AN

AŞIĞIM

Savaş
Annemden azar işitmek istemediğim için yatağa gömdüm kendimi. İçeri girmesini ve bana "Savaş sen naptın?" demesini bekliyorum.
Ve beklenen an geldi.
An:Savaş sen naptın?
-Naptım anne?
An:Kendi düğününden kaçtın.
-Sevmediğim bi kızla zorla evleniyodum.
An:Yatakta mutluymuşsun ama.
-Anne çok sarhoştum.
An:Madem onu yaptın bedelini ödiceksin.
-Napıcaksın?
An:Yarın Ülküyü istemeye gidiyoruz. Size başka bi ev tuttuk.
-Istemiyorum. Çık odamdan!
An:Mecbursun!
-Çık!
Annem zorlada olsa çıktı. Ben Ülküyü istemiyorum ki.
Her kalktığımda Ülküyü görmek.
Aynı evin içinde onla olmak.
Hergün onun sesini duymak istemiyorum.
Ben bunların hepsi için bi kız seçtim zaten. Ama O Ülkü değil.
Ülkü birden odaya girdi. Yanında da küçük kız vardı.
Ü:Biz geldik.
-İyi halt ettiniz.
Ü:Senin de çocuğun düzgün davran.
-Gelin oturun hadi.
İkiside oturdu ama çocuk çok çekingendi.
Ü:Kızım konuşsana o senin baban. Savaş bişey desene.
-Ne diyim Ülkü? 1 senedir bensiz büyüyen kendi çocuğuma ne diyebilirim.
Ü:Kızım diyebilirsin mesela.
Çocuğa doğru eğildim.
-Bıcırık bak bana. Sen çok tatlısın ya.
Bunu dememle bana sarıldı. Sıkıca ama bırakmak istemez gibi.
Y:Ben sizi çok seviyoyum.
-Bende seni çok seviyorum.
Sonra odaya annem girdi.
An:Biz Ülkünün ailesiyle de konuştuk. Yarın akşam istemeye gidiyoruz.
-He anne tamam!
Ü:Biz gidelim mi Yağmur?
Y:Ben abiyle kalmak istiyoyum.
-Akşama görüşürüz bıcırık. Hadi şimdi git sen.
Hepsi çıktıktan sonra hazırlanıp Nazlının yanına gittim.
Odasına girdim. Daha yeni uyanmış gibiydi.
N:Hoşgeldin Savaş.
-Hoşbuldum. Nazlı sana çok önemli bişey söylemem lazım.
N:Söyle.
-Burda olmaz. Hazırlan çıkalım.
Odadan çıktım. O da hazırlanıp yanıma geldi.
N:Ali ben çıkıyorum.
A:Nereye?
N:Çıkıyorum işte.
Acele konuşmam lazımdı. Malum yarın Son günümdü belkide.
Arabaya binip dağ evine götürdüm.
İçeri girdik.
-Nazlı şimdi hiç kesmeden beni dinle olur mu?
N:Tamam anlat.
-Nazlı annem yarın Ülküyü istemeye gidiceğimizi söyledi. Farklı bi ev tutmuş bize. Ev nerde bilmiyorum ama annemin çekmecesinde gördüğüm Amerika yazıyodu. Bidaha kaçmamam için bunu yapmış.
N:Seni yine kaçırmamı mı istiyosun?
-Hayır. Sana bişey itiraf etmem lazım.
N:Et o zaman Savaş.
-Nazlı Ben...Ben
N:Sen? Söylesene.
-Nazlı Ben sana aşığım.
Söylediğim için rahatlamıştım. Nazlı bana garip bakıyodu. Şaşırmıştı. Duyguları belli olmuyodu.
N:Ss-Savaş ben...ben ne diyeceğimi b-bilmiyorum.
-Senden bişey demeni beklemiyorum zaten. Sadece bil istedim. İstersen gidebiliriz.
N:Lütfen gidelim.
Yüzüme bakmıyodu. Arada bir baksada gözlerime hiç bakmıyodu. Nedenini bilmiyorum. Utandı mı yoksa bana aşık olmadığını söyleyip beni kırmak istemiyo muydu?
Hiç anlamıyodum.
Evine bıraktım onu bende eve geçtim.
Annem hazırlanmaya başlamıştı bile.
A:Savaş düğün falan yapmıyoruz resmi işler hallolsun yeter.
-Tamam anne. Bizim evimiz nerde?
A:Amerikada.
-Anne herşey tamam ama ben Amerikaya gitmem.
A:Neden?
-Gitmem diyorum bu kadar.
Odama çıktım. Kafamda sorular vardı. Acaba Nazlıya söylemekle doğru mu yaptım?
(sizce doğru mu yaptı? Yoruma yazın.)