~15~ ANG SOUP NI DUSTIN
CHLOE’S POV
Nagising ako sa sakit ng ulo ko. Para itong binibiyak. Para itong nilalagare. Para itong pinupukpok ng martilyo sa sakit. BASTA MASAKIT!!! OUUUUUCCCHH!
Bumangon na ako sa kama at nag-ayos ng sarili sa bathroom. First time kong malasing ng ganun!! Although, naranasan ko nang uminom. Ewan! Hindi ko mapigilan ang sarili ko sa kakainom ng colorful na drink na yun kagabi sa birthday ni Wayne eh. In fairness, ang cute nga nung Wayne! Pero mukhang type si Kaye Anne. Hihihi :””>
Ano ba yan, wala akong matandaan sa nangyari kagabi *pukpok sa ulo*
Medyo kumakalam na ang sikmura ko kaya naisipan kong lumabas na ng kwarto. Sakto namang labas din ni Warren galing sa kwarto niya. Bale, nagkasabay kami.
“Good morning, Chloe.” Bati niya.
“Good morning din,” bati ko pabalik sabay hawak sa ulo ko. Sumasakit na naman!
“Hangover?” Tanong niya bago siya lumapit sa akin.
“Oo,” with matching tango pa ng ulo. “Sakit~ Parang binibiyak ang ulo ko!” >__<
“Nagulat nga kami nang ihatid ka ni Kaye Anne dito. Lasing na lasing ka. Panay ang ungol mo nang Warren, pagluto mo ako ng soup!” Sabay tawa pa niya na lalong nagpasingkit sa mga mata niya. Sinabi ko ba talaga yun???
“Ows?” >.>
“Oo nga. Hahaha! Pinagluto pa nga kita ng soup kaso hindi mo naman nakain kasi,” tinulak niya ang noo ko, “knockout ka na. Sabihin mo nga sa akin, anong ininom mo?”
Napahimas ako sa ulo ko, “Hindi ako sure eh. Basta colorful siya.”
“Colorful o hindi, dapat inaalam mo kung mataas ang alcohol content ng drink mo.” Ginulo niya naman ang buhok ko. “Tara sa baba. Initin nalang natin yung ginawa kong Mushroom soup.”
“Sige.”
Paharap na kami sa direksyon ng staircase nang makasalubong namin ang isa sa mga kasambahay. Lumapit siya agad sa amin.
“Ma’am Chloe, may bisita po kayo sa baba.” *insert kinikilig na tawa here*
Napataas niya tuloy ang isa kong kilay, “Sino raw po?”
“Ayaw pasabi ng pangalan eh. Surprise daw.” *insert parang kinikiliti na tawa here*
“Eh? Sino kaya yun?” Tanong ko.
“Kung bumababa ka nalang kaya para makita mo. Tara na?” Yaya sa akin ni Warren kaya bumaba na kami agad sa receiving area. Nagulat ako nang makita dun si Dustin. Sitting comfortably sa sofa set.
*DUG! DUG! DUG! DUG!*
Uh oh. Kinakabahan na naman ako ng bonggang-bongga. May sakit na yata ako sa puso. Lagi nalang bumibilis ang tibok nito lately eh. Or maybe I should do exercises from now on? Whatcha’ think? >__<
Lumapit na ako sa pwesto ni Dustin kasunod si Warren sa likod ko. Gusto ko sana siyang paalisin dahil baka malaman niya na suitor ko si Dustin at makarating kay Momsie, kaso medyo rude naman yun. (_ _”)
“Morning, Chloe.” =___= Bungad niya sa akin.
Umangat ang gilid ng labi ko. “Morning. Bat ka nandito?”
“I’ll just… Ahmm…” Kumamot siya sa ulo niya. Malikot ang mga mata niya. Parang naghahanap ng sasabihin. “Picking you up…”
“And where are you taking me to?”
“I’ll tell you later.” =___=
“Why not now?” Ano ba yan! Englishero! >.<
He groaned, “I don’t want to tell it to you here. Somebody’s listening. Tss.” Sabay tingin niya sa likod ko. Lumingon naman din ako. Nakalimutan ko nga pala si Warren -___-
I chuckled awkwardly, “Oo nga pala, Dustin. Si Warren nga pala, kababata ko. Warren, si Dustin…. Ahmm, kaibigan ko. Natatandaan mo ba siya Warren? Siya yung.. Basta.”
Tinignan ako ng makahulugan ni Dustin pagkatapos kong sabihin ang salitang kaibigan. Anong gusto niyang ipakilala ko sa kanya? Suitor??? Edi makakarating kay Momsie yun!! >__<
“Nice to meet you, dre.” Inextend ni Warren ang kamay niya kay Dustin pero hindi ito tinanggap ni Dustin. Sinimangutan ko nga! Ang rude!
“What?” Dustin asked me. “Let’s go.”
“Hindi pwede. Tignan mo nga ako,” ini-scan nga niya ako mula ulo hanggang paa. “See? Mukha akong babae sa septic tank. Hindi pa nga ako naliligo at nag-aalmusal eh.”
“Hintayin mo nalang siya, dre.” Singit naman ni Warren sa usapan pero hindi man lang siya tinignan ni Dustin. Taray talaga nito >__>
“Sasama ka ba sa akin o hindi? Pili lang, Chloe.”
Eh bat parang naghahamon ang boses mo? Kaimbyerna. ~____~
“Hindi pa nga kasi ako nakakapag-almusal.”
“Just choose.”
I sighed, “Oo na.”
‘Di ko alam kung bakit hindi ako makatanggi sa kanya. Tsk!
He smirked behind me and then held my hand. Bumulong pa siya sa akin, “Let’s go. Mas masarap akong magluto ng soup kesa sa lalaking yan... Broccoli Soup pa.”
Eh?? Bat ba soup ang topic ng mga tao ngayong araw? 0________0
***
Hinayaan ko lang si Dustin kung saan mang lupalop ng Maynila niya ako dalhin. Trustworthy naman siyang tao kaya ayos lang. Medyo nakakabother lang ang suot kong short jeans at black shirt tapos nakaflip flops lang ako. Para akong mangangapitbahay lang nito sa suot ko.
Nagulat ako nang hilain ako ni Dustin paakyat sa unit niya tapos pagkapasok namin sa loob nito, pinaupo niya agad ako sa high stools sa kitchen niya. In fairness, bet ko talaga ang kitchen niya! Sosyal eh @_@
Makalipas ang ilang minuto, may sinerve na siyang pagkain sa harapan ko. Brunch kung brunch. May bacon, sunny side up eggs, cheesedogs na malalaki, tocino, tapa at fried rice… Ay, meron pa palang garlic bread sa side at Broccoli soup. Kulang nalang ang hot chocolate… Para na akong nasa hotel nito @______________@
“What do you want to drink? Juice, coffee or hot choco?” Napakurap-kurap ako. Magsasalita na sana ako nang unahan niya na ako. “I’d prefer a black coffee for you because of your hangover.” Sabay ngiti niya sa akin bago humarap na naman sa kitchen counter.
Emegesh~ Kung ganito ba naman araw-araw, ewan ko nalang kung hindi ka mababaitan kay Dustin the gangster. >/////<
“Here’s your coffee. Eat well. Masarap yan.” Umupo siya sa tabi ko. As in, naghila pa siya ng upuan sa tabi ko! SA TABI KO MISMO! “Ako nagluto nyan eh.”
Inilayo ko ang upuan ko ng kaunti sa kanya. “I—I know. Nakita ko ngang niluto mo ‘to. Puro pa-fry lang naman. As if ikaw ang nagtimpla. Don’t state the obvious.”
He smiled, “Eat plenty nang madagdagan ang timbang mo,” sabay pisil niya sa braso ko, “Ang gaan mo eh…”
“Bat ba kailangang pisilin? Hmp, makakain na nga.”
At ayun nga kumain na ako. In fairness, masarap nga ang soup. Sana lang hindi ito yung ready-to-cook na powder. Pfft! Nasa kalagitnaan ako ng pagkain ko nang mapansin kong…
“Don’t stare at me. Kumakain ako oh…” >__>
Ngumiti lang siya sa akin. “Ayaw mo nun? May gwapong nakatitig sayo?”
Nagpanggap ako na nasamid sa sinabi niya kaya dali-dali niya akong inabutan nang tubig tapos ay hinaplos-haplos pa niya ang likod ko. Ay jusme~~
“Okay na! Okay na! Stop na. Grr!” Sabay tulak ko nang kamay niya palayo sa likod ko. Chansing na ‘to ah!
“Masakit ba ang ulo mo?” Sumubo muna ako ng isa bago ako tumango-tango. Masakit naman kasi talaga. “After eating, take this.”
May nilapag siyang isang banig ng paracetamol sa lamesa. In fairness, hindi siya prepared ah. ^_________^
Pagkatapos kumain, niyaya ako ni Dustin na manuod ng DVD. Nakainom na rin pala ako ng gamot. Syempre ako ang namili ng papanuorin dahil wala namang ibang choices. Puro actions eh… =________=
“Wag nalang tayong manuod!”
“Bakit?”
I groaned and rolled my eyes, “Pangit naman ng DVD’s mo.”
“If you say so.” Sabi niya tapos umupo na sa sofa kaya umupo na rin ako. Naramdaman ko namang may naupuan ako kaya kinuha ko ito para tignan.
*_________*
“Wow, doraemon!!” =))
Bago ko pa ito panggigilan ay naagaw na ito ni Dustin. “Wag mong hawakan ‘to.” =___= Sabay tago niya sa bulsa niya. Ang damot! >__<
“Edi wag.” Sabay bulong ko sa gilid ko, “I’m starting to think na Doraemon freak siya.”
“I’m not! Sa… S-sa pamangkin ko ‘to.” =___=
“Defensive!” XD
“I’m not.”
“You are.”
“Tss. Bahala ka.” And then he turned on the flat screen TV by using a remote control.
Pinagkrus ko naman ang dalawa kong braso. “Patingin nalang ako ng book collections mo, Dustin.”
“Sure,” tumayo na siya pero bigla ring umupo. Weirdo. “Wag nalang pala. I changed my mind.”
“Bakit?”
“Nothing.” =___=
“Ang weird mo,” tumayo na ako at lumapit sa hagdan. “Siguro may tinatago ka sa room mo. Matignan nga! Mehehehe!” Sabay akyat ko.
“Chloe, wag!!”
Binilisan ko ang pag-akyat sa hagdanan. Nung nasa last step na ako, nagulat ako nang bigla na akong lumutang. BUHAT NA PALA AKO NI DUSTIN AT DINADALA NIYA AKO PABABA!
“Ang weird mo, Dustin! Hahaha!”
Binaba naman niya ako at sinamaan ako ng tingin, “Off-limits ang kwarto ko. No one can enter my room aside from me, are we clear?”
Inirapan ko lang siya. “Fine, clear~ Pero uuwi na ako. Boring naman dito.” Tinalikuran ko na siya at dumiretso na sa pinto. Drama ko lang ito, baka bumigay eh XD
“Tsk! Oo na. Wag ka lang umuwi.”
Lumingon ako. Triumph baby~ *u* “Really?”
“Oo.” =___=
“Talaga?” ^_^
“Yeah,” he nodded and then signaled me to go upstairs. Sumunod naman ako, actually, nanguna pa ako. Hoho! Curious and excited eh!
Yung itsura ng labas ng kwarto niya, puro glass walls ang paligid. Bale, visible mula sa baba ang loob nito pero dahil nga may kurtina, hindi rin makikita. Blue nga pala ang curtains. -____-
Tumapat kami sa harapan ng pinto. Napahagikhik ako sa excitement. Hihihi! Ano kayang itsura? First time kong makakapasok ng kwarto ng lalaki. Lalong-lalo na ng kwarto ng isang cold na taong si Dustin. Mukhang may mystery na bumabalot dito eh. Hoho!
“Promise me, you won’t laugh.”
Kahit nagtataka ako sa pinapakiusap niya ay tumango nalang ako. “Promise…”
And in a count of…
1…
2…
3…
Door opens.
(*__________*)
Wow. Kwarto ba talaga ito ni Dustin?
"PFFT! Hahaha!"
"Wag sabing tumawa." =_______=
***
A/N: Di ko mapapromise kung makakapag-update ako next week. Wait nalang kayo guys :) Ano kayang nakita ni Chloe sa kwarto ni Dustin?