Masaya kong iminulat ang aking mga mata. Ngayon na kasi yung araw ng entrance examination for Stander University.
Nakangiti kong sinalubong ang umaga at bumaba papunta sa kusina.
"Hey mom. Goodmorning." Bati ko sa maganda kong nanay na kasalukuyang nagluluto ng bacon
I hugged her. "Cooking my favorite again mom? Youre spoiling me way too much!" Sabi ko and then I giggled
"Well, sinong nagsabing para sayo to? Akin lang to." Sabi ni mom sabay labas ng dila
I laughed. Ang cute kasi ni mom. Kung makaasta kasi siya parang magkasing edad kang kami. That's why she's not just my mom were also best of friends.
"By the way mom, mamaya na pala yung entrance exam ko for Stander U. Can I borrow the car?" Tanong ko dito habang nilapag niya yung plato sa harap ko
"What? Bakit ngayon mo lang sinabi? I made an appointment today. Meron akong job interview."
Umupo si mom sa harapan ko at nagsimula na kaming kumain.
"Ah. Ganun ba? Okay lang mom I'll just take a cab. Goodluck on your interview." I said while smiling
She returned the smile. "You know what, I'll let you borrow the car. Ako nalang ang mag cacab since mas malapit yung puputahan ko."
My eye widened. "But mom, mahihirapan ka lang nun. Hindi na, kaya ko na yun."
Tumayo si mom at may kinuha sa bag niya at saka umupo uli. Nilapag nya yung susi ng kotse sa tapat ko. "Hindi pwedeng tumanggi. Utos ko yan." Sabi ni mom and then she winked at me
Tumayo ako at niyakap ko siya.
"Thanks mom. Youre the best."
"Oh sige na kumain na at baka malate ka pa."
Nagpatuloy kaming kumain ni mom at pagkatapos ay nagasikaso na ako.
I wore my faded ripped jumper pants with white fitted shirt underneath and pulled my hair up in a pony tail.
Bumaba na ako at saka nagpaalam kay mom.
"Goodluck liv. I know you can ace that exam. Be safe okay? Loveyou."
"You know I can do more than that mom." I giggled and winked at her
"You sure you dont want me to dropyou off sa pag aapplyan mo mom?" Muling pagtatanong ko
"Yes, liv. Im more than sure."
"Okay. Goodluck on your interview mom. Loveyou." Sabi ko then I hugged her.
-
My jaw dropped nang marating ko ang gate ng Stander University. The gate itself ay napaka laki at napaka elegante. Kulay gold ang malaking gate nito at may marble seal ng University sa itaas ng gate. Binigyan ako ng visitor pass ng guard bago bumukas ng tuluyan ng gate. Nagpatuloy ako magmeneho hanggang sa makahanap ng parking area malapit sa field ng University. Bumaba ako ng kotse at napangiti sa ganda ng paligid. Napakarelaxing ng ambiance sa loob ng University, siguro dahil hindi pa nagsisimula ang pasukan at onti pa lamang ang tao dito.
Ilang segundo ko munang pinanuod ang cheer squad ng Stander University habang nagprapractice sila ng kanilang routine bago napagdesisyunang maglakad papunta sa Athena A building kung saan gaganapin ang entrance examination ayon sa online form ko.
Nilabas ko din yung mapa ng University na pinrint ko upang di ako maligaw, malapit lapit lang naman sa field yung Athena A building kung kaya't nakarating ako dun matapos lamang ang lima o pitong minuto.
A smile formed in my lips nang makarating ako sa building kung saan ako mageexam. Its exterior looks like an old roman building with a tall gold door. I stepped inside the building and was completely stunned by its interior. It has a big chandelier hanging in the center, its cieling is painted with an illusion of sky katulad ng ibang building sa Italy.
School ba to? Or hotel? I asked myself.
Still in awe, I made my way to the front desk.
"Hi. Goodmorning. Im inquiring about the entrance examination? May I ask what floor and room it will be held?" I asked the red haired girl na nasa front desk.
She frowned at me sabay pagpatuloy sa ginagawa nya na tila ba di ako napansin.
Tumingin ako sa wrist watch ko. 8:05
Damn, late na ko tapos ayaw pa ako sagutin neto.
Nakita ko yung name tag na nakapin sa may dibdib nya.
"Reggie." Basa ko sa pangalan niya
She looked at me again and frowned. "WHAT?" Iritableng tugon nito sakin
Psh. Ang sungit. Kasing pula ng buhok nya yung mood nya.
"Uh. Im here for the entrance examination can you tell me what floor and room I should go?" Muling pagtatanong ko
She sighed. "Bakit di mo sinabi agad" tumingin siya sa wrist watch niya
Ay kaloka si girl. Di ko daw sinabi, more like shes not paying attention.
"youre late already. Write your name here and your application number" sabi niya sabay abot ng log
Mabilis naman akong nagsulat sa log. Tinype nya yung application number sa Mac and then sinulat nya kung saang room at floor ako mageexam.
5th floor. 508.
As soon ng nakuha ko yung papel na binigay niya nagpasalamat ako at nagmadaling pumunta sa may elevator.
Tumakbo ako papunta sa classroom na pageexaman.
Pagpasok ko sa silid, nagsisimula nang magsagot yung mga kasabay ko mag exam. Ibinigay ko yung application code slip ko sa proctor bago ako nagsimulang mag exam.
Halos tatlong oras ko ding sinagutan yung exam papers dahil sinigurado ko lahat ng answers ko. Well, sobrang magandang opportunity ang makapagaral sa isa sa prestigous University tulad ng Stander U kaya di ko ito pwedeng sayangin.
Pabalik na sana ako sa kotse upang umuwi ngunit tumunog bigla ang sikmura ko kaya napagdesisyunan kong hanapin ang pinakamalapit na cafeteria na pwede kong puntahan.
Gamit ang mapa ng University, mabilis din akong nakarating dito. Pangkaraniwan lang ang itsura ng cafeteria ng Stander University, ang pagkakaiba lang nito ay triple ang laki nito kaysa sa iba. I made my way sa mga nakadisplay na pagkain upang pumili ng aking kakainin. Nanlaki ang aking mga mata ng bumungad saking harapan ang ibat ibang putahe na nasa mahigit 80 different varieties.
"Wow." Mahinang bulong ko sa sobrang pagkamangha. Kung may real life emoji reaction, siguro naka korteng puso na ang mga mata ko ngayon.
At dahil sa sobrang pagkasabik ko sa pagkain, mabilis akong nagtungo sa kuhaan ng tray.
Dahil busy ang utak ko sa pagiisip kung ano sa mga pagkain ang dapat kong piliin di ko namalayan na nasa maling side pala ako ng pila.
Still thinking about the foods, I grabbed a tray ngunit natigilan ako ng maramdamang kamay ang nahawakan ko.
Napatingin ako sa taong nagmamayari ng kamay na aking nahawakan.
Saglit kaming nagkatitigan. Medyo nakatingala ako dahil sa laki niya. Siguro nasa 6'2 yung height niya. I scanned his face and felt a familliar presence with him. He smiled at me. A smile that can make any girl weak. My eyes met his brown eyes and that's when I recognized him.
"Thomas?" Di makapaniwalang tanong ko
Napakunot yung noo niya. Oh, he must have not recognized me.
Ngumiti ako at magpapakilala na sana ng bigla niyang banggitin ang pangalan ko.
"Ahliv?" Namamanghang tanong nito
My smile grew wider and I nodded.
He leaned closer and hugged me. My eye widened dahil sa pagkabigla.
Agad din namang bumitaw si Thomas sa pagkakayakap. He smiled at me.
"How are you? I-I can't believe it's actually you. It's been what? 8 years?" he asked, smile still on his face.
"It's 9 actually."
He giggled. "You havent changed a bit Liv. You're still the beautiful precise girl I befriended with when I was 7."
"Well--" Sabi ko then I scanned him. "You have changed a lot. You grew so much taller, you've grown muscles and your hair's not black anymore?"
He chuckled once again. "Well that's because I dyed it a few years back. Figured that brown suited me well."
I pouted. "You know what I think? Any color would suit you even pink! Oh, I rememeber that was your favorite color!"
We both laughed nang maalala yung childhood memory namin. Dati kasi everytime na may pink crayons ako, laging kinukuha yun ni Thomas and I'll end up crying dahil gusto ko din yung color na yun. Then when our teacher asked him kung bakit niya kinukuha yung pink crayons ko ang sagot niya ay dahil daw favorite color niya yun and everyone in our class laughed dahil pangbabaeng kulay daw ang pink.
"Shhh. People might hear my most embarassing moment." Pabirong sabi niya
"Um, do you want to have lunch in the cafe? Since naunahan na tayo ng iba sa pila we have to fall in line again and that would be time consuming considering that there's too many people in line. I promise, the food in the cafe is so much better than the food here... plus it's my treat. So what do you think?" Masayang pagaaya sakin ni Thomas
Di na ako nagdalawang isip pa dahil gutom na din ako at isa pa tama siya ang haba na ng pila. Nagkwentuhan kami on our way sa cafe. Nalaman ko din na sa Washington pala sila lumipat ng pamilya niya. And he just moved back here a year ago to study here in Stander University. Thomas was my childhood bestfriend pero one day when we were 10 years old bigla nalang silang nawala ng family niya. Sabi ng teacher namin noon lumipat daw sila ng bahay pero di ko naman inakalang lumipat din pala sila ng bansa.
Habang naglalakad kami patungo sa cafe napansin ko ang mga titig na binibigay sakanya ng mga babaeng nakakasalubong namin, ganun din ang death glare na binibigay nila sakin.
"Uh? Tommy? Why do every girl here gives me death glares?" Worried and confusion was now in my voice
He shrugged. "Well, if you're going to study here you'll be getting a lot of that since you're hanging out with the co captain of the Univerity's Basketball Varsity team."
I slowly nodded. Kaya naman pala parang gusto na akong paliguan ng saksak ng mga nakakasalubong namin na babae kanina. Sikat pala si Thomas dito. Siguro mga fans niya yun? Hehe. Gwapings talaga tong kaibigan kong to.
Ilang saglit pa at narating na din namin ang cafe. Just like any other buildings and establishment in the University. The exterior of the cafe is made out of stone but this time it's brick stone. Pag pasok namin ni Thomas sa loob we were welcomed with the same glare of the people inside the cafe. Meron din namang mga walang pakielam sa exsistence naming dalawa ni Thomas and I was very thankful sakanila, atleast alam ko na di lahat ng tao dito pinapatay na ako sa isip nila. I sighed heavily.
"Hey are you okay?" Nagaalalang tanong ni Thomas
I nodded and I gave him a reassuring smile para di na siya magalala. Ayoko namang isipin nya na masyado akong nagpapaapekto sa mga tingin na binibigay samin ng mga tao.
Sinundan ko si Thomas papunta sa 2seater seat na tinuro niya. Ngunit bago kami makarating sa pwepwestuhan namin hinarang si Thomas ng isang lalaki na may mahaba at blonde na buhok. Abot tenga ang ngiti nito nang masalubong kami ni Thomas.
"What's up Tommy boy? New chic again eh?" Malokong sabi nito habang pataas taas pa ng kilay
Teka. New chic? Hay. Ayoko na talaga ang iniisip ng mga tao tungkol samin ni Thomas.
Thomas sighed heavily. "No Ty. She's more than that"
Nanlaki naman yung mata ni Blondie at napatakip sa bibig niya.
"I didnt know you had a girlfriend?! How come you didnt tell us about this? What about saturday? Oh I was planning to set you up with someone but I guess you can bring her." Tuloy tuloy na pagsasalita ni Blondie
Gusto ko nang matawa dahil sa sinabi niya.
"We're friends." Kalmadong sabi ko, ngunit pinipigilan ko lamang ang tawa ko
"Ohhh. Friend zonnnnnned." Sabi nito while giving Thomas a pitiful stare
"No silly. She's my childhood bestfriend and weve just bumped into each other after 9 years." Pagpapaliwanag ni Thomas
"Oh. Cute love story. Anyway, you guys will sit at our spot?" Tanong nito
Cute love story? Seriously, what is up with this guy?
Thomas shook his head. "Nah, were going to sit here. But I'll introduce her to the others--"
"You okay with that?" Tanong ni Thomas sakin
I nodded at saka kami pumunta sa table nila Blondie.
There were 4 of them in the couch. 2 of them were caucasian, yung isa ay korean at si Blondie.
"Guys. I'd like you to meet my childhood bestfriend, Ahliv." Pagpapakilala sakin ni Thomas
"This is Ty turo niya kay Blondie, Lee turo niya dun sa korean, amd these are the twins Josh and John."
I smiled at them. At ganun din sila. Pagkatapos ng pagpapakilala portion bumalik na kami ni Thomas sa upuan namin at nagpasya na din kaming umorder.
"Sorry kanina ah, ganun lang talaga yun grabe mag assume. Well, anong gusto mo?" Tanong sakin ni Thomas while he handed me the menu
Di na ako nagtingin masyado sa menu at inorder nalang ang unang pagkain na nakita ko dito, since ramdam ko na kanina pa ako tinititigan ni Thomas.
"I'll have mac and cheese aaaand if they have greentea latte I'd be more than delighted." Nakangiting sabi ko kay Thomas
He smiled back at me. "Okay. One mac and cheese and one greentea latte coming up!" Sabi niya sabay tayo at punta sa may counter upang umorder.
Nang maihatid na samin ni Thomas ang pagkain nagsimula na kaming kumain. Madami din kaming napagkwentuhan, halos lahat ng mga nangyari the past years since nung umalis sila.
Nang matapos akong kumain, I took a sip of the green tea latte he ordered. And boy, it was the best greentea latte in the world... okay maybe not because Ive never tasted all the greentea lattes in the world but still, it was so good.
"Oh my gosh. ANG. SARAP." Sabi ko kay Thomas habang tinuturo yung latte
He chuckled. "Told you the food here are to die for." Then he winked.
"How did they come up with this beautiful thing? Gusto ko ng recipe." I said laughing
Thomas also laughed, then he looked into my eyes. "You're beautiful." Halos pabulong na sabi nito
-