THUIS.
ik sta op het vliegveld te wachten op mn mannetje en mn lieve Dina.
de verdrietige dagen in Marokko zyn voorbij. mn moeder ligt in haar graf.
maar mijn leven gaat door. ik kan er niks aan doen.
maar vanbinnen heeft mn hart een scheur .
Oeff...
mn moedertje. mn lieve moeder.
met haar lieve praatjes. ze leeft niet meer . maar ze bestaat nog in mijn hart. ik lig op de bank . Dina slaapt. Yassin heeft zyn armen om me heen. 'Rustig schat. het komt goed inshallah' fluistert hij. eigenlijk wil ik schreeuwen 'NEEJ HET KOMT NIET GOED ME MA IS DOOD ' maar ik blijf kalm liggen. Yassin is echt zorgzaam.
'Dina.'
'Ja?'
'Sorry maar .. heb je een vader..' vraagt hij voorzichtig.
'Jaa alleen ik weet niet waar hij is..' zeg ik.
'We moeten hem zoeken. Anders heeft Dina geen grootouders.' zegt hy bang.
'Ja.. je hebt gelijk..'
zeg ik.