο είναι μια μεγάλη μέρα για μένα. Εντάξει, τώρα έχω αγχωθεί λίγο.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Μόλις σχολάσαμε. Κατευθύνομαι προς την έξοδο του κτηρίου. Για κάποιο λόγο η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει γρήγορα. Έχω αγχωθεί για αύριο. Αύριο κρίνεται το μέλλον μου. Ομολογώ ότι εγώ και ο Jackson έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο αλλά φοβάμαι. Όταν χορεύεις ή τραγουδάς πρέπει να σε εμπνέει και ο παρτενέρ, σωστά; Αλλά δεν νομίζω να συμβαίνει κάτι τέτοιο με εμένα και τον Jackson.
Συνέχεια με πειράζει και εγώ τον αντιπαθώ από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισα. Δεν πιστεύω, λοιπόν, ότι η σχέση που έχουμε αναπτύξει θα μας βοηθήσει ιδιαίτερα στη νίκη. Έχω παρακολουθήσει και τα άλλα ζευγάρια. Σέβεται ο ένας τον άλλον και έχουν σπάσει τον πάγο μεταξύ τους. Εγώ και ο Jackson, όμως, είμαστε εντελώς διαφορετικοί.
Δεν έχω άγχος μήπως ξεχάσω κάποιον στίχο από το τραγούδι. Έχω άγχος επειδή δεν έχω αυτή τη 'φλόγα' με τον Jackson. Και για να νικήσουμε πρέπει να είμαστε κοντά ο ένας στον άλλον. Άρα θα πρέπει να είμαι πιο φιλική με τον Jackson, όσο δύσκολο κι αν είναι.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Αυτές τις δύο μέρες πρέπει να είμαι φιλική με τον Jackson. Μπορώ να τα καταφέρω. Μπορώ; Μπορώ! Νομίζω...
Κάποιος με διακόπτει από τις σκέψεις μου. "Αγγελική γιατί στέκεσαι μόνη σου;" ο Sookyung είναι. "Εεε τίποτα. Σκεφτόμουν κάτι." λέω νευρικά. "Πηγαίνεις στη JYP;" νεύω καταφατικά. "Ωραία πάμε τότε μαζί."
Μόλις φτάσαμε στο κτήριο της JYP. Μπαίνουμε μέσα στο κτήριο. Χαιρετάμε τη ρεσεψιονίστ και πηγαίνουμε στο γνωστό σαλονάκι και περιμένουμε. Εκεί είναι ήδη οι συμφοιτητές μας: η Seungah, η Areum, ο Hyuk, η Nari και ο Yongwook. Μας χαιρέτησαν και τους χαιρετήσαμε κι εμείς. "Μήπως εμφανίστηκαν οι GOT7;" τους ρωτάω. "Όχι." μου απαντάει ο Hyuk.
Ούτε μισό λεπτό δεν πέρασε και ήρθαν οι GOT7 με τον μάνατζερ τους. Μας χαιρέτησαν, τους χαιρετήσαμε και μας είπαν να τους ακολουθήσουμε. Βγήκαμε έξω από το κτήριο και μπήκαμε σε ένα βαν. Μετά από αρκετή ώρα φτάσαμε σε ένα στούντιο. Ο ένας κοιτούσε τον άλλον έκπληκτος. Θα κάναμε γενική πρόβα στο στούντιο.
Βγήκαμε από το βαν και ακολουθήσαμε τον μάνατζερ των GOT7. Μόλις μπήκαμε είχαμε μείνει με ανοιχτό στόμα. Ο μάνατζερ άρχισε να μας εξηγεί για το που είναι τα καμαρίνια, τα παρασκήνια, η σκηνή και γενικά μας προετοίμασε για την αυριανή ημέρα. Μια γυναίκα μας οδήγησε στα καμαρίνια και μας είπε να περιμένουμε εκεί για λίγο.
"Αυτό είναι τρέλα!" λέει η Seungah και όλοι συμφωνούμε μαζί της. "Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι μας συμβαίνει κάτι τέτοιο!" λέει ο Yongwook. "Θα είμαι πολύ ευχαριστημένη που θα λάβω μέρος σε κάτι τέτοιο." λέω εγώ. "Ας κερδίσει ο καλύτερος ή η καλύτερη." λέει Areum και κάνουμε ομαδική αγκαλιά. Κάποιος χτυπάει την πόρτα και διαλύουμε την αγκαλιά. Μέσα μπαίνουν οι GOT7 και ο καθένας πάει στο ζευγάρι του.
"Νόμιζα ότι δεν είδες το μήνυμά μου και δεν θα 'ρχόσουνα." ούτε ένα γεια δε μου λέει ο Jackson, αλλά είπαμε: πρέπει να είμαι φιλική. "Μην ανησυχείς το είδα. Και συγγνώμη που δεν σου απάντησα αλλά δεν ήθελα να σε ενοχλήσω." του απαντάω και του χαρίζω ένα από τα πιο λαμπερά χαμόγελά μου. Ο Jackson, από την άλλη, με κοιτάει λες και είδε εξωγήινο.
"Δεν έπρεπε να σου πάρω τη σοκολάτα!" λέει ενώ πιάνει το κεφάλι του με τα χέρια του. Τον κοιτάω λοξά. "Γιατί;" "Πρέπει να ήταν ληγμένη. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η αλλόκοτη συμπεριφορά σου." αρχίζω να χαχανίζω ενώ αυτός με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια. "Μην ανησυχείς, δεν την έχω φάει ακόμα. Την έφερα μαζί σε περίπτωση που πεινάσω."
"Ε τότε γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι; Μήπως θες να με δολοφονήσεις;" πως μπορεί και με ξενερώνει τόσο εύκολα αυτό το άτομο. "Σκέφτηκα πως καλό θα ήταν να αναπτύξουμε ανάμεσά μας μία 'φλόγα' για να κερδίσουμε." ο Jackson με κοιτάει με απορία.
Τον τραβάω από το μπράτσο και τον γυρνάω. "Απλά κοίταξε τα άλλα ζευγάρια. Ο ένας είναι κοντά στον άλλον. Ενώ εμείς... είμαστε η μέρα και η νύχτα." ο Jackson δείχνει επιτέλους να καταλαβαίνει. "Στη σκηνή πρέπει να δείξουμε ότι έχουμε αναπτύξει καλή σχέση." με συμπληρώνει.
"Έχεις δίκιο. Λοιπόν... ανακωχή;" απλώνω το χέρι μου. Ο Jackson χαμογελάει. "Ανακωχή." απλώνει κι αυτός το χέρι του και τα κουνάμε. "Τι βλέπουν τα ματάκια μου;" ακούμε μια φωνή και γυρνάμε και οι δύο. "Τα βρήκατε εσείς οι δύο;" συνεχίζει ο BamBam και αφήνουμε τα χέρια. "Κάνουμε ανακωχή μέχρι να τελειώσει ο διαγωνισμός." του λέω χαμηλόφωνα.
"Δεν χρειάζεται να του εξηγείς Αγγελική." παραπονιέται ο Jackson. Έχω εντυπωσιαστεί. Σπάνιες είναι οι φορές που με έχει αποκαλέσει με το αληθινό μου όνομα. "Με είπες Αγγελική;" είναι η πρώτη φορά που τα μάτια μου λάμπουν εξαιτίας του Jackson. "Ναι... σκέφτηκα πως είμαστε 'φιλαράκια' τώρα, δεν θα 'πρεπε να σε νευριάζω." λέει τρίβοντας τον σβέρκο του.
Είναι πολύ γλυκός. Όπα, τι;! Όχι δεν είναι γλυκός ο Jackson. Γιατί σκέφτομαι συνέχεια βλακείες; "Νομίζω πως μπορώ να ανεχτώ το Angel για δύο μέρες." του απαντάω και εκείνος με κοιτάει με μια λάμψη στα μάτια του. "Εντάξει... Angel!" μου λέει και μου κλείνει το μάτι. Χωρίς να το καταλάβω έχω χαμογελάσει και κοιτιόμαστε στα μάτια χωρίς να μιλάμε.
"Εεεε παιδιά; Όλα καλά;" ο BamBam κουνάει το χέρι του ανάμεσά μας και μας επαναφέρει από τον λήθαργό μας. "Οι πρόβες αρχίζουν σε ένα λεπτό. Ετοιμαστείτε. Πρώτο ζευγάρι που θα κάνει πρόβα είναι ο Mark και η Nari." Μπαίνει μέσα στο δωμάτιο η γυναίκα που μας είχε φέρει στα καμαρίνια και ξαναφεύγει. Ο Mark με τη Nari βγαίνουν έξω ενώ οι υπόλοιποι τους ευχόμαστε fighting~!
Δεύτερο ζευγάρι είμαι εγώ και ο Jackson. Πηγαίνουμε πάνω στη σκηνή. Ο χορογράφος με τον σκηνοθέτη μας λένε που να στεκόμαστε, τι κινήσεις να κάνουμε, σε ποιες κάμερες να κοιτάμε κλπ. Η μουσική αρχίζει να παίζει και αρχίζουμε το τραγούδι. Ο χορογράφος μας λέει να είμαστε κοντά ο ένας με τον άλλον. Για πρώτη φορά δεν αισθανόμουν αμήχανα όταν βρισκόμουν σε τόση κοντινή απόσταση με τον Jackson. Το σχέδιο που σκέφτηκα έχει αποτέλεσμα τελικά.
Αφού τελειώσαμε εμείς, έκανε πρόβα το επόμενο ζευγάρι. Και πρόβες συνεχίστηκαν έτσι. Κάναμε με τη σειρά πρόβα το κάθε ζευγάρι. Ήταν λίγο εξαντλητικό. Συνεχίσαμε τις πρόβες αρκετές ώρες ακόμα χωρίς διάλειμμα. Ώσπου, ευτυχώς, μας άφησαν να κάνουμε διάλειμμα.
Άκουσα τη κοιλιά μου να γουργουρίζει. Το μόνο φαΐ που έχω μαζί μου μαζί μου είναι η σοκολάτα του Jackson. Είναι ό,τι πρέπει για να πάρω δυνάμεις. Μπαίνω στα καμαρίνια. Υπάρχει πάρα πολύς κόσμος και το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι θα ζητήσουν λίγη από τη σοκολάτα μου.
Και επειδή η σοκολάτα αυτή είναι δώρο και δε μπορώ να τη μοιραστώ με άλλους, καλύτερα να πάω σε ένα απόμερο μέρος για να τη φάω (όχι επειδή είμαι εγωίστρια). Παίρνω σπόμ τη τσάντα μου την σοκολάτα και τη κρύβω διακριτικά μέσα στο μανίκι μου. Βγαίνω έξω και ψάχνω ένα μέρος χωρίς κόσμο. Βλέπω πως δεν είναι κανείς στις πάνω κερκίδες. Μπορώ να τη φάω εκεί.
Κάθομαι σε μία θέση. Ευτυχώς δεν έχει και πολύ φως εδώ. Χωρίς δεύτερη σκέψη σκίζω το περιτύλιγμα. Κόβω ένα κομματάκι και το καταβροχθίζω με μιας! Το στομάχι μου ικανοποιείται καθώς συνεχίζω να τρώω. Αυτή είναι ζωή!
"Επ, Angel τι κάνεις μόνη σου στα σκοτάδια;" ακούω μια φωνή από πίσω μου και μένω στήλη άλατος. Αισθάνομαι λες και με έπιασαν στα πράσα. Και ο BamBam είναι αυτός που με βρήκε. Κάθεται στη θέση από δίπλα μου. "Τρως;" κοιτάει τη σοκολάτα μου. "Εεε τσιμπούσα λίγο..." λέω νευρικά. "Εδώ έχεις καταβροχθίσει τη μισή σοκολάτα!" ξεσπάει στα γέλια. "Το ξέρεις ότι παραγγείλαμε φαγητό για όλους μας;" κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου.
Ο BamBam γελάει πάλι. "Είσαι πολύ χαριτωμένη όταν εκπλήσσεσαι." σίγουρα έχω κοκκινίσει τώρα. Ο BamBam συνεχίζει να γελάει ενώ εγώ κοιτάω χαμηλά. Έχω γίνει ρεζίλι στον BamBam. Δεν μπορώ ούτε να τον κοιτάξω πλέον. "Θες λίγη σοκολάτα;" προσπαθώ να αλλάξω κουβέντα.
"Όχι ευχαριστώ. Αλλά... έχω βρει έναν άλλο τρόπο για το πως θα απολαύσω τη σοκολάτα." σηκώνω το κεφάλι μου και τον κοιτάω απορημένη. Φέρνει το χέρι του κοντά στο στόμα μου. Με μία κίνηση σκουπίζει με τον αντίχειρά του τα χείλια μου. Τον κοιτάζω με χαμένο βλέμμα. Τι ακριβώς έκανε μόλις τώρα; Βλέπω στον αντίχειρά του καφέ χρώμα (άρα λερώθηκα και τόση ώρα με έβλεπε ο BamBam. Τώρα θα νομίζει πως τρώω σοκολάτα σαν τα μωρά).
Έπειτα βάζει τον αντίχειρά του στο στόμα του και γλύφει τη σοκολάτα. "Μμμμ πολύ ωραία σοκολάτα!" μου λέει και μου κλείνει το μάτι. Συνεχίζω να τον κοιτάζω χαμένη. Ο BamBam μου χαμογελάει για ένα δευτερόλεπτο και μετά σοβαρεύει. Το βλέμμα του χαμηλώνει και μένει στα χείλια μου. Δεν μετακινούμαι καθόλου. Νομίζω έχω παγώσει.
Ο BamBam έρχεται πιο κοντά μου. Ίσως πιο κοντά απ' ότι έπρεπε γιατί αισθάνομαι την αναπνοή του στη μύτη μου. Κλείνει αργά τα μάτια του καθώς με πλησιάζει ακόμη περισσότερο. ΚΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Συνεχίζεται~~~
____________________
_jackbam