A/N: Paensya na po sa mga nag-iintay po. Talagang once a week lang po ako nakaka-ud dahil sa busy schedule po. Pero dahil holiday kahapon kaya nakadalawang update ako :)
PS: Wala na pong update bukas. Sabado lang po ako nakakaupdate. Nagkataon lang na holiday kahapon kaya nakagawa pa po ako.
CHAPTER 26
ANDREIGE'S POV
Marahang hinaplos ko ang pisngi ng natutulog na si Cassandra-
...
...
Alex. Nakatulog na siya sa pag-iyak niya. At night I can still hear her screaming his boyfriend's name. Alam kong nahihirapan siya sa sitwasyon niya ngayon...lalo na hindi parin bumabalik si Cassandra.
Hindi ko na sinabi sa kaniya na nakita ko si Cassie kagabi...it will surely break her heart kapag nalaman niyang umalis din naman si Cassie. I cant bear to see her hurt more.
Hindi ko ikakaila na nasasaktan parin ako sa nangyari....and confused. I dont know what to feel when I heard her words...when she told me na hindi siya ang babaeng nakasama ko noon. My thoughts are in a jumble..I dont know what to think...and I dont know what to feel.
When I saw Alex...when I saw her the way she is and not as Cassandra. I can still feel it...the feelings I felt before. Like a secure warm blanket. Hindi ko maitatanggi na mahal ko si Cassandra...pero alam ko na alam niya na gusto ko lang makasigurado. That's why she left...or maybe it's one of the reason. Dahil alam niya kung ano ang mararamdaman ko.
Waking up one day that you found out that the woman you love didnt just lied to you but that she's also not the same person you had loved before.
Hindi ako bulag...I saw the changes on her. Nakita ko na nagbago si Cassandra...hindi siya katulad ng babaeng minahal ko noon. But my eyes failed to see...because somehow, I found myself
...
...
loving all those changes.
That's why I didnt see the real her. Dahil pareho ko silang minahal. Craige ask me a few days before...kung bakit hindi ko naisip na magkaiba sila. He said that I'm too stupid for not noticing.
But I did...i saw it all but at the mean time, I accepted everything. Tama si Cassie...they have the same face, but they are different from each other. What confused me the most...is who do I really love?
Napatingin ako kay Alex ng makita kong unti-unting nagmulat siya ng mga mata. Kinusot niya ang mga iyon at bumangon sa pagkakahiga niya sa kandungan ko.
"I-I'm sorry."
"It's okay. You're tired...I get it."-me
Tumitig siya sa mga mata ko. Nakita ko ang guilt doon. Inexplain niya sa amin ni Craige ang ginawa niya para paglapitin kami ni Cassandra. She's blaming herself.
"Alex..."-me
"Do you love her?"
"Yes."
"Then why did you let her go?"
...
...
"Because I'm in love with you, too."
Bumakas saglit sa mga mata niya ang pagkagulat...then pain crossed her eyes. Hindi siya nag-iwas ng tingin bagkus ay naramdaman ko ang isa niyang kamay na dumampi sa pisngi ko.
"I loved you...and I'm happy that you still have feelings for me. But Andreige...I know it's not the same as before. Lahat naman ng taong minahal natin...kahit iwan man tayo o saktan patuloy parin nating mamahalin. But sooner or later it will change...in a way that the love is still there but not the same as before."
"How can you be so sure? All this time, I know that I've been loving the same woman. How can you be sure that my feelings for you are not the same?"
"Maybe you do love me....but you're not in love with me. Can you see your future with me? Can you see yourself hugging me at night then waking up with me? Can you see yourself with me and our little kid running on our front yard? Can you bear to kissed me with all your heart?"
Lumapit ang mukha niya sa akin. Our lips...a short distance from each other. I can feel my heart thumping
...
...
with guilt.
I pulled away and I saw a tiny smile crept on her lips. Her eyes still look hollow...a look that you only get if you wen through the pain of losing someone. But for the first time...I saw her smile.
"You see? Stop being stupid and find my sister."
"Alex...I-Im..."
"Sorry? No...dont be. I know you want to be sure of my sister and I appreciate that. But you really need to stop being a lazy ass and find her. Pinaghirapan kong paglapitin kayo kaya kayo naman ang gumawa ng paraan ngayon. You're in love with her...you dont need to think so much about it because there is no deeper meaning on it. You learn to love the changes in her and at that exact moment...you moved away from loving me to be in love with her. Masyado mo lang iniisip ang tungkol sa akin...you're stuck on the thought that I might be the one you love and not my sister. But you know it right?...deep inside you...you know who you really love. Dont question your feelings...that's the reason why your heart is made to feel and your mind to think. You just need to feel."
Like I have a spring on my feet, I found myself standing. Naglakad ako papunta sa pinto pero pagkaraan ay bumalik din ako.
"Damn it."-me
Alex let out a soft chuckle. "Pumunta ka muna kaya sa kuya mo? I bet they already found her...they just know that she dont want to be found kaya hindi sila gumagawa ng move. It's your decision if you ignore her wishes. I'm sure she'll be angry with you but-"
"It will vanish soon enough the moment I tell her how I really feel."
Nakangiting tumango si Alex.
Patakbong lumabas na ako ng bahay. I need to find her...she need to understand that I know now...
...
...
I love her and only her.
CASSANDRA'S POV
Binigyan ko ng matalim na tingin si Teo ng makita ko siyang kasalukuyang nakikipaglaro sa aso na lumapit sa kaniya imbis na makinig sa sinasabi ko. Nakaupo kami dito sa isang park na nasa tapat ng kinainan namin. Kakakain lang namin ng very late lunch...alas singko na ng hapon.
"Magsama na lang kayong dalawa."-me
Akmang tatayo na sana ako pero pinigilan niya ako at inupo ulit. Iniangat niya ang pagala-galang puppy shit zu at itinapat sa mukha ko.
"Wag ka ng magalit. Gusto lang makinig satin ni puppy. Cute no?"
I rolled my eyes at pinagpatuloy ko ang pagsasalita ko habang nakikipagharutan siya sa asong hindi ko alam kung nasaan ang may-ari. Obviously may nagdala niyan dito dahil hindi naman pagala-galang aso ang breed ng tutang to.
"So...we need to use the information that Sebastian sent us this morning. Iyon na lang daw ang kaya niyang itulong sa atin. It's useful since it's the address of Enzo Cobain. Another drug lord."-me
"Good-"
"Say no to drugs PO!"
Napapitlag kaming dalawa ni Teo ng bigla na lang may batang sumulpot sa harapan namin. Mahaba ang buhok niya na hanggang sa lower back niya. Mukha siyang angel pero ng sumimangot siya ay nagmukha siyang avenging angel.
"Akin PO yan PO."
Nakatingin siya kay Teo.
Tumingin si Teo sa puppy na hawak niya at iniharap iyon sa bata. "Eto?"-teo
"Ay hindi po, ikaw po, ikaw. Akin ka na PO! Ang gwapo mo po! WOOO!"
Napakamot ako sa pisngi ko at ganoon din si Teo na mukhang hindi alam kung maaliw o tatakbuhan ang batang ngayon ay tinalunan na siya.
"Amm..."-teo
"Papakasalan na po kita PO!"
Teo chuckled nervously at ibinaba na yung tuta. Nakasabit parin sa braso niya yung batang angel na obviously ay hindi mahiyain.
"Kasal na ako."-teo
Nanglaki ang mga mata ko ng bigla niya akong inakbayan. Pumiksi ako pero hindi niya ako pinakawalan. Nakasimangot na bumaba yung bata at dinampot ang alaga niyang puppy.
"Naunahan na naman Po ako? Malas ko po talaga. Mas maganda naman Po ako, mas long hair din Po ako!"
Nag pout siya at tumakbo na paalis. Bago pa may makakilos saming dalawa, biglang sumulpot ulit yung bata sa harapan namin.
"Ako nga Po pala si Den PO. Bye Po!"
Kumaripas na siya ng takbo paalis. Tumingin ako ako kay Teo na mukhang nababaghang nakatingin din sa akin.
"What the hell did just happened?"-teo
"No idea."
Tumayo na ako at ganoon din si Teo. Mamaya kung sino pa ang biglang sumulpot ulit dito. Pumasok na kami sa loob ng sasakyan.
Napatingin ako sa cellphone ko ng biglang tumunog iyon. Tinignan ko ang caller.
Ronan West.
Huminga ako ng malalim at sinagot ko iyon. Akmang lalapit sakin ng todo si Teo para makinig sa pag-uusapan namin ng inilagay ko na lang iyon sa phone cradle. Tumaas ang sulok ng labi niya.
Tease.
"Hello?"-me
"Cassie! I was so worried"
I rolled my eyes at pinatakbo ko na ang sasakyan. I can hear a tiny click sa kabilang linya. Like someone is recording me...maybe checking if its really me. I think it's a gift...my hearing is different from the others.
"Hindi namin nakita si Sebastian. Someone attack us last night. Buti na lang may tumulong sa akin umalis."
My voice sounds bleak. I cleared my throat. Hindi niya pwedeng mapansin na wala na akong tiwala sa kaniya.
"Kung alam ko lang na tatraydurin kayo ni Sebastian hindi ko na dapat sinabi sa inyo kung nasaan siya. I'm so sorry, Cassandra."
"Okay lang po, Tito. It looks like hindi na namin kailangan alamin kung saan ang panig ni Sebastian. He made his choice."-me
"Ano ng gagawin mo ngayon?"
"I dont know Tito...wala na kaming mapupuntahan. I dont know where else to go."
Tumaas ang kilay ni Teo pero hindi ko na siya pinansin at pinagpatuloy ko lang ang pagdadrive ko. I'll explain later.
"You can stay here at my place. Alam kong mahirap ang pinagdadaanan niyo ngayon."
I smirked. It's so easy to play with him.
"Okay lang po ba tito? Baka madamay po ang pamilya mo kapag nag stay kami diyan. Ayoko pong isangkot kayo sa gulo na ginagawa ko."
"I'll be fine, hija. Ito na lang ang maitutulong ko sa iyo."
Nagpatuloy ang pag-uusap namin hanggang sa kuwariy nagpapilit na ako sa kaniya na doon kami tumuloy. I know that I shouldnt expect warm hugs to greet me kapag pumunta kami doon. Baka bala pa ang sumalubong samin.
But they will never know what will hit them...not until they let us in. Because the moment we will set foot at that place...for sure
...
...
We already win.
"Do we need to get ready?"-teo
Kapapatay ko lang ng cellphone ko. Tumango ako. We need to make a plan...a plan on how we will be able to survive this.
"Do I need to make another bomb?"-teo
"Lots of them."
A tiny smug smile crept on his lips. Siguradong nagdidiwang na naman yan deep inside. He loves creating things.
"Why are you doing this, Teo?"
"For my father...and your sister."
Napatingin ako sa kaniya at pagkaraan ay ibinalik ko din ang tingin ko sa harapan ko. I didnt expect na isa sa mga dahilan niya ang kapatid ko.
"Why?"
"They broke her...you know they did. By killing that man, your sister will never be the same again."
"What is it to you?"
He chuckled. "Isnt it obvious?
...
...
I like your sister."
Napapreno ako ng wala sa oras. Itinabi ko ang kotseng sinasakyan namin at tinignan ko siya ng masama. Kapag nalaman kong nagbibiro siya ihahagis ko siya palabas ng sasakyan.
"Nagbibiro ka ba o hindi? Dahil kung niloloko mo lang ako pwede ka ng bumaba bago pa ako ang maghagis sayo paalis."
"Do I look like I'm joking?"
Tinitigan ko siyang mabuti. Tumaas ang kilay niya at ngumiti.
"You're not. But why are you telling me?"-me
"I just want you to know because when I see her again, even you cannot stop me for making her mine."
"Hindi pwede. Kay Andreige-"
"It's not for you to decide. Iyon man ang gusto ng fiancee mo, hindi ibig sabihin non ay iyon din ang gusto ni Alex. Your sister have a lot of secrets. Most of them nasabi niya na sayo...but I dont think she can tell you about this one little secret na sa boyfriend niya lang sinabi."
Napalunok ako. Secret?
"What is it? And how the hell did you know about it?"
"I keep an eye on her...and you. Nagkataon lang na mas nagfocus ako sa kaniya dahil nasa CAMP ka naman. I dont think she can tell you now...like I've said..they broke her. I can put her together...I know I can."
"What secret Teo?"
"I cant tell you."
Huminga ako ng malalim...I need to calm down bago ko pa masapak ang taong to. Relax, Cassie. You still need him...saka ka na gumawa ng karumal dumal na krimen kapag natapos mo na lahat ang dapat mong gawin.
"Hindi mo din naman pala sasabihin, nagsalita ka pa."-me
"Gusto ko lang malaman mo...sis."
Pinalo ko siya sa braso at dahil sa pag-iwas niya ay natamaan ko ang sugat niya. Napasinghap siya. Dinala ko siya sa hospital kahapon pagkatapos ng mahabang-mahabang pilitan. Takot lang pala sa doctor.
Big baby.
"You deserve that."-me
"Is that the way you treat your brother in law?"
"Dream on."
Pinatakbo ko na ulit yung sasakyan. Tumahimik narin yung katabi ko na kasalukuyang sinunod ata ang sinabi ko na 'dream on' dahil pumupuwesto na siya para matulog.
Sakit ng ulo talaga.
Tumingin ako sa rear view mirror. Parang kanina ko pa nakikita ang sasakyan na iyon. Kaparehas din ng kotseng nakapark kanina sa pinuntahan naming park. Tinted yung kotse...like what I'm driving.
Paranoid ka lang.
Maybe.
After an hour of driving huminto ako sa tapat ng isang convenience store. Kinalabit ko si Teo na mahimbing na mahimbing ang tulog. Nang hindi parin siya gumising ay pinalo ko na siya sa hita niya.
Napabangon siya dahilan para mauntog siya sa bubong ng kotse.
"Damn it woman!"
"Get your ass out there and buy me some food. I'm hungry."
"Na naman? Kakain lang natin kaya. Halos isang bandehado ata ang kinain mo kanina. Isang oras pa lang ang nakakalipas ah. Are you....pregnant?"
"WHAT?!"
Napangiwi siya ng bigla akong sumigaw. Magkalapit lang kasi kami kaya iba yung impact, of course. It's just that....pregnant?
I'm a little late...but...I cant be pregnant, right?
"Well before your turn on driving now, ng time na ako ang nagdadrive puro tulog na lang ang ginawa mo. And you eat a lot...seriously."
"D-Don't be stupid. I'm not pregnant. Mabilis lang talaga akong magutom. Dali na ibili mo na ako ng pagkain."
"Fine....ninong ako ha?"
"TEO!"
Tumatawang bumaba na siya. Napakapit ako sa wheel. No...that's impossible. Paano na si Alex?...I cant take Andreige away from him kapag totoong-
No. I'm not pregnant.
Narinig kong bumukas ang likod ng kotse. Baka nilalagay na ni Teo yung mga pagkain. Hindi ko na siya nilingon.
Kasalanan niya to kung bakit napapaisip ako.
Nang bumukas na ang pinto ay nilingon ko si Teo na may dala-dalang plastic bag. Kumunot ang noo ko ng sinarado na niya yung pinto.
"Anong nilagay mo sa likod?"-me
"Huh? Kapapasok ko lang ah."
Napasinghap ako at kinuha ko ang baril ko. Itinutok ko iyon sa likod pero bago pa ako makakilos ay may mga kamay na na kumuha non sa akin...then
...
...
warm lips met mine.
Andreige.