---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ace’s POV
“May mga bagay na kahit wala nawala man sa kamay mo, e habambuhay pa rin na mananatili sa puso mo.”
Di ko magets. Hahahaha!
>__________<
Hahahahahahahahaha!
Naman o.
Nababaliw na naman ako.
Andito lang ako sa kwarto.
Iniisip ko lang yung text message niya.
Sa totoo lang gusto kong isipin na ako pa rin.
Kaso kapag nakikita ko silang magkasama ni Angelique, edi sila na!
Joke lang.
Para kasing mahal na mahal talaga siya ni Nathan.
Todo alaga tapos ang sweet sweet nila.
Well ayoko naman ng masyadong sweet pero kasi ano.
Ano kasi.
Masakit >____<
Ay shet!
Eto na naman ako sa masakit na yan.
E masakit nga kasiiiiiiiiiiiii, sa puso >_<
Nagmumuni-muni lang ako.
Andito si Bebuchi.
Naalala niyo pa si Bebuchi?
Yung nakuha naming freebie sa restaurant nun.
Yung sinabi ko pang hindi kami couple, kundi bestfriends lang.
Naalala ko pa yung itsura nun ni Bebu.
Gulat na gulat e.
Hahaha.
Nakakamiss sh*t.
“Aw! Aw! Aw!”
Si TanTan.
Buti buhay pa ‘to kahit yung amo niya e malapit nang mamatay sa depression.
Hahahaha!
Ang cute niya talaga.
Pinangalan ko pa ‘to dun sa childhood friend ko.
Ay kainis!
Nabibitter na naman ako.
Paano kasi kung hindi ako iniwan nung TanTan na yun, e malamang hindi rin ako iniwan ni Nathan.
Ang daya.
Nasan na kaya yung lampang yun?
Mahanap nga para siya nalang ang mamahalin ko.
Joke lang.
Hahahahahaha!
“Hoy TanTan! Layo ka nga sakin.”
Paano kasi nakadagan siya sakin tapos dinidilaan yung singsing ko.
Eeeeeeeeeeeeeee.
Yang singsing na yan.
Oo, suot ko ngayon.
Hindi ko alam kung napansin ni Nathan.
Pero madalas ko kasing sinusuot ‘to.
Ewan ko.
Feeling ko kasi kapag suot ko ‘to, mahal pa rin ako ni Nathan.
Feeling ko lang a.
Sorry naman kung masyado akong feelingera XD
E sa ganyan e.
Try niyong lumagay sa sitwasyon ko.
Sa pagfi-feeling na rin kayo kakapit.
Hahahaha!
Joke lang.
Nagagawa ko pang magbiro e no?
“Aw! Aw! Aw!”
Ang ingay ni TanTan >_<
Pero sige kukulitin ko na.
Hahaha!
“TanTan kamusta na kayo ni Kurt?”
...
Hala!
Biglang sumiksik sa ilalim ng unan.
Ganyan ba ang aso kapag..
Kinikilig?
Hahahahaha!
Ang landi ni TanTan XD
*ring.ring*
*ring.ring*
Si...
Si isang staff ng play, tumatawag.
Di ko alam name niya e XD
Ace: Oh?
Staff: Sana minsan gumalang ka no.
A: Gumalang??
S: Psh. Maaga tayo bukas a! General Rehearsal na.
A: Okay? Ako ang director, sir.
S: Ay oo nga. Basta maaga bukas! Last na yun.
A: Okay okay.
S: Sige bye.
A: Byeeee.
S: Oo nga pala teka!
A: Ano?
S: Magdala ka ng maraming food sa bag mo, okay?
A: Wow huh. Okay.
S: Sige.
Then I hang up.
Bastusan ako e.
Ako yung tinawagan, ako yung nagbaba XD
Ang weird niya huh.
Ba’t ako magdadala ng maraming pagkain sa bag ko?
Donation?
Wala na siyang pagkain sa kanila?
Yaan na nga.
Waaaaaaaaaaaaaaaaa.
General rehearsal na!
Last day with Nathan.
Kaya yan Ace!
Tee-hee! :D
GENERAL REHEARSAL
Ace’s POV
O dba.
Parang kagabi lang nagdadrama ako.
Pero ngayon ang aga ko.
Hindi kasi ako talksh*t ngayon.
Hahahaha!
“Ang aga nga niya!”
Yung staff na tumawag sakin kagabi.
“Of course.”
“Madami kang pagkain dyan?”
“Oo! Akin lang ‘to!”
“Edi sayo na! Nathan o! Ang damot. Isip bata ka talaga Ace.”
O.o?
Nandyan na pala si Nathan.
Tumingin lang siya samin.
Tapos napangiti ng kaunti.
Aish.
Iisipin na naman niya ang takaw ko.
“O ayan na nga, sayo na nga.”
Sabi ko dun sa staff.
E kasi naman >_<
“HAHAHAHA! Binibiro lang kita direk, sige sayo na yan lahat ^_^”
Ang weird potek yan.
Pero dahil sinabi niyang akin na ‘to, edi akin na ‘to.
Hahaha!
Akin naman talaga ‘to e :D
Nag-start na kaming mag-rehearse.
Wow.
Ang perfect na.
Maayos na mag-act si Nathan.
Aish.
Sayang.
Sana ako nalang talaga yung leading lady e.
Pero joke lang.
E paano yan, jokes are half-meant daw?
Hahahahaha!
Ewan ko sa author nito.
Pinatritripan nalang ako e.
Kainiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiis ka Bash.
[a/n: Sapilitang update na kasi ‘to kaya wag kang magulo.]
.........
Onti nalang matatapos na ang rehearsal.
Waaaaaaaaaaaaaa.
Onting time nalang na makakasama ko si Nathan.
Bukas kasi festival na.
Grabe, ang bilis.
Parang kailan lang yung asar na asar pa ako kay Nathan kasi puro siya Angelique.
Hindi muna niya unahin ‘tong play.
Pero ngayon, improoooooooooving.
Kaso, kay Angelique pa rin siya.
Hehehe!
“Direk, pakuha naman nung mga damit sa basement.”
Utos ng isang staff.
Ako pa inutusan e no?
Psh
“Nasa basement yung mga damit?”
“Oo, nilagay dun nung naglilinis.”
Wow.
Ang ewan naman nung naglilinis.
Umalis na ko para kunin yung mga damit.
Ay syempre sinunod ko na.
Baka sabihin pa-prinsesa pa ako e.
Saka di naman mabigat ang pinapagawa niya.
Hindi naman ako baldado XD
Lakad.
Lakad.
Lakad.
******************************************************
Nathan’s POV
Narinig kong inutusan ng isang staff si Acey para kunin yung mga damit.
Hindi siya pumalag? O.o
Medyo nakakapanibago.
Malinaw naman kasi sa ating lahat na tamad yang si Acey.
Hehehe.
Pero kahit ganyan yan mahal ko yan.
Handa akong pagsilbihan yan.
Kaso hindi nga lang ngayon :|
“Hoy nakalayo na! Nakatingin ka pa rin.”
Sabi sakin nung isang staff.
Sinundan ko kasi ng tingin si Acey hanggang sa makaalis siya.
E sa ganun nalang ang nagagawa ko e.
“Haaay Nathan. O naiwan niya yung bag niya. Dalhin mo sa kanya.”
“Bakit? Hindi na ba siya babalik?”
“Basta dalhin mo na!”
O.o?
Ano bang meron sa bag ni Acey.
Yung foods niya?
Haha!
Ang takaw talaga.
Wala na akong nagawa kundi dalhin sa kanya yung bag niya.
Sabi nila e.
Pumunta na rin ako ng basement.
Para matulungan ko na rin siyang dalhin yung mga damit.
Lakad.
Lakad.
Lakad.
Nakabukas na yung pinto ng basement.
Nasa loob na siguro si Acey.
Pumasok na rin ako tapos biglang..
*BOOOOOOOOOOOOOOOGSH*
“Sino yan?”
Si Acey yun.
Nagulat sila dahil biglang sumira yung pinto.
Hindi ko rin alam kung bakit sumara yung pinto -__-
“Hoy sino yan? May tao ba dyan? Tao? Tao? Tao? Ouch!”
-________________-
Binuksan ko yung ilaw.
Ba’t naman kasi hindi siya nagbubukas ng ilaw?
Pagkabukas ko, nakahawak siya sa noo niya.
Nabangga kasi sa maganda kong katawan.
“Beb-------Nathan?”
Bebu yon dba?
Bebu dapat.
Bebu nalang.
“Ah, ano kasi. Sabi nila naiwan mo raw ‘tong bag mo kaya dinala ko dito.”
“Huh? E babalik pa naman akooooooo.”
“E, sabi kasi nila e.”
“Ang weird huh. Tara balik na tayo. Nakuha ko na yung mga damit.”
“Ah, okay. Tulungan na kita dyan.”
Ang pormal namin mag-usap, sh*t naman.
Ba’t ganito?
Bubuksan ko na yung pinto tapos..
..
..
“Acey, naka-lock.”
“HUH?”
“Naka-lock yung pinto.”
“Na-lock tayo?”
“Yata.”
“Ahhhhh!! Tae naman e >_<”
“Ang bastos ng bibig mo.”
“Pakelam mo.”
Hala!
Nagsimula na naman kami sa ganyan.
“Aish! Feeling ko sila may gawa nito e.”
Sabi ni Acey tapos umupo siya sa gilid.
“Kaya pala ang weird nila huh. Sirain mo na yung pinto, Nathan.”
Sinubukan ko pero hindi ko kaya.
Parang pang-vault kasi yung pinto.
Pero, ayaw ba niya ng ganito?
Ako kasi gusto ko.
Hehehe!
Umupo ako sa tabi niya.
“Paano na tayo niyan?”
Sabi ni Acey na naka-pout pa.
Ang cute niya talaga.
“Tayo? Basta ako, ikaw pa rin mahal ko.”
..
Yan ang nasabi ko sa kanya. Nagulat din ako sa sarili ko. Pero yan talaga yung lumabas sa bibig ko e. Yan yung nararamdaman ko.
“Tibay mo rin no? Walang pakundangan mong nasasabi yung mga ganyan.” Sabi niya sakin na may halong fake smile. Totoo naman yun a. Hindi ko lang maiparamdam.
..
.....
.........
Nag-stay lang kami ng matagal ni Acey sa basement.
“Bebu.”
“Bakit?”
“Mahal mo talaga si Angelique? Si Angelique na talaga?”
*BOOOOOOOOOOGSH*
Biglang bumukas yung pinto ng basement.
Bumungad samin yung mga staff, at si Angelique.
“NATHAAAAAAAAN! I MISS YOU! AKALA KO MAY MASAMA NANG NANGYARI SAYO E >3<”
Tapos niyakap niya ako.
Napatingin nalang ako kay Acey.
Nginitian niya ako, weak smile.
Hindi ko man masabi pa rin sa kanya ngayon kung gaano ko pa rin siya kamahal.
Siguro kahit konti at sandali lang, naiparamdam ko pa rin.
Salamat at nakulong kami sa basement.
Hehehe
Salamat, Acey.
--------------------------------------------------------------------------------------------------