Chapter 13
Not Sure
I heard his scoffs when I said those words. Nakatingin lang ako sa kanya habang, pansin ko ang bagang niyang nag-igting saka niya ako nilingon. Agad na nagtama ang mga mata namin. Kung pwede lang, titigan ko 'to ng buong araw ay magagawa ko pero napaiwas ako ng tingin no'ng ngumisi na siya.
"For what, commoner?" he asked. Sa gilid ng mata ko ay pansin kong hindi na siya nakatingin sa akin ulit. I sighed, mabuti na iyon.
"Earlier, when the chairs go—" natigil ako sa sasabihin ko ng bigla siyang natawa. Napakunot noo naman ako sa ginawa niya.
"Do you think I meant to do that?" ngisi pa niya. Hindi ako nakasagot sa kanya dahil hindi ko rin maintindihan at dahil na rin sa tono ng kanyang pananalita. He look at me, "I got my balance out when I try to move my chair then it goes..." he smirked. "don't thank me for doing that kind of distraction. Gustong gusto ko nga makita kung paano ka pagtatawanan kanina."
Medyo nairita naman ako sa sinabi niya. Akala ko pa naman okay na pero hindi pa rin pala. Masyado talaga siyang mayabang, nakakairita na siya pero bakit gano'n hindi ko naman makuhang magalit sa kanya.
Napansin ko naman ang pag-inda niya sa balikat niyang may pasa.
Naglakad loob na rin akong usisain iyon, "ano bang nangyari sayo, Henric?" tanong ko sa kanya. Hindi siya sumagot sa tanong ko. Feeling ko tuloy para akong may kausap na hanging dito. "Ah, gano'n ba, okay lang 'yan. Pasa lang naman 'yan." Sa sinabi ko, napatingin naman siya sa akin. Kumurba sa gilid ang kanyang mga labi at hindi ko alam kung achievement ba 'yon.
"You're such a chatty person, commoner." He said.
Nagmistulang zinipper ko naman ang mga labi ko dahil mukhang naaasar siya sa pagiging madaldal ko.
Napatingin na lang din naman ako sa kanya, diretsyo ang tingin niya sa isang direksyon. Hindi ko naman talaga maitatanggi na gwapo at mukhang may lahi naman ang isang 'to. His pointed nose, his soft red lips, he's perfect tho.
"Henric." Usal ko sa pangalan.
Tiningnan niya ako at tinaasan ng kilay, "what, commoner?"
I grunt, "I have a name and it's Jayne." Irap ko pa sa kanya, "and please, help me to find the prince."
Pero agad niya akong tinawanan, "are you out of your mind!" he smirked, "sorry, but I won't." hindi ko alam pero napayuko na lang ako sa sinabi niya. He can't be please. "You come into that kind of situation, ikaw rin mismo ang lumabas." Aniya at tumayo. Iniwan naman niya akong mag-isa sa bench.
Nakita ko naman sa gilid ko na palapit si Maisie at Koby sa akin.
"Jayne, sama ka!" yaya naman ni Koby sa akin. Napakunot noo naman ako sa sinabi niya.
"Saan naman, bawal naman tayong magpupunta sa ibang parte nito bukod dito at sa guest hall." Sabi ko pa sa kanya.
"Hindi, okay lang 'yan."
"C'mon, Jayne." Pagpilit pa ni Maisie sa akin.
Hinigit na nila akong dalawa papunta sa isang parte ng kaharian. Medyo nakalabas na kami ng garden dahil wala na masyadong mga tao dito. Nakapulupot naman ang braso ko kay Maisie habang sinusundan namin si Koby at mayamaya lang ay nahinto kami sa isang maliit na bahay na gawa sa bato, as usual.
"Sebs! Dan!" tawag ni Koby.
Napakunot noo naman ako dahil pangalan 'yon ng mga kaibigan niya. Lumabas naman mula doon sa maliit na bahay ang dalawang kaibigan nito nan aka-unipormeng pang-kawal. Nakangiti ang mga ito ng binati kaming tatlo. Pinakilala ni Koby si Maisie bilang princess of North Peeliana at ayun, nahiya pa makipagkamay ang dalawa pero si Mace na ang nag-insist.
"Koby, hindi mo man lang sinabi sa akin na nakapasok na pala sila dito." Ani ko pa sa kanya.
Napakamot naman ng ulo si Koby, "nakakalimutan ko rin eh pero ayan, alam mo na."
"Hindi ko alam na isa ka rin palang princess, Jayne." Pagpuna naman ni Sebastian sa koronang nasa ulo ko.
Napangiwi na lang din naman sabay iling sa sinabi niya, "actually, hindi sa akin 'to. Maisie handed over to me... mahabang kwento pero ayun." Kwento ko pa sa kanilang dalawa.
"Ah, so saan ka nakapila kanina? Nakita ko kasi na hiwa-hiwalay ang bawat estudyante ayon sa status nila." Tanong naman ni Dan sa akin.
"She's on the royals, she wears the crown eh." Sabi naman ni Koby. "Kayo, anong oras tayo mamayang gabi?" tanong naman ni Koby sa mga kaibigan niya.
Umiling naman si Danjan sa kanya, "hindi namin alam Kob, baka mag-stay kami dito dahil na rin sa Annual Gathering. Kailangan ng guards na magbabantay sa castle at sa mga bisitang darating." Aniya.
Nainitindihan naman ni Koby 'yon kaya hindi na naman ito nagtanong pa. Nakwento niya sa akin noon na gusto talaga ng dalawang 'to na makapasok sa Amea kingdom at ngayon na parte na sila ay siguro mababawasan na ang bonding time nilang tatlo. Lalo na't guards pa sila, kailangan sila palagi kapag may kung ano mang utos ang ipapatawag.
Mayamaya lang ay may narinig kaming announcement from the speaker na pinapapunta na lahat ng student sa dining hall. Nagpaaalam naman kaming tatlo sa dalawang kaibigan nito at pagbalik namin sa garden ay muli kaming pinapila ayon sa status namin. Sa tuwing makikita ko si Ma'am Danzella, lagi na lang ako kinakabahan. Hindi ko alam kung anong gagawin niya sa akin. It's on the rule book, sinuway ko ang isa sa mga 'yon.
Nagtuloy tuloy naman kaming mga nasa royals papasok sa loob. Kasabay namin ang commoners line pero agad na hinanap ng mata ko si Henric doon kaya napakunot na lamang ako nang hindi ko siya sa makita sa iilang tao na nakapila doon. Saan naman kaya nagpunta 'yon?
Nang mapasko naman namin ang dining hall just for the guest ay namangha naman kami sa loob ng kwartong ito. Tatlong mahahabang mesa ang nasa loob at magkaharapan ang mga upuan. So, tinuloy namin ang mesa ng mga royals. Gano'n din naman ang iba. Nang masigurado namang ayos na ang lahat ay isa isa nang dumadating ang mga maids at silang naghahatid ng mga dishes sa harapan namin.
Sinimulan naman naming kumain pero habang nasa kalagitnaan ako nang pagkain ko ay napapatingin ang ilang kalapit kong royals. Babae man o mapalalaki. The way they used their spoons and forks plus the knife ay ibang-iba mula sa akin. Umayos naman ako ng pagkakaupo, napansin ko naman na ako lang ang naglagay ng napkin sa dibdib ko habang sila ay nasa lap nila. Napangiwi naman akong ginaya sila at bumalik ulit sa pagkain. Naku, nakakahiya!
Hindi masyadong maingay ang table namin kumpara sa high class na maririnig mo ang mga tawanan. May table etiquette and manners talaga ang mga royals pagdating sa mga ganito. Hindi lalagpas ng labinglima ang bilang ng commoners sa mesang sobrang haba.
Nang matapos naman ang ilan sa amin sa pagkain ay dumating ang hari na kasama na naman si Verona. Nagpasalamat lang ito sa pagpunta namin at paghahanda na rin sa gagawing Annual Gathering. Natapos naman siyang magsalita at hudyat na rin iyon na tapos na ang aming visitation sa Amea Kingdom. Nakapila na ako para lumabas ng dining hall ng may tumawag sa pangalan ko, si Sebastian.
Napatingin naman sa akin ang ibang royals pero hindi na rin nila ako pinansin pa.
"Ano 'yon, Sebs?" tanong ko sa kanya.
Nilapit naman niya ang ulo niya sa gilid ko, "the King wants to talk with you."
Nang lumayo naman siya, namuo na lang ang kunot sa noo ko. "Ha? Bakit? Para saan naman?"
Tinaas naman niya ang kilay niya, "nabalitaan ko kasi na nahanap mo na 'yong prince." Aniya.
Napabuntong hininga naman ako, "it was all a lie, Sebs." Sabi ko naman sa kanya.
"How, eh?"
I shook my head, "Verona did it to me." I sighed.
Nagsimula nang maglakad ang mga nauuna sa pilang mga royals. Hindi naman umaalis si Sebs sa tabi ko. "Sorry to hear that, Jayne. Pero inutos sa akin na tawagin ka. Make up some story na lang." I sighed.
Napa-eh na lang din ako sa sinabi niya. I can't make up some story kung sasabihin kong alam ko nga tapos aasa sila, diba? Alam kong mahirap umasa sa isang bagay na akala mo nandiyan na pero wala pala. Alam ko 'yong feeling na 'yon kaya ngayon naiipit ako sa gano'ng sitwasyon.
Wala naman akong nagawa kundi sumama ako kay Sebastian. Nagtaka 'yong ibang royal sa linya ko kung bakit ako pinatawag. Nagtanong pa 'yong ilan pero kibit balikat lang ang nasagot ko sa kanila. Nakita din ako nila Koby at Maisie na nakasunod kay Sebastian at mukhang nakuha naman nila agad kung saan ako dadalhin. Uuwi na sila pero ako ito, maiiwan at kakausapin pa ng hari.
We headed to a hallway, tahimik ang paligid at sarado ang malalaking pinto sa gilid namin. Sinabayan ko naman sa paglalakad si Sebastian.
"Kailan lang kayo napasok dito ?" tanong ko sa kanya.
"Noong nakaraang araw lang, kinausap naman kung nangangailan ba sila ng guards o kahit na ano pero no'ng una, hindi nila kami tinanggap pero the second time na bumalik kami ay doon nakuha na kaming dalawa ni Danjan para maging guards dahil na rin daw sa gaganaping Annual Gathering at kung maging maganda man daw ang trabaho, we can stay here and have our own rooms." Aniya.
Napangiti naman ako sa sinabi niya, "oh, galingan niyo lang dalawa pero paano si Koby? Wala na siyang makakasama kapag dito na kayo nag-stay?" tanong ko pa sa kanya.
Nakapakibit balikat naman siya, "hindi ko alam. Gusto namin na magkakasama pa rin kaming tatlo dahil in the first place, magkakasama kaming pumunta sa Amea." Aniya. Nahinto naman kami sa paglalakad nang marating namin ang malaking pinto sa dulo ng hallway. "Nandito na tayo." Aniya nang tinulak papasok paloob ang pinto.
Napahugot na lang din ako nang hininga. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko dahil wala naman talaga akong kinalaman doon.
Sinalubong naman ako ni Verona.
"I can take her to the king, you can go now." Utas ni Verona kay Sebs.
Tinanguan lang ako ni Sebs at lumabas na muli ito ng pinto. Nasa Grand hall kami kung nasaan nandoon ang main thrones at nakaupo ang hari doon, nakangiti at mukhang masaya dahil sa nabalitaan niya mula kay Verona.
Pinulupot ni Verona ang kanyang kamay sa braso ko, "just say yes to the King, Jayne." Ngiti pa ni Verona sa akin.
"Wala naman akong alam—"
Naramdaman ko ang paghigpit ng pagkakahawak niya sa braso ko, "then do something, lagot ka sa King kapag niloko mo siya, Princess." Aniya.
Iniwas ko na lang din naman ang tingin ko sa kanya nang marating namin ang King. Tumayo ito sa kanyang kinauupuan at nilapitan ako. Humiwalay na sa akin si Verona.
"So Princess... how can you say na alam mo kung nasaan ang prince?" tanong niya sa akin.
I can't find some words to say. Masyadong blanko ang utak ko para sagutin ang tanong niya dahil wala naman akong alam in the first place.
"Ahm, anyway, tell me where you come from. Ngayon lang kita nakita." Aniya.
Napangiwi naman ako sa sinabi niya, "I'm from the Land of Farleen." Nakangiti ko pang sagot sa kanya, with full of confidene na sana ay maniwala siyang meron talagang gano'ng bansa.
"Hmm..." napaisip naman siya, "I haven't heard that land before but anyway, tell me, how can you say that you finally found the prince?" he said, titig na titig ito sa akin na parang sinusuri ako. Napatingin naman ako sa gilid nitong si Verona, pinandilataan pa ako.
Napalunok pa ako bago sumagot sa kanya, "I am not sure if he's the lost prince, King. Just from what I heard, he was lost then nowhere to be found. I just said to Princess Verona that it might be him, from he looks and the way he was, he might be a prince then." Nakakaloka, kung ano ano na lang ang pinagsasabi ko.
"Oh," namilog pa ang bibig ng hari. "Then bring him to me, so I can talk to him."
From all of what I described, isang tao lang din naman ang tumatakbo sa isipan ko no'n. Si Henric Fabros.