Chapter [29]
kahit puro sugat na ako pinilit kong makapunta kung nasan si ate.
"ate ! ate bumangon ka ate" sabi ko sabay buhat sa kanya at hinalikan ko sya sa noo
"ateee ano baaa!! bumangonnnnn ka. Ano pang ginagawa nyoooo tumawag kayo ng ambulansyaaaa" sigaw ko sa mga tauhan naming nag sisiiyakan na.
"stephen anak" sambit ni mama na napalohod na
"ateee kooo" sigaw ko habang hawak-hawak padin si ate
"papa si aloha" sabi ni mama nung pagkadating ni papa
"hindi!! hindi sya yan... kayo hanapin nyo si aloha dali" utos nya sa mga tauhan namin pero walang gumalaw sa kanila.
"papa ang ate" sabi ko kahit alam kung wala na akong boses sa kasisigaw at iyak
"alohaaa anak ko !! ano bang ginawa mo" umiiyak na sabi ni papa
"aloha anak kooooo" sigaw ni papa at dahan-dahan syang napapahulod hawak-hawak ang dib-dib nya.
"papa !! tulungan nyo ako dalhin natin ang senyor nyo sa ospital" sigaw ni mama.
hawak-hawak ko padin si ate habang pinapanood ang paglayo nila kay papa na wala ng malay.
"ateee, bakitt?? bakit mo sinayang ang buhay mo sa walang kwentang lalaking tulad ni Ramonnn"
Sa pagkawala ni ate mas tumindi ang galit ko sa pamilya ni Ramon. Pero bakit ganito ang nangyari samin??
"ang papa nyo po senyorito nasa emergency pa po" sabi nung isa naming tauhan kaya dali-dali akong nagtungo sa ospital pero malaking sh*tttt pagdating ko sa ospital niyakap agad ako ni mama na umiiyak sabay labas naman nila sa isang katawan na tinatakpan ng kumot ng ospital. lumapit ako doon at dahan-dahan kung binaba ang kumot na yun. at doon nga nakita ko si papa wala ng buhay. umiiyak si mama yumakap sya ng sobrang higpit sakin at ako? tumigas ako kasama na ang puso ko. hindi ako makagalaw, bakit ganito ang nangyayari sa pamilya namin nagyon, dahil ba sa mga Sanduval lahat ng to??
"anak tara na, jay-c? jake? stephen"
"mauna na kayo ma dito na muna ako" sabi ko kina mama. ayoko munang iwan sina papa at ate, hinawakan ako sa balikat ni mama at umalis na sila
"ate, papa magbabayad sila" sabi ko sa kanila at umalis na ako kasama ang mga tauhan namin. Dumalo naman ang mga Sanduval sa libing nina papa at ate pero ang kakapal ng mukha nila kaya ako mismo ang nag paalis sa kanila. Ngayon ang unang araw ng paniningil ko.
"sunugin nyo lahat-lahat yan" utos ko sa mga tauhan namin at tyaka umalis na kami.
"stephen anak gising" niyuyugyog ako ni mama kaya napaupo ako bigla. Pinagpapawisan ako ng malamig Hinawakan ni mama yung kamay ko.
"anak nanaginip ka na naman. Napanaginipan mo na naman ba?" tanung ni mama sakin. Hindi ako sumagot basta niyakap na lang ako ni mama.