Chapter Two
Ash’s eyes were as wide as the flying saucer when she heard what she called him. Kunot-noong tiningnan siya nito after the swift kiss, he doesn’t like what she did. But who cares? She doesn’t give a damn and besides seeing him fuming in anger because of her is fullfulling.
Pagkatapos ng nangyari ay wala namang napansin na kakaiba ang kanyang mga magulang at maging ang kuya niya who is secretly looking at her bestfriend. Ang bestfriend naman niya ay busy sa kakalikot ng cellphone nito. Her parents are busy exchanging words with her and her escapades in London.
Nakakatawa nga ang sitting arrangement nila dahil kaharap niya ngayon si Claude who is still giving her dagger looks.
“So, how’s your life in London Belle?” tanong ng kuya niya.
“It’s great kuya the best decision I made so far.” She gave her brother a lopsided smile but her eyes were directed to the man sitting beside her brother. “How about you kuya? Any plans of settling down? You are not getting any younger na hindi ba? Ilang taon ka na ba fifty two?”
Tumawa ang kuya niya at napailing nalang sa sinabi niya. “Thirty one baby sis and no I don’t have plans yet. Bata pa ako and besides I am quiet busy.”
Tumango siya. “Well, you need to re-think. How about you kuya Claude?”
“I am fine and please refrain from calling me kuya because as far as I remembered wala akong kapatid.”
Tumawa siya sa pag-angil nito sa kanya. “So nothing is change huh? Ganyan ka pa rin grumpy, baka hiwalayan ka ng asawa mo.” Biro niya.
“Sorry to say sweetie but no, I don’t have plans settling down too.”
Nagtakip siya ng bibig at saka malakas na napasinghap. “Oh no! My brother doesn’t have plans in settling down and you don’t have too, meaning baka naman—are you in relationship?”
Naibuga ng kapatid niya ang iniinom nitong champaigne at nanlalaki ang mga matang napatitig sa kanya na para bang may sinabi siyang nakakapanindig balahibo.
“Ysabelle, that’s not a good joke.”
Tumawa siya kahit si Ashley ay nailing nalang sa sinabi niya. Nagpeace sign siya. “Joke. Nagbibiro lang naman ako kuya.” Kinuha niya ang isang flute na may lamang champagne at bago pa sumayad ang labi niya sa rim ng baso ay biglang nagsalita ang kanyang kapatid.
“Is that an engagement ring in your finger?” turo nito sa singsing na nasa daliri niya. Ngumiti siya and proudly show off the ring on her finger.
“Yes. I am engage.” Her answer caught everyone’s attention sa table nila maliban kay Ashley na nilalantakan ang pagkain na nasa plato nito.
“You are engaged?” halata pa rin sa mukha nito ang gulat even my parents are now looking at me. “Hindi mo sinabi sa amin na may boyfriend ka.”
“Bakit impossible ba na magkaboyfriend ako at yayain niya akong pakasal?” nakataas ang kilay na tanong niya and sip her champagne. “Nakailang boyfriends na ako sa London and I met someone who wants to share his life with me and me with him so when he proposed I accepted it so what’s new?”
Walang may alam sa tunay na deal na meron sila ni Rajeev. She and Raj were bestfriends, he is their guy bestfriend and their engagement is for fun only. SInabi nitong kapag hindi pa raw siya magpapakasal pagsapit ng ika-thirtieth niya ay pakakasal sila and he gave her the engagement ring that his mom passed to him. Siya na ang naging tagapangalaga nito.
“Of course not pero hindi naming kilala ang lalaking iyon.”
“I know Rajeev for ten years already. We are engaged for five years.”
“I want to meet him.” Seryosong wika ng kapatid niya. Gusto tuloy niyang matawa sa magiging reaksyon ni Raj kapag nalaman niya na gusto siyang kausapin ng kapatid niyang over-acting. “Hindi ka pa pwedeng magpakasal, kailangang mauna ako ay si Claude.” Dumako ang mga mata niya kay Claude. He is looking at her pero wala siyang mabasang anumang reaksyon sa mukha nito. She is silently praying na sana ay may reaksyon ito gaya na lang ng selos pero asa naman siya hindi ba? Noon ngang nandito siya ay halos ipagtabuyan na siya nito palayo dahil sa pangit siya eh walang nangyari imposible namang magkagusto ito agad-agad sa kanya ni wala pa silang isang oras na nagkitang muli. Delikado siya dito.
“He is in London.”
“I want to talk to him.”
“Punta ka sa London kuya. Nandoon siya at saka hindi ako magtatagal sa Pilipinas. Uuwi din kami after tonight.”
Mas lalong kumunot ang noo nito at napatingin sa mama nila. May alam ba sila na hindi ko alam?
“Stay here.” Mas seryosong wika nito.
“I don’t have a life here. My work and my life is in London. Babalik ako doon.”
“You can work in our company.”
She rolled her eyes. “No thanks I preferred my job really.”
“You can build business here. Just don’t leave us again.”
She shook her head. “I love my job and my life in not here.” Mariin niyang sabi sa kapatid niya hindi siya papatalo. Alam niyang matigas ang ulo nito kapag sinabi nitong hindi siya aalis ay hindi talaga siya makakaalis. Before she leave to London ay iniyakan pa niya ito ng iniyakan hanggang sa pumayag ito.
”Mom!” sigaw ng kapatid niya kaya agad siyang napatingin sa mommy niya. Napatayo din siya at napalapit sa ina niyang nahihirapan sa paghinga habang sapo ang dibdib nito.
“Mom.” tawag niya sa nanay niya. Ngumiti lang ito sa kanya telling her that she is okay pero alam niyang hindi ito okay. “Dalhin natin si mommy sa hospital.” Sabi niya at mabilis na nabuhat ng kapatid niya ang ina nila. Sinundan niya ang mga ito si Ashley naman ay nakasunod lang sa kanya.
Hindi sila magkasya sa kotse ng kapatid niya dahil pinasakay na niya si Ashley kailangan nitong sumama dahil hindi ito pamilyar sa lugar. Kaya wala siyang nagawa kundi hingan ng pabor ang kaibigan ng kapatid niya.
“Kuya—Claude sundan natin sina mommy please.” Pakiusap niya dito.
“Whatever.” Tanging sabi nito, nainis siya sa inaakto nito para kasing wala itong pakialam sa nangyayari sa mommy niya na kung tutuusin ito na rin ang tumatayong mommy nito. Pumasok siya sa kotse nito and prayed to God na sana ay okay lang ang mommy niya. She is biting her nails when she felt his hands removing her poor hands from her teeth.
“Nothing has changed indeed Megan Ysabelle you are still biting your nails when you are nervous.” Komento nito. Tiningnan lang nito siya ng masama.
“May ilang bagay mang hindi nagbago sa akin Claude but rest assured, malaking bagay sa pagkatao ko ang nagbago ng umalis ako dito.” Thanks to you.
“Really? May mga bagay din na kahit anong gawin nating limot ay hindi pwedeng kalimutan.”
Hindi niya nagustuhan ang tanong nito. She hates the way he talks to her like he knew her better than herself.
“Actually it is possible Claude hindi naman pala siya ganoon kahirap gawin. All you need is the right people to help you.” She lied. Mabilis magsabi ng kasinungalingan keysa harapin ang katotohanan.
“It’s easy to find out.”
“True, it is easy to find out the big question is how you will find it out?” eksakto namang huminto ang kotse nito sa labas ng hospital kaya agad siyang bumaba. “Thanks for the ride.”
“DAD!” Agad siyang sinalubong ng daddy niya nasa labas ito ng emergency room kung saan nakalagak ang mommy niya. Kasama nito ang si Ashley at ang kapatid niya, her brother’s coat is over her bestfriend’s shoulder. Malamig kaya sa hospital.
“Kumusta na si mommy?” nag-aalalang tanong niya.
“She is fine now. Nagka-mild stroke lang ang mommy mo, she have a heart problem which was diagnosed last year.” Paliwanag ng daddy niya.
“Heart? What? Bakit hindi ko alam? Bakit hindi niyo sinabi?” she brushed her hair using her fingers to ease the unwanted feeling she felt at that moment para kasing ang dami na niyang hindi nalalaman sa pamilya niya.
“She doesn’t want you to know dahil alam niyang mag-aalala ka.”
“Of course dad, mag-aalala ako. She is my mom after all.”
“Sis, calm down.”
“How can I calm down kuya? How?” he hugged me tightly.
“Belle, calm down. She will be fine.” Si Ashley iyon.
At lumabas na ang doctor na tumingin sa mommy niya. “Mrs. Villaraga is fine now however we shouldn’t stress her or make her sad. Dahil mahirap nab aka atakehin na naman siya and the next attack might not be as lucky as today.”
Pakiramdam niya ay nanghina siya sa sinabi ng doctor, paano nalang kung may masamang mangyari sa mommy niya and she wasn’t there to check on her? After a few minutes ay pinayagan na sila ng doctor na kausapin ang mommy niya kaya pumasok na sila sa private room nito.
Nakasunod lang siya sa mga ito and her mind is out of nowhere pa rin, nakasunod lang siya kay Ashley when she felt an arm around her waist. Napa-igtad siya ng maramdaman ang mumunting boltahe ng kuryente na nanulay sa kanyang balat the moment her skin touches the culprit’s skin. Nagfi-fiesta ang mga walang hiyang skin and nerve cells niya sa nangyari.
She blankly stare at him. “What?” tanging natanong niya. Bakit kailangang ito pa? Bakit sa lahat ng taong pwede niyang makasama ngayon ay ito pa, ang taong naging dahilan ng kanyang pag-alis?
“You should look at your way kung ayaw mong masaktan.” He said as he pointed the wall in front of her. Masyado bang malalim ang iniisip niya at hindi niya napansin ang pader na nasa harapan niya ngayon?
”Oh, thanks.” iyon lang and she makes her way to her mom. Nakahiga ito sa hospital bed a scene she doesn’t like to see para kasing nakakasira ng bait. She never imagine seeing her mom laying over a hospital bed.
“My baby Belle.” It’s her mom calling her weakly.
“Mom, I am here.” Mahinang sabi ko sa kanya. Umiyak ito at yumakap sa kanya.
“Belle, dito ka lang. huwag mong iwanan si mommy please.” Bigla siyang natahimik sa sinabi ng ina niya, napatingin siya kay Ashley na nag-aalalang nakatingin sa kanya. Lumayo siya sa ina niya sa pamilya niya dahil kay Claude for twelve long years naging selfish siya dahil natatakot siyang harapin ang sariling multo niya.
She doesn’t want to be selfish anymore, ayaw niyang mapahamak ang mommy niya. Kung si Claude ang dahilan ng pag-alis niya dati hindi na ito ang dahilan kung bakit siya aalis ngayon.
“Mom, pwede ka namang sumama sa akin sa London. Nandoon sina lolo at lola, mas magaganda ang mga hospitals doon. Aalagaan kita, Ashley can take care of you too and even Raj. He will be happy to take care of you dahil mahal niya ang mga taong mahal ko.”
Umiling ito. “Hindi anak, ayokong umalis dito. Dito lang ako at gusto kong dito ka lang din. Please ngayon lang ako makikiusap sa iyo dito ka nalang. Huwag mo na ulit akong iwanan.”
Napabuntong-hininga siya everyone is waiting for her answer, gusto niyang magwala at umiyak out of frustrations pero hindi pwede. Hindi siya pwedeng maging mahina ngayon inangkin niya ang labing dalawang taon ng buhay niya and now her mom, the woman who loved her unconditionally and the woman whom she owes her life is begging for her to stay. Sino ba siya para tanggihan ito? Ibinigay na ng mga ito ang oras niya ngayon siya naman ang dapat magbigay.
Para sa mga magulang niya handa niyang iwanan ang lahat ng meron siya sa London kahit na ang trabaho niya. She felt Ashley rubbing her back and that’s the moment she felt her purse vibrating. Kinuha niya ang cellphone niya and relief flooded her system when she notice’s Raj number on the screen.
“Mom, let me think of this better. I need to answer Raj’s call everyone excuse me for a while.” She signed Ashley to stay.
Lumabas siya ng silid ng ina at nagpunta sa may lobby. “Raj.”
“Belle?” She almost cried when she heard her bestfriend’s voice. ”What happened? You sound upset?”
“Raj, I think I can’t go home na.” parang batang sumbong niya dito.
“Why?”
“My mom had a heart attack today the doctor said she shouldn’t be stressed out and she requested me to stay here in the Philippines. Hindi ko kayang Makita siyang umiiyak Raj.” She pinched the bridge of her nose and hug herself dahil nanunuot na ang lamig sa buong katawan niya.
She heard him sigh at the end of the line. “I guess I don’t have any choice but to let you go.” Napataas ang kilay niya sa sinabi nito, umaarte kasi ito.
”Are you willing to let me go?”
“Hell no! You are my bestfriend and a great employee,” Sa R.J.S siya nagtatrabaho. “Siguro it is the right time na magkaroon ako ng branch sa Pilipinas. How about you work for me in the Philippines?”
“I thought you hate Philippines?”
“But you are there. Ash is there, wala na akong mga kaibigan and besides kapag hindi ako nakahanap ng girlfriend ikakasal naman tayo.”
“Para kang sira, you still have time to you know.” Alam nito ang tinutukoy niya, ang mahanap ang babaeng gusto nitong makasama.
“Yeah, I know that. Hindi ko pa siya nahahanap dito baka nandiyan siya sa Pilipinas. What you think?” Minsan talaga nakakahawa ang pagiging positive nito. Kung sa tingin niyo ay ganyan si Raj sa lahat ng girls, no. Masungit iyan at snob sa personal.
“Gusto kang maka-usap ng kapatid ko. Nalaman nila na engage na tayo so he wants to meet you formally.”
I heard him cough on the other side. Natawa tuloy siya sa naging reaksyon nito. “Shit! Hindi mo sinabi ang totoo?”
“Nope. Bahala sila.”
“You woman, ipapapatay mo ba ako sa kuya mo?”
“I won’t let that happen. I care for you.”
“I am too Belle. Fine, pupunta ako sa Pilipinas pero pauunahin ko muna si Gianne.” Tukoy nito sa assistant nito.
“I missed her as well. Just tell me when at susunduin ko siya sa airport.”
“Thanks, love you Belle.” Napangiti ako sa sinabi niya. Normal na sa kanila ang salitang iyan, kapag nakaramdam ka ng awkwardness doon ka na matakot. ”And tell Ashley i love her as well.” See, maraming girls si bestfriend Raj.
“I love you too Raj. See you soo and I’ll relay the message to Ash she will be delighted.” She pressed the end call button.
“Amazing, your mom is still suffering and here you are nakikipaglandian sa lalaki mo.” Nagtagis ang mga bagang niya sa sarcasm ni Claude.
“My mom is okay at kung makipaglandian man ako sa mga lalaki ko wala kang pakialam doon. You aren’t my brother or my father and my fiancé so back off pwede ba?” inis na sikmat niya dito. Isa pa ito sa kailangan niyang problemahin once she stayed here. “And why are you here by the way?”
“Coffee?” ang sarap talagang saksakin ng kuko sa mukha ang lalaking ito. He handed her the coffee na kailangan niya upang mainitan siya at kumalma ang Sistema niya.
“Can you please leave me alone?” taboy niya dito.
“Sorry but I can’t I was told by your brother to look at you hindi ka sanay sa lugar baka mawala ka.”
“Bakit ikaw ang ipinadala niya? Bakit hindi siya mismo?” she crossed her arms in front of her chest trying to look annoyed as possible, dahil kaharap niya ito ay halatang-halata kung saan dumapo ang mga mata nito. He is looking at her breast.
“Because there is no other option.” He focus his eyes on her face making her self-confidence level up. ALam niya ang weakness ng mga lalaki at iyon ay magagandang babae and she is beautiful for her own good.
“Because there is no other options?” kung hindi pa siya inutusan ng kuya niya malamang hindi rin ito lalapit sa kanya? There is no other reason as well.
“Next time utusan ka ni kuya to run an errands that relates to me huwag kang pumayag at kaya ko ang sarili ko.” Inis na sumbat niya at babalik na sana sa mommy niya ng may biglang bumangga sa kanya. And since she is still a bit shaken and weak from what happened kaya parang hangin lang siyang natabig ng kung sinuman. Mabuti nalang at may mga brasong umalalay sa kanya.
“Mag-ingat ka naman Doc.” Inis na sikmat ni Claude sa doctor na nakatabig sa kanya.
“Sorry Miss medyo nagmamadali lang ako may pupuntahan ako sa operating room.”
“It’s okay. Just go on.” The doctor smile at her and nod a little, ngumiti na rin siya to assure him that she is okay.
“Kung may masakit sa iyo feel free to visit me in my clinic here-.”
“May ooperahan ka pa hindi ba? Bakit ka pa nakikipag-usap sa kasama ko?” naramdaman niyang hinila siya ni Claude palayo sa pobreng doctor.
“I am okay.” Hindi niya alam kung kanino niya sinabi iyon, kay Claude ba o kaya naman ay sa doctor na kaharap nila.
“I am sorry again I need to go.”
“Tsk.” She glared at Claude who is now removing her suit and cover her shoulder with it. “Masyado kang nang-aakit ng mga manyak dito. Hindi ito London kaya balutin mo rin ang sarili mo ng desenting damit.”
“Masyado kang OA.” Tinanggal niya ang suit nito. “I don’t need it keep it.”
“Mas lalong hindi ko kailangan iyan kaya isuot mo iyan.”
“Will you please leave me? Just leave me please. Kaya ko ang sarili ko!” taboy niya dito and she can see amusement on his eyes. ko sa kanya. When she look at his eyes the memories of him sending her away, throwing her away and telling her how desperate she is is back. He even smirked. “Ano ang nginingiti-ngiti mo diyan?” inis na tanong niya.
“Nothing.”
“Kung wala naman pala sana ay umalis ka na.”
“Ysabelle.” Tawag nito.
“What?!”
“I like your name.” natigilan siya doon ah. Letse ka Claude kung anuman ang plano mo huwag mo akong idamay. Gusto niyang isigaw iyon kung hindi lang nakakahiya sa mga tao.
“MAgpabinyag ka uli.” she said sarcastically.
“Nakuha mo ang sarcasm ng mga Briton.”
“Ginagamit ko lang iyan sa mga taong kinaiinisan ko.”
”Naiinis? Nawala ka lang ng mahigit ten years naiinis ka na sa akin? Samantalang-.”
“Will you shut up? Kinalimutan ko na ang bahaging iyan ng past ko at ibinaon ko na sa limot. It is a part of my past and I don’t have any plans reviving it.” Asar niyang sabi at naglakad palayo dito kaya lang ay nahigit nito ang braso niya. ”Aww!”
Nasa isang sulok kami ng hospital na hindi masyadong dinadaanan ng mga tao. Inis na tinignan ko si Claude.
“Ano bang problema mo Claude?” galit na tanong ko ang higpit kasi ng pagkakahawak niya sa braso ko. “Ano ba nasasaktan na ako.”
“You are asking me what my problem is?” nag-iba na naman ang ihip ng hangin dahil naging seryoso na naman ito. Naiilang siya sa distansya ng katawan niya at ng katawan nito.
“Yes, I am asking you kung ano ang problema mo.”
“Ikaw ang problema ko.”
“Paanong ako ang naging problema mo?”
“A part of my life was ruined by you personally. Hindi ako papayag na ikaw lang ang maging masaya sa ating dalawa. I will give you the dose of your own medicine.” He said as he lowered his head to hers. Akala niya hahalikan siya nito pero may ibinulong lang ito sa kanya. “I will ruin your life as well.” Bulong nito. Gusto niya itong sampalin at sipain at sabihin na nasira na nito ang buhay niya at matagal na niyang pinagdusahan iyon.
“Wala kang masisira Claude. I made my life now and in my world wala ka doon. And I wouldn’t allow you to be a part of my whole new world.” Matigas niyang sabi.
“Mali ka Ysabelle--.”
“Megan. Call me Megan.”
“Megan… Ysabelle… My Belle.” She can feel shiver running under her spine when he uttered that. “Again my Belle. Mali ka sa iniisip mong hindi ako makakapasok sa mundo mo. madali lang namang sirain ang mundong ginawa mo. Isang araw lang My Belle at marami ng nabago sa mundo mo paano pa kaya bukas?”
He smirked telling her that he had control over her. Mas lalo siyang nakaramdam ng galit dito ang unfair kasi. Bakit siya noon hindi pwedeng makapasok sa buhay nito pero si Claude napakadaling maka-penetrate sa barrier na binuo niya sa mundo niya. Ang daya, hindi fair!
“Beat me.” Tanging nasabi niya at tinulak ito ng malakas. Umalis siya sa London kahapon knowing na babalik pa rin siya bukas but her she is indeed marami ang nagbago sa buhay niya at sa plano niya isang araw palang ang nakalipas.
Pero hindi siya papayag na masira na naman nito ng mundong binuo niya. He will never affect her the ways he did to her before. She is stronger now and she can handle herself. Ano naman kung nasa Pilipinas si Claude at ano naman kung sinabi nitong sisirain daw nito ang mundo niya? She is the owner of herself, the master of her soul and the leader of her heart.
She will not give in. That’s what she promise.
<3 <3 <3
a/n: Done editing na ang chapter 2