AXEL
"Oh," ibinaba ko sa tabi ni Kailyn ang maliit na box na dala ko at yumakap ako kay Mommy na nakaupo sa tabi niya. Inabot ko ang tatlong sunflowers na dala ko bago ako humalik sa pisngi niya.
"Happy Valentine's Day, 'My," malambing kong sabi. "I love you."
"Thank you, anak," nakangiting sabi ni Mommy at pinaupo na niya ako sa pwesto ko. "Nasa'n ba ang kuya at daddy mo? Para makapag-lunch na tayo."
"Si Daddy nasa labas, 'My. Si Kuya Leon nasa kwarto pa, sandali lang daw," sagot ko bago ako bumaling sa bunso kong kapatid na nakatitig lang sa box na bigay ko. "What?"
"Iniisip ko kung ano na namang kalokohan ang ginawa mo rito, Kuya," itinaas niya ang kaliwa niyang kilay habang itinutulak ang box pabalik sa akin. "Ayoko n'yan. Thank you na lang."
Last year, I gave her a box full of rubber insects for Valentine's Day. Pinagalitan ako ni Mommy't Daddy dahil umiyak si Kailyn nang makita niya 'yon. But in my defense, there were real chocolates under those insects. Hindi lang marunong mag-appreciate ang kapatid ko ng surprise.
"It's a charm for your bracelet. See?" I pointed out as I opened the box. "No rubber insects this time."
"It's a stiletto shoe charm!" excited niyang sabi nang muli kong i-abot ang bukas na box sa kanya. "Aww... Thank you, Kuya!"
"Tamang hinala kasi. Tsk!" I clicked my tongue and even shook my head. "Pinaghatian namin ni Kuya Leon 'yan, mag-thank you ka rin sa kanya mamaya."
"Paano naman, palagi mo na lang akong pinagtitripan," katwiran niya habang kinakabit ang charm sa suot niyang bracelet. "Sige, pagdating ni Kuya Leon," duktong niya.
"Ma, oh," casual na sabi ni Kuya Leon nang dumating siya sa dining.
Inabot niya kay Mommy ang dala niyang heart-shaped container na may lamang chocolates. Inabot niya naman kay Kailyn ang pack of three's ng same brand bago siya naupo sa tabi ko.
"Thank you, Kuya Leon. Pati sa charm," nakangiting sabi ni Kailyn sabay taas ng kanan niyang kamay kung saan nakasuot ang bracelet niya.
"You're always welcome," ngumiti si Kuya Leon sa kanya bago siya bumaling kay Mommy. "Ma, tawag ka pala ni Daddy sa labas."
"Nako, ang daddy niyo talaga, ayaw pang pumunta rito para makakain na tayo," sabi naman ni Mommy bago siya umalis para puntahan si Daddy.
Sumunod kaming tatlo para tignan ang magiging reaction ni Mommy kapag nakita na niya ang living room. Ang totoo n'yan, kami nina Kuya Leon ang mga accomplices ni Daddy para sa surprise niya kay Mommy at kanina pa siya abala sa pag-a-asikaso ng lahat.
"Timothy! Ano 'to?" Napasinghap si Mommy nang makita niyang punung-puno ng bulaklak ang buong living room pati na rin ang grand staircase.
"Flowers, hon," malokong sagot ni Daddy nang lumipat siya sa tabi ni Mommy para yumakap sa baywang nito. Hinampas pa siya ni Mommy sa braso niya at tumawa lang kami nina Daddy.
"Alam ko. What I mean is, ano 'to? Bakit sobrang dami? You don't have to do this. A single rose would suffice," sabi pa ni Mommy.
"But you don't deserve to be given a single rose, Kay. You deserve a garden," malambing na sagot ni Daddy at hinalikan niya si Mommy sa pisngi. "Happy Valentine's Day. I love you."
"I love you," nakangiting sagot ni Mommy at yumakap siya kay Daddy.
"There are langgams na everywhere," maarteng sabi ni Kailyn at tumawa na lang sina Mommy't Daddy.
"Did you see your bouquet? I put it in your room while you were sleeping," tanong ni Daddy sa kanya.
"Yes, 'Dy. The tulips are lovely. Thank you," humalik siya sa pisngi ni Daddy at napailing na lang kami ni Kuya Leon. As much as we love teasing her, we tend to spoil her as well because she's the youngest.
"Anything for my princess," sagot naman ni Daddy at inaya na niya kaming lahat na bumalik sa dining para hindi lumamig ang pagkain.
Naupo kami sa kanya-kanya naming pwesto at sinimulan na naming kumain pagkatapos ng maikling prayer ni Mommy.
"By the way, 'My, 'Dy... we made a dinner reservation for two at The Golden Dragon. That's around seven," pahayag ni Kuya Leon pagkatapos niyang kumuha ng kanin.
Nagpatulong kaming tatlo kay Tito Enz para sa dinner reservation dahil pamilya nila ang may-ari ng restaurant. This is our gift to our parents for Valentine's Day.
"That's so sweet of you, kids..." touched na sabi ni Mommy at nagpasalamat naman si Daddy sa amin.
Ngumiti kaming tatlo at nagpatuloy sa pagkain habang pinag-u-usapan nina Mommy't Daddy kung anong oras sila dapat umalis.
"Ay, 'My, 'Dy... pwede po ba akong sumama kina Kuya? Aalis daw sila mamaya, pupunta kina Ate Addie," paalam ni Kailyn kina Mommy't Daddy nang matapos ang usapan nila.
"Ano'ng gagawin niyo ro'n, Leon, Axel?" tanong ni Daddy sa amin.
"Dad, may kukunin lang ako kay Brent," sagot ni Kuya Leon. "Si Axel sasama kasi may ibibigay raw kay Addie."
"Hindi ba sila mag-de-date ni Raven?" curious na tanong ni Mommy.
"Hindi, Ma. Magkasama naman daw sila kahapon. Si Raven kasi ang nag-ayos kay Addie para sa prom," paliwanag ni Kuya Leon.
"Bakit hindi mo pa kahapon ibinigay kay Addie 'yang ibibigay mo ngayon?" tanong naman ni Daddy sa akin.
"Prom's different from Valentine's, Dad. Separate gifts," maikling sagot ko at agad naman akong tinukso ni Mommy.
"Very dedicated at galante palang manliligaw ang anak ko."
"Sobrang sweet nila kagabi, Mommy," sabi pa ni Kailyn.
"And they won, right? Prom King and Prom Queen?" dagdag ni Kuya Leon sabay ngisi sa akin. "But I think Axel here rigged the votes. Iba siguro dapat ang ka-partner ni Addie na mananalo."
"Shut up!" Sinamaan ko siya ng tingin pero tinawanan niya lang ako.
It's true that Addie and I won last night. We were crowned as our prom's king and queen. Sina Zia at Julian naman ang Mr. and Miss Senior, while Kailyn won the Miss Junior and Sweetheart of the Night awards.
"Speaking of, I think I have a prom hangover," ngiting-ngiting sabi naman ni Kailyn at sabay-sabay kaming tumingin sa kanya. "Lee's such a gentleman. He's so cute," she even gushed.
Kuya Leon and I just gave her an annoyed look while Dad maintained his serious facial expression. That's when a house help entered the dining area with a bouquet of red roses.
"Ma'am Kailyn, delivery po," sabi niya sa bunso kong kapatid nang i-abot niya ang mga bulaklak dito bago niya kami talikuran.
"It's from Lee," nakangiting pahayag ni Kailyn pagkatapos niyang basahin ang note nakalagay sa bouquet.
"Aba, dalaga na ang anak ko," nakangiting sabi ni Mommy habang nakatingin sa bouquet na hawak ng kapatid ko.
"No suitors yet, Kailyn Lana," paalala naman ni Daddy at agad na umiling si Kailyn.
"Daddy, hindi pa naman," tanggi niya.
"Hindi PA? Hindi PA?" paglilinaw ko ng sinabi niya. "Ano'ng hindi PA? Ibig sabihin, nagbabalak si Lee? Samantalang last month lang, iniiyakan mo pa si Toby ah!"
"Kuya naman!"
"Tsk! Kapag gano'ng may balak, dapat dumaan muna sa amin 'yan nina Daddy," dagdag ni Kuya Leon at sabay kaming tumango ni Daddy bilang pagsang-ayon.
"Mommy, help me!" nakangusong sabi ni Kailyn pero natapos ang lunch namin na puro sermon at pang-a-asar ang inabot niya sa amin kaya inis siyang umakyat papunta sa kwarto niya.
Naging abala kami nina Kuya Leon at Daddy dahil ipinalipat ni Mommy ang lahat ng mga bulaklak sa garden niya. Tumulong kami sa mga staffs namin sa bahay at hapon na nang matapos kami. Nag-a-ayos na si Mommy at si Daddy naman ay naligo na dahil ayaw raw nilang ma-late sa dinner reservation.
"Ipag-da-drive kayo ni Manong Ron. Ingatan niyo si Kailyn at mag-text kayo kapag pauwi na kayo," bilin ni Mommy bago sila umalis. Bihis na rin kaming tatlo at naihanda na ni Manong Ron ang sasakyan.
"Yes, Ma," sagot namin at nag-drive na sila ni Daddy palabas sa mansion.
Sumunod din kami sa pag-alis nina Mommy't Daddy. Matagal ang naging biyahe namin dahil sa traffic kaya quarter to seven na nang dumating kami kina Addie.
"Dude!" salubong ni Kuya Leon sa kuya ni Addie nang bumukas ang gate. Tinapik nila ang balikat nang isa't isa bago kami pumasok sa loob ng shop na nasa ilalim ng bahay nila.
"Nag-dinner na kayo?" tanong niya sa kuya ko.
"Hindi pa, bro. Pero hindi rin naman kami magtatagal kasi kasama namin si Kai. We'll just grab dinner along the way," sagot ni Kuya Leon. "Nasa taas ba sina Tita?"
"Wala, umalis sila ni Tatay. Date," sagot niya bago siya bumaling sa akin. "Nasa taas si Addie kung hinahanap mo, nag-pe-paint."
"Kuya Brent, sama ako kay Kuya Axel, ha?" nakangiting paalam ni Kailyn. Tumango ang kapatid ni Addie sa kanya at hinila na ako ng bunso kong kapatid papunta sa taas.
"Ate Addie!" salubong ni Kailyn sa kanya pagkatapos niyang buksan ang pinto at dire-diretsong pumasok sa loob.
Ngumiti si Addie at ipinunas niya ang kaliwang kamay niya sa suot niyang itim na apron. Ibinaba niya ang paint brush na hawak niya at agad siyang lumapit sa amin.
"Hello, Kai!" bati niya sa kapatid ko pagkatapos nilang humalik sa pisngi ng isa't isa.
"Ate Addie, patingin ako ng mga bago mong paintings, ha?" paalam ni Kailyn at pumayag naman si Addie. Naiwan kaming dalawa rito sa living room nang umakyat ang kapatid ko papunta sa kwarto niya.
"Sinamahan niyo si Kuya Leon?" tanong ni Addie at ngumiti siya nang mahuli niyang pinagmamasdan ko siya.
She's wearing a plain white shirt paired with gray sweatpants. Her hair is tied up in a messy bun, her left cheek is tainted with a stroke of black paint. She looks messy, but still beautiful.
"You're so messy," sita ko bago ko pinunasan ang pintura sa pisngi niya. "What are you painting? Patingin," curious na sabi ko at hinarangan niya naman ang tingin ko.
"Elephants! Ipapakita ko sa'yo kapag tapos ko na," excited na sagot niya.
"May I have it when you're done painting it?" tanong ko. "K-kasi... ano..."
"You want it? Do you like elephants as well?" tanong niya at tumawa naman ako.
"You like elephants? That's cute," sabi ko pa. Nakita ko kung paano namula ang pisngi niya kaya hindi ko napigilan ang sarili ko, I pinched her right cheek. "You're cute."
"Axel naman, eh..." nahihiyang saway niya sa akin. "Bakit nga?" tanong niya at napahawak ako sa batok ko.
"Uhm... I... I want to display it in my room because I saw the sketch that you, uh... that you did for Kevin's birthday present."
What the hell is wrong with me?!
"Oh, that? The portrait sketch that I did?" kunot noo niyang sabi bago siya ngumiti. "Nagseselos ka ba?"
"No, I am not."
"But I think you are?" she teased and I frowned. Agad niyang inunat ang nakakunot kong noo gamit ang daliri niya. "What's with the frown? Mayro'n din naman akong ginawang portrait sketches para kina Stefan, Julian, at Dane. Mayro'n din sina Zia, Mary, Rheigne at Chelle. Nagkataon lang na 'yong kay Kevin, natapos ko bago ang birthday niya kaya 'yon ang ibinigay kong gift sa kanya. No need to be jealous."
"Hindi nga ako nagseselos," tanggi ko pero mapanuksong tingin lang ang ibinigay niya sa akin kaya nag-iwas ako ng tingin. "Where's mine? Wala ako?" nagtatampo kong tanong.
"Hm, parang wala?" huminto pa siya at napaisip. "Wala talaga, eh."
"Uwi na nga ako," sinamaan ko siya ng tingin nang marinig ko ang tawa niya at inabot ko ang box na kanina ko pa itinatago sa likod ko. It's a medium-sized box with assorted chocolates and edible roses inside it. "Oh, ito pala para sa'yo kahit nakalimutan mo ako'ng bigyan ng portrait sketch."
"Sus! Nagtampo pa," tukso niya sa akin bago niya kinuha ang box na hawak ko. "Uwi ka na talaga?" nanunukso niyang tanong at tumango naman ako.
"Oo, uwi na talaga ako," sagot ko pa.
I was actually just playing around but we both heard Kuya Leon shouting downstairs. Tinatawag na niya kami ni Kailyn, kailangan na raw naming umuwi para hindi na kami masyadong gabihin sa daan.
"Hintayin mo ako. May ibibigay ako sa'yo," bilin ni Addie bago siya umakyat papunta sa kwarto niya. Nagkasalubong pa sila ni Kailyn na pababa na para bumalik sa sasakyan.
Nagpaalam ang bunso kong kapatid kay Addie at sinabi ko naman na sa baba na lang ako maghihintay bago ako lumabas ng bahay nila.
"Axel, mag-usap tayo," seryosong sabi ng kuya ni Addie nang kami na lang dalawa ang naiwan dahil bumalik na sina Kuya Leon sa sasakyan.
"Hindi ko lalayuan si Addie. Hindi pa ba 'yon malinaw sa'yo?" tanong ko habang nakasandal sa hood ng isang sasakyan na mukhang under repair pa.
"Alam mo kung anong makakabuti para sa kanya at hindi ikaw 'yon, Axel. Pinagbigyan ko kayo pero hanggang dito na lang ang pwede," seryoso niyang pahayag.
"Ginawa ko naman lahat tulad nang sinabi mo. Ginagawa ko naman ang lahat para mapasaya siya. Ano pa bang kulang?" sumbat ko.
Inangat ko ang tingin ko para matapang na tumigin sa kanya at nagulat ako nang makita ko si Addie na nakatayo hagdan. Kitang-kita ko ang gulat na ekspresyon sa mukha niya habang nakatingin sa akin.
"Axel..." Nanginginig ang mga labi niya habang mapanumbat ang mga tingin na ibinabato niya sa akin. "May kinalaman ba si Kuya Brent dito? Inutusan ka lang ba niya na pasayahin ako?"
"Addie, hindi. You got it all wrong," sagot ko at sinubukan kong lumapit sa kanya para magpaliwanag pero humarang agad ang kapatid niya. Bumaling siya kay Addie at seryoso niya itong tinignan.
"Addie, totoo ang mga narinig mo. Sa kanya na mismo nanggaling, 'di ba? Ginawa niya ang lahat tulad ng sinabi ko at ginawa niya 'yon para pasayahin ka. It was all an act," sabi niya pa at galit na galit akong kumawala sa kanya.
"Don't you dare twist my own words!" mariin kong sabi at itinulak ko siya palayo sa akin pero mas malakas siya. "Let me explain, Addie!"
"No, I don't want to hear it!" sigaw niya at ibinato niya ang frame na hawak niya. Nang yumuko ako, nakita ko ang portrait sketch na ginawa niya para sa akin at ang basag-basag na piraso ng salamin.
"Axel, goddamn it!" sigaw ng kuya niya sabay tulak sa akin nang sinubukan kong habulin si Addie. Mahigpit niyang hinawakan ang collar ng suot kong polo shirt at mariin niya akong itinulak sa gate nila. "Ayaw pumunta Addie sa New York dahil sa'yo!"
"Let her be if she doesn't want to go! Bakit ba kailangan niyang pumunta ro'n? Bakit kailangan niyo siyang pilitin?" pakikipagtalo ko at kitang-kita ko ang galit niya nang binitiwan niya ang collar ng damit ko.
"Hindi mo naiintindihan!" mariin niyang sabi. "Kailangan niyang pumunta ro'n para magpagamot. Alam mo naman ang kondisyon niya, 'di ba? Kaya mas mabuti nang isipin niya na ganito. Let's leave it this way. Para makaya niya pang umalis, para magkaro'n siya ng dahilan para lumayo sa'yo."
"Baka may iba pang paraan—"
"Wala na, Axel! She's stubborn and you know that!" Napapikit siya at napahawak sa sentido niya. He's frustrated as well but damn it! He lied to Addie! I have to explain myself! "If you really care about her, you'll do this for her. At ako mismo ang gagawa ng paraan para bumalik siya sa'yo."
"How can you promise that, huh?! Paano kung hindi na pwede? Paano kung ayaw na niya?!"
"Axel, ano'ng nangyari? Bakit kumalampag 'yong gate?" nag-a-alalang tanong ni Kuya Leon nang sumilip siya sa loob ng shop. "Bro, may problema ba?" tanong niya pa sa best friend niya at umiling naman kami pareho.
"Wala, Kuya. Nadulas lang ako tapos napasandal sa gate," paliwanag ko. Kuya Leon doesn't need to know.
"Sigurado kayo?" naniniguradong tanong niya at sabay pa kaming tumango ng kapatid ni Addie. "Fine then. Axel, sumunod ka na sa sasakyan pagkatapos mo rito. Brent, kapatid ko 'yan. Pinapaalala ko lang," sabi niya pa bago niya kami tinalikuran.
"I can't promise you anything," seryoso kong sabi nang makasigurado akong nakabalik na ang kuya ko sa sasakyan. "I can't promise you anything because I don't trust your words," duktong ko pa bago ko maingat na pinulot ang portrait na ginawa ni Addie para sa akin.
"Axel," habol niya. Huminto ako sa paglalakad palabas sa shop nila pero hindi ko na siya nilingon pa. "Please..." pakiusap niya bago ako tuluyang umalis.