Yarumi's
"Don't you think it's unfair?" napatigil ako sa paghigop nung milk tea na iniinom ko.
"Ang alin?" tinignnan ko siya at bahagyang ginulo ni Rain ang buhok ko. Oo, magkasama padin kami ng lalaking 'to. Afer nung basketball churvaness niya nag alisan ang mga tao pero sabi niya sakin kung pwede daw bang dito na muna kaming dalawa. Wala naman akong gagawin kaya pumayag na lang muna ako.
"It's unfair that I can't have that person and the pain inside my heart, it's killing me." napaisip ako ng magadang iadvice sa kanya. Kung ako kaya ang nasa sitwasyon niya? Bago pa man ako magsalita nunahan na niya ako.
"All this time, wala akong ginawa kundi mahalin siya. All I can do is just to stare at her back."
"Did you approached her already? Baka nag ddrama ka dyan tapos wala ka naman ginagawa para mapansin niya." I look at his eyes, nagsisimula ng mamuo ang mga luha mula rito. Ang swerte naman ng babaeng yung kung iisipin.
"I did, but she never considered me as man. If you know what I mean." Nabigla naman ako sa sinabi niya.
"K-kung ganun. . iniisip niya na bakla ka?" omo. Napatakip naman ako sa bibig ko sa sinabi ko. Kung titingnan hindi naman bakla si Rain. Ang maskulado nga ng katawan niya. Muli ko siyang tiningnan at tumambad sa harap ko ang mukh niyang nakangiwi. Mali ba yung pagka interpret ko sa sinabi niya?
"No, what I mean she never considered me to be a better man for her. A man who will love her."
"Aaah, ganun pala yun. Sorry, slow ko kasi masyado." tumayo ako at nilagay ang dalawang kamay ko sa waist ko.
Hinarap ko siya with my proud gesture. "Asawa nga naagaw, pano pa kaya kung hindi pa kasal?"
Tumayo din siya at napatawa sa sinabi ko. Totoo naman diba simula ng nauso yang kabitan at palitan ng asawa sa telebisyon maging sa totoong buhay madaming asawahan na din ang nagkakapalit palit.
"So, pwede pa pala kitang agawin sa kanya?"
Nawala bigla ang mga ngiti sa labi ko at napatingin ako sa kanya. "M-may s-sinabi k-a ba? H-hindi ko k-kasi n-narinig."
Tiningnan ko ba siya habang tinaas ang dalawa kong kilay as a sign na na confuse ako. Mahina din kasi yung boses niya kaya di ko marinig ng ayos.
"Wala. Sabi ko thank you for today." napahinga naman ako ng sobrang lalim. Akala ko kung ano na.
"Akala ko kung ano na--"
Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko basta ang alam ko na lang yakap yakap ako ng taong ito. Hindi ako makagalaw para akong na freeze. Bakit? Bakit ba siya ganto?
"R-Rain." matapos kong sambitin ang pangalan niya napabitaw naman siyang bigla sakin at inayos ang buhok niya.
"Pasensya ka na ah, masyado lang kasi mong napagaan ang pakiramdam ko. Paano ba yan, mauna na ako sayo?" ngumiti ako sa kanya ang nag nod.
"Sige, ingat ka." pinanuod ko siyang lumakad palayo sakin saka naman ako nag wave ng kamay ko. Kahit di kami masyadong nagsasama ng taong yun, nakaramdam ako ng sakit sa nararamdman niya. Saka feel ko ang buting tao ko kanina.
Uuwi na sana ako ng biglang mag vibrate yung cellphone ko sa bulsa. Si Dray tumatawag. Kailangan ng hudas na 'to?
"Oh? Kailangan?"
[Is that the proper way of answering your phone call, especially if it is from your Young Master?]
"Ahh, hello po Young Master. Kamusta po kayo? Ano pong maipaglilingkod ko sayo?"
[Center Avenue Floral Garden, 8pm. Meet me there, let's have a dinner date. You're dead if you're late. Then, see you later. . at nga pala mag ayos ka hindi meeting ng mga jejemon sa mundo ang punta mo.]
Sabay patay niya ng tawag. Damuho talaga ang isang yun. Jejemon?! Eh mukha nga niya mukhang pinaglahi sa lahi ng mga jejemon. Ugh, kaimbyerna!
Saglit ulit akong napaupo at napaisip, wala akong damit na maayos. Napanguso na lang ako. "B-Bella."
Biglang nag pop-out sa utak ko si Bella Alvarez may silbi ang bruhildang yun sakin ngayon! Problem solved!
Me: Puntahan kita ngayon sa bahay niyo. See you.
Maya maya pa nag reply na okay daw. Lumabas na agad ako sa school at agad pumara ng taxi. Pagbaba ko sumalubong sakin ang Main Residence ng mga Alvarez.
Tuloy tuloy na akong pumasok sa loob ng bahay nila at nadatnan ko si Bella sa mini garden na nakaupo habang nakataas sakin ang isang kilay.
"Stop giving me that look, Bella." saka ko inagaw yung iniino niyang juice.
"Naisipan mo lang ako puntahan dahil may kailangan ka?" saka naman nag pout ang bobitang 'to. Di bagay, tss.
"Mukha kang bibe dyan. Tampo ka na?" lumapit naman ako sa kanya para yakapin niya. Ang bango talaga, babaeng babae.
"Anong request mo? Alam mo naman di kita matitiis." umakto akong kunwari ay nag iisip.
"Please make over me, tonight." nanlaki naman ang ata niya at tiningnan akong mabuti saka ngumiti. Hindi simpleng ngiti, that creepy smile. Ugh, dumi ng isip. Berdeng berde.
"Bakit aakitin mo si Gio Dray Min? Sus."
"Uso minsan ibabad sa zonrox yang utak mo ng mamuti naman, mawala ang pagka berde." napatawa naman siyang bahagya at niyaya na niya ako sa kwarto niya para simulan ang make over.
Nanligo muna ako at nagbihis. Pinahiram naman niya ako ng panty, bago naman syempre madami pa siyang extra para na din kasi minsan kapag nag s-sleep over ako dito.
"Halika, blower natin yang hairlalu mo." umupo ako at sinimulan na niya ang pag aayos.
Sandali kaming tahimik nang bigla siyang magsalita. "Yarumi, seryoso ka ba sa mga pinag gagawa mo sa buhay/ Kasi for me, pang tanga lang 'to."
"Then sasagadin ko na katangahan ko." tinignan niya ako at mukhang naguguluhan.
"No, what I mean is. Lumayas ka sa puder ng mga Kang like kahit sinong mapapasabi ng 'what the hell is she fucking crazy?' you're the one and only heir of Kangsan Group since lumayas na ang kuya mo."
For me life is not just all about fame, power and money. "Why do you think lumayas kaming magkapatid?"
"Bakit nga ba?" sagot niya sakin.
"Well, who knows." bigla naman niya ang binatukan.
"Aray ha!" inirapan lang naman ako ng bobita. Naghanap muna siya ng dress sa wardrobe niya at ang napili niya sakin ay isang simpleng white dress at binigyan niya ako ng sandals na brown. Buti na lang magkasukat kami.
Kinulot niya naman ng konti yung laylayan ng buhok tapos konting make up. Tumayo ako, taos narinig ko siyang nagsalita. "I don't know how you end up like this."
"What do you mean?"
"Being the butler of Gio Dray Min and falling inlove with him. I missed that style of yours, hindi yang mukhang laging lasign na porma." instead of answering her, I just smiled. Mas gusto ko yung ganito. I can live freely at walang kumokontrol sakin.
"Sige na mukhang medyo napatagal na yung pag-aayos mo sakin, it's already 7:00pm. Alis na ako, mag t-taxi na lang ako."
Nag nod siya at pinagbuksan niya ako ng pinto palabas sa kwarto niya. Pinahiram din niya ako ng pouch ang panget naman kung yun school bag ko ang dadalhin ko.
Nakaratng ako sa meet up place namin ng mga 7:45, nilibot ko ang mata ko and he's not here yet. Napaaga yata ako? Hahaha, excited kasi ako.
Kumanta kanta muna ako para malibang at saka naglibot. Nag gaganda ng flowers nila dito especially yung mga roses.
Tiningnan ko ang relo ko, 8:30pm. Humanda talaga sakin ang hudas na damuho na yun! 30minutes na siyang late. Napayuko na lang ako.
8:40pm
8:45pm
8:50pm
9:00pm
9:30pm
I'm fucking hopeless here, unti unti ng nauubos yung mga tao. Nagbabadya na din ang ulan.
"Late lang siya." umiyak na ako. Tangna talaga ng damuho na yun. Letse. Tangna kanina pa ako nag aalburuto dito per hindi padin ako umaalis. Tanga ko naman. Asan ba ang utak mo Yarumi? Nasa kili kili na ba? Ugh.
Umabot ako hanggang 10:30pm at patuloy ang ulan. may naramdaman akong presensya sa likod at nung humarap ako, I saw him parang hingal na hingal.
"Yarumi." hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko, but I smiled in front of him.
"Masyado ka naman yatang late?" then I laughed.
"Pasensya ka na. Galit ka ba? I'm sorry." hinakbang ko ang mga paa ko palikod. I smiled again.
"A-ako? Hindi bakit naman ako magagalit?" then I laughed. Pero bakit ang sakit nung puso ko. He made me wait for him until 10:30pm, tapos parang wala lang sa kanya? Is he toying me?
"Mabuti naman, halika sumilong muna tayo. Dapat man lang sumilong ka, ang tigas talaga ng ulo mo."
Nakaramdam ako ng awa sa sarili ko. Fuck him! "Sumilong? Ah, pasensya na di ko na nagawang sumilong because I waited for you!" at hindi ko na napaigilan hindi sabayan ang pagbuhos ng ulan. Napahinto siya bigla.
"Why are you raising your voice?" napakagat ako sa labi ko. Tanga talaga ng hudas na 'to kahit kailan.
"Kasi ang sakit sa pride ko, pero mas masakit dito sa puso ko. Para akong bulati kanina nung matanggap ko ang tawag mo na magkita tayo at magkaroon ng dinner date, sakto 7:45pm dmating ako dito. I thought na masyado lang akong napaaga then all I did is to wait for you. Pagdating ng 8:30pm I just hought you're late. 30 minutes lang naman kaya okay lang. Saka amo ka nga diba? A butler like me should wait. But during that time na pinag intay mo ako ng pagkatagal tagal. I asked my self 'did you ever consider me as a girl?' kahit na butler mo lang ako, you said date at least dapat kinonsider mo na babae ang nag-iintay sayo. Alam mo yung mas nakakainis, nang dumating ka dito parang wala kang pakialam na parang 2 minutes lang ako nag intay sayo. Ang tanga ko hindi ba? Why I waited for someone like you? Kasi kahit gusto ko umalis na dito, naalala ko na you're someone who will keep your word. At and here you are, nandito ka nga. After you said na dapat sumilong ako, naawa ako sa sarili ko. Sobrang na down ako! Tangna mo naman kasi! Hindi ka ba makaramdam aba at ang lakas pa ng loob mo na tanungin ako kung galit ba ako? Wow ha! Ganyan ka na pala kamanhid?"
Para akong naubusan ng hangin sa katawan nang sabihin ko ang mahabang litanya na yun. He looked at me straight into my eyes.
"Pero sabi mo hindi ka galit?" napapikit ako sa sobrang manhid niya. Magsasalita pa sana kaso may pahabol agad siya.
"Kung ganyan naman pala ang nararamdaman mo edi sana umalis ka na lang!" sigaw niya sakin at napahawak siya sa noo niya.
Lumapit ako papalapit sa kanya at sinampal siya ng napakalakas. "Oo, tama ka. Dapat nga pala umalis na ako. So dapat na ba akong mag sorry? Then sorry for waiting you."
Tumalikod ako at hindi ko na siya hinintay na sumagot. Huminga ako ng malalim at muli ko siyang hinarap.
"I don't care if I will wait you under the rain. I don't care how many more hours do I need to stand here. I don't care if other people will laugh at me because of this stupidity. Those are the things that I kept on saying while waiting you here..
. . . because no matter what happen I'll wait for you. I'll wait for you to come and spend your time with me."
We locked gazes for a while then I smiled again.
"You know why?"
". . . because I like you, a lot."