**
Mahal may sakit ako
Mga salitang akala ko ay tatalab. Olats pa rin pala. Hindi parin siya makakapunta kasi may shoot sila sa isang magazine cover na naman. Dami dami na niyang kino-cover, buwan-buwan na lang! Nakakainis na. Okay lang sana kung okay lang yung mag isusuot pero hindi. Ang iiksi. Ang se-sexy. Hindi man lang nila naisip na pwede kong mabuntis si Kath dahil dun? Inang 'yan. Mawawalan sila ng cover girl! Dapat naisip nila yunn Tagal-tagal ko ng nagpipigil... nilalagnat tuloy ako. Gaya ngayon.
Hindi loko lang, nilagnat ako dahil nagbasketball ako magdamag tapos naulanan. But that's part of it. Kagabi, nagkasama kami ng mga 30 minutes. Then when she commanded me to go home, nagsimula na yung lagnat ko. Kaya nga ngayon, tinext ko siya. Gusto ko kasing siya mag-alaga sakin. Oo ako na. Ako na ang pinaka OA na boyfriend.
Love, I know. Tita told me about it take ka na ng med okay?
Kahit kailan talaga ang daldal nung si Karla. Hindi ko pa nga nasasabi, nalaman niya na. Ngayon-ngayon lang din siguro kasi kakalabas lang ni Mama pinapainom ako ng gamot. Eh sa ayoko.
Ma, punta ka dito :(
Napapikit ako sa sakit ng ulo ko. Nasisira na nga yata ang ulo ko. Literal.
Maya-maya, bumukas na naman ang pinto. This time, si Magui na.
"Kuya? Take this na." Bilis-bilis. Nakaupo agad sa kama ko. Nagtalukbong lang ako ng kumot pero pilit niya itong tinatanggal. "Kuya, don't be childish nga! Ate Kath told me to do this!" And there, tinanggal ko pagkakatalukbong ko ng marinig ko ang pangalan niya. Agad namang napairap si Magui sa inakto ko.
"Oh my God. Ang lakas ng tama." Gusto kong matawa pero kailangan ko'ng um-acting para sabihin niya kay Kath na gusto kong siya lang magpapagaling sakin. Kasi diba, nagte-text sila. Nakakatawa kasi si Magui, napa-pikit pa siya tapos nagtalog siya. Minsanan lang yan. Once in a blue moon.
"Ano sabi niya?" Tanong ko sakanya. Hawak-hawak niya padin yung gamot tsaka yung isang baso ng water.
"Sabi niya, uminom ka na raw."
"Yun lang?"
"Hmm-hmm." Sabay inabot sakin. Umiling ako at nagtalukbong ulit. Tss. Narinig kong napa 'Sh-t' si Magui. "Kuya kasi! Ano ba yan! Don't be so hardheaded na nga! She can't come because appointments duh." Kung hindi ko lang talaga kapatid 'to, iisipin ko'ng anak 'to ni Kris Aquino eh.
Tinignan ko siya. "Sabihin mo, gusto ko siya. Dito. Siya. Dito mismo. Ayoko niyan. Siya lang!" Ini-emphasize ko bawat word na sinasabi ko. Totoo kasi 'yon. Siya lang. Bahala siya.
Tumayo na siya, "She can't come nga! Kakasimula palang ng pictorial nila, my God. You're such a headache. I don't know why she can still stand you." She said, almost a whisper. Tumalikod nalang ako. Kinuha ko ang cellphone ko at tinext na naman siya.
Mahal, ayoko sakanila. Ikaw lang gusto ko
"Kuya, ayaw mo talaga?"
Hindi ako sumagot. Silence means yes. Yes for ayoko talaga.
"Kfine." At narinig ko na ang pagsara ng kwarto ko. Napaharap ako sa ceiling. Jusko po. Sumasakit lalo ang ulo ko. Tangina kasi, bakit ngayon pa.
Love, I can't go there and you know that.. please take care of yourself. for me?
Ayoko pa din. Hindi nalang ako nag-reply. Tss. Imbis na matulog, nanood nalang ako ng mga videos namin sa cellphone ko... nakakamiss lalo. Nag-scroll ako ng iba naming pictures at nagpost sa private instagram account ko. Meron kaming private na instagram accounts at ang nakakaalam lang nito ay mga close friends and families namin. May iba ding friends lang pero mapagkakatiwalaan. The reason din kaya di ako nagpo-post masyado sa public account ko ay lagi naman akong nagpo-post sa private acc ko.
Picture: Kath smiling in the camera while DJ kissing her cheek.
CAPTION: Out of all of the girls you my one and only girl...
At siyempre hindi naman nawala ang mga kaibigan ko'ng walang sawang nagco-comment. Kung ano-ano nalang. May mai-comment nalang. Mga sira.
Nailagay ko na ang cellphone ko sa side table. Hindi ba talaga siya pupunta? Nakakalungkot. Dati kasi lagi siyang andito sa tabi ko pag may lagnat ako, pag gusto ko magpalambing, kahit na magka-away kami—gusto ko andito siya.
Mahal na mahal ko si Kathryn. Yung tipong hindi ako nagsasawang titigan siya pag malungkot man o masaya siya. Hindi ako napapagod pakinggan yung tawa niya over the phone or personal man. Hindi ako nauumay sa kaka-hawak sa kamay niya, sa bewang niya, sa kakahalik sa labi niya, sa kakayakap sakanya. Hindi ako nagsasawa, hindi ako napapagod, hindi ako nauumay.
Napapikit ako. Sobrang miss na miss ko na agad siya. Hindi ko talaga kakayanin kung hindi ako yung lalaking papakasalan niya, hindi ako yung.... ayan na naman. Naiiyak na naman ako. Tarages na 'yan. Napakabakla man pero talagang oo tanginang 'yan. Naiiyak ako pag naiisip ko lang na hindi ako ang makakasama niya sa future. Parang nakakapanghina. Parang nakakawalang ganang mabuhay. Minsan nga, naiiyak ako pag jino-joke niya lang ako tungkol diyan sa iiwanan niya ko, hindi niya na 'ko mahal. Dati naman, hindi ako naiiyak with what's with my mind. Pero putangina ngayon makakapatay talaga ako pag may umagaw kay Kathryn saakin.
Ramdam ko'ng mas lalo akong nag-iinit. Kaya niyakap ko pa lalo yung unan ko. Ang totoo niyan, hindi talaga ako umiinom ng gamot kahit dati pa. Si Kathryn lang naman nagpauso niyan. Na painomin ako. Dati hindi ako pinipilit nina Mama na uminom kasi alam nilang ayoko pero nung nakita nilang napapainom ako ni Kath.... gumaya na ulit sila.
Iidlip nalang ako. Baka maya-maya, andito na siya sa tabi ko. Gaya ng dati.
Matutulog na sana ako ng bumukas na naman ang pinto.
"Brother!" Si Lelay.
Naku, sakit sa ulo 'to. Mas makulit pa 'to sa makulit eh.
"Lelay. Matutulog ako."
Tinabihan niya ko. "Kuya, inom ka na raw sabi ni Ate Kath." Nu bang trip non? Isa-isahin mga tao sa pag utos mapainom ako? Eh ayoko nga. Gusto ko nga siya lang!
"Kuya, 'wag na tigas ulo."
Hindi parin ako sumagot.
"DANIEL JOHN!" Napatawa ako ng konti. Siraulo tong si Lelay. Ginaya pa si Mama.
Narinig niya yung pagtawa ko kaya niyakap niya ko. "Kuyaaaa." Back to being Lelay. "Kuya please. Alam mo ba, when tumawag si Ate Kath hindi ako pumayag na puntahan ka kasi hindi ka naman papayag. But when she said na maggi-girl bonding kami, pumayag nalang ako because I want to. Kaya please Kuya. Kuyaaaa." Talagang ginawa 'yon ni Kathryn? Hah.
"Eh di mas mabuti kung hindi ako papayag. 'Di kayo makakapag bonding." Medyo paos ang boses ko.
"Grabe Kuya, you're so mean. Sumali ka nalang sa Mean Boys."
"Ha ha."
Hinampas-hampas niya 'ko. "Kuyaaaaa, have mercy." Hinarap ko ang kapatid ko'ng mukhang flamingo ngayon. "Ayoko nga. Gusto ko si Ate Kath mo lang ang mag-aalaga sakin—"
"You're so OA. Para namang hindi tayo magkapatid. Okay lang 'yan, friend." Hinampas niya pa 'ko sa huling sinabi niya. Aba't tangina. Nagaya na si Jhaiho!
"Eh sa siya nga lang gusto ko."
"Kuya naman, lagi kang parang Tatay samin. Bawal ganito. Bawala ganyan. Bawal arte-arte. Tapos you? You're not a good example to the pipol of the Republic of the Pi-Etch!" Tamo. Dapat kasi talaga boyish to eh! Nahawaan na ng mga kabaklaan ng nanay ko!
"Lelay, papuntahin mo dito Ate Kath mo. Sabihin mo pag hindi siya pumunta magpapakamatay ako." Ang gago ko talaga kahit kailan.
"See! You're acting like a baby!"
Baby naman ako ni Kath ah. "Ano naman. Basta sabihin mo."
"You're so maangas to us and yet you're acting like that to Ate. Ew." Nandidiri siyang tumingin sakin.
"Alis ka na nga!" Sabay tulak ko sakanya. "Basta sabihin mo." Tatalikod na sana ako ng yakapin niya ako ulit.
"Ate Kath is preggy na!"
"PUTANGINA ANO?!"
"What, like, you didn't do that?"
Siraulo tong si Lelay. Napa-upo pa 'ko! "S-siyempre hindi." Sagot ko.
Hindi naman talaga.... okay fine. Nakakaloko kasi yung tingin sakin ng kapatid ko. "What, like, I didn't noticed?"
"Tigilan mo ko ha."
"What, like, I didn't see you in your corvette?" Putangina, nakita niya?! Nasirado ko yun ah!
"What, like, I'm just confused? Because it's Mama's birthday and we're at your room and... What, like, you went to your car and never get out for an hour?"
Tinignan ko siya ng mabuti and she's smiling mischievously. "Lelay—"
"Don't worry, hindi ko nakita. I just noticed. And your face is telling me I'm right." She confidently said. Umiwas ako ng tingin at humiga.
"Inom ka na para di ko sabihin kay Mama."
Tinignan ko siya ng masama. "Lelay, ha. Akala ko ba magkasundo tayo?" Matapos ang lahat-lahat.... ng pagbili ko ng mga gamit sa kwarto niya na costumized pa talaga na talagang batman yung design kasi favorite niya rin 'yon? Matapos ang lahat ng pagbigay ko sakanya ng pera pag di siya binibigyan ni Mama? Matapos ang lahat ng 'yon....
"It's your responsibility, though." She answered as if reading my mind. Napapikit ako. "Alis!"
"Sige ka, sasabihin ko rin yung sa car mo'ng si Gino nung birthday ni Tito Teddy—"
"Asan ang gamot?"
Nagliwanag naman ang pagmumukha ng kapatid ko habang iniabot sakin ang gamot at ang tubig. "Bonding with Ate Kath, ate Kath, ate Kaaaaath!" Sumayaw-sayaw pa!
"Lika nga," Tawag ko pagkatapos kung uminom. "Yes?"
"Wag mo'ng sasabihin 'yon, ah? Kahit kanino."
"But tell me first na Ate's not yet pregnant?" Tangina. Hindi ako nagexpect na mapaguusapan namin to ni Lelay.
"Hindi, of course!"
"Good. Because Mom's going to kill you for sure." Alam ko. Kaya nga... Sh-t.
"Basta, wag mo sasabihin kahit kanino TSAKA 'wag mo'ng isulat sa diary mo, ha!" Nagsusulat kasi yan sa Diary niya! Paano kung mabasa ni Mama!
Tumawa naman siya ng sobra. "Of course not! Hahaha!"
"Tsaka kay Ate Kath mo rin 'wag mo'ng sabihin. Mapapatay ako nun."
"Depends."
"Anong depends ka diyan!"
"Basta 'wag kang sumama pag may lakad kami. Klaro?" She said while crossing her arms and wiggling her eyebrows. Damn this kid.
"Crystal clear."
And so she live happily ever after.
Napahiga ako muli sa kama ko. Biglang nandilim ang paningin ko kaya napapikit ako. Pag mulat ko, okay na ulit. Hay.
Mas lalong pinasakit ni Lelay ang ulo ko. Sh-t, kala naman namin walang nakakakita pag gumagawa kami ng paraan. Tangina talaga. Nakakahiya. Yung times kasi na 'yon, laging may pumapasok sa kwarto ko. Mga nakababatang pinsan ko kaya hindi kami makalugar ni Kathryn. Ayun, sa kotse ko lagi ang bagsak. Pag nalaman talaga 'yon ni Mama kakalbohin niya ko ng walang pagdadalawang isip. Maingat naman kami pero itong si Lelay... hay. Akala ko sina Marco lang ang nakapansin dati. Dati nung birthday ni Arisse. Tanginang 'yon. Nahuli kami na magkasunod lumabas ng CR. What's good.
–
NAGISING ako bandang alas 5. Walang Kathryn gaya ng inaasahan ko. Masakit talaga umasa. Chineck ko ang leeg ko kung mainit pa. Mas lalo akong uminit. Magaling. Ayos 'yan. Para makonsensya siya na hindi siya pumunta dito, kaya tuloy lumala. Pero may trabaho kasi DJ. Pero kasi wala akong pake.
Tinignan ko ang cellphone ko... nagtext pala siya kanina.
Mga 6 pa ako makakauwi. Call ako sayo later, ha? I love you, love😘😘
Putek—alas 6?! Ginagago ba talaga ako?! Tinawagan ko si Marc. Mabuti naman at sumagot agad.
"Heyo?"
"Hindi pa kayo tapos?"
"Tama nga ang sabi nila. Haha. Lapit na yata."
"Ayos nga kasi!"
"Mga 4 nalang.... na palit ng damit." Putek, ang tagal nun eh!
"Sige. Pakibantayan."
"Oho!"
Bumangon ako. Hindi ko na kaya. Pupuntahan ko nalang. Sinabihan ko si Marc na isend sakin ang exact location nila ngayon at ibinigay naman niya agad. Takot niya lang sakin. Nagshorts lang naman ako. Kanina kasi naka boxer ako. Nagsuot ako ng itim na t-shirt at kumuha ng jacket. Medyo nahihilo ako sa totoo lang pero kailangan ko talagang pumunta kasi baka mas lumala ang lagnat ko pag di ko pa siya makita't makakasama.
Nakakaloko nga talaga ang pagibig. Hindi ko alam kung gutom lang ako o talagang mahal ko siya.
Kinuha ko ang susi ng sasakyan ko't maingat na sinirado ang pinto ng kwarto ko. Siniguradong di maririnig nila Mama since tulog naman yata sila or kaya umalis. Tahimik rin, e. Ako ba magda-drive? Eh medyo masakit at hilo ako baka mamatay ako. Hindi ko mapapakasalan si Kathryn. Gago ko talaga. Yun agad naisip ko, e.
Pumunta ako sa kwarto ni JC at nakitang nagdo-dota na naman siya. "Jace," mahina ko'ng tawag sakanya since nanghihina naman talaga ako. Hina-hina ko ngang maglakad.
"Oy, brotha." Lumingon siya sakin tapos ay binalik ang tingin sa screen.
"Pag drive mo 'ko."
"San" tanong niya habang nakatingin pa din sa screen.
"Bigay ko sayo address."
Hininto naman niya ang ginagawa niya't nagbihis na ng t-shirt. "Teka, may lagnat ka diba?" Saglit na napahinto siya.
"Oh. Tara na." Tipid kong sagot at hinagis sakanya yung susi.
Umuna na ko sa paglalakad at sumunod naman siya. Dami niya pang sinasabi like "papagalitan tayo ni mama" "bawal kang lumabas" at nakakainis na "ako nalang kukuha kay kath" siraulo. Kahit na kapatid kita bawal yon. Nabatukan ko nga.
Nagsimula na siyang mag-drive.
"Lakas talaga ng tama mo no?" Parang si Magui lang. Nakapikit lang ako habang hindi parin nakakatulog. Hirap matulog. Gustong-gusto ko na siyang yakapin.
"Tingin ko di ako gagaling kung hindi ko siya makakasama."
"Sus, OA ka lang talaga." Kung wala lang ako sakit natapon ko na to sa bintana eh.
"Bilisan mo nalang."
–
Dagok, batok, sampal, suntok, sabunot at matalim na tingin ang inabot ko sa girlfriend ko. May dala akong bulaklak at hawak-hawak ko pa 'to ngayon kasi hindi niya pa yun tinatanggap.
"Bakit kasi pumunta ka?! Alam mong may sakit ka eh!" Tinalikuran niya ko at inayos ang bag niya. Ang mga tao namang nakapalibot samin nanonood lang. Si JC medyo tumatawa.
"Mahal, di lang talaga kita—"
"That's enough." Tapos ay nilagpasan niya 'ko.
Kung nakikita ko lang sarili ko ngayon sa salamin mukha talaga akong kawawa. Haggard na, matamlay pa, mukha pang dinaanan ng bagyo. Pakamatay nalang ako?
"Mahaaaal." Sumundo ako sakanya kahit na pinipilit ko lang bilisan ang lakad ko.
Nakasunod naman sakin sina JC. Andito rin sina JV.
"Mahal," I said, almost a whisper. Nakakapanghina talaga.
Napahinto ako. Kita kong siniko naman ni JV si Kathryn kaya napahinto rin sila. Hinarap ako ni Kath at there, nakita kong umiiyak pala siya. Nilapitan niya ko at nagpahid ng luha niya. Kahit kailan talaga.... ang bilis lang maiyak. Walang duda kung bakit nagiging best actress to eh.
"Nakakainis ka kasi." Ngarag na ang boses niya. "Dapat kasi nagpapahinga ka. Alam mo bang nag-aalala ako sayo? Tapos hindi mo pa inaalagaan ang sarili mo. Tigas tigas ng ulo mo. I hate you." Pahid ulit ng luha. Napabuntong hininga ako.
"Flowers for you?" Ngumiti ako. Hindi man lang niya napansin tong flowers na dala ko. Kaya talagang yun muna before anything else.
Tinanggap naman niya 'yon. Niyakap ko naman siya agad. Sobrang higpit.
"Kath, patawarin mo na utol ko. Buti nga ako pinagdrive niyan eh. Kasi kung siya lang, parang ang selfish niya diba? Kung anong mangyari man sakanya. Ibig sabihin wala siyang pake kung anong mangyayari sakanya. Ibig sabihin hindi ka mahalaga sakanya. Hindi niya iniisip kung anong mangyayari sayo. Wala lang, may masabi lang." Rinig kong tumawa siya sa kabaliwan ng kapatid ko.
"Lika na, sa car na tayo." Bumitaw din siya sa pagkakayakap sakin at hinawakan ang kamay ko. "I love you, Mahal."
Awktomatikong napangiti ako. Kahit kailan talaga... inilagay niya ang kamay niya sa bewang ko habang naka-akbay ako sakanya. Naglakad na kami papuntang parking lot. Yung sasakyan ko yung gagamitin namin. Total, may driver naman si Kath at yun nalang maguuwi ng sasakyan. Tinext na rin naman ni Kath si Tita Min, pumayag naman. Pumapayag naman na sina Tita kasi matatanda na rin naman daw kami. Matatanda na kaya kami. 20 and 21. Oh diba, ang tanda na.
Nakayakap lang ako kay Kath habang nasa sasakyan. Pinahinaan ko ang aircon dahil lalong sumasakit ang ulo ko.
"Kumain ka na, love?"
Tanong niya sakin.
Love.... ang sarap pakinggan. Dati nandidiri ako pag may naririnig akong may endearment ng Mahal or Love. Parang nakakakilabot. Pero pag saming dalawa.... mahiwaga.
"Di pa." At kahit napapikit ako alam kong namo-mroblema na agad 'yan.
"Love, 'wag mong uulitin 'yon, ah."
"Tignan ko lang.."
–
NAKARATING ako sa bahay ng buhay. Nasa sala na sila't nasa dining area.
"ANAK! Jusko, san ka ba—Hello Kath!" At tuwang-tuwa na naman si Mama ng makita si Kath. Buti nalang. Nawala ata sa isip niya na umalis ako.
"Hello po, tita."
"Anak! San ka ba—okay gets." Ingay ingay naman. "Hay nako, DJ! Paano kung may nangyari sayo sa pagdadrive—ah okay." Napahinto na naman siya ng nakitang nasa likod ko si JC.
"Ano? Pwede na bang 'di na kami magexplain, Karla?" Tanong ko. May sakit parin kaya ako.
"Grabe nak, kailangang puntahan?" Alam ko na ibig sabihin ng nanay ko. Ma, nakakapagod tumayo. Gusto ko ng iakyat si Kath at doon nalang kami. Kahit forever na.
"Siyempre. Para gumaling ako." Sabi ko ng mahina. Si Mama naman, napangiti siya at nakatitig lang samin ni Kath kaya medyo na-awkward kami. Anong trip nito?
"Haaay. Ang panganay ko, sobrang inlove. Nakakaiyak." At talagang makikita mo'ng naiiyak siya. Jusko po. Napakamot ako habang natawa naman sina Kath at JC.
"Dati pa, ma." Aalis na sana kami ng magsalita na naman siya.
"Magpapa-akyat nalang ako ng soup ah?"
"Thank you po, Tita." At umakyat na nga kami. Pinahiga agad ako ni Kathryn. Ngayon ko lang namalayan na naka shorts pa pala siya at naka long sleeves na panglalake. Akin 'to eh.
"Bihis muna ako, Love."
"Dito ka nalang."
"Oo. Bihis lang ako sa CR."
"Hindi. Dito ka nalang magbihis."
"Dun na 'ko." At hindi ko naman na napigilan kasi naglakad na agad siya papuntang CR. Nang makapasok siya... tumayo ako. Kahit medyo hilo at nangiitim nalang bigla ang paningin ko. Naghintay ako sa labas ng cr. Nakasandal lang sa pader. Hinihintay siyang lumabas. Moments after, naka t-shirt ko na siya at naka shorts na black na sobrang iksi. Shorts na for my eyes only. Nagulat siya kasi andito ako, nakatayo, naghihintay sakanya.
"Love, ba't ka tumayo?" Instead of answering, niyakap ko siya.
"Love, lika na."
"Mahal, na-miss kita." Bulong ko sakanya. Niyakap ko siya ng mahigpit.
"Cheesy!" Natawa siya pero halatang kinilig siya.
Niyakap niya rin ako ng mahigpit.
"I have a question." Rinig ko'ng sabi niya.
"Hmmm."
"Years from now, will we still be like this?" Nakayakap padin ako sakanya ng mahigpit. Na kahit na, oo, nahihirapan ako dahil masakit ang ulo ko at pagod ang katawan ko, handa akong manatiling nakayakap.
"Like this?"
"Like this. You.. holding me. Tight. Will our embrace years from now.. is still the same?"
Oo naman.
"Years from now, will we still breathe the same air? Will we stand the same ground...?"
Lumalabas na naman ang deep-thinker Kathryn. Napangiti ako.
"Years from now, are we still together? Are we still alive?"
"Of course, love."
I faced her. She's on the verge of crying, I know. Such a over thinker.
"Mahal, years from now... tayo padin. Susundoin parin kita kahit may sakit ako, dahil years from now, ikaw parin yung gusto kong mag-aalaga sakin.. Years from now, ikaw pa din. You don't have to worry."
"Mahal, years from now.... will it still matter?"
"You will always matter."
"But we didn't know what the future holds. What if one day, we'll just wake up without thinking of each other's name? Because we didn't matter to each other anymore..."
I kissed her nose.
"Mahal, hindi mangyayari 'yon."
"But what if we didn't end up with each other?"
I sighed deeply. Mahal ko talaga to'ng babaeng to.
"Hindi naman ibig sabihin mahal na kung hindi nagkatuloyan, hindi na magma-matter. So if ever? You will always matter to me."
"Will we still matter?" She asked again..
"In perpetuum."
She smiled, finally. "'Til hell freezes over?"
"Til blue in the face."
Evermore, Love.
**
Comment :p