Αποκλείεται! Αυτός που με χτύπησε....
.....είναι ο Jackson!
Έχω μείνει αποχαυνωμένη! Κοιτιόμαστε βαθιά στα μάτια. Συνειδητοποιώ ότι η απόσταση μεταξύ μας είναι πολύ μικρή. Νιώθω την ανάσα του να χτυπάει το πρόσωπό μου.
Ξαφνικά ο Jackson ξυπνάει από τον λήθαργο και απομακρύνεται λιγάκι. Μου χαμογελάει και μου δίνει την τσάντα. Δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη. Έπειτα βλέπει το μέτωπό μου και αλλάζει αμέσως διάθεση. "Θεέ μου! Είσαι καλά; Σε χτύπησα πολύ! Σου ζητώ χίλια συγγνώμη!" Σηκωνόμαστε όρθιοι και αυτός αρχίζει να μου υποκλίνεται. Ακουμπάω στο μέτωπό μου και όταν βλέπω τα δάχτυλά μου, είναι κόκκινα.
"Ε-ευχαριστώ. Δ-δεν... όχι είμαι καλά." Τραυλίζω. Είναι η πρώτη φορά που βλέπω από κοντά έναν διάσημο, αλλά δεν είναι οποιοσδήποτε διάσημος αλλά ο Jackson. Ναι μεν δεν τον συμπαθώ αλλά δεν ξέρω γιατί αισθάνομαι τόσο παράξενα.
"Είσαι σίγουρη; Το κεφάλι σου αιμορραγεί και φταίω εγώ γι' αυτό. Άσε με να σε περιποιηθώ." Μου χαμογελάει διάπλατα. Έχει πολύ όμορφο χαμόγελο και αυτό με κάνει να θέλω να τον χαζεύω συνέχεια. Μα τι με έχει πιάσει; Αγγελική στο ύψος σου!
"Όχι, δεν χρειάζεται. Συγγνώμη που σας απασχολώ. Πρέπει να..." Προτού τελειώσω την πρότασή μου με αρπάζει από τον καρπό και αρχίζει να περπατάει πιο γρήγορα.
"Δεν ακούω δικαιολογίες! Άσε με να σε φροντίσω!" Δεν μπορώ να κάνω τίποτα παρά να τον ακολουθήσω.
Βρισκόμαστε μπροστά από τις τουαλέτες. Ο Jackson χτυπάει πρώτα την πόρτα για να βεβαιωθεί ότι κανείς δεν είναι μέσα. Σοβαρά τώρα; Τόση ώρα έψαχνα τις τουαλέτες και τελικά ήταν μπροστά μου;! Αφού δεν απάντησε κανείς μπήκαμε μέσα στις τουαλέτες. Ο Jackson, με το που συνειδητοποίησε ότι τόση ώρα κρατάει το χέρι μου, το άφησε απότομα και άρχισε να τρίβει το σβέρκο του με το χέρι του από ντροπή. "Είμαι ο Jackson." μου λέει.
"Ξέρω ποιος είσαι." Του λέω αδιάφορα. Χαμογελάει.
"Κι εσένα πως σε λένε;"
"Αγγελική."
"Μου φαίνεται δύσκολο το όνομά σου."
"Το όνομά μου βγαίνει από τη λέξη άγγελος."
"Οπότε θα σε φωνάζω Angel." Ένα μικρό χαμογελάκι μου βγήκε αυθόρμητα αλλά το έκρυψα αμέσως. Έπειτα έβγαλε από την τσέπη του ένα τσιρότο. Εγώ τον κοίταξα με το ύφος μα-καλά-κουβαλάς-μαζί-σου-τσιρότο;! και εκείνος χαμογέλασε. "Ξέρεις, οι διάσημοι κάνουν μικρο-τραυματισμούς πολύ συχνά γι' αυτό έχω πάντα μαζί μου τσιρότο." Εγώ απλά του έγνεψα καταφατικά.
Ο Jackson πήρε λίγο χαρτί και το έβρεξε με νερό και ήρθε πιο κοντά μου. Πάλι αισθανόμουν την ανάσα του στο πρόσωπό μου. Το κεφάλι μου καιγόταν. Μπορούσα να καταλάβω ότι είχα γίνει κόκκινη σαν παντζάρι και ευχόμουνα να μην το καταλάβει ο Jackson.
Με το βρεγμένο χαρτί μου καθάρισε την γρατσουνιά και μετά πήρε το τσιρότο και κάλυψε την πληγή. Η κάθε κίνηση που έκανε με έφερνε σε ακόμα πιο δύσκολη θέση. Δεν μπορούσα ούτε να κινηθώ αλλά ούτε και να μιλήσω. Πρώτη φορά μου συμβαίνει κάτι τέτοιο.
"Καιιιιι... είσαι έτοιμη!" Ο Jackson μου χαμογελάει ξανά. Ανάθεμα το χαμόγελό του!
"Ε-ευχαριστώ." Έκανα να φύγω αλλά ο Jackson συνέχισε την κουβέντα μας.
"Πάντως.... είναι πολύ παράξενο." Τον κοιτάω με απορία.
"Ποιο;"
"Άλλη στη θέση σου θα ούρλιαζε συνέχεια και θα μου ζητούσε και αυτόγραφο. Αλλά εσύ είσαι διαφορετική." Του χαμογελάω πονηρά.
"Αν ήταν ο BamBam στη θέση σου, ευχαρίστως θα τα έκανα αυτά. Τώρα συγγνώμη αλλά πρέπει...." πήγα να ανοίξω την πόρτα αλλά ο Jackson με τράβηξε από το χέρι για να τον κοιτάξω. Τον κοιτάω με γουρλωμένα μάτια. Δεν το πιστεύω ότι έκανε κάτι τέτοιο!
"Δηλαδή δεν σου αρέσω;" Μου δίνει ένα από τα σέξι χαμόγελά του ενώ εγώ έχω μείνει έκπληκτη. Αλλά μπορώ να παίξω στο παιχνίδι του. Του χαμογελάω κι εγώ γλυκά.
"Συγγνώμη αλλά δεν είσαι ο BamBam οπότε δεν ενδιαφέρομαι!" Με κοιτάει έκπληκτος. Εγώ προλαβαίνω να ανοίξω την πόρτα και να φύγω.
"Αυτό θα μου το πληρώσεις! Θα σε ξαναπετύχω κάπου Angel!" Τον ακούω να μου φωνάζει καθώς βρίσκεται ακόμη μέσα στο μπάνιο ενώ εγώ χαμογελάω πονηρά. Σιγά μη με ξαναδεί ποτέ για να με εκδικηθεί κιόλας!
Βγαίνω έξω από το μαγαζί. Βλέπω την Σεμίνα και την πλησιάζω. Όταν με αντικρίζει κι αυτή παίρνει το ύφος θα-σε-σκοτώσω. Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ νευριασμένη μαζί μου. "Που ήσουν τόση ώρα;! Και τι έπαθες στο κούτελο;"
"Άσε...μεγάλη ιστορία! Θα σου την πω πιο μετά." Έπειτα πήραμε ένα ταξί και πήγαμε στο σπίτι. Όταν φτάσαμε ήμουν κατάκοπη και έπεσα ξερή για ύπνο. Δεν μπορούσα ούτε να πω στην Σεμίνα για τον Jackson. Κι αύριο μέρα είναι.
Το ξυπνητήρι χτυπάει σαν τρελό. Προσπαθώ να συγκεντρώσω όση δύναμη μπορώ για να το κλείσω. Δεν χόρτασα ύπνο. Δεν ήταν καλή ιδέα να πάμε στη συναυλία ενώ την επομένη είχαμε να πάμε στη σχολή. Α ναι, Η ΣΧΟΛΉ! Πετάχτηκα από το κρεβάτι μου και έτρεξα στο μπάνιο. Αφού ετοιμάστηκα είδα πως η Σεμίνα δεν είχε ξυπνήσει ακόμη. Μπήκα στο δωμάτιό της και άρχισα να την τραντάζω και να της φωνάζω να ξυπνήσει. Μετά από λίγα λεπτά τα κατάφερα και πήγε να ετοιμαστεί στο μπάνιο. Πήγα στη κουζίνα για να ετοιμάσω να φάω κάτι αλλά συνειδητοποίησα ότι δεν έχουμε τίποτα για να φάμε. Και τώρα; Ευτυχώς είχα μαζί μου κάτι μπισκότα. Μετά από τη σχολή να πάω στο σούπερ μάρκετ να αγοράσω τα απαραίτητα για το καινούριο μας σπίτι. Μετά από λίγο μπαίνει και η Σεμίνα στη κουζίνα τρίβοντας τα μάτια της.
"Καλημέρα." μου λέει χωρίς όρεξη.
"Καλημέρα. Για πρωινό έχει μόνο μπισκότα. Κάθισε και φάε." Κάθεται δίπλα μου και αρπάζει ένα μπισκότο.
"Τι ώρα είπε ο κύριος Kim ότι θα 'ρθει;" Κοιτάω την ώρα στο κινητό μου.
"Στις 8 άρα όπου να 'ναι έρχεται." Η Σεμίνα συνεχίζει να μασουλάει το μπισκότο της.
"Πάντως ωραία περάσαμε χτες, δεν συμφωνείς;" Νεύω καταφατικά ώσπου θυμάμαι το περιστατικό με τον Jackson και το χαμόγελό μου χάνεται. "Τι έπαθες ξαφνικά;"
"Να, χτες όταν..." Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω και κάποιος χτύπησε το κουδούνι. Εγώ και η Σεμίνα τρέχουμε να ανοίξουμε την πόρτα. Ήταν ο Kim Yong Gook. Υποκλιθήκαμε, υποκλίθηκε κι εκείνος και καλημέρισε ο ένας τον άλλον. Έπειτα βγήκαμε από το σπίτι και μπήκαμε μέσα στο αυτοκίνητό του.
Μετά από λίγο φτάσαμε στη σχολή. Ήταν τεράστια. Εγώ και η Σεμίνα μείναμε με ανοιχτό το στόμα. "WOW!"Αναφωνήσαμε ταυτόχρονα.
"Κορίτσια, πρώτα θα πάτε στο γραφείο του διευθυντή και θα σας ενημερώσει για τη σχολή και τα σχετικά." είπε ο Kim Yong Gook κι έφυγε. Εγώ και η Σεμίνα μπήκαμε στο κτήριο και αρχίσαμε να ψάχνουμε για το γραφείο του διευθυντή. Μετά από λίγο ψάξιμο βρήκαμε την πόρτα και χτυπήσαμε και μπήκαμε. Ο διευθυντής μας καλημέρισε και εμείς του υποκλιθήκαμε. Έπειτα μας είπε να καθίσουμε.
"Εγώ ονομάζομαι Lee Soo Man, και μπορώ να πω πως είμαι πολύ χαρούμενος που θα φοιτήσετε στη σχολή μας. Όμως πρέπει να σας ενημερώσω για κάποια πράγματα για την σχολή μας. Εδώ θα μαθαίνετε διάφορα είδη χορού. Επίσης θα πρέπει να μάθετε και από ένα μουσικό όργανο. Ξέρω ότι εσύ Σεμίνα ξέρεις ήδη κιθάρα όμως θα πρέπει να μάθεις αναγκαστικά ένα άλλο όργανο της επιλογής σου. Θα κάνετε μαθήματα φωνητικής και θα μαθαίνετε καινούρια τραγούδια. Όμως θα παρακολουθείτε μαθήματα σε τάξεις. Θα κάνετε μαθήματα ιστορίας, τέχνης και έκθεσης. Και για ό,τι χρειαστείτε μπορείτε να απευθυνθείτε σε μένα. Έχετε απορίες;" Εγώ και η Σεμίνα κουνάμε το κεφάλι μας. "Ωραία, λοιπόν το μόνο πράγμα που μπορώ να πω είναι καλό μάθημα." Ο Lee Soo Man μας χαμογελάει και μας δίνει ένα χαρτάκι που έγραφε τον αριθμό της αίθουσας που θα είμαστε.
Αίθουσα 32. Εγώ και η Σεμίνα περιφερόμαστε στο κτήριο. Βλέπω ένα αγόρι λίγο πιο πέρα και πηγαίνω να τον ρωτήσω. "Συγγνώμη. Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;" Εκείνος με κοιτάει. Ομολογώ να πω πως είναι πολύ γλυκούλης. "Μήπως ξέρεις που είναι η αίθουσα 32;" Εκείνος χαμογελάει.
"Κι εγώ σ' αυτή την αίθουσα είμαι. Απ' ότι κατάλαβα είστε τα κορίτσια που κέρδισαν υποτροφία." Η Σεμίνα έρχεται δίπλα μου.
"Ναι εμείς είμαστε. Με λένε Σεμίνα και αυτή είναι η Αγγελική." του υποκλινόμαστε, όπως κι αυτός.
"Με λένε Kim Tae Hee. Αφήστε με να σας οδηγήσω στην τάξη."
Τελικά η αίθουσα ήταν στον κάτω όροφο. Έξω από την αίθουσα βρισκόταν μια κυρία, μάλλον η καθηγήτρια. "Kim Tae Hee που ήσουν; Και ποιες είναι αυτές μαζί σου;"
"Τα κορίτσια που κέρδισαν την υποτροφία." Η κυρία μας πλησιάζει και μας υποκλίνεται. Κάνουμε κι εμείς το ίδιο.
"Χίλια συγγνώμη, νόμιζα πως θα σας είχα την επόμενη ώρα. Είμαι η Park Youra και θα είμαι η καθηγήτριά σας για φέτος." μας λέει και ανοίγει την πόρτα της τάξης. Μας κάνει νόημα να μπούμε μέσα. "Παιδιά αυτές είναι οι καινούριες σας συμμαθήτριες. Παρακαλώ συστηθείτε." Πρώτα μίλησε η Σεμίνα.
"Γεια σας. Με λένε Σεμίνα και θα είμαι η καινούρια σας συμμαθήτρια." Υποκλίνεται.
"Καλημέρα, ονομάζομαι Αγγελική και είμαι από την Ελλάδα όπως και η Σεμίνα" υποκλίθηκα και εγώ και μετά εγώ και η Σεμίνα πήγαμε να καθίσουμε σε κάποια θέση.
Παρατήρησα ότι ο καθένας είχε το δικό του θρανίο. Ευτυχώς υπήρχαν δύο κενές θέσεις, η μια δίπλα στην άλλη, στο βάθος της αίθουσας. Το μάθημα ξεκίνησε κανονικά. Μετά ακούστηκε το κουδούνι για διάλειμμα και βγήκαμε έξω. Η κυρία Park μας ενημέρωσε ότι σήμερα δεν θα κάναμε ασκήσεις ούτε για τα φωνητικά ούτε για τον χορό ούτε για τα μουσικά όργανα. Σήμερα όλα τα μαθήματα θα τα κάναμε μέσα στις τάξεις.
Ήρθε η δεύτερη ώρα και μπήκαμε πάλι στην αίθουσα 32. Η Σεμίνα ήταν πολύ χαρούμενη όπως κι εγώ. Ήταν όλα εκπληκτικά και ήταν μόνο η πρώτη μέρα. Μετά από λίγο μπήκε μέσα στη τάξη πάλι η κυρία Park αλλά αυτή τη φορά ήταν πολύ χαρούμενη. "Παιδιά έχω να σας ανακοινώσω κάποια καταπληκτικά νέα. Ο διευθυντής του σχολείου μας κανόνισε να επισκεφθούν την σχολή μας ένα πολύ διάσημο συγκρότημα για να σας καθοδηγήσουν για το μέλλον." Ξαφνικά όλοι μέσα στη τάξη άρχισαν να ψιθυρίζουν. Ήταν όλοι πολύ χαρούμενοι.
"Ποιοι λες να 'ρθουν;" με ρωτάει η Σεμίνα όλο χαρά.
"Δε ξέρω. Πω ειλικρινά χτες είδαμε τους GOT7 και σήμερα θα δούμε κι άλλους διάσημους. Είμαστε πολύ τυχερές." Ξαφνικά κάποιος χτυπάει την πόρτα. Η κυρία Park του λέει να περάσει.
Και τότε ανοίγει η πόρτα. Και είναι... ο BamBam!!!!!!!!!!! Με το που τον αντίκρισα άρχισα να τσιρίζω, όπως έκαναν όλοι μέσα στην αίθουσα. Δεν το πιστεύω! Ο άντρας των ονείρων μου είναι εδώ! Η Σεμίνα χαίρεται κι αυτή μαζί μου. Καταλαβαίνει πόση χαρά νιώθω.
Ξαφνικά μπαίνει μέσα ένας άντρας και μας λέει ότι ο BamBam κανονικά πρέπει να πάει σε άλλη αίθουσα. Όλοι απογοητευόμαστε. Το χαμόγελό μου χάθηκε. "Μην ανησυχείτε παιδιά. Θα περάσω και από την δική σας τάξη σύντομα" μας λέει και κλίνει το μάτι του. Πραγματικά είναι πολύ γλύκας!
Μετά από αυτή την αναστάτωση μπαίνει στην αίθουσα κάποιος άλλος. Και είναι...... Ε ΌΧΙ! ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ ΑΥΤΌ! ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΆΝΕΙΣ ΠΛΆΚΑ! Ο Jackson;! Μα γιατί; Έχω γουρλώσει τα μάτια μου ενώ όλοι μέσα στη τάξη αρχίζουν να τσιρίζουν πάλι. Το ίδιο και η Σεμίνα. Ο Jackson κοιτάει όλους τους μαθητές ώσπου αντικρίζει εμένα. Και το βλέμμα του μένει εκεί. Εγώ ασυνείδητα έπιασα το κούτελό μου και συνειδητοποίησα ότι έχω ακόμα το τσιρότο. Να πάρει! Τώρα θα με αναγνωρίσει σίγουρα!
"Γεια σας παιδιά, είμαι ο Jackson από τους GOT7. Σήμερα ήρθα για να σας ενημερώσω για κάποια πράγματα που πρέπει να ξέρετε για όταν θα γίνετε διάσημοι. Αλλά πρώτα ας συστηθούμε!" Άρχισε να κουνάει τα χέρια και παράλληλα να υποκλίνεται με τους συμμαθητές μου, οι οποίοι έλεγαν τα ονόματά τους.
Και τότε έφτασε μπροστά στο θρανίο μου. Με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και δάγκωσε το κάτω χείλος του [φωτογραφία]. Άπλωσε το χέρι του για χειραψία ενώ χαμογέλασε πονηρά. Δεν μπορούσα να τον κοιτάξω στα μάτια. Έδωσα το χέρι μου για χειραψία και είπα σιγανά το όνομά μου: Αγγελική. "Το όνομά σου ακούγεται σαν Angel." Σηκώνω το βλέμμα μου και τον κοιτάζω ΠΆΛΙ με γουρλωμένα μάτια. Εκείνος ήρθε λίγο πιο κοντά μου και μου ψιθύρισε κάτι που μόνο εγώ μπορούσα να ακούσω. "Δεν νομίζω αυτή η συνάντηση να είναι απλά μια σύμπτωση, Angel." μου λέει και μου κλίνει το μάτι. Έπειτα πήγε πάλι δίπλα στην έδρα.
Τι ήταν αυτό που μόλις ξεστόμισε;! Απλά είναι παρανοϊκό το παιδί! Δεν γίνονται τέτοια πράγματα.
-------------------------------
wangvibes