EPILOGUE
KATELINE'S POV
Napapakamot ako sa pisngi ko habang nakatingin kay Marveige at kay Triton na kasalukuyang naglalaba. Nakisali lang si Triton at mukhang gustong damayan ang Papa niya. Seryosong-seryoso sila sa paglalaba.
Nagbabaha lang naman sila.
"Ako nalang kaya?"-me
"No!"-marveige/triton
Napapalatak ako at binalik ko na lang ang atensyon ko sa libro na hawak ko. Nasa tapat kami ng bahay dahil dito nila naisipang maglaba para direto sampay na lang daw. Kung tutuuin meron namang mga clothesline sa likod ng bahay para hindi pangit tignan kapag sa harap.
Mapapagalitan sila ni Craige sa ginagawa nila.
Kasalukuyan akong nakaupo sa lounger na itinayo ni Marveige kanina pati na ang malaking beach umbrella.
Ano na naman kaya ang kailangan ng dalawang to at nagsisipag? Pwede namang ipalaundry ang mga damit.
Napatingin ako sa labas ng hanggang bewang lang na gate namin at nginitian ko si Fierce at Cloak na dumaan. Karga-karga ni Fierce si baby Hera habang nasa likod niya si Cloak na nakikipag peek-a-boo. Ang weird lang tignan kasi wala namang kaemosyon-emosyon si Cloak pero hagikhik ng hagikhik si Hera.
"May mga taga-laba ka pala."-fierce
"Ewan sa mga yan."
Fierce smiled at me...a knowing smile. Napailing na lang ako. Alam niya din na may kailangan tong dalawang to.
Kumaway sila at dumiretso na papunta sa kung saan habang ako ay tinignan sila Marveige na seryoso parin sa ginagawa nila. Pati si Triton magkasalubong ang mga kilay sa tindi ng concentration habang nagkukusot ng damit.
"May washing machine naman tayo."-me
"We're okay."-marveige
"Papa's right, Ma."
Sabi ko nga. Napapangiting sumandal na lang ako ulit sa kinauupuan ko at nagbasa. Bibigyan ko sila ng thrity minute siguradong susuko din ang mga iyan at sasabihin sakin ang gusto nila.
Tumaas ang kilay ko ng marinig ko silang nagbubulungan. Hindi ko sila nilingon at kunwariy busy na busy ako sa binabasa kong libro.
"Gagaya ka po daddy ako dapat po maglalaba para kay mama."-triton
"Bata ka pa para maglaba at isa pa pinaglalaba din naman ako minsan ng mama mo ah."
"Tinatakasan mo naman po eh."
Pinigilan kong mapatawa. May point si Triton. Lagi akong tinatakasan ni Marveige kapag siya ang gusto kong maglaba at tinatamad akong magpalaundry.
"Hindi kaya."-marveige
"Basta po ako nauna."
"Ako."
"Ako po."
"Ako."
"Ako po."
Pumito ako ng malakas. Napadiretso ng upo yung mag-ama at napapapalatak na tumayo ako at nilapitan ko sila. Halo sabay silang napangiwi at napakamot sa batok nila.
Magtatay nga.
Hindi ko maiwasang hindi mamangha sa mga similarities nila hindi lang sa itsura kundi maging sa mga kilos nila. Pareho pang chicboy though pagdating kay Triton may contribution din ako doon.
Anyways...
"Umamin nga kayo. May kailangan ba kayong dalawa?"-me
Sunod-sunod na umiling silang dalawa. Nameywang ako at tinaasan ko sila ng kilay. Pinigilan kong matawa ng halos sabay silang lumapit sakin at yumakap.
"Disneyland tayo mama!"
"Baby, let's have a second honeymoon."
Sabay na napatigil ang mag-ama at nagtitigan ng masama. Nang walang nag back out, nagpapaawa na tumingin sila sa akin.
"Marveige kakahoneymoon lang natin and triton pumunta na tayo last three months sa disney land."
"Hindi official yon kasi dito lang tayo sa bahay."-marveige
"Mama matagal na po yun."
Napabuntong-hininga ako. Hindi talaga magpapaawat tong dalawang to. Hindi na ako magtataka kung hindi sasakit ang ulo ng magiging girlfriend ni triton balang araw.
Or...mga girlfriend?
Erase, erase. Saka ko na poproblemahin iyon.
"Ako muna."-marveige
"Ako po mas baby kaya ako po muna."-triton
"Ako mas matanda kaya ako muna."
Pumito ako ulit. Tumingin sila sa akin at sabay nag pout at nagpacute ulit. Napatawa ako pero inayos ko din ang ekspresyon ko ng mas lalong naging intense ang puppy dog eyes nila.
"Let's do a compromise. Marv we'll have the honeymoon at disneyland para mag enjoy din si triton. We can get a seperate room for him."
Sinanay na kasi namin si Triton na hindi samin natutulog. At isa pa siya na din ang may gusto dahil big boy na daw siya.
Nagkatinginan ang mag-ama at pagkaraan ay sabay ding nagsalita.
"Ayos!"
NAPAPITLAG ako ng maramdaman ko ang mga braso na pumulupot sa bewang ko. Si Marveige. Ngumiti na lang ako ng ipinatong niya ang ulo niya sa balikat ko.
Kasalukuyan naming pinapanood si Triton habang tuwang-tuwa na nakasakay sa kabayo dito sa Pinic Grove. Nasa loob sila ng horse corral.
Gusto niya na siya lang ang mag-isa na sumakay though pwede naman siyang samahan ng Papa niya. I'm not really fond of horses.
"He look like a prince."-me
"Mana sa akin eh."
"Yabang. Maganda lang talaga ang genes ko."
"Maganda din yung sakin kaya super gwapo ang baby natin. "
Fine, cant help but agree. Talagang maganda ang genes namin. Sa sobrang ganda pwede na kaming malagay sa guiness book of record.
Medyo mahangin. WOOOSH!
Tse. Basta maganda ang genes namin. Period. Ang umangal ibabad ko na parang tea bag sa shark infested na dagat.
Napangiti ako ng makita kong nakasakay sa isang kabayo si Warren at sa unahan niya ay nakaupo si Dawn na mukhang nag e-enjoy though hindi naman siya nakangiti. Maaliwalas lang ang mukha niya.
Dumidilim nga lang kapag napapadako ang tingin niya kay Triton.
Kasama kasi namin ang ibang mga agents na available at kasalukuyan siilang nag gagala sa kung saan-saan.
"Mukhang applicable kay Dawn and Triton ang mga salitang kung nakakamatay lang ang tingin baka naghihingalo na si Triton ngayon."-marveige
"Oo nga eh. Pasaway naman kasi ang baby boy natin. Baka maagang tumanda ang future lovey lovey niya."
"Baby..."
Napatawa ako. Mas protective pa ata si Marveige kesa sakin. Kung kaming mga mommies na agents eh minamatchmake na ang mga chikiting namin, ang mga boys naman mukhang ayaw pang isipin na hindi na sila ang number one sa mga babies nila.
"Maiisip mo din yan a few years from now."-me
"Great. I still have years."
Nginisihan ko siya at siniko ng mahina sa bewang na ikinangiti niya lang. Sumandal ako sa kaniya at pinagpatuloy ko ang panonood namin kay Triton.
Kumaway si Triton sa gawi nila Dawn at napailing ako ng makita kong nag flying kiss pa si Triton kay baby Dawn na kahit baby na baby pa eh mukhang gusto ng talunin si Triton para sapakin.
Hmmm...
Mukhang magiging lively ang buhay pag-ibig ng baby ko.
^/////^ tihihihi
Inalis ko na ang tingin ko sa kanila pagkatapos kong makitang binato ni Dawn si Triton ng hawak-hawak niyang rubic cubes na pilit niyang dinala kanina kahit na mag horse back riding sila ni Warren at ng makita ko na hindi naman nasaktan si Triton dahil naiwasan niya iyon.
Tumingin ako sa langit at napangiti.
I never felt contented than now. Pakiramdam ko kumpleto na kumpleto na ang lahat. Iyong pakiramdam na wala na akong mahihiling pa.
Minsan naisip ko...siguro ito ang dahilan kung bakit hinayaan ako ng kapalaran na maging kung ano ako dati. Cold...lifeless. Dahil hinahanap niya pa ang makakapagkumpleto sakin. Maybe destiny just want to give the best to me like it does to everyone else.
Iniisip kasi natin minsan na kapag nasaktan tayo sa ibinigay satin ng kapalaran...ay iyon ay dahil sa hindi tayo karapat-dapat. Hindi natin naisip na maybe...God is jut saving us for someone who will treasure us forever.
Hindi naman natin masisiguro kung anong pagsubog ang ibabato sa atin ng tadhana. Hindi din natin iyon mapaghahandaan. All we need to do is accept the fact that there are things that wont be in our hands...that sometimes we just need to go with the flow..or the waves and trust that when we reached the shore there is someone waiting for us with open arms.
Sa buhay...walang time out sa sakit, walang break time at lalong walang exempted. Lahat tayo mararanasan iyon.
Pero kapag nangyari iyon...We just need to stop for awhile and try to remember that there will be something in the end that will make the pain all worth it.
Para sa akin si Marveige iyon.
That 'someone' that I found after a long tiring journey..after all the times I felt like I had been tossed and drown..after all the times I struggled...
...
...
I found my shore.
"Marveige..."
"Hmmm?"
"My shore."
Iniangat ko ang mukha ko para tignan ang mukha niya. Napangiti ako ng maramdaman kong humigpit ang pagkakayakap niya sa akin. And I know...that he understand.
We both have our own battles...and maybe we didnt win a lot of them but being in each other arms made us feel like the greatest champion.
Hindi ko na siguro kailangang pahabain pa ang pagdedefine kung gaano ko kamahal si Marveige. Dahil kahit hindi ko pa ipaiwanag sa kaniya sa mahabang mga salita...alam kong iisa lang ang nararamdaman namin.
"I love you."-marveige
"And I love you."
I dont have a fairytale story...but what I have is something real. Maybe this is my own version of a fairy tale.
"I love you din Mama!" Humahagibis na tumalon ang sinasakyan kabayo ni Triton sa fence ng corral.
Sabay kaming napasigaw ni Marveige. "Triton!"
I love Marveige and I love my son kahit pa pakiramdam ko unti-unti ng pumuputi ang buhok ko sa kanila.
Well...that's love.
Anyways..Sa tingin ko kailangan ko ng magpaalam sa inyo. Kailangan na kasi naming habulin ng asawa ko ang anak naming siguradong maghahasik ng lagim. Or mas tamang sabihin makakahanap na naman siya ng paraan para magpacute sa sambayanang kababaihan.
Tumingin ako kay Marveige at hinawakan niya ang kamay ko.
Sabay kaming tumakbo at hindi ko maiwasang hindi tignan ang magkasalikop naming mga kamay.
....
...
Yes...this is real.
_________________________________________________________________________
A/N: Noong una talaga wala na akong balak gawan ng story sila Marveige. Yung story kasi nila may ending nung pang time nila Wynter at Rain then ni Hurricane at Reese. Pero dahil hindi nga naman makukumpleto ang CAMP story ng wala ang kwento ni Marveige kaya tanaaan!
Maraming salamat po sa mga sumuporta. Kahit na maikli lang po ito pagpasensyahan na lang po =)) SALAMAT!
Love,
♥MsButterfly