Chapter 13: King and Queen
Vanessa's Point of View
Pinauna ko na si Zein dahil alam kong matatagalan pa ako. Ang hirap talagang magmarunong lalo na kung napipilitan ka lang. Katulad ng ginagawa ko, nagpapaka book worm para lang mapasali sa Highest 10. Sigh.
"Here..."
Narinig kong may nagsalita sa harap ko at naglatag ng isang libro sa lamesa ko. Tumaas ang aking paningin at tumambad sa akin ang isang lalaki na nakangiti. Mejo chinito ito na matangkad lang sa akin ng konti.
"Tapos na kami sa assignment na 'yan and I've got my answers from that book." Turo nya sa librong ibinaba nya kanina.
Sinulyapan ko ang libro at binasa ang title. Tumugma sa assigment ko ang title kaya kinuha ko na ito.
"May I hear the magic word?" Tanong nya na ngayon ay nakaupo na sa kaninang pwesto ni Zein.
"T-Thank you." Sagot ko.
"Yon! Akala ko 'di ka marunong magsalita, tuturuan sana kita." Biro nya na mahina kong ikinatawa.
Sa palagay ko ay mapagbiro talaga ito. Mejo corny pero jolly.
"Liam."
Pinagmasdan ko ang kamay nyang nakalahad sa aking harapan at naghihintay na abutin ko ito.
"Vanessa."
Maikli kong tugon at binalewala ang kamay nyang nakalahad pa rin. Ibinalik ko na lang sa librong ibinigay nya ang aking paningin.
Narinig ko ang mahinang pagtawa nya. I am not really a friendly person, kontento na ako sa mga kaibigan ko ngayon. I usually ignore people getting near on me.
"Page 256." dinig kong sambit niya.
Inilipat ko ang pahina ng libro sa sinabi nya at saglit na binasa ang content nito. Wala sa sariling napangiti ako nang makita lahat ng sagot sa aking tanong.
Kinuha ko na ang aking kwaderno at nagsimulang magsulat ng sagot.
"Vanessa. Such a beautiful name." dinig kong sabi nya.
Saglit akong natigilan ngunit hindi ko ito ipinahalata. Ipinagpatuloy ko na lang ang aking pagsusulat.
Lumipas ang minuto at natapos na ako sa aking assignment ngunit si Liam ay nanatiling nakaupo sa harap. Hindi ko sya sinulyapan kaya hindi ko alam kung natutulog na ba sya, nagbabasa o nakatingin lang sa akin.
"Are you done?" Tanong nya.
Ngayon ko lang narealized na baka hinihintay nya ang libro na ipinahiram nya lang sa akin kaya nahihiyang ibinalik ko 'yon sa kanya.
"Salamat." Nilakasan ko ang loob na tumingin sa kanya. Inilapit ko sa kanya ang libro. Tama nga, nakatingin lang sya sa akin habang nakangiti.
Anong problema ng isang 'to? May saltik ata.
"Nah. You can borrow it since tapos na rin kami sa librong 'yan." aniya sabay balik ng libro sa akin.
Gusto ko pa sanang makipagtalo na hindi ko na kailangan ng libro nya ay kinuha ko na lang ito para hindi na humaba ang usapan namin. Inayos ko ang mga gamit ko at tumayo na.
Kumunot ang noo ko nang tumayo rin sya. He is still in his usual smile. Ano bang nakakatuwa? Inaasar nya ba ako?
I tried to keep my mouth shut and walk towards the door. Saglit akong natigilan nang unahan nya na ako sa pinto at pagbuksan ako nito. Tinaasan ko sya ng kilay bago nilagpasan.
I don't need a guard. I don't need an assistant. I don't want him around and I don't know why.
"May pasok ka pa?" Tanong nya.
"Mamaya pa." Mahina kong tugon. Pinipigilan ko talaga ang masabihan sya ng ano na masakit dahil sa ipinahiram nya ako ng libro pero kasi feeling close na sya.
I only know his name, not his surname or his entire self. In short, we are totally a strangers.
"Oh bakit ka nagmamadali? Gusto mo bang kumain? Libre ko."
"Okey." saglit na sagot ko.
Nagulat ako nang hawakan nya ang aking kamay at hilain papunta sa cafeteria. Napangiwi na lang ako sa ginawa nya.
'Anak ka ng tatay mo't pinanganak ka ng nanay mo!' Ano bang problema nya?! Hindi nya ba alam ung gentle? Akala ko naman gentleman, kung makahila naman sya, ginawa nya akong kabayo.
"You should learn how to take things slower." Inis na sambit ko bago umupo.
"I am easy to get bored especially in taking things slower. I want to fasten everything." sagot nya na sa totoo lang ay hindi ko naintindihan.
Ang hirap basahin ng chinitong ito.
"Good Afternoon, sir/ma'am. May I know your order?" Tanong sa amin ng waiter.
"Iyong pinamahal na meal, pinaka mahal na drink, at pinakamahal na dessert, samahan mo na rin ng pinaka mahal na plato at baso." Inis na sambit ko.
Halos mahambalos ko ang chinitong tumatawa ngayon na hawak kong mga libro. Ang mahal ng in-order ko tapos tatawanan nya lang?! Baka naman natawa sya kasi wala na syang pera? Duh!
"Sir?" Tanong ng waiter kay Liam.
"Katulad din ng sinabi nya. Tapos pala, pakisabi rin sa babaeng nasa tabi ko na LIBRE ang pagkain dito at walang bayad." Mahina na naman syang tumawa.
Nalaglag ang panga ko sa sinabi nya. Hindi ko alam na libre pala ang lahat. Kumain na kami rito at akala ko ay nilibre kami ni Matt o ni Dave. Yon pala ay libre! Gosh! Non-sense din ang pagsasayang ko ng laway sa pagsabing PINAKAMAHAL. Kaignorantehan strikes. Grr.
"Bakit ang init ng dugo mo sa akin? Wala naman akong ginawang masama, katunayan ay tinulungan pa kita." aniya na nakangiti pa rin.
Hindi ba sya nangangawit?
"You are too annoying and I hate how you dragged me here!" inis na sambit ko. "And I just want to say that I am fully paid with your help. I already said THANK YOU." dugtong ko.
Mauubusan ako ng hininga kakadada rito habang sya ay parang hindi naman natitinag sa ngiti nya. Ok, ikaw na ang chinitong smiley. Geez.
"You hate everything about me?" Tanong nya.
Hindi ko alam kung bakit ako natigilan. Did I exceed the limit? Nag exaggerate na naman ba ako? Should I apologize?
"No. It's not like that." ang tanging lumabas sa bibig ko. Paano ba ito?
"I just want to be your friend." aniya.
Ngumiwi akong muli. Should I accept him?
"Ok. Fine." Sagot ko na ikinatawa nya.
Hindi naman siguro masamang makipagkaibigan ako sa iba. Wala namang mawawala sa akin. Para lang naman ito sa konsensya ko na nasungitan ko sya. Kasi naman eh! UGH!
"Thanks." aniya.
Dumating ang pagkain ay tahimik kami hanggang sa natapos kaming kumain ay tahimik pa rin kami. Walang nagtatangkang magsalita sa amin.
Ok. This is awkward.
"Am I late?"
Halos maitapos ko ang tubig sa aking kamay nang biglang sumulpot si Jerome wearing his smiley face. Katulad na katulad sila ni Liam, laging nakangiti.
"Anong late pinagsasabi mo?" Tanong ko.
Mahina itong tumawa at kinindatan ako. Tumingin ito kay Liam na nakangiti rin. Eh?
"You are?" Tanong ni Jerome.
"Liam." maikling tugon ni Liam.
"Yow! I am Jerome." Nagkamayan sila at nagngitian.
"Hoy! Hoy! Hindi nyo kami sinasali ah!"
Napapoker face na lang ako nang magsulputan na ang mga adik kong kaibigan. Nginisian ako ni Mia na nginunguso si Liam na kinakausap na nila Dave.
"Anong nginunguso-nguso mo dyan?" Tanong ko.
"Eh! Di ba si Liam 'yon? Iyong gwapong laging tinititigan ng mga babae rito." aniya.
Kumunot na lang ang aking noo. Wala naman akong pakialam kung tinitilian sya rito. Duh! Impyerno kaya ito!
"Type mo?" Panunukso ni Zein na tinutusok pa ang tagiliran ko. "Yiee. Ikaw ah!" aniya pa.
Tinabig ko ang kamay nya at sinamaan sya ng tingin. Tinawanan lang ako ng dalawang bruha.
"Hahaha!" Napatingin kami sa boys na nagtatawanan na. Madali talaga silang makisama. Kakakilala lang nila kay Liam, kung makatawa na akala mo isang taong ng magkakilala.
Hindi ko na napigilan ang pagngiti. Ang dating tahimik na cafeteria ay binulabog namin. Nang dahil sa amin, muling umingay dito at hindi ko alam kung ikakasaya ko o ikakahiya na taong bundok ang mga kaibigan ko kung makatawa.
"Ano? Sinungitan mo sya ano?" Pangungulit ni Zein.
Alam kasi nila na ganon talaga ako sa ibang tao. Hindi naman sa anti-social, ah basta! Kuntento na kasi ako talaga sa mga kaibigan ko ngayon.
Natigilan kaming lahat nang may narinig kaming nabasag na baso. Agad na tumingin kami sa gilid kung saan nakatayo ang isang babae na naka high heels. Ngayon ko lang sya nakita.
"Gosh! Ang ingay kasi, ayan tuloy nabasag ang baso." aniya.
Hindi kami nagsalita at nanatili kaming lahat na tahimik. Kung titignan mo ay ordinaryong babae lang sya, maldita type.
"Roxane?"
Tumayo si Liam at inalalayan si Roxane 'raw' na makaalis sa mga bubog. Napangiwi ako sa kaartehan nito. Anong pinagmamalaki nya? Boobs nya? Duh! Parang masusugatan sya e naka 6inches heels sya! Isa na namang Duh!
Nagtaka ako sa inakto ng marami rito. Iyong ibang staff ay agad na inalis ang mga bubog habang ang iba ay chineck kung nagalusan ba si Roxane?
Seriously?! That's oa. Ano sya? Reyna? Psh.
"Sino ba sya?" Tanong ni Mia.
"OMG! May galos ang binti ko!" Halos himatayin ito nang makita ang napakaliit na galos sa binti nya. Parang tuldok lang!
Naglapitan naman sa kanya ang mga staff. Halos mataranta ang iba. Ok, may hindi ba kami alam dito? Bakit ganon ang reaksyon nila? Sino ang Roxane na ito?
"Kayo!" Turo nya sa amin. "It was all your fault. Pagsisisihan nyo ito." aniya bago sya idinala sa clinic.
Natawa na lang ako. Ano bang kasalanan namin sa nangyari sa kanya? Kung may dapat mang sisihin dito, 'yon ay ang katangahan nya. NOT US!
"Sorry about that," Ani Liam na kakabalik lang.
"Who is she?" Tanong ni Zein. Ang isa ring tanong na bumabagabag sa akin.
"Roxane Allister. Girlfriend ni Raze Silvenia."
Nalaglag ang panga ko matapos kong marinig iyon. Ang bruhang maarte na oa na 'yon? Sya ang girlfriend ng Number 1 sa Highest 10 at ang leader ng Devil God Warrior, Raze Silvenia.
"Raze is the current King of Hell University and definitely, that girl, Roxane Allister is the Queen."
Ok. Hindi pumasok sa isip ko na may ganon sa HU. May Queen at King kuno pa pala sila.
Pero ang tanong ngayon. Sino si Raze Silvenia? Hindi ko pa sya nakikita maliban noong acquaintance party na nakamaskara pa sya.
"Ahhhhh!!!"
Napatayo kami sa pagkakaupo nang marinig ang isang sigaw na malakas. Agad na umakyat sa dibdib ko ang kaba. Ano na namang nangyari?