Marina POV
here | alessia cara
Ετρεξα..
Δεν αντεχα να κοιταω άλλο αυτό το ζευγάρι ναζιαρικα ματια χωρίς να ξέρω τι πρεπει να κάνω ,τι να πω και πως να συμπεριφερθω..
Το εσκασα.
Οπως κάνω πάντα.
Προσπαθώ να αποφευγω τα προβλήματα μου ,να τρεξω απο αυτά, αν και ο Κάμερον δεν αποτελεί πρόβλημα.
Ειναι απλα ένας μπελάς, ο καλύτερος μπελάς μου..
Δεν πρεπει να γίνει κάτι, όσο και αν το θέλουμε και οι δυο.
Το φιλί ...
Αχ το φιλί του...
Ποσο γευστικά ,πωρωτικα και εθιστηκα ηταν αυτα τα βελούδινα χείλη.
Θα θέλει κανείς να τα φιλάει για μια αιωνιότητα.
Κι όμως, δεν πρεπει.
Δεν ειναι για εμένα ,δεν ειμαι για αυτον.
Φοβάμαι.
Θα τον πληγωσω.
Οπως εκανα τώρα, τον άφησα μονο του, χωρίς να του δώσω μια απάντηση.
Ααχ Μαρίνα!
Ισως εκανα και σωστα όμως...
Λιγα λεπτα χωρίς ανάσα, με το προσωπο μου ενωμένο με το δικο του.
Δεν με ενδιέφερε που δεν αναπνεαμε.
Δεν θα με ενδιέφερε καν αν αυτά ηταν τα τελευταια μου δευτερόλεπτα...
Τον απομάκρυνα αλλά αμέσως ήθελα να τον ξανά πλησιασω ,βλέποντας αυτά τα απορρημενα ματια να με κοιτούν και να αναζητούν ένα βλέμμα μου...τα πρισμενα ,απο το φιλί, χείλη του φανταζαν τόσο...τόσο, εθιστηκα.
Τα θες ξανά και ξανά...
Εφτασα σπίτι μου και μπήκα σιγά σιγά για να μην ξυπνησω κανέναν...
Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και φυσικά έπεσα σε αυτό το καημενο το κρεβατι.
Ξέρει πραγματικά όλα μου τα προβλήματα!
Δεν είχα να κάνω κάτι άλλο απο το να κάτσω ξύπνια μέχρι το πρωι και να σκέφτομαι..
Τι πραγματικά θέλω;
Τον θέλω;
Θέλω απλα να τον χρησιμοποιησω για να ικανοποίηση το συναίσθημα της εκδίκησης προς τον Αλεξ.;
Δεν νομιζω, ειμαι ερωτευμένη...
Δεν θέλω με τίποτα να πληγωθεί απο εμένα ,παλι.
Γιατί ετρεξα;
Γιατί ανταπέδωσα το φιλί;
Το αισθάνθηκα ,και ωω ..θεέ μου ήταν τόσο υπέροχο!!
Ειμαι ερωτευμένη με τον Κάμερον Ντάλλας ή όχι;;
Κανεις δεν ξέρει..
Ισως ειμαι απλα ενθουσιασμένη.
Αλλά ....! Δεν ξερωω.
Νιώθω τόσο λίγη και άπειρη μπροστά στον Κάμερον..
Παντα όμορφος, αψεγαδιαστα άριστος σε όλα, τα τέλεια ματια σε συνδυασμό με αυτά τα σαρκώδη χείλη είναι αυτό που ζητάω.
Αρα του αρεσω ε;
Ειναι όλα τόσο μπερδεμένα...
Τόσο πολύ.
Εχουμε περάσει λιγες μέρες μαζί αλλά εχουμε ζησει πολλά ..
Ισως είμαστε φτιαγμένοι για μια υπέροχη...φιλια.
Τίποτα παραπανω, φίλοι...
Οχι, πρεπει να τον ξεχάσω..
Πρεπει να γυρίσω την πλάτη μου σε αυτον και τα συναισθήματα που τρεφω για αυτον ..
Πρέπει να προσπαθήσω,απλα,αυτο.
Οσο δύσκολο κι αν είναι πρέπει να προσπαθήσω να διαγραψω τα πάντα.
Το βράδυ στο ηλιοβασιλεμα.,
το βραδινό μπάνιο, όλα...
Μα αυτό το φιλί δεν ξεχνιέται.
Τόσο παθιασμένο, μονο με αυτόν..
Και τι δεν θα έδινα για λιγα δεύτερα ακόμα, χωρίς ανάσα, με το κάτω χείλος μου εγκλωβισμένο
απο τα χείλη του.
Να νιώσω την ανάσα του να χαϊδεύει τον λαιμό μου...
Να τοποθετήσει για αλλη μια φορά το χερι του στο λαιμό μου και να σκύψει με απροσμονη ανυπομονεσια σε εμενα.
Να προσπαθησει να με κρατήσει στο φιλί, με κάθε τροπο.
Θέλω να βάλω παλι το χερι μου μέσα στα μαλλια του και να τον ωθησω να με φιλήσει όπως το θέλει..
Θέλω να ονειρευτω άλλο λίγο..
Εμένα και αυτον ...
Μακάρι να μην τον είχα γνωρίσει ποτέ..
Αν γυρνούσα το χρονο πίσω;
Δεν θα καθόμουν σπίτι εκείνο το βράδυ που ήρθε πρωτη φορά σπίτι μου, αλλά θα είχα παει βόλτα με τον Αλεξ, δεν θα είχα χωρίσει και θα ζούσα στο ψέμα...
Ωω θεέ μου!
Δεν πρεπει να ξανασυναντηθούν οι ματιές μας, οι επιπτώσεις θα ειναι πολλές.
Οσο κι αν τον θελω και με θέλει,πρεπει να μας ξεγραψουμε και να αντισταθουμε...
Οσο μπορέσουμε.
Καταραμένα συναισθήματα.
Ευχομαι να μην τον είχα γνωρισει
ποτε , να μην τον είχα ερωτευτεί...
Γυρισα σπίτι στις 1:30 και τώρα ειναι 4..
Απορω ,πως θα τον βγάλω απο το νου μου...
Γιατί πρέπει να ειναι όλα τόσο δύσκολα;
Κάθε λεπτό κοντά του ή με την σκέψη του νιωθω οτι τα πράγματα μπερδεβονται πιο πολύ...
Αρχίζω και πρωτιμω την παλιά,βαρετή ζωή μου, με την Δάφνη και φυσικά τον Αλεξ.
Εχουνε αλλάξει τοσα πολλά γαμωτο !
Θέλω να παρηγορηθω ,αλλά κανεις δεν με νοιάζεται όσο αυτός..
Η Αρια ? Που ειναι τώρα;
Μην μου λετε για φιλίες..
Αν ήθελε πραγματικά να μαθει πως ειμαι αυτήν την στιγμη θα είχε τηλεφωνήσει...
Δεν την κατηγορώ, απλα βαρέθηκα να ειμαι το θύμα που θα τρεχει,θα νοιαζεται και θα θυσιάζεται για ολους χωρίς ανταμοιβή ,σε μια φιλια.
Εξάλλου εξαιτιας του αδελφου της έφυγα απο το μπαρ!
Βαρέθηκα τη ζωή μου...
Γιατί να μην ειναι όλα όπως στις εφηβικές ταινιες ενηλικίωσης;
Μια κοπέλα ,με μια βαρετή ζωή,ξαφνικα την αλλάζει κάποιος ,πάνε στο χορο φιλιούνται και ζησανε αυτοι καλά κι εμείς καλυτερα!
Γιατί να μην ειναι έτσι η ζωή μου;
Επέλεξα να το σακσω απο τον "πρίγκιπα" του παραμυθιού μου..
Αλλά έπρεπε..
Επεσα, βουρκωμενη σχεδόν απο τις σκέψεις,για ύπνο...
Κάμερον POV
Και τώρα τι;
Απλα θα κάθομαι σαν βλάκας εδώ;
Ειμαι περίπου μια ωρα εδώ πέρα..
Με την ελπίδα οτι θα επιστρέψει και θα με φιλήσει,θα εχει μετανιωσει που έφυγε, θα ετρεχε πανω μου και θα με γέμιζε φιλιά.
Θέλω λίγο ακόμα απο τα χειλη της.
Απο τη μορφή της πανω στη δική μου.
Θέλω αυτήν..
Δεν θέλω να γυρίσω σπίτι και να συνειδητοποιησω τι πραγματικά συνέβη.
Θέλω να ξαναζησω το παραμύθι..
Κάθομαι πανω στον βράχο και απλά κελινω τα ματια μου.
Κλείνω τα ματια μου και την βλεπω...
Φαντάζομαι πως ειναι εδώ,και μαρεσει η σκέψη,κι ας ειναι απλα άρρωστα παιχνίδια της φαντασίας μου .
Ξανά κλείνω τα μάτια μου και χάνεται...
Οπως χάθηκε πριν..
Κοίταξα το ρολόι μου..
4...
Δεν θέλω να φύγω...
Οσο ειμαι εδώ ζω ακόμα σε μία ψευδαίσθηση.. Την νιώθω γύρω μου...
Προσπάθησα να συγκρατησω τα δάκρυα μου, βασανιστικά και αθόρυβα...
Αυτό ειναι το πιο γοερο κλάμα,το κλάμα της ψυχής.
Γιατί;
Ισως να μην ειμαι ο πρίγκιπας που της αξίζει..
Αλλά ειμαι σε τραγικό σημείο,πρωτη φορά, τόσο ερωτευμένος...
Αναγκάστηκα θα έπρεπε να εγκαταλείψω το σημείο που καθόμουν γιατί έπιασε ψιχαλα...
Ολα εναντιον μου...
Δεν μπορω ουτε να ονειρευτω ,λίγο ακόμα,απο αυτά τα χείλη...
Ηταν τόσο παθιασμένο αυτό το φιλί...ηταν παραπανω απο φιλί...
Τίποτα λιγότερο ,όμως, τίποτα περισσότερο...
Ενα υπέροχο , γευστικό ,εθιστηκο φιλι, που δεν μπορείς να αντισταθεις.. Θες κι άλλο ..
Θα μπορουσα να φιλαω αυτά τα χείλη βλέποντας αυτό το ζευγάρι καταπράσινα ματια για ώρες...
Χωρίς ανάσα...
Εξάλλου την ζωή την βρίσκω σε εκείνη....
Κατεβηκα απο τον βράχο και βγάζοντας το σακάκι το τοποθέτησα πανω από το κεφάλι μου για να μην βραχω.
Γύρισα σπιτι γρήγορα και χωθηκα αμέσως στα όμορφα σκέπασματα του κρεβατιου μου..
Δεν θέλω να σκεφτώ αλλά..... οσο θυμάμαι οτι σε αυτό το κρεβάτι κοιμήθηκε δίπλα μου...
Δεν θέλω να σκεφτώ άλλο, όλα θα πάρουν το δρόμο που πρέπει...
Εαν πρεπει....
Καληνύχτα Μαρίνα.
___________
( διαβάστε το όλο το κάτω μέρος ειναι σημαντικό!!)
Να που δεν γύρισε πίσω τελικά!!
Πφφφφ...
Τι θα γίνει;
Το Καρίνα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη κατασταση του..
Λέτε να τα βρουν ή να βρυν παρηγοριά σε άλκες αγκαλιες;;
Δεν ξερωωω..
Ο Καμ ειναι πολύ γλυκός σε αυτο το κεφάλαιο, δεν μετάνιωσε που την φίλησε παρόλες τις επιπτώσεις..
Η Μαρίνα, της άρεσε τραγικά πολύ το φιλί αλά πιστεύει πως πρεπει να σταματήσουν να μιλούν με τον Καμ και να τα ξεχάσουν όλα...
Θα γίνει αυτό αραγεε;;;
Θα ειναι ευκολο;;
Σημαντικό ,διαβάστε οοολοι!
Σε λιγα κεφάλαια το βιβλιο φτανει στο τέλος του!
(Σήμερα κλείνουμε 3 μηνες του βιβλίου!! :") )
:") μην στεναχωριεστεε όμως!
Η συνεια του βιβλίου θα ειναι στο επόμενο βιβλίο που έχω βρει τον τιτλο αλλά δεν μαρτυραω ακόμα τίποτα!
Θα ειναι πάντως πολυυυ ενδιαφέρον !!!
Οσες θέλετε παραπνψ πληροφορίες να μου στεκετε μήνυμα...
Σας αγαπώ ,είστε όλη μου η ζωή...
Μαρινα Νταλλας..