LIL: Mommy I’m sorry..
(Shyle’s POV)
“Shyle, I’m really sorry but the team needs you too but you have an illness. It can affect the team.”sabi sabi sakin ng coach ng volleyball.
Alam nyo yung feeling ng gusto ko ng umiyak dahil yung pangarap ko, unti unti ng nawawala ng dahil sa sakit ko. Pero pinipigilan ko yung sarili ko na umiyak dahil sa ayokong ipakita sa iba ng mahina ako. Lalong lalo na kay Chealsea. Ayaw kong maging mahina ako sa harapan nya.
“I understand… t-thank y-you for the experience.”sabi ko tapos tumalikod. Dun na nag-una unahan lumabas ang aking mga luha. Ang hirap sakin na mawala sa volleyball team dahil isa yun sa mga pangarap ko.
Tumakbo ako papuntang cr at pumasok sa cubicle at dun nilabas lahat ng iyak ko. Minsan gusto ko ng sisihin yung sakin ko. Dahil hadlang sya sa mga pangarap ko.
“Shyle ikaw ba yung nandyan sa cubicle?”tanong nung isang pamilyar na boses. Sa tingin ko si Jane yun. Pero apat yung paa kaya sa tingin ko si Gael pa yung isa.
Tinakpan ko ang bibig ko para pigilan ang mga hikbing lumalabas dito. Pero kahit anong gawin ko ay tila ito lumalabas sa aking bibig.
“Shyle, naiyak ka ba?”tanong ni Gael sakin.
“H-hindi ako naiyak, sadyang may sipon lang ako.”sagot ko sa kanya.
“Ahh sige.”sagot nya.
Narinig ko ang yabag ng mga paa nila paalis sac r kaya agad akong lumabas at naghugas ng mukha. Pero waepek talaga. Dahil sa mapula na at patuloy pa rin ang pagtulo ng luha ko.
Wala na akong nagawa kaya lumabas na lang ako ng cr at naglakad sa hallway. Wala na rin akong ganang pumasok sa klase ko dahil nakakawalang gana naman talaga.
“Shyle!”tawag ni Gabriel sakin pero hindi ko sya nilingon. Hinawakan nya yung braso ko para pigilan nya ako sa paglalakad. “Shyle, alam ko kung ano ang pinagdadaanan mo ngayon, kaya I’ll give you time and space. Kung naka-move on ka na sa pagkakatanggal mo sa volleyball team, nandito lang ako para sa’yo.”sabi nya tapos binitawan nya ang braso ko.
Buti pa sya medaling tanggapin ang mga iyon pero kung may severe asthma rin kaya sya madali lang ba nya yun matatanggap? Ang hirap naman maging Shyle Faith Penales. Wala na nga akong daddy, nahihirapan ang mommy ko ngayon tapos may sakit na ako. Hindi naman sa nagsisisi ako na naging Penales ako pero syempre, yung mga problema namin hindi ko kayang harapin.
Tanging si Leo lang ang nakakaalam na may sakit ako. Tiwala naman ako sa kanya dahil bestfriend ko sya simula nung bata pa kami.
Hindi ko alam kung bakit ako napunta sa park, tinignan ko ang mga batang masayang naglalaro. Sana bata na lang ako na masayang naglalaro. Mas gusto ko pang maging bata na lang habangbuhay kesa sa teenage life na may sakit.
Bakit kasi ako pa yung nagkaroon ng ganitong sakit? Bakit pa ako nagkaroon nito? Ang dami daming tao na pwedeng magka-asthma sakin pa.
“Mommy! Kinuha nya po yung lollipop ko!”iyak nung bata sa nanay nya. Nakita kong medyo pale skin yung bata then mapayat sya. Siguro mas malala ang sakit nya sakin. Naguilty tuloy ako sa mga iniisip ko. Maswerte pa nga ako dahil eto lang yung sakit ko. Yung ibang tao may aids, cancer, tuberculosis. Pero ako asthma lang.
Napangiti na lang ako nung nakita ko yung mommy nung bata na binigyan nya yung anak nya ng isang ballot na lollipop. Parang kami lang ni Kuya yun eh. Masaya pa kami nun nung wala akong sakit. Parang napaka-big deal naman ng athma ko para sakin.
Parang gripo na naman ang mga mata ko. Laging pumapasok sa utak ko lahat nung mga masasayang moments namin nila mommy at kuya Sean. Naaalala ko din ang mga nangyayari kay mommy tuwing hihikain sya. Halos lahat kami natataranta dahil lagi na lang hindi nagdadala ng inhaler si mommy.
May sumulpot na panyo sa harapan ko. Napatingin ako sa nagbigay. Nandito sya ngayon. Kailangan ko din sya ngayon. Si Daddy Kyle. Minsan ko na lang sya makita. Kinuha ko yung panyo at pinahid sa mukha ko.
Kahit nabugbog nya yung kuya ko, napakagaan pa din ng loob ko sa kanya. Hindi ko alam kung bakit dahil feeling ko connected na kami.
Tumabi sya sakin at sinandal ang ulo ko sa balikat nya. “Anong problema mo? Bakit ka naiyak?”tanong nya sakin. Hindi ako makasagot dahil sunud-sunod ang aking hikbi. Alam kong basing basa na ang damit ni daddy kyle pero patuloy lang ako sa pag-iyak.
Nang mahimasmasan ako tsaka ako sumagot sa kanya.
“Daddy kyle.. alam ko na…”
(Kyle’s POV)
Nandito lang ako sa park.. naglalakad lakad, dahil napapaisip pa din ako kung bakit ayaw akong tulungan ni Ate Hannah, kung bakit ayaw niya kaming tulungan ni Chealsea.
Nakita ko si Shyle na humahagulgol. Nakakaramdam ako ng guilt dahil sa paggulpi ko sa kuya nya pero di pa rin mawawala ang galit ko. Pero kahit anong gawin ko hindi ko napigilan ang sarili kong bigyan sya ng panyo at lapitan.
Umupo ako sa tabi nya tapos isinandal ang ulo nya sa balikat ko. At di ko rin maiwasang magtanong. “Anong problema mo? Bakit ka naiyak?” di sya sumagot dahil sa kakahikbi nya.
Pagkatapos nyang mahimasmasan ay sumagot din sya. “Daddy Kyle.. alam ko na..”sabi nya. Anong alam na nya? Alam na nya ang totoo nyang tatay?
“Alam ko na, kung ano yung nararamdaman ni mommy sa tuwing aatakihin sya ng hika, sa tuwing kinakapos sya ng hinika. Lahat alam ko na kung ano yung nararamdaman nya. Ang hirap pala. Akala ko mas mhirap pa yung ginagawa naming dahil sa tuwing inaatake sya ng hika, natataramta kami lalo na pag hindi nya dala ang inhaler nya.”sabi nya.
Parang may kutsilyong sumaksak sa puso ko ng marinig ko ang sinabi ni Shyle sakin. Pilit ko man kalimutan si Amanda, sa utak lang yun pero sa puso ko sya pa rin. Sana nandun ako nung oras na nahihirapan sya.
“Daddy… may asthma na rin ako… kaso mas malala sa asthma ni mommy.”sabi nya at nagbagsakan na naman ang luha nya. Hindi ba dapat Masaya ako kasi nahihirapan ang anak ni Amanda pero hindi ko yun magawa dahil feeling ko may connection ako sa kanya.
“Ang hirap! Natanggal ako sa volleyball team, nahihirapan akong i-adjust yung sarili ko. At higit sa lahat… tinatago ko ito kila mommy.”sabi nya.
Bigla na lang tumulo yung luha ko ng di oras, hindi ko alam kung bakit pero napamahal na rin sakin si Shyle. Itinuring ko syang parang tunay kong anak.
“D-daddy K-kyle.. n-nahihirapan n-na p-po akong h-huminga.”pagkasabi nya nun. Hinimatay sya. Kusang gumalaw ang katawan ko at dinala sya sa malapit na ospital.
Pagkatapos ng ilang minute ay lumabas na yung doctor.
“Kaanu-ano po kayo ng pasyente?”tanong nya. “Daddy nya po ako.”sagot ko.
“I have something to tell you, your daughter is now suffering to severe asthma, medyo mahirap na itong gamutin dahil ngayon malala a ito.”sabi ng doctor sakn. Gusto kong maglupasay dahil sa narinig ko. Hindi ko naman sya anak pero concern ako sa kanya.
Kinuha ko yung cellphone ni Shyle at nagtext kay Amanda.
(Amanda’s POV)
*ring*
Tinignan ko yung phone ko, tapos nakita ko nagtext si Shyle. Wala bas yang klase ngayon? Nung babasahin kona yung text nya, nakaramdam ako ng kaba.
From: Shyle
Message: Mommy I’m here at the hospital near our house, please come her. L
Ano kayang nangyari sa anak ko? Sana wala naman masamang nangyari sa kanya.
“Amanda sino yang nagtext?”tanong ni Raymond sakin. Kasama ko nga pala sya dahil tinutulungan nya akong maibalance lahat ng gingawa ko.
“Si Shyle puntahan natin.”sabi ko. Agad naman naintindihan ni Raymond yun at nagpunta kami sa hospital na malapit sa bahay.
~~~
“Sino po kayo?”tanong nung babae sa may service ekek.
“Mommy ako nung pasyenteng may pangalang Shyle.”sagot ko.
“So kayo po yung asawa ni Mr. Kyle?”asawa? wala naman akong asawa ah.
“Paki sabi nalang po kung saang room.”sabi ni Raymond.
“Room 27 sa second floor po.”sagot nya.
Papasok palang kami sa kwarto nung may doctor na papasok din sa kwartong ito. Nagkatinginan kami at ngumiti. “Ah kayo po ba ang nanay nung pasyente?”tanong nya. Tumango ako. “May severe asthma po sya.”sabi nya. Yung ngiti ko unti unting nawala. Ang hirap paniwalaan.
Pumasok ako sa kwarto at tinignan ang natutulog na Shyle sa harapan ko. Ang ganda nyang bata pero nakuha nya ang hika ko. Pero mas malala pa ito.
“Mommy?”
“Anak gising ka na pala. Ayos ka lang ba?”tanong ko.
“Mommy I’m sorry. Kung hindi ko sa inyo sinabi ang sakit ko.”nagsimula ng umiyak si Shyle sa kin.
“Anak… wala kang kasalanan. Ako ang may kasalanan nito.”
____________________________
updated!!!
vote.comment.fan
<3MissLeeCath
________________________________