~4~ ANG SIDE MIRROR… BOW!
CHLOE’S POV
Ang bilis ng usad ng araw. Friday na! That only means, weekend na. But as a college student like me, may classes ako bukas. Kainis nga eh! Bakit pag highschool, Monday to Friday lang ang pasok? TT___TT
“Miss, pwedeng pa-share ng table?” Nakangiti kong tanong sa isang babae. Hula ko, magkasing edad lang kami. She was wearing Kpop get up. Basta, puro neon colors mula ulo hanggang paa. In fairness, bagay naman sa kanya. Mukha siyang Koreana.
She smiled at me and nodded, “Sure… Mag-isa lang naman ako eh.”
“Thank you~” Nakangiti kong tugon sabay upo sa seat kaharap niya.
By the way, nasa isang coffee shop ako ngayon. Wala na rin naman akong klase. 9-4PM ang schedule ko ngayon eh. So, yeah. To cut the story short, napagpasyahan kong magkape muna dito.
While waiting for my order, I took out a book from my bag. Dahil may tissue naman sa table ay kinuha ko yun at ipinunas ko sa The Abbey. Oy ha! Inaalagaan ko ito ng mabuti. Kasi naman, pinahiram lang naman sa akin ito ni Mr. Cold guy. Mister cold guy nalang ang code name ko sa kanya since hindi ko naman alam ang pangalan niya… :””>
Anyway, simula pa nung Monday ko ‘to binasa. Actually, patapos na ako. 2 chapters nalang. Kung wala sana akong klase, malamang nung Wednesday morning ko pa ito natapos. Pero waley eh~ Buhay estudyante nga naman =.=
Sisimulan ko na sana ang pagbabasa sa nakabookmark na page ng libro nang marinig kong magsalita ang babaeng nasa harapan ko. Needless to say, maganda siya… Pero needless to say nga eh! Mas maganda pa rin kasi ako sa kanya… Natalbugan lang ng cold wave hair niya ang short hair ko. >.>
“The Abbey? Wow…” ^_^ Mukhang naamaze siya.
I smiled to her, “Yup… Bakit? Bookworm ka rin?”
“Oo… I have a collection. Yun nga lang, wala ako nyang librong yan. Kahit saan ako magpuntang bookstore, sold-out na siya.” She pouted her neon pink lips. Bumabarbie doll ang peg ni Miss~ “You’re so lucky…”
“Actually, pinahiram lang sa akin ito.”
“Miss Chloe?”
Automatic akong napalingon nang marinig ko ang pangalan ko. Nakita ko yung lalaking barista sa counter na shineshake yung bell niya. Bell ba ang tawag dun? Hindi ko alam. Ang mabuti pa ay tumayo na ako at kunin ang kape ko. (_ _”)
“Miss Chloe?”
I placed the book on top of the table and went to the counter. Kaso, nung kukunin ko na sana ang kape ko, biglang may kumuha na iba. What the fudge? ~_-
“Excuse me, miss? Akin yan… I’m Chloe eh…” *insert masindak ka sa akin look here*
Ngumiti lang ng nakakaloko si girlash na mala-Dora the explorer ang bangs. “Seems like we do have the same name.”
Napataas ako ng kilay. “Really? Any proof?” Tinignan ko siya mula ulo hanggang dibdib niya. Estudyante rin siya pero hindi siya taga-E.H.U ayon sa uniform niya.
“No need… My name is Chloe, really.”
“Naman oh…” Bulong ko sa sarili ko sabay harap sa barista sa counter. “Kuya, kanino ba talaga yung kape?”
Napakamot siya sa batok niya. Parang nag-aalangan ang expression niyang tinignan si Dora. “Miss, sa kanya po yan… Mas nauna po siya sa inyo.”
I smiled in triumph. ~Hohoho! Ano ka ngayon Dora? >:D
“Miss, excuse me pero sa akin daw yan… Wait ka nalang sa order mo.” Dahan-dahan kong kinuha mula sa hawak niya ang kape KO, sabay ngiting plastic. “Thank you…” ^_^
She frowned. “The heck? What kind of service is this? Nasaan ang manager niyo? Magrereklamo ako!”
Napasimangot ako. Ang babaw ni Dora! Magsusumbong agad sa manager? -___-
“Ma’am, huwag naman po… In just 3 minutes po, ibibigay ko na sayo ang order mo.” Natatarantang sabi ng barista. Pinagtitinginan na tuloy kami ng mga tao. Oh gulaaaaay~ Lagi nalang ako napupunta sa ganitong eksena =________=
“I don’t care!”
Dahil sa pagkainis ko sa Dora na ito, padabog kong ibinigay sa kanya ang kape KO.
“Edi sayo na ‘to! Ang OA mo… Napaghahalataan kang walang kape sa bahay. Makaalis na nga!” Sabay walk-out ko with matching bangga pa sa kanya.
Nakakainis!! Edi magpakalunod siya sa kape niya. Kanya na! Maligo pa siya sa kape eh. Tch!
Dumiretso na ako papunta sa baby Porsche ko. Walang kyeme akong pumasok na sa driver’s seat sabay turn on sa engine. Pero napahinto ako nang maalala kong…
“Leche flan! Yung The Abbey~” >.<
Nagmamadali kong binuksan ang pinto ng kotse ko, pero hindi pa ako nakakalabas eh may isang kamay ng nag-aabot sa akin ng libro. Napahinto ako at sinuyod ng tingin ko ang kamay ng taong yun mula braso hanggang mukha and I was like whatta handsome face he got!
O////////////O
DUSTIN’S POV
My cousin texted me awhile ago because she has something to give me DAW. She wanted to see me at the coffee shop located few meters away from the campus. Ayoko sanang pumunta dun kaso ang rude ko naman kung ganun. Pwede naman kasing next time nalang. Wala ako sa mood ngayon eh. Well, palagi naman sira ang mood ko =____=
“Welcome, sir…” Bati sa akin ng guard habang pinagbubuksan ako ng glass door. Imbes na sa counter ako dumiretso para sana umorder, eh hinanap agad ng mata ko si Vanna. Mabilis ko naman siyang nahanap dahil sa neon color na damit niya. Nakakasilaw =____=
“Hey, kanina ka pa?” I asked her as I sat infront of her. She’s Sylvanna Jimenez or Vanna for short. She’s my paternal cousin and we’re not that close. Talagang FC lang siya =___=
“Not really. How are you, Dusty?” ^_^
Ayan na naman yang weird na nick name niya sa akin Tsk.
“Quit calling me Dusty. Weird na nga ako, weird pa ang nickname ko.” =____= She just laughed on what I’ve said. Anong nakakatawa dun?
“Cute nga eh! Anyway, pinabibigay nga pala ni Mama sayo,” inabot niya sa akin ang isang neon colored na paper bag. “Some books she bought in France.”
Nice… Panibagong libro na naman na madadagdag sa collection ko.
“Pakisabi nalang kay Tita, thank you…. Send my regards to her as well.” I smiled to her coldly. Bigla nalang may nahagip ang mata kong libro sa ibabaw ng mesa. Kinuha ko yun at pinagmasdan. “Is this yours, Vanna? Akala ko ba wala kang The Abbey?”
She smiled as she shook her head. “That’s not mine. That book belongs to that girl~” Then she pointed somebody behind me. Sinundan ko naman yun ng tingin…
“Edi sayo na ‘to! Ang OA mo… Napaghahalataan kang walang kape sa bahay. Makaalis na nga!”
That girl again? Mukhang nabadtrip siya dun sa counter at padabog na lumabas na ng coffee shop. I don’t know what has gotten in me but I found myself chasing her with the book in my hand. Medyo mabilis siyang maglakad kaya ang lalaki na rin ng mga hakbang ko.
I saw her enter her pink Porsche car. Lumapit naman ako sa pinto sa driver’s seat side. I was about to knock the car’s window when she opened its door again, kaya naman inabot ko nalang sa kanya ang libro… From the book, her eyes brushed up to my face and I think I made her blush a bit.
“You’re not taking care of what’s not yours, are you?”
CHLOE’S POV
“You’re not taking care of what’s not yours, are you?”
Yan agad ang bungad niya sa akin. Emegesh~ Bat ang gwapo niya sa malapitan? Ang bango-bango pa. Amoy-mayaman! @////@
“Miss??”
I snapped back from my reverie when he waved the book before my face. Kinuha ko naman agad yung libro at ngumiti sa kanya pero epic lang, bat nanginginig ang labi ko? ~3~
“I—I’m sorry. Nakalimutan ko… Nagmamadali kasi akong lumabas ng coffee shop eh~ He-he-he-he!” Waaah! I’m sure, munshunga ako >.<
Tumango naman siya tapos umayos ng tayo. “Tapos ka na sa libro?” =__=
Mukha siyang harmless guy pero ang weird niya. Bakit napakalamig ng boses niya? -_^
“Ahmm, almost done… Bakit? Binabawi mo na ba?”
Iniling lang niya ang ulo niya. “Hindi naman… Can you return the book by tomorrow? My cousin wanted to borrow that…”
Tumango ako. “Yeah, pero saan kita pwedeng makita kapag isasauli ko ito? Alam kong same university tayo pero ang laki ng campus para hagilapin kita…”
Nagkibit-balikat lang siya. “Dun nalang siguro sa hallway kung saan ko sayo pinahiram yan. Lunch time?”
“Okay…”
Tumango lang siya sa akin at tumalikod na. Ang astig niyang maglakad! Alam kong taga-E.H.U siya pero I’m just wondering, why doesn’t he wear uniform?
Err… Bahala siya. Basta ako, gogorabels home na-------- AASDFGHJKL!
O_____________O
“WHAT THE FUDGE! ANYARE SA SIDE MIRROR KO?!?! AAARRGGGHHH!!!” Lumabas agad ako ng kotse at pinagmasdan ang nawawala kong side mirror. Goshness! Anyare? Nasaan napunta yun?! >_____<
“NAMAN OH!!” TT__TT Nagpapadyak ako na parang bata. Nakakaloka! Pati yung isang side mirror ng kotse ko, nawala! “UGH! ANG MALAS!”
Nasa gitna ako ng pagkabadtrip nang biglang may nagsalita sa likuran ko.
“Palagay ko, nabiktima ka ng sindikato.” =__=
Hindi na ako magtataka kung sino ang may-ari ng boses na yun. Naks naman, binalikan ako?! Hohoho. Pero ewan ko ba, I find his voice very calming na pati ako eh kumalma na rin. Kay lamig eh!
I pouted my lips and folded my arms. “Pa’no na ‘to? Kauna-unahan kong kotse, naalisan ng side mirror? Patay ako nito kay Momsie.” >.<
Lumapit siya sa pwesto kung saan nakakabit ang side mirror. Medyo hinawakan niya pa yun tapos humarap na siya sa akin with his cold eyes. “Kawawa ka naman…” =___=
Napataas ang isa kong kilay. Maka-kawawa naman itong lalaking ito, wagas?! -____~
I stomped my foot on the ground. “Nakakainis! Hindi na nga ako nakainom ng kape tapos nawalan pa ng side mirror ang kotse ko? Imbyerna ah!” ~_~
Hindi ko alam kung bakit pero napahinto ako sa pag-ngawa nang marinig ko siyang tumawa. Oo, tumawa siya pero ang weeeeeird! Tumatawa na siya pero expressionless pa rin? Parang sarcastic nga ang dating eh. =____=
“Nang-aasar ka ba, Mister?” *insert subukan mong umoo kundi sasapakin kita look here*
Nagkibit-balikat siya. “Nah, I’m not. I just wanted to help… Excuse me,” tumalikod siya tapos kinuha ang cellphone niya mula sa bulsa niya. Mukhang may tinatawagan.
Ito na ang aking chance para tignan ang katawan niya hohoho *O* Oy, hindi katawan talaga ah. I mean, yung tindig. Ang simple ng porma niya pero ang gwapo niya… Ang galing niyang magdala ng damit. Biro niyo, a pair of jeans and plain white shirt lang ang suot niya plus the shoes eh mukha pa rin siyang ramp model?!???? Duh! Eh kung ipapasuot mo yan sa ibang lalaki, aba magmumukhang construction worker lang eh! ^________^v
Napaiwas ako ng tingin at nag-pretend na nagdadabog ng paa nang humarap na siya sa akin. He-he-he-he! Munshunga lang, Chloe~ :P
“Kakainis naman!” >.<
“Mind if you join me? May malapit na coffee shop dito bukod sa shop na yan. Ano?” He asked coldly.
My forehead wrinkled. “Ayos ka lang, dre? May problema nga ako dito tapos yayayain mo pa akong magkape?” Sabay ikot ko ng mata ko. Kaloka ‘tong lalaking ito!
“Tss… Slow. Hindi ka ba nakinig sa pakikipag-usap ko kanina sa phone?” =____=
“No, paki ko sa kausap mo?” Labo din nitong lalaking ito eh. Busy kaya ako sa pagde-daydream kanina lels =))
Napakamot siya sa ulo niya. Mukhang naiirita na yata siya sa akin.
“Mainit dito kung hihintayin natin dito yung aayos sa kotse mo. Nagpatawag na ako ng gagawa dyan. Don’t worry, trusted ko ang mga iyon.” =____=
“Duh! Porsche kaya ito~ Paano kung hindi nila kabitan ng porsche na side mirror ito? Ayoko!” T_T
He sighed exasperatingly, “Ang pangit naman ng kotse mo kumpara sa kotseng inaayos nila sa akin.” =___=
“Excuse me?!” Ang ganda ng tabas ng dila nito ah! Naku naku! Hindi ko na nga siya crush----- W-wait? Crush ko pala siya? Eh kasi naman ang bait niya! Nagpahiram siya ng libro. Oh well, hindi na ngayon. >__________<
“Ano, sasama ka ba sa ‘kin?” =___=
I pouted my lips in annoyance and then I turned my back on him. “AYOKOOO!!”
“Tss, bahala ka…”
Kapal ng mukha~ Sabihan daw bang ang pangit ng porsche ko? Mayabang yun ah! Never akong sasama sa kanya!!! Imbyerna! Hambog! >:|
***
“Oh, kape mo…” =___=
“Thanks…” (_ _”)
“Nag-order na rin ako ng chocolate cheesecake…” =___=
“Thanks…” (_ _”)
“Huwag kang mag-alala. Maayos din ang kotse mo ngayong araw.” =___=
“Yeah…” (_ _”)
Yeah, tama kayo ng iniisip. Kinain ko ang sinabi ko na hindi ako sasama sa kanya. Eh kasi naman~ ang usok-usok dun sa pwesto ko! Edi sumama na ako. Eto kami ngayon, nakaupo sa isang bench located at the park. Puno kasi dun sa coffee shop na pinagbilhan niya kaya dito nalang kami pumwesto. >.<
In fairness, moody itong si Mr. Cold guy. Mabait siya for 10 seconds, salbahe naman siya ng 5 seconds. Tapos, balik nice mode na naman siya. Oo, ganun siya. Abnormal yata siya eh >.>
Teka, mag-iisang oras na kaming nagkakausap pero hindi ko alam ang pangalan niya.
“Psstt… uy!”
He eyed me coldly, “That’s rude.” =___=
“Anong rude?” +_+
“Pagsitsit mo.” =___=
Napabuntong-hininga nalang ako sa inis. Edi ako na ang rude :/
“Sorry, anong pangalan mo?” I asked calmly.
Nilahad niya ang kamay niya sa harap ko kaya nakipagkamay nalang ako. “I’m Dustin and you are…?”
Dustin…
Dustin…
Dustin…
Kusang nagplay back sa utak ko ang pangalan niya at parang kung anong magnet ang naghila sa akin para tumitig sa mga mata niya. Those familiar eyes… Very familiar…
Nah, nagkataon lang siguro na magkapangalan sila nung one-day-friend ko noong bata pa ako.
I managed to smile warmly to him. “I’m Chloe…” We shook hands.
Tumango naman siya at bumalik na sa pag-sip ng kape niya. He was busy watching the children play on the swings and slides.
“So, kaibigan ka nila Gail at Kaye Anne?” =___=
I looked to him in surprise, “How did you know?” I needed someone like you in my lifeeeee~ XD
“Common friends… Kaibigan sila ng tropa ko.” Umayos siya ng upo tapos tumingin siya sa akin. Hindi lang simpleng tingin ang ginawa niya. He was staring coldly at me.
“O-oy, may dumi ba ako sa mukha?” >/////<
He shook his head, “Nah… Frankly speaking, I’m interested to you.”
>////////<
Yung totoo? Na-love at first sight si Dustin sa akin? Hihihihi! Tama naman pala si Momsie~ Maganda naman pala talaga ako :”””>
“Don’t get me wrong, Chloe. There’s something on you that made me want to be close to you.” He paused for awhile. “Friends?”
“Hihihi… Sure… Friends…” :””>
Umiwas ulit siya ng tingin. He rested his back on the backrest of the bench. “I took up the course BS Psychology ‘coz I want to understand people’s behavior. Then, I found you… I find your personality pretty interesting. Your face looks so peaceful and calm yet your attitude shows opposite of it.”
Err… Naman eh~ Akala ko pa naman interested siya sa akin in a romantic way. Yun pala, interested siya sa behavior ko. The shiz~ :|
“Hmm, ikaw din… Interesado ako sa personality mo. Ang cold-cold mo kasi~” I smiled to him as I took a sip from my coffee.
“There’s a reason behind my personality…” He eyed me with his cold set of eyes. “—And to be frank with you, stop minding my personality ‘coz it sucks…”
See? Salbahe mode na naman siya =.=
“I’m not a Psych student kaya bakit naman ako mag-aaksaya ng oras para pag-aralan ‘yang personalidad mo?” Yung tono ko halata nang napipikon ako. “Bachelor Of Science in Interior Design Student ako. Ang layo sa kurso mo diba?”
“Yeah, all about sh*ts.” =__=
Ayoko na ngang makipag-usap sa kanya! Baka ma-Sharon Cuneta ko siya eh! Maibuhos ko pa sa kanya ang kape ko. >:|
***
2 hours pa akong nagtiis kasama ni Dustin the weirdo. Buti nalang, kinaya ko yun. Ang sarap niya kasing bugbugin eh. Laitero kasi! Ang FC FC! Akala mo, ang tagal na naming magkaibigan. Tch! Pasalamat siya, naayos na ang kotse ko. Baby Porsche is so good now! ^u^
“Thanks, Dustin…” :D
Tumango lang siya sa akin. “It’s nothing…”
“Magkano ibabayad ko?”
He gave me a ‘Are you nuts?’ look. “Do you think I’m poor?”
See? Salbahe mode na naman! Magtimpi, Chloe. =.=
“No, that’s not what I meant.” :3
“Libre na yan… Pampagasolina mo nalang ang ibabayad mo sa akin.” Pinagbuksan niya ako ng pinto ng kotse kaya naman sumakay na ako. He lowered his head to meet my gaze. Ayan na naman yang cold eyes niya. “See you tomorrow… Yung libro ko, wag mong kalimutan.” =___=
“Y-Yeah…” :””>
“Huwag kang masyadong tumitig sa akin…” =___=
“Bakit?” >///////<
“Wala… Sige, ingat…” =___=
He slammed the car’s door and waved his hand off me as I started driving.
Eeeeeehhh~!! Gwapo sana siya eh… Kaso, weirdo nga lang… Mapagtitiyagaan kaya siya? Hohoho *O*
I jerked my head to dismiss my thought. “Chloe, the 7B’s rule, remember?!?”
A/N: Oh as promised, sabi sa inyo sa mga susunod na chapters ay bago na sa mga mata niyo eh. Meaning, hindi pa nabasa sa AIWG. Nagsisimula na ang tunay na story ng mhine couple. Comments guys? Show me some love love love para stress-free <3 Danke for reading~ Dustin nga pala on the side ;)