Chapter 33: Sunday
Pagkatapos ng pangyayaring 'yun, nagkaroon na kami ng pagitan ni Lotty. Oo, mahirap. Kasi naging kaibigan ko na rin siya eh. Araw-araw na akong umiiwas. Umiiwas na makausap sila pareho, umiiwas ng tingin tuwing magkasama sila. Umiiwas masaktan. Although nakakausap ko naman sila pareho kapag tungkol sa school pero kapag hindi dahil don, tahimik lang ako.
Isang araw, naglalakad kami palabas ng school ni Rica.
"Sissy." sabi nito..
"Oh sissy?" sagot ko habang sumisipsip ng binili naming milk tea..
"Masaya ka ba sa ginagawa mo?"
"Saan? Dito? Oo naman! Favorite ko 'to eh!"
"Ano ba 'yan, pilosopo nito eh."
"Eh saan ba?"
"Sa pag-iwas mo, kina Lotty at Marion."
"Ah, 'yun ba."
"Oo 'yun nga. Masaya ka ba?"
"Siguro, ewan." sabay upo ko sa isang bench..
"Alam mo sissy, na-realize ko na.."
"Sa bawat pag-iwas ko, sa kanila, mas nararamdaman kong wala na talaga si Marion sa puso ko. Kasi alam ko, masaya na siya ngayon at hindi na ako guguluhin pa. Wala na yung nagsabing babalikan ako dahil nakahanap na siya ng para talaga sa kanya. Masaya ako, at masaya ako para sa kanila." patuloy ko sabay ngiti..
"Eh masaya ka naman pala na eh, eh bakit naiwas ka pa rin?"
"Kasi alam mo sissy, meron pa rin sa pagkatao ko na nasasaktan kapag nakikita ko siyang masaya. Kahit pinipigilan ko man, wala pa rin eh. Kahit masaya na ako sa tabi ni Johan, hindi ko pa ring maiwasang balikan ang dati. Kasi naman, bumalik pa siya."
"Sissy. Hindi ba parang unfair kay Johan 'yan?"
"Ang alin, sissy?"
"Yung ginagawa mo ngayon."
"Paano naman naging unfair 'yon? Eh hindi ko naman mahal si Marion. Si Johan lang nakatatak sa puso ko 'noh."
"Okay. Sige, sabi mo 'yan eh. Tara uwi na tayo."
"Oh.. Tara, sissy!"
Lumipas ang mga araw, unti-unti ko ng natatanggap na masaya na silang dalawa. Hindi na ako gaanong umiiwas dahil mas pinaparamdam sa akin ni Johan na mahal na mahal niya ako. Hindi siya nagkukulang sa pagpapakilig sa akin kaya ganun, nagging okay na lahat.
Araw ng Linggo. Napag-usapan namin ni Johan na-attend ako sa simbahan nila. Eh diba katoliko ako at Born Again siya kaya naiilang akong sumama sa kanya. Pero wala eh, napilit niya ako at gusto ko ring subukan. Wala namang mawawala diba?
Umaga na noon, bandang 8:00am. Pumunta na si Johan dito samin para sunduin ako.
"You look.. gorgeous!" sabi ni Johan..
"Nako baby, bola nanaman!" sagot ko..
"Hahaha. I'm not. ready ka na ba, baby?"
"Medyo."
"Then, let's go!"
Nagpaalam na kami kay Tita at sumakay sa kotse nito. Habang nagbibyahe kami papunta sa church nila.
"Baby, what's wrong?" tanong nito..
"Wala.. Kinakabahan lang ako."
"Why? I'm with you, don't worry." sabay ngiti..
"Eh kasi.."
"Oo na." sabay hawak ko sa kamay nito..
Pagka-part ng kotse, dumiretso na kami sa church nila. Una kong tingin, para siyang mall dahil malaking building siya at pagkapasok namin, sumalubong samin ang mga tao. Napakaraming tao na disente tingnan. Feel ko mas marami pang uma-attend dito kaysa sa misa namin eh. Habang naglalakad kami papasok, hawak-hawak lang ni Johan ang kamay ko. Hanggang sa.
"Uy pre!" sabi ng isang lalake..
"Uy!' bati ni Johan..
Napatingin ito sa akin, at.
"Aba. Girl friend mo?"
"Yes. I'm proud of being his man."
Natigilan ako sa narinig ko. Ang sarap pala sa feeling ng pinagmamalaki ka ng taong mahal mo ano? Ang swerte ko kasi inlove ako sa taong mas inlove sa akin. Grabe, ang sarap pakinggan.
"Naks! Oo nga pala, hinahanap ka ni Shana."
"Where is she?"
"Nasa loob na."
"Okay! We'll go in na."
"Sige, see you around!"
"Sure."
Hinayaan ko silang mag-usap, nagmasid lang ako sa paligid at napansin kong halos lahat ay tinitingnan kami. Mukhang kilala siya sa church nila.
"Baby, let's go na?" tanong nito..
"Okay."
Pumasok na kami sa mismong loob, maraming upuan, napakaganda ng simbahan nila. Sobrang daming ilaw, sobrang masaya ang ambiance doon. Malayong malayo sa nakagisnan ko.
Pagkaupo namin, ilang minuto lang ay nagsimula na ang tugtugan at kantahan. Grabe, sobrang nararamdaman ko ang presensya ni God noong mga sandaling yon. Napakasarap sa pakiramdam. Ibang feeling ng saya yung nararamdaman ko, lalo pat katabi ko ang taong pinagdarasal kong dumating sa buhay ko. Hayy :"">
Pagkatapos ng worship service, nag-start na ang preaching. Nakikinig ako at pinagmamasdan ang lalakeng papakasalan ko habang nagbubuklat ng Bible. Ang swerte ko, bukod sa nasa kanya na ang lahat, relihiyoso pa. Kumpletong kumpleto, wala na akong hihilingin pa.
Lumipas ang tatlong oras, natapos na ang service. 'Yun na siguro ang pinamasayang sandali sa buhay ko dahil naramdaman ko ang presensya ni God habang kasama ang taong pinakamahal ko.
Papalabas na dapat kami kaso biglang tumigil si Johan, so tumigil din ako sa paglalakad. Bigla itong kumaway sa may stage, biglang may tumingin sa amin at nagmamadaling tumakbo papunta samin.
"Johan!!" sigaw nito habang papalapit..
Bigla itong yumakap kay Johan. nung tagpung 'yun, gusto kong umeksena at sabihing teka lang, ako ang girlfriend dito diba? Tinitigan ko lang silang dalawa.
"'Oh, baby. She's Shana." sabay lingon nito sa akin..
"Hi!!" bati nito..
"Monday meet Shana. My best friend!"
"Shana meet Monday. My girl friend."
Nginitian ko lang siya pero medyo may halong kaplastikan. Kasi naman, bakit may yakapan pang naganap diba?
"Oo nga pala, pwede ka ba Johan pumunta sa amin mamaya? Birthday ni Mama eh."
"Oh, Birthday na pala ni Tita?"
"Yes! She's expecting you'll be there."
"O..okay. I'll come, in one condition."
"Ano yun bes?"
"Sasama ko si Monday. Okay lang ba?"
Nagulat ako sa narinig ko. Aba, talagang isasama pa ako ha.
"Sure! No problem. Para naman makilala rin namin siya."
"Okay then! We'll be there at 5:00pm!"
"Okay bes! See you! Take care!"
"Sige! Ingat!"
Pagkaalis nito, tinanong ko agad si Johan.
"Best friend mo?"
"Yes. Later baby ha? Papakilala kita kina Tita."
"Ah. Okay."
"Galit ka ba?"
"Sus. Hindi 'noh."
"You are." mahinang sabi nito..
"HINDI NGA EH."