Ilang minute na ang dumaan nang mula nung pinagsusuntok ko sya. Wow. For me to be able to punch the duke of hell is amazing. Pero hindi naman ata sya nasaktan doon.
Nakangiti lang ang mokong habang nakaharap na sya sa akin na nakaupo.
"Okay ask." He said.
"Ask you what?"
"About you wanted to know."
"Ikwento mo nalang."
"Nah. Just ask me. Too lazy to remember all the details."
Ano ba yan. Magkukwento na nga lang tinamad pa.
"So... where did the guy take you?" usisa ko na.
"Upper part of hell." Tipid nyang sagot.
"Who is he?"
"Sya ang naghihintay sa baba nang hagdan nang bagong dating doon para hindi maligaw."
"Eh ano naman kong maligaw? Di ba hell naman yun?"
"Yeah but hell is a vast place. Hell is just like the earth na mas marami lang ang mga masasama. All of us there has our own suffering pero may mga iba pa rin na nang aangkin o nangsasakop ng lugar."
"What do you mean?"
"Many wanted the title Duke."
"How did the title ended to you?" Pagkasabi ko niyon, tiningnan nya ako sa mata and then look away.
"Because I wanted to see someone." He said as he look outside.
"Someone who?"
"Just...someone." Tipid nyang sagot.
"But just wanting to see someone you'll be able to become a Duke? Wee?"
He chuckled. "No."
"Then how?" I wondered.
"At that time I was in pain. The memories, emotions way back when I was still alive were all fresh from my thoughts it is as if It just happen a moment ago. Parang ganun. You won't be able to feel the happy moments. Kung meron ka mang happy moments when you were still alive, parang dadaan lang sa iyo dahil agad namang papalit dun ang mga bad memories and emotions na nadaanan mo nang buhay ka pa."
Nalungkot at nasaktan ako para sa kanya sa sinabi nya na yun.
"Sihon help me to cope up with the situation." Dagdag nya.
"Si Sihon? Yung gustong agawin yung title sayo?"
"Yeah. People change even in hell. Sihon and I were once a close friends."
D ako nakapagsalita.
"I did manage to live with pain as the time goes by. I dunno if it has been days, weeks, months or even years since I've been to hell. I dunno. But I remember, Sihon was always by my side. We were once a good friend and did some ritual that made us brothers."
"So you were not a brother in blood?"
"No. But with friendship."
"We did face a lot of hardship in hell fighting with others who wanted to rule the underworld. But I didn't lose hope. I never lose hope to meet the person again until Sihon told me that he hear from one of the Angels that the person I wanted to meet was reincarnated. So when I hear that news, even if the Angels are fearsome creatures in Hell for they'll torture us to death, I did not entertain the fear that is starting my body to feel to ask them what I wanted to know."
"Di ako makapaniwala sa mga sinabi mo tungkol sa mga anghel."
He just smirk. "So do I. I did not expect something like that from them as well."
Nalilito na ako kung sino ba talaga ang mas mabait. Angels or demon.
"Nang tinanong ko ang isa sa mga anghel, tinawanan lamang ako. Hiniling ko din sa kanila na gusto kong makausap ang May likha. I was surprised when he agreed."
Astroth's POV~
I still remember those. The angels. How they treat me. I will never forget those.
*Flashback*
"Follow me." Yun ang sinabi nya saka naglakad na. Agad naman akong sumunod.
Ito na ang pinakahihintay ko. Sa wakas makakausap ko na ang May Likha. Kung kailangan akong magmakaawa, gagawin ko. Luluhod ako. Gagawin ko lahat makamit ko lang ang pinakahihiling ko. Isang saglit lang. Kahit saglit lang. I wanted to see her once more. One more time. One more last time and then I won't mind if I feel the pain again. I won't mind staying in hell f o r e v e r. I won't even mind if they well erase my existence after. Just one more time.
Maya-maya pa ay huminto na ang anghel.
"We are here." The angel said.
Tumingin ako sa paligid.
"Why is it that it looks like we are still in hell?" taking tanong ko.
Lumingon sa akin ang anghel at hinarap ako at tumawa nang napakasama.
"B...bakit?" I startled.
Nginisihan lamang ako at saka naglabasan ang iba pang mga anghel na may hawak hawak na mga plier at kung ano ano pa na hindi ko maipaliwanag.
Ilang sandali pa at kinuyog na ako nang iba pang mga anghel.
"Teka...! Ano toh??? Sabi mo dadalhin mo ako sa May Likha?!" tanong ko sa Anghel na nagdala sa akin dito.
Ngumisi muna ito bago nagsalita.
"Impossible ang sinasabi mong mangyari!" saad nito sabay tawa nang malakas.
Dinala ako nang mga Anghel sa isang silid o kulungan na hindi ko alam at itinali nila ang mga kamay ko sa kadena.
"Bitiwan nyu ako!"
Nagsisipagtawanan lamang sila. Nang maigapos na nila ako, may lumabas na isang Anghel na animo'y isang alitaptap dahil nagliliwanag ito.
Nabuhayan ako nang pag-asang makawala dito nang nakita ko na isa syang anghel na nasa isang mataas na posisyon at sasawayin nya ang kanyang mga kapwa anghel na pakawalan ako subalit kabaliktaran ang nangyari bagkus sya pa ang nanguna na tirahin ako nang kutsilyo na tumama sa aking balikat.
"Ahhhhh." Napasigaw ako sa sakit. Naramdaman ko din ang pulang likido na unti unting dumadaloy mula sa aking balikat.
Narinig ko na naman silang nagtatawanan.
"What a nice day to have fun."saad nung tumira sa akin nang kutsilyo. Lumakad ito palapit sa akin.
"Pakiusap. Gusto ko lang makausap ang May Likha." Pagmamakaawa ko.
"People who choose hell has no right to meet the creator!" sabi nya sabay suntok sa aking tyan. Napasuka ako nang dugo dahil sa ginawa niya. "Napakataas naman nang ambisyon mo!" dagdag pa nya sabay suntok sa mukha.
"E abot nyu nga sa akin yung espada." Narinig kong utos nya dun sa iba. Agad naman kumuha yung isa at ibinigay ito sa kanya.
Humrap muli sya sa akin.
"See this?" Saad nya habang nilalaro ang espada sa pisngi ko. "Ano kaya pag naitusok ko ito sayo?" nakangiti pa sya nang nakakaloka habang sinabi nya iyon.
"N-no. Please!" ang tangin nasabi ko nalang dahil nilukob nang takot ang buo kong pagkatao. Paano pag napatay nila ako. Ayoko pang mabura sa mundo ng mga patay. I still have an unfinished business.
The Angel look me in the eye and smirk. Ilang saglit lang at napasigaw ako sa matinding sakit at kirot.
"Aaaaaaahhhhhhhhh!" halos narinig yata sa buong impyerno ang sigaw ko. Itinarak nya sa akin ang espada na tumagos pa ito sa likod ko.
"AAAAAHHHHHHHHH!!!!"I shouted from the top of my lungs. Angels are the real demon!
Tawanan silang lahat. Naaaliw silang makita na may tinotorture.
Nilapit nung anghel ang mukha niya sa akin at bumulong.
"Welcome to hell." He said then take the sword back. Pagka tanggal niya nung espada parang nabuksang gripo ang bilis nang daloy nang mga dugo na tumutulo mula sa nagawa nitong sugat.
Is this my end? Am I gonna vanished forever?
Unti-unti nang bumibigat ang aking mga paningin. Naririnig ko nalang ang mga tawa nang mga anghel na parang nagsasaya.
'Yva..' I whispered.
No. I shouldn't vanished this way. I need to fight this. I still have unfinished business.
Sumuka ako nang dugo. Pinilit kong idilat uli ang mga mata ko.
"Wow. This one is tough. He won't bore us." Saad nung anghel. "Go take your turns. I'll just watch him from afar."
"Wohooooo!" sabay sabay na sabi nung mga ibang anghel.
Biglang may tumira sa akin na isang pana. Tumama ito sa kabilang balikat ko kaya napasigaw uli ako sa sakit.
Napakarami nilang isa isang tumutorture sa akin. May nag tanggal nang kuko ko gamit ang mga plier na kala ko ikakamatay ko na talaga sa sakit ngunit hndi pa pala dahil mas masakit pa ang ginawa sa akin nung isa. Nilalagari ang kanang bahagi nang aking paa sa tuhod banda. May isa pa ngang anghel na lumilipad dahil inaabot nya ang mga daliri ko na nakatali s kadena.
Pakiramdam ko abot hanggang ang langit ang mga sigaw ko sa bawat ginagawa nyang pagputol sa aking mga daliri nang dahan dahan.
Meron ding humahagupit sa akin gamit ang latigong merong mga tinik na bawat pagdantay nito sa aking katawan ay dumidiin.
Naisip kong mabuti pang mag give up nalang. Ayoko na. Ayoko na. Wala nang pag-asa.
"M...m...make m..me vanished alr...already!" pautal utal ngunit madiin kong sabi.
Tumayo mula sa upuan ang parang nakatataas na anghel sa akin.
"You'll vanished, don't worry. For now, just help us entertain ourselves. Napakaboring sa lugar na ito. Matagal na rin na may mapaglaruan kami. So please, hang on." He said sarcastically the punch me on the part the I am heavily bleeding.
I shouted and cried in pain. The angel smile looking at me suffer. I raised my head and spit to his face.
"You dirty little shit!" he exclaimed then punch me on my face.
Habang tumatagal unti-unti ko nang hindi maramdaman ang sakit. Unti-unti nang namamanhid ang katawan ko. Unti-unti na ring nawawala ang atensyon ko sa paligid. Unti-unti nang lumalabo ang paningin ko sa paligid.
Hindi ko alam kong nababaliw na ako o epekto lamang ito nang mga pangyayari sapagkat nakikita ko ang mga nangyari noong nabubuhay pa ako.
'Ako..' sabi nya sabay luhod nang isang tuhod nya. 'si Yva, nangangako na simula sa araw na ito, hindi kana mag-iisa dahil nandito lang ako sa tabi mo.'
Kailangan kita ngayon, Yva. Ang sakit. Ang sakit-sakit na. Yva....
Pumapasok sa isip ko ang dating usapan namin nung nabubuhay pa kami.
'Iniibig rin kita, Ginoong Eddan!'
'Mamahalin mo ba ako habang buhay?' Naalala kong itinanong koi to sa kanya noon.
'Anong klaseng tanong ba yan? Oo. Kahit hanggang kamatayan, mamahalin kita.'
Masaya ako nang sinabi nya ito noon. Ngunit napalitan nang napakasakit na emosyon ngayon.
'Pinapangako ko rin na mamahalin kita habang buhay.' Bakit ako lang ang tumupad?
********
Manhid na manhid na ang katawan ko. Mabigat man ay pinilit kong ibuka ang aking mga mata at tumingin sa paligid at may nakita akong pamilyar na mukha na kumakausap sa anghel at halatang nagtatalo sila.
Si Sihon!
"Sabi mo gagawin mo akong hari sa lugar na ito kapag nakapagdala ako sa inyo nang mapaglilibangan!" ani ni Sihon.
"Uto-uto! Mga gahaman sa kapangyarihan!" sigaw nung anghel saka sinakal nito si Sihon. "Buksan ang kulungang yan!" utos nito sa ibang anghel. Agad naman nila itong binuksan saka inihagis nung anghel si Sihon doon.
"Dyan ka muna at ikaw ang isusunod naming paglibangan pagkatapos sa isang tong napakatibay." Saad nito saka hinarap ako muli. "Ang tibay rin nang isang ito. Magaling!"
Wala akong pakialam sa pinagsasabi nang anghel. Nakay Sihon lamang ang paningin ko. Matinding pagkamuhi at poo tang nararamdaman ko ngayon.
"T-traydor! Putang inang traydor!" sigaw ko kay Sihon. "I trusted you as a friend!"
"Trust do not exist in hell." Sagot nya.
"Dieeeeee!" sigaw ko sa kanya kahit alam kong walang mangyayari kahit sigawan ko sya.
Tumatawa lang ang anghel. Pero unti-unti din syang tumahimik nang napansin nyang may mga itim na aura na pumapalibot sa akin.
"Hey, what are you trying to do?" tanong nya.
"Shut the fvck uppppp!!!!!" I yelled at him.
His eyes widen when he saw me yelled.
Ang mga sugat ko ay dahan dahang naghihilom nang hindi ko alam. Ang mga daliri kong pinutol nila at binti na nilagari ay unti-unting tumutubo muli.
Wala akong pakialam kong anon a ang mga nangyayari. Ang nasa isip ko lang ngayon ay patayin silang lahat. Kailangan kong makawala sa lugar na ito.
Isang malakas na pagpumiglas ang ginawa ko at nakawala ako sa pagkakagapos sa kadena. Nagulat ang mga anghel sa pagkakawala ko.
Hindi na ako nagdalawang isip, agad kong sinunggaban ang namumuno sa kanila at sinakal ito at idiniin ko sa pader. Kumapa kappa ito at nakaabot nang espada na agad na itinarak sa akin. Inihagis ko sya nang malakas sa sahig. Kinuha ko ang espada na nakatarak sa aking katawan at itinarak ito sa ulo nang anghel na syang ikinamatay agad. Bigla syang nagging abo.
Agad din uli naghilom ang mga sugat ko na dulot nung espada. Hindi nakagalaw ang mga anghel sa mabilis nang pangyayari. Maya-maya pa ay sabay sabay silang umataki sa akin.
*End of fashback*
"And then what happened?" Yva asked me.
"I had a battle with the angels. No. It's more like a massacre. I killed them all. Thousands of them."