9 years later...
"DYLANNNNNN!!!!"
Halos lumabas na ang mga laman loob ko sa pagsigaw ko sa anak ko na may pinagmanahan sa tatay niya.
Kakarating ko lang galing sa school niya para kunin ang class card niyang puro bagsak.
"Ma naman. Bunganga mo"
Mukhang siya pa ang nagalit ngayon ha!
Tinanggal ko ang saksak nang xbox niya at lumapit ako sa kanya at pinengot ko ang tenga niya.
"Arayyyy ko Ma... Masakit!"
Hindi ko na alam ang gagawin ko sa batang ito.
Kong hindi reklamo nang mga teacher niya ay reklamo nang mga babaeng pinaglalaruan niya.
Sumasakit na talaga ang ulo ko sa kanya.
"Dylan naman. Kahit ngayon lang ipasa mo naman itong highschool nato, paano ka papayagan nang papa mo mag-aral sa Manila kong hindi mo inaayos ang pag-aaral mo"
Ilang beses ko na itong pinagtakpan kay Daniel.
Kompara dati ay naging mas sktrikto na si Daniel sa mga Anak niya.
Wala siyang nagiging problema sa kambal. Kay Sab at Sky, dahil mababait at matatalinong bata ang dalawang ito.
Pero si Dylan, pilyo, maraming kalokohan ang nasa isip, mapaglaro at hindi nauubusan nang mapagkakatuwaan.
Sabi ni Mama Karla ganyan din si Daniel nong magbibinata palang siya kaya ina-assume ko nalang na kay Daniel siya nagmana. Malabo naman kong sakin.
"Ma please, last na to. Promise sa 2nd quarter babawi ako. Wag mo pang sabihin kay Papa to."
Ito lang ang maganda kay Dylan. May takot siya kay Daniel.
Kompara sa ibang binata.
Nagpapasalamat nalang ako at may galang saamin itong batang ito.
"Last na to Dylan ha... Ayusin mo ang buhay mo. Kapag puro bagsak ka parin sa susunod na Quarter, ako na mismo ang magpapadala sayo sa mga lola't lolo mo sa Nurva Ecija"
Matalino naman talagang bata itong si Dylan. Katunayan ay Valedictorian siya nong Elementary.
Medyo nagbago lang nong highschool na siya.
Unti-unting nagbabago ang mga gawain niya dati.
Dala narin siguro dahil sa mga nakakasama niyang mga tao.
"Ma naman kasi. Ilipat mo kasi ako nang ibang school. Ayoko dun. Ayoko na dun.."
Yan lagi ang sinasabi niya.
Dati naman okey siya sa skwelahang yun, kaya nagulat nalang ako isang araw na sabihin niya sakin na gusto niyang lumipat nang ivang skwelahan.
Hindi din naman siya pinayagan nang Papa niya.
Doon din kasi nag-aaral ang kambal.
"Anak, ilang buwan nalang naman. Kong ililipat pa kita mag-aadjust kana naman. Kaya, lets make a deal okey? Kapag pumasa ka ngayon, ako na mismo ang mag-eenroll sayo sa Manila. At ibibili na kita nang sarili mong sasakyan. Kahit mahirap saakin"
Kailan talaga kapag nanay ka. Marunong kang makipag-deal sa mga anak mo.
Yong pareho kayong magbe-benefit.
"Talaga Ma? Sabi mo yan ahh.."
Natawa nalang ako sa inasal nang binata ko.
Ang bilis nang panahon.
Parang kelan lang, makulit at bugnutin pa tong anak ko pero ngayon, may pagkapilyo at mapaglaro na.
"Oo na... Magbihis kana! Mamaya lang darating na ang mga kapatid mo at daddy mo, kasama ang mamita mo."
Ngayon kasi ang death Anniversary ni Papa Omeng.
Namatay siya 2 years ago.
May sakit pala sa puso si Papa hindi niya lang sinasabi saamin.
The moment na malaman niyang may sakit siya ay napagdesisyunan niyang ipakasal nang maaga si Daniel.
Gusto niyang makasama at maalaagaan ang magiging Apo niya kahit sandali. Kaya nga tuwang tuwa siya nang malaman niyang nagbubuntis uli ako. Lalo na nang makita niya ang kambal. Hindi ko madescribe ang tuwang nararamdaman niya nang makarga niya ang dalawang bata. Halos siya narin ang nag-alaga sa kambal nong baby pa ito.
Sabi nang doctor kahit papano, maswerte pa daw si Papa dahil tumagal pa siya sa iniexpect nang doctor sa kanya.
Si Mama Karla naman, si Magui ang kasama niya sa bahay nila.
Si Magui narin ang nangangalaga nang Kompanya.
Iba kasi ang gustong gawin ni daniel.
Kaya after a year ng kasal namin ni Daniel, nagtayo kami nang business, which is malapit sa puso naming dalawa.
Ang Beach and Resort.
KathNiel Infinity.
In batangas.
Lahat ng Design ay Infinity.
Even the pool and the beach.
"Ma?"
Malambing na tinig ng Panganay ko.
"Hmmm?"
"Ma? Baby mo parin ako naman ako diba? Kahit nadiyan na si Sam at Sky?"
Nakabackhug siya saakin.
Napangiti ako sa sinabi ni Dylan.
"Oo naman. Ikaw lang ang bigboy Ni Mama okey? Kaya ako lang din ang babaeng mahal mo ha? Wala nang iba?"
Biro ko sa kanya.
"Ay malabo yan Ma..."
"Ah ganun..."
"Biro lang Ma.. Ahhaha"
"Magbihis kana dun, baka masapak ka ng papa mo kapag nakita niyang mabaho ka parin"
"Grabe ka Ma, ang bango ko kaya."
Napailing nalang ako.
Sa tatlong anak ko, si Dylan ang malambing saakin.
Si Darielle Sabrina at Deianeira Sky ay Papa's girl.
Kong nasan ang Papa nila ay Nandoon din sila.
Ganun din naman si Daniel.
Masyadong ini-spoil ang kambal. Lahat nang gustuhin nang dalawa ay binibigay ni Daniel.
Katwiran niya, gusto niyang maging hands on sa pag-aalaga, dahil hindi niya daw ito nagawa kay Dylan.
•••
"Mama were here.."
Boses ni Sky ang naririnig ko.
Nandito kasi ako sa kusina, naghahanda ng baon namin para sa pagdalaw sa puntod ni Papa.
Dali dali akong lumabas sa kusina. Tamang tama naman na tapos na ako sa paghahanda.
"Nasan si Mama?"
"Hinatid ko muna sila ni Magui doon, halika na. Ready kana? Nasan na naman si Dylan?"
"Im done... Hehe"
Speaking of the devil.
"Si kuya talaga laging late."
"Huh? Late ba ako? Hindi naman ah"
Paenosenting sabi ni Dylan.
"Tama na yan. Dylan kunin mo sa kusina yong basket."
Utos ko sa panganay ko.
"Aye aye Captain"
Sumaludo pa siya.
Hayy! Ang binata ko. May pagka-isip bata parin.
"Halika na Ma..."
Pagdating namin sa puntod ni Papa, naabutan namin si Mama at magui na nililinis ang pwesto ni papa.
Marami kasing tuyong dahon na nalalaglag.
"Pa, kayo na ni Dylan mag-ayos nang lamesa. Tutulungan ko lang sila Mama.."
Tumango naman sila.
"Ma."
Napalingon siya saakin at napangiti.
Lumapit ako sa kanya para yakapin.
Pagkatapos au pinagtulong tulingan na naming linisin ang mga tuyong dahon.
"Ayan ling malinis kana... Tatlong taon na ling magmula nang wala ka, pero parang kahapon lang. Kamusta kana diyan ling? Masaya ka siguro diyan anu? Palagi mo kaming babantayan ha? Miss na miss kana namin"
Pagkausap ni Mama kay Papa.
"Hi Pa, kamusta kana diyan? Yong mga apo mo malalaki na. Mukhang mas mahirap pang mag-alaga ngayon kesa nong maliliit pa sila."
"Si Sky, madaldal na matalino sabi nang teacher nila. Siya na ngayon ang laging nang-aasar sa kuya niya."
"Si Sab naman, napakatahimik. Hindi mo mabasa kong anu ang gusto niya. Pero pareho parin naman silang Papa's girl. Madalas nababanggit ka nila. Miss na miss kana daw nila."
"Si Dylan Pa, bagsak na naman ngayong Quarter. Hindi ko alam ang dahilan kong bakit ayaw niya doon sa skwelahan na yun, pero sana pa gabayan niyo ako sa pagpapalaki sa kanila. Lalo na't madalas busy si Daniel sa business niya. Miss na miss na kita Pa, wala nang mag-aadvice sakin kong paano mag-alaga nang bata. Hehe"
Hindi ko na namalayan na tumulo na pala ang luha ko.
Nakakamiss din talaga si Papa.
Ang dami na naming napagdaanan.
Lalo na nang pinagbubuntis ko si Dylan.
Siya yong nagpakahirap nong mga panahong naglilihi ako.
Siya rin ang tumayong Ama ni Dylan nong mga Panahong wala si Daniel.
"Papa ha, pinapaiyak mo na naman ang misis ko"
Biglaan sulpot ni Daniel at nang mga bata.
"Sira, tapos na kayong mag-ayos?"
"Opo Misis..."
Hindi parin talaga nawawala ang pagkasira ulo netong si Daniel.
9 years na ang nakalipas mula nang lisanin niya ang showbiz. Pero hanggang ngayon marami parin ang mga nagmamahal sa kanya.
Nandiyan parin ang mga taga-hanga niya na walang sawa sa pagsuporta kahit iba na ang mundong tinatahak niya.
Marami paring regalo ang dumarating tuwing birthday niya.
Pero ang mas nakakatuwa, ay hindi parin nila nakakalimutan ang Anniversary namin.
Pakong minsan nga ay nauuna pa silang bumati kesa sa amin.
Sa loob nang siyam na taon. Hindi ko masasabing naging perpektp ang pagsasama namin.
Marami din kaming naging pag-aaway na muntik nang mauwi sa hiwalayan.
Marami na kaming pinagdaanan na pinagtagumpayan namin.
Kong meron man akong natutunan sa lahat nang sinabi ni Papa?
Yun ay magtiwala sa pagmamahal na meron kami para sa isa't isa.
Dahil yun ang magbubuklod saaming dalawa.
Itong pamilyang to ang kailanman hinding hindi ko ipagpapalit sa kahit na anu.
Kasama ko, si Daniel at ang mga anak namin. Buo na ang pagkatao ko.
"Ang lalim naman nang iniisip mo Ma..."
Isang ligtas na bisig ang bumalot saakin.
Dito.
Ito ang tahanan ko, sa bisig nang asawa ko.
"Masaya lang akong pagmasdan ang mga anak natin Pa. Parang kailan lang karga karga pa natin sila. Pero ngayon tingnan mo, si Dylan marami na siyang sekreto na hindi sinasabi saakin, si Sab at Sky, ang bilis nilang lumaki."
"Ang misis ko nagsi-sente na naman. Halika nga dito."
Umupo siya at Hinatak niya ako para mapaupo sa lap niya at yinakap niya akong muli.
"Dahil malalaki na ang anak natin, ikaw na ang baby ko ngayon..."
Sabay tawa siya kaya sumimangot ako.
Nakita mong nag'eemo ako dito tapos babanatan mo nang tawa. Nakakabanas lang. -.-
"Hindi na. Seryoso! Thank you Ma. Binigyan mo ako isang magandang pamilya na akala ko dati ay hindi na magkakatotoo. Salamat Ma, dahil dumating ka sa buhay ko. Mahal na Mahal ko kayo nang mga Anak natin. At hinding hindi ako magsasawang sabihin sayo yan.."
Mas lalo ata akong naiyak sa sinabi niya.
Madalas niya akong sabihan nang i love you pero hindi siya madalas magseryoso nang ganito.
Sino ba naman ang mag-aakala na ang isang DANIEL PADILLA ay magiging asawa ko?
Na dati lang ay iniidolo ko.
Kong dati hinahangaan ko siya dahil sa galing niyang kumanta at umarte.
Ngayon, hinahangaan ko siya bilang isang Ama.
Kong paano niya kami mahalin at alagaan.
Hindi siya perpekto. Marami din siyang pagkakamali.
Pero yong paraan niya sa pagtatama nang mga pagkakamali niya, doon siya nagiging perpekto sa paningin ko.
Kong uulit ulitin man ang panahon.
Siya parin ang hihilingin kong makasama habang buhay.
My life.
My husband.
My forever.
My destiny.
My soulmate.
My first and lastlove.
My greatlove.
My protector.
-the end-
•••
Thanak for reading guys. Hehe
Natutuwa ako sa naiisip ko kay Dylan.
Gusto kong gawan nang sequel 😂
Thanks guys!
Loveyouuuu!
-Ms.Piggy.
Ps: feedback please 😅