Multide:Seren var :)))
'Ben şimdi Arasla depoda kilitlimi kaldım?"
Bundan haberi olabilirmiydi Kapıyı omu kilitlettirdi acaba?Ama yaptıysa neden bu kadar sinirlenip kapıyı yumrukladı.
Hayır,hayır kesinlikle o yapmadı.
Birilerinin tuzagına düşmüş olmalıyız.İyide kim?
neden yapsın ki?
Arasla aynı odada kilitli kalmak?
Düşüncesi bile kötü iken gerçegini yaşıyorum şuanda.
Öfke saçan gözleriyle bana döndügünde kalbim sanki mümkünmüşcesine ritmini dahada arttırmaya başladı.
Ah,kesin beni öldürecek!
"Kim yapar lan kim!"
Diye kükreyerek bir köşede duran sandalyeye tekme attıgında,yerimden sıçrayarak geriledim.Korkum ikiye katlanarak beni dahada çıkmaza sürüklüyordu
Buradan acilen kurtulmam gerek
Eliyle çenesizi sıvazlayarak
"Ulan şerefsiz!"
Diyerek hızla cebinden telefonunu çıkarttı.Bunu yapan kişiyi biliyor gibiydi.Şuan ben yokmuşum gibi davranıyordu
okadar sinirliydiki bu benim için
Avantaj mı?dezavantaj mı?
Bilemiyordum.
"Çekmiyor,çekmiyor Allah kahretsin!"
Duvara yumruk attıgında elinin kanadıgını gördüm.Kırmızının en yoğun tonu parmaklarından beton zemine damlarken kanayan yerin degil içinin acıdıgını gördüm gözlerinde
Başka birşey olmalı tek sorun burda kilitli kalmamız degildi başka birşey,herşey planlanmış olabilirmiydi ama neden?
Çaresizce yere çöktügünde
"Koruyamadım."diye mırıldandı.
Deniz mavisi gözlerini ilk defa çaresiz gördüm.Peki beni neden hüzün kaplıyor?
Vicdanım daha fazla dayanamarak olaya el attı ve ağır adımlarla yanına vardım.
Başını yavaşça kaldırıp bana baktıgımda zorla bir tebessüm yerleştirdim yüzüme.
Ne oldugunu bilmiyordum ama burdan derhal çıkmamız gerektigini iyi biliyordum.Acele ile telefonu elinden alıp depoda gezdirmeye başladım yukarı yukarı kaldırarak şebekenin çekmesini bekledim.
Şaşkınlıkla bakan Arasla ilgilenmeyerek yukarı zıplıyordum.Paralel küçük demirlerle kapatılmış, aralarından sızan güneş ışınlarının odaya aydınlık katan tarafına yöneldim
'Koruyamadım'acaba kimin için bu kadar endişelenmişti.
Burada kilitli kalmamız
Başka birine nasıl zarar verirdiki
Tabi kilitleyen kişinin bir planının olmadıgı dışında
Off,çok merak ediyordum.
Şaşkınlıkla bakan gözlerinee
"Çekiyor!"
Diye bagırarak elimle gelmesini işaret ettim.
Hızla yerinden kalkarak yanıma varıp telefonu aldı,çeken yerden ayrılmayarak bir numara tuşladı
Çok çalmadan arayan açtı
"Furkan,depodayız kapı kilitli çabuk ol!Emire söyle seren,serene gitsin acele et!"
Diye bagırmasıyla sesindeki endişe yüzüne yansımış büyük bir korkuyla sarmıştı bedenini.
Seren her kim bilmiyorum ama Aras için çok degerli oldugu aşikâr.Kimsenin zarar görmesini istemem ama ben neden tuhaf hissediyordum ki kendimi?
Yüz hatlarının her bir zerresi kasılırken,yumrugunu sıkmıştı.Onun biraz gerisinde kalarak kapının açılma sesini bekliyordum bu süre zarfında konuşmamak en iyisiydi.
Kapı açılınca Furkan denen çocuk endişeli bir şekilde
"Abi Emir çocukları alıp oraya çoktan vardı.Merak etme seren iyi."
Demesiyle Arasın yüzünde oluşan rahatlıkla bende nefesimi dışarıya verdim.Artık seren denen şahıs zarar görmediyse ne oldugunu ögrenmek hakkımdı öyle degil mi?
Furkan şaşkınca baştan aşagı beni süzerken elimi ağzıma yumruk şeklinde götürerek yalancı ökdürükle öksürdüm.
Gözlerim ikisi arasında mekik
Okurken
"bana biriniz açıklama yapabilir mi?"dememle kalmadan Aras bilegimden tutarak
"Yürü burada kalamazsın"
diye peşinden sürükledi beni.
Okul bodrumundan çıkınca ögrencilerin çoktan dağılmış oldugu görmem çokta uzun sürmedi.Beni tabiri caizse arabanın ön koltuguna fırlatıp arabanın etrafında dönerek yanımdaki koltuğa oturup gaza köklendi.
~~~~~~~
Yol boyunca aramızdaki sessizlik bağırsada ikimizdende çıt çıkmamıştı.Tanımadıgım şehir dışına yakın bir sokaga sapınca ardından
Beyaz oldukça gösterişli bir evin önünde birden frene basması sonucu yan cama yasladıgım kafamı yerimden zıplayarak
şiddetle ön cama vurdum.
"Yuh!öküz"
Diyerek kafamı ovalamaya
başladım.Şuan kafamın ne kadar ağrıdıgını bilemezsiniz?
Dedigime kaşlarını çatarak herzamanki sert bakışıyla beni bıçak gibi kesip geçiyordu
Elimi yavaşça indirip
"Ya sen ne tuhafsın!benim kafamı kırıyorsun sorun degil ama ben konuşunca sorun senin için öyle mi?Neyseki kırılmadı sevincin kursagında kalacak ama."sonuna dogru sesimi alçaltarak konuşmuştum.
"Az özce kafamı kırdın dedin şimdi kırılmadı diyorsun?"dedi
Soguk sesiyle daha çok dalga barındıran.
"Onu mecazi anlamda demiştim ben bikere.Kırılmadı diye epey üzüldün herhalde."
Alayla gülüp cevap vermesini beklemeden arabadan indim.
Sosyopat Manyak nolucak!
Kollarımı çaprazlayarak onun arabadan inişini izledim
Az önceki suratının aksine dahada yumuşamış bir Aras vardı karşımda kaşlarımı çatarak
"Neden beni buraya getirdin?"
Başıyla 'yürü' işareti verip beyaz şaşaalı eve seri adımlarla ilerledi.
Harika!takılmıyorum bile.
Arkasından ilerleyerek kapısını aralık bıraktıgı eve girip girmeme ikilemi savaşında girmeme galip çıktı.Başıma neler gelir kim bilir Arasa asla güven olmaz.Arkamı dönmemle sert bir gögüse çarpma sonucu kafamı kaldırıp taş vücudun sahibini görme işlevini gerçekleştirdim.
Emir...
Sert ve soguk bakışları arasında
"Dikkat etsene!"
tehditkâr sesi gözlerimi birkaç kez kırpıştırmama yetmişti.
Sanki bilerek yaptım anasını satayım!
Kaşlarımı çatarak yanından geçecekken kolumdan tuttu
"Aras seni buraya getirmişse içeri girmek zorundasın."
Kolumu hızla çekerek
"Aras'ta kimmiş bana emir veremezsiniz!"diye bagırarak yanından geçecegim sırada tekrardan tuttu.Gözlerini yumup
"Geç içeri"dedi sakince.
"Geçmiyorum."dedim kesin bir dille.
"İçeri dedim sana!"
Diye sesini yükselttiginde Gözlerinden alev fışkırma sonucu kolumu hızla çekip ayağımı yere vurup vurup içeri girdim.Bu çocuk kesinlikle tekin birisi degil !!
Adımlarımı atarken ardımdan Emirinde geldiginin farkındaydım.Kaçacagımı düşünüyor herhalde salak nasıl gidecegimi bile bilmiyorum ki.
Korkuyordum çünkü başıma ne gelecegini az çok tahmin edebiliyorum.İçimi garip bir his sarmıştı buradaki kimseyi tanımıyorum ki?
Burada ne işim var o zaman?
Ah kızım başına ne işler açtın böyle.
Küçük bir koridor sonu büyük bir salonla karşılaşınca istem dışı ağzım açık kaldı.
Ne kadar büyük bir salon burası böyle içindeki her eşya para sıçan insanlar tarafından satın alındıgını bagırarak ben buradayım diyorlardı.
Yukarıdan ses gelince merdivenleri yavaş yavaş çıktım.
Uzun ince koridorda Beyaz renkli kapalı kapıları es geçerek
Aralıklı olan kapıdan başımı önce çıkararak içeri kontrol ettim.Aras ve bir kız yataga girmiş
Hemen aklınıza fesatlık girmesin
Kapıyı ardına kadar açıp içeri girdim Emirin arkamda olmadıgını görünce içim rahatladı diyebilirim merdivenlerden sonra gelmemiş demekki.
Arasın kucagında oturmuş küçük, aşağı yukarı dört yaşındaki kız onun saçlarını okşayan bir Aras bu görüntüye tebessümle bakıyordum.Bu Aras mı şimdi?
küçük kız beni farkedince
"Abi bu kim?"
Diyerek beni işaret etti.
Abi mi?bu kız Aras'ın kız kardeşimi yani?
Burada olmanın verdigi sıkıntıyla iç çekerek
Aras'a baktım sert bakmıyordu herzamanki gibi ama soguk bakışları hala üzerindeydi.Küçük kız Aras'a bırakmadan kucagından zıplayarak karşıma geçti
Siyah saçlı esmer tende, bembeyaz ön dişleri aralıklı çok tatlı bir kızdı.
"Merhaba,benim adım Seren peki seninki ne?"
Diyerek elini sıkmam için uzattı.
Demek Seren sensin küçük hanım.
Bu son yılların çocukları büyümüşte küçülmüş vallahi
Dizlerimin üzerine çöküp boyunun hizasına geldim
Elini sıkarak "İmer"dedim tebessüm ederek.
Böyle şeker bir kızın Aras gibi
Bir abisi olduguna kanaât getiremiyorum.
"Abimin sevgilisi misin?"
Demesiyle başımı yere egdim kan yanaklarıma hücum ederken kızardıgımdan kesinlikle emindim
Ah çocuk böyle bir yakıştırmayı nssıl yaparsın,bana yazık.
Birbirinden haz etmeyen iki insan ve sevgililik?
Kesinlikle imkansız.
Bakışlarım arası görünce kaşlarını çatarak ayağa kalktı
"Hadi Seren sen uyu.Onunda gitmesi lazım zaten."sesindeki kızgınlıgı farketsemde birşey demedim.Sanki ben çok meraklıyım senin gibi biriyle birliktelik kurmaya.Hıh!
Seren dudak büzüp yatağına
girdi.
"Ne diye beni buraya getirdin!"
Diye öfkeyle fısıldadım Arasa
Serenin duyamayacagı şekilde.
Kolumdan tutarak beni çıkaracakken
"Abi bana pasta yapar mısın?"
Serenin söyledigini duymamla az önceki ifademin zıttına kıkırdadım.
Aras ve pasta?ah tatlım hayal aleminde yaşıyorsun..Abini hala tanıyamamışsın sen
Arasın öfke bakışıyla kıkırdamam yavaşça yüzümde silinirken ne diyecegine odaklandım.
Emir'den
Aras'ın okulumuzdaki yeni kızı
Evin önünde görünce çok şaşırmıştım.Buradaki evi kimse bilmiyor gizli tutuyorduk
Seren için.Seren Arasın küçük kız kardeşi Annesi öldükten sonra onun tek varlıgı yaşama sebebi serene birşey olurda Arası düşünmek bile istemiyorum.Arasın düşmanı,yani babası serenin izini ararken onu saklamak için elimizden geleni yapıyorduk Arası bodruma kilitlemiş sereni kaçıracaklarken son anda furkanın arayışıyla onlardan önce yetişmiştik.Sereni acilen buradan götürmemiz lazım o şerefsiz tekrar kaçırmaya kalkmadan.Tüm hırsını paraya olan düşkünlügünden ve zaaflıgından yapıyordu.Annesi ölünce tüm mal varlıgını Arasa vermiiş serenide ona emanet etmişti,fakat babası Arasa degil kendisine verilmesini istemişti tüm servetin,bu yüzdende Sereni kaçırıp tüm malları Arasın elinden almayı planlıyor.Ancak ismini yanlış hatırlamıyorsam İmer oldugunu öğrendigim kızı buraya neden getirdigini bilmiyordum oysaki daha önce ben,furkan ve gözde dışında kimseyi buraya getirmemişti bu işte bir tuhaflık oldugunu seziyordum fakat şimdilik akışına bırakmak eniyisi diyerek bir bildigi vardır diye kızı hiçte nazik olmayan bir davetle içeri girmesine ikna ettim.
Mutfakta oturup olanları ölçerken içeri Aras'la İmer'in
Çatık kaşlarla girmelerine şaşırmadım degil.
"Ben evime gitmek istiyorum.Ya ben neden buradayım
söylermisin?"
Diyen İmere,Aras çatık olan kaşlarını dahada çatarak
"Yapmadan hiçbir yere gidemezsin!"dedi kesin ve tehditkar bir tonla.
Neyden bahsediyorlar bunlar?
İmer'den
Pastayı bitirdigimde sinirle önlügü üzerimden çıkartıp Aras'a çevirdim bakışlarımı
"Hazır!"dedim öfkeyle.
Sorun Seren için pasta yapıyor olmam degildi.Aras'ın emir vererek tehdit ederek yaptırıyor olmasıydı.
Memnuniyetle ayağa kalkıp pastayı alacakken eline vurmamla kaşlarını çatarak bana döndü
"Ben yaptım,ben götürecegim!"
Diyerek kestigim pasta dilimini tabaga koydum ardından çatalla birlikte tepsiye koyarak yukarı serenin odasına götürdüm.
Aras'ta ardımdan odaya girerek serenin yatagına oturdu
"Pastan hazır"diye dürterek uyandırdı Sereni.
Seren uykudan yeni uyandıgı için gözlerini ovalayarak esnedi.Ardından Aras elimdeki pastanın oldugu tepsiyi sertçe alıp önüne bıraktı.
Şimdi ben yaptım derse hiç şaşırmam.
Seren pastayı yedikten sonra memnuniyetle gülümseyerek
"Harika olmuş abi.Diger seferinkinden çok daha güzel yapmışsın."
Demesiyle iki şok yaşadım
Bir o degil ben yaptım
İki Aras daha önce psta mı yaptı?
Aklıma vanilya tartışmamız geldi aniden derken jetonum düştü yoksa Aras bu yüzden mi oradaydı?Seren için mi almıştı. Ona bu denli deger vermesi ilginç Aras gibi kalbi donuk olan birisinden sevgi beklenilecek en son şey ama o,onun kız kardeşi herkesten farklı.Sanırım haksızlık ediyorum.
Soguk sesiyle
"Ben degil o yaptı."diyerek başıyla beni gösterdi Aras.
Gözlerimi kısarak ona bakmayı sürdürdüm İsmimle bana hitap etmek zor olmasa gerek.
Seren bana muzipçe gülümseyerek
"Teşekkür ederim."deyince bende tebessümümle karşılık verdim.
Aras oturdugu pozisyonu bozarak ayağa kalktı ve benimde kolumu tutarak dışarı çıkardı
"Bu kadar yeter!evine gitme zamanı."
"Hasta misin sen?sanki ben dedim beni buraya getir diye!"
Söyledigimden memnun olmamışçasına yüzünü yüzüme
Yaklaştırdı ama bu kadar yakınlık olmamalı
Nefesini yüzümde hissetmemle irkildim.
Ne garip his bu böyle?
Yüz hatlarını gerginleştirirken Mavi gözlerinin etrafını yogun sinir kaplamıştı.
"Ne diyorsam o,ikiletme!"
Dedi dişlerinin arasından.
~~~~~~~~~
Eve geleli yaklaşık 20 dakika olmuştu ama saat epey bi geçti.Beni eve tüm isyanlarıma rağmen Furkan bırakmıştı.Aras ve Emir'den ziyade furkanı seçmiştim digerlerine göre daha mantıklıydı.Serenin sadece tehlikede oldugunu ögrenmiştim ondan başka da birşey söylenilmemişti bana.Kimden? neden kaçırılıyor bilmiyordum sadece bildigim kimseye söylememem gerektigi yoksa ölüm fermanımı elimle imzalarmışım Aras beyin deyişiyle.İyide beni neden oraya götürmüşdü ki o zaman tehdit edip azarlamak için mi?Anlam veremiyordum.Önce zorla götürüyor sonra kızıyordu geldigim için.
Davranış bozuklugu hastalıgı var bu çocukta.Açık ve net!
Annem ve Babamın sorgu yağmurundan beni Mert kurtarmış.
Kumsala gidecegimi ve ders çalışıcagımızı onun içinde telefonlarımızı kapattıgımızı söylemiş.
Bunları nerden mi biliyordum.Eve geldigimde annem sinirli degildi babam uyuyordu tuhaflık oldugunu sezerek bende ağzını aradım oda kendi kendine dökülüverdi.Bu arada Mertle arkadaş oldugumuzada çok sevinmişti.
Yatagımda önce oturup bağdaş kurdum daha sonra ayağa kalktım Mertle konuşmam gerekiyordu Aras'la ne alıp veremediklerini ögrenmem gerek yoksa bu merakla kesinlikle uyuyamazdım.
Hem böylelikle teşekkürde etmiş olurdum
Ayak uçlarımla yavaş yavaş etrafı kontrol ederek Mert'in odasının kapısına vardım.Onun odası oldugunu anlamam kolay oldu kapıda duran araba posterleri sayesinde.Kapıyı tıklatarak
"Mertt"dedim kısık sesimle.
Ses gelmeyince kapının kulpunu kavrayıp indirdim.
Odayı göz gezdirdigimde zifiri karanlıktı.İçeri girip ardımdan kapıyı kapadım.Yavaşça ilerleyerek telefonumdan flaşı açtım odaya yayan ışıkla yataga ilerledim.
"Ee Mert yok."dedim elimi belime koyarak.
Aniden yataga fırlatılmamla üzerime çıkan kişinin omuzunu yumruklayarak
"Lan noluyo!kalk üzerimden!"
Diye çemkirdim yüzüne karşı
Ama kim oldugunu görmüyordum.
"İmer"dedi tanıdık gelen ses,
Mertti bu.
"Lanet olası kalk üzerimden!"
Dedim onu üzerimden ittirmeye çalışarak.
Üzerimden kalkararak ayak seslerinden uzaklaştıgını hissediyordum çok geçmeden ışık saçıldı odanın her dört bir yanına
Karanlıga alışan gözlerimi ışktan
Dolayı bir kaç kırpıştırdım.
Yataktan kalkıp üstümü başımı düzeltip merte ölümcül bakış attım.Atmaz olaydım!Olayı idrak edmeye çalışan beynim arkamı dönme sinyaalini biraz geç vermiş olabilir.Arkamı dönerek
"Bu halin ne!"diye söylendim utanarak.Kahkahası kulaklalarımı doldurunça baya güzel güldügünü aklımın bir köşesine not ettim.
"Kızım gecenin yarısı odama girmişsin hırsız gibi bana mı hesap soruyorsun?"dedi hala gülerek.
"Üzerine bir şey giy!"dedim sinirlenerek.
Banyo yapmış ve sadece alt tarafı havluyla sarılmıştı.Saçları ıslak alnına düşmüş yüzüne damlayan su taneleri vücudunda süzülerek ard arda bu işlevi gerçekleştiriyorlardı.Göz renklerinin çok çekici gözüktügüde inkar edilemezdi.
"Tamam dönebilirsin."
Düşüncelerimin dagılmasını sağlayan sesiyle döndüm.Yüzüne bakmamaya gayret göstererek parmaklarımla oynadım.
"Şey ben şey için gelmiştim."
dedim halı desenini inceleyerek.
Aferin kızım saçmala saçmaladıgın kadar!
"O herif seni nereye götürdü?"
Dedi ciddileşen sesiyle.Başımı
Yavaşça kaldırarak yüzüne baktım.Neyseki giyinikti
"Asıl sizin aranızdaki sorun ne?"
Dedim utancımın azaldıgının verdigi rahatlıkla.
Kaşlarını çatarak yumruk yaptıgı
elini sıktı
"Adi şerefsiz!"dedi daha sonra benim oldugumu idrak edince
"Ben özür dilerim.Kendimi tutamadım"dedi.
"Sorun degil cevabını verecek misin?"dedim sabırsızca
"Derin mevzular İmer.Boşver geçmişte kaldı kurcalamanın alemi yok.Ondan uzak dur İmer sana zarardan başka yararı olmaz."dedi bana yaklaşıp aramızdaki mesafeyi kapatarak.
Neden cevabını istedigim şekilde vermediki neyse illaki ögrenirim okuldan birilerinden. Söylemiyorsa üstelemenin alemi yok.Yanından geçecekkken kolumdan tuttu
"Seni nereye götürdü?"
Dedi yüzüme bakarak.
Boğazımda kalan yumruyu ittiriyordum ama yutamıyordum
Dilimle kuruyan dudaklarımı ıslattım
"Ben ş-ey----
Ve sonnnn:))
Lütfen oylar ve yorumlarınızı eksik etmeyin böylelikle bölümleri daha çabuk atacağımm hoşçakalın:)