Δεν θυμόμουν τίποτα μετά από αυτό εκτός ότι είχα πρόβα με κάποιον.Έτσι πήγα στην αίθουσα μουσικής να δω ποιος ήταν αυτός. Είδα τον leon, αλλά χωρίς να τον αναγνωρίσω.
Εγώ -Γεια. Τι κάνεις?Πως σε λένε??Έμενα Violetta!
?? -Γεια.Καλά,εσύ?Μα τι ηλίθια ερώτηση πως με λένε.
Εγώ -Καλά και εγώ,αλλά πως σε λένε???Αφού δεν έχουμε ξανά συναντήθει...
?? -Εντάξει, μπορεί να το ξέχασες λάθει συμβαίνουν πολύ συχνά.Με λένε ...
Τότε μπαίνει από την πόρτα ο tomas.Και έρχεται κοντά μου...
Εγώ -Ει,γεια σου αγάπη μου. Τι κάνεις?
Tomas -Καλά, εσύ?Και με αγκαλιάζει...
Εγώ -Καλά και εγώ.
Και με φιλάει στο μάγουλο.
Εγώ-Έλα, όχι εδώ.Και από εδώ ο ....
Tomas-Γνωριζόμαστε δεν πιράζει...
Και βλέπει τον Tomas με ένα πολύ σκοτεινό βλέμμα...
Tomas -Violetta μας αφήνεις λίγο μόνους? Και εγώ ..φέυγω.
Tomas-Τι έπαθες, μικρέ μου αδελφέ? Εγώ εν το μεταξύς πήγαινα στην αίθουσα χορού....
Leon -Τίποτα, τα συνήθισα πια. Αλλά αλήθεια ξανά...
Και στα μάγουλα φαίνονται φλέbες, μάυρες φλέβες...
Tomas-Μικρέ καλέ μου αδελφέ δεν έμαθες τίποτα από εμένα ή ..... Αλλά νομίζω ότι ,πως να το πώ θα γίνει δικιά μου,δεν σε πειράζει,χάρι θα της κάνω .
Και χαμογελάει....
Leon-Ναι χάρι μου κάνεις, τι να σου πω αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι θα με θυμηθεί και όταν γίνει αυτό, θα σκοτωθείς για τα καλά .Και δευτερόν , μπορεί να μην το προσεξές πρίν, αλλά εγω και η Violetta έχουμε χημεία. Και δεν θα σε αφήω ούτε να την πληγώσεις, ούτε να την σκοτώσεις αλλά και ούτε να κατακτήσει σαν την Κατρίνα. Δεν έκανε τίποτα αλλά οι άνθρωποι την σκότωσαν επειδή κάποιος πεινούσε.... Και τον κοιτούσε στεναχωριμένος αλλά και θυμομένος, την ίδια στιγμή.
Tomas-Άκου , για τελευταία φορά....αν θες να με κάνεις να αισθανθώ ενωχές,έχασες.Αφού έγινα Vampire δεν έχω συναισθήματα για αυτό έχασες.......Εχώ κλείσει αυτό το διακόπτει πολύ καιρό πριν
Leon- Ξέρω ότι κάπου κάτω από αυτή την ψευτιά , είσαι ο αδελφός που είχα αγαπήσει...Και εκτώς από αυτό φοράς το βραχίολι που σου είχα δώσει για τα 12 - 13 γενέθελεια σου.
Tomas- Ναι, αλλά πριν απο πολά χρόνια!!!!Εντάξει αλλά πρέπει να φύγω, έχω ραντεβού με την... Violetta.
Και ο Leon φεύγει με την υπέρ ταχύτητα του.Και ο Tomas λέει "Κάτι του έμαθα, δεν πήγε τσάμπα ο χρόνος μου" και γελάει.
Και έφυγε και αυτός με την υπέρ ταχύτητα του και πήγε να με βρει...
Την ίδια στιγμή στην αίθουσα χορού, μπένω και βλέπω 4 αγόρια τον Tayler, τον Edward, τον Napo και τον Draco.
Εγώ-Συγνώμη θα φυγω.
??- Οχι, μην φεύγεις , κανέ μας παρέα, αλλά πες μας πως σε λένε?
Και μου κλείνει το ματάκι.
Εγώ- Vilu, δηλαδή Violetta.Το λέω χαριτιμένα..
Tayler- Ωραίο όνομα, εμένα Tayler, από εδώ ο Edward, o Napo και ο Draco.
Tayler- Θες να χωρέψεις μαζί μας, ετοιμαζόμαστε για ένα χωρευτικό για μια παρουσίαση στο μάθημα.
Εγώ- Δεν έχω πρόβλημα.
Tayler- Αυτό το δέχομαι σαν ναι, για αυτό έλα....
Μου δείχνουν την χορογραφία και μετά αρχίζουμε να χορέυουμε και ακούγεται απο πίσω το τραγούδι Burn...
Αφού χωρέψαμε....
Εγώ- Παιδιά είσασταν τελιοι. Και τους χειροκροτώ.
Napo- Μια εσύ μέσα σε 3 - 5 έμαθες την χορογραφία, εσύ ήσουν η τέλεια.
Εγώ- Χα, χα, χα....
Napo- Δεν είναι αστείο εσύ ήσουν τέλεια...
Edward- Εντάξει, όλοι μας είμαστε τέλιοι. Τελίωσαμε τώρα....
Εγώ- Εντάξει, γεια σας παιδιά. Πρέπει να φυγω για αυτό, συγνώμη.
Όλοι-Ok.Γεία σου...
Εγώ- Γεία σας...
Τότε μόλις βγένω βλέπω τον Τοmas.
Tomas- Τι έκανες σε περίμενα πάρα πολύ ωρα??
Εγώ- Όχι και πολύ..
Τότε με πέρνει τηλέφωνο , η Ioanna.
Ioanna- Θα έρθεις σπίτι μου , κάνω ένα πάρτι με όλα τα παιδιά της τάξεις μας, έλα please!!!!!
Εγώ- Ok, αλλά σε πειράζει να έρθει και ο Tomas??
Ioanna- Όχι , να έρθει και αυτός, έτσι και αλλιός θα έρθουν και κάποια ακόμα αγόρια και κορίτσια.
Εγώ- Α, ok.Τι ωρα?
Tomas- 7:00
Εγώ- Μα τώρα είναι 6 : 30 και ξερεις ότι μένεις μακριά από το studio.
Ioanna- Ε, συγνώμη.Δεν το έκανα επίτηδες.
Εγώ-Εντάξει ξέρω.
Ioanna- Εντάξει.
Εγώ- Γεία!!!!
Ioanna- Γεία!!!
Εγώ- Ερχόμαστε...
Tο κλείνουμε το κινητό..
Εγώ- Έλα να πηγαίνουμε.
Tomas- Μα έχουμε ραντεβού.
Εγώ- Έλα, θα πάμε άυριο...
Tomas- Ok, όλα για σένα.
Εγώ- Σε ευχαριστώ.
Και τον φιλάω στο μάγουλο.Και πάμε προς το σπίτι της Ioanna.
Aφού φτάνουμε, η Ιωάννα μας λέει ότι θα πάμε στο δάσος και θα κάνουμε camping.
Εγώ-Τέλεια ιδέα.
Fran- Ναι και είναι και προτωτυπη ιδέα.
Ioanna- Ευχαριστώ.
Και την χειροκροτάμε δυνατά.
Ioanna-Εντάξει πάμε.
Και πηγαινουμε προς το δασος.
Fran- Ει, Ιoanna δεν φοβάσε??
Ioanna- Όχι, φυσικα. Θα σας πάω σε ένα χώρο που είναι για camping.
Cami- A, ok. Γιατι στην αρχη φοβήθηκα..
Ioanna- Αληθεια?
Cami- Ναι..
Και γελάγαμε.Εκεί ήταν και ο Leon, που να πω την αλήθεια δεν τον είχα δει.
Εγώ- Ει, Tomas ειδες οτι είναι εδώ ο Leon.
Tomas- Οχι αλλα γιατι να με νοιάζει σε έχω κοντά μου και είναι το μόνο που θέλω.
Εγώ- Αχ, αγαπη μου δεν ξερεις πως αισθανομαι από αυτά τα λόγια σου, αλλά...
Tomas- Τι αλλά.....??????
Εγώ- Άστο, δεν θα καταλάβεις.
Και τοτε η Ioanna μας λεει οτι φτασαμε.
Ludmilla- Αχ, κουραστικα, ευτυχώς.
Ενώ η Naty κουβαλουσσ εξι ροζ βαλιτσες, που παρεπτιποντος ηταν της Ludmila.
Τοτέ τρέχω προς την Ioanna.
Cami-Ioanna, γιατι ειναι η Ludmila, εδω???
Ioanna- Γιατι την καλεσά...
Fran- Τι έκανες?
Ioanna- Αυτό που ακούσατε.
Εγώ- Α, τόσο καλά.
Cami- Μήπως είσαι άρρωστη Ioanna μου.
Λέει και ποίανει το πρόσωπο της Ioanna.
Ioanna- Όχι, καλά είμαι.Αλλά σκέψου να μας λεεί την Δευτέρα τελείο πάρτι δεν θα σας πιράξω και θα σας κάνω καλές μου φίλες.
Cami- Χα, χα δεν το νομιζω.
Frab-Εντάξει ονειρέψου.
Εγώ- Έλατε, μπορεί έτσι να πιστέυει.
Cami-Ε, fran τωρά έχει δίκαιο η Villou.
Fran-Camilla, τωρά σοβαρολογείς??
Λεει η Fran θημωμένει και αγριοκοιτάζοντας την Camilla.
Η Ιωάννα μόλις είχε φύγει και εμείς δεν είχαμε πάρει είδηση.
Τότε δίπλα στην Ioanna πήγε ο federico.
Federico- Ευχαριστώ που με κάλεσες.
Ioanna- Τιίποτα.Φυσικά και θα σε καλούσα..
Federico- Το λέω απλώς γιατί δεν γνωριζόμαστε πολύ.
Ioanna- Ναι, κατάλαβα.Αλλά μην ανησυχεις.
Και τρέχει λίγο πιο μπροστά και ανεβένει πάνω σε ένα κορμό δέντρου και ανακοινώνει ότι θα πάμε να ψίσουμε και να κάτσουμε γύρω από την φωτιά.
Έτσι αφού κάτσαμε, η Ioanna μας έδωσε ένα βιβλίο και ο καθένας με σειρά, διαβάζε και μια ιστορία.Εγώ που ήμουν κατά την μέση, όταν πήρα το βιβλίο και γύρησα την σελίδα , βρήκα μια σελίδα χαρτί που είχε το οικογενειακό μου δέντρο από το παππού του προπάππου μου. Μου φάνηκε αφύσικο αλλά δεν ρώτησα.
Και άρχεισα να διαβάζω, την ιστορία.Όμως το πιο παράξενο ήταν ότι η ιστορία της είχε να κάνει με μάγισσες και όταν διάβασε το μαγικό ξόρκι, άρχησε να φυσάει δυνατά, και όλα τα φύλα ήταν γύρω μας και μας είχαν περικικλώσει.Πόσο περιέργα νοιόσαμε..
Μετά από αυτό, πήγαμε για ύπνο κορίτσια - αγόρια.
Όλοι είχαμε μπεί μέσα στην σκηνή εκτώς από την Ioanna.
Έξω από την σκηνή ήταν η Ioanna, η οποία έπινε νερό, τότε κοντά της πάει ο edward και ο Tomas.
Edward- Ει, Ioanna!!!Ιωάννα γυρνάει.
Ioanna- Ναι.
Tomas- Πες μας, εισαι μάγισσα?
Ioanna- Όχι, φυσικά. Θα το ήξερα αν ήμουν, μάλλον.
Tomas- Είσαι σίγουρη?
Ioanna- Ναι.
Edward- Γιατί έτσι λέει κάθε μάγισσα.
Ioanna- Ναι, και εσυ που το ξερεις, αυτο?
Tomas- Έχουμε γνώρ...
Edward- Απλώς το ρωτήσαμε, γιατί θα ήταν μεγάλη τιμή μας να γνωρίζουμε και να είμαστε φίλοι με μια μάγισσα.
Ioanna- Α, ok. Πάντως εγώ δεν είμαι.Και παει να φύγει.
Edward-Ε, πριν φύγεις, μήπως μπορείς να μας διαβάσεις, αυτό.
Ioanna- Θα δοκιμάσω.Και της το δίνει και αρχίζει να διαβάζει.
Τότε η Ιωάννα αισθάνθηκε, κάπως παράξενα και μετά όλοι πήγαν να κοιμηθούν.
Κατά τις 12 , ακούμε τσιρίδες. Και όλοι ξυπνάμε αναστατωμένοι.Αφού σηκωθήκαμε πάνω, ψάχναμε να δούμε τι έγινε και τι είχαμε ακούσει.
Μετά από κανένα 15 λεπτό, η Ioanna βρήσκει, πάνω σε μια σκηνη γραμμενο με αίμα.Και έλεγε:
Αν θές να μάθεις ποιος πέθανε ή ποιου είναι το
αίμα, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ...
μου κάνεις μια χάρη, θα πρέπει να με ζωντανέψεις
απο τους νεκρούς, αλλίως κάπως αγαπημένος σου,
θα πεθάνει, όπως και το καημένο ζώο που ανήκει...
το αίμα.
Η Ιoanna τρώμαξε τόσο που η τσιρίδα της έφτασε εως έξω απο το ηλιακό μας σύστημα.Αφού ήρθανε όλοι, εκτώς από εμένα, γιατί εγώ είχα μπεί μέσα σε μία σπηλία γιατί άκουγα θόρυβους, αλλά όχι μόνο για αυτό, αλλά το χαρτί με την οικογένεια μου, που είχα δει, τώρα ήταν κωμμένα κοματάκια και τα ακουλουθούσα, αλλά μόλις μπήκα στην σπηλιά, δεν είχε πια χαρτάκια,ούτε τίποτα.Αφού μπήκα μέσα, η πόρτα σφραγήστηκε από μια πέτρα.Τότε έτρεξα να δω, αν μπορούσα να την σπρώξω,αλλά ήταν αδύνατο. Έτσι στην συναίχεια , πήγα προς τα μέσα της σπηλιάς.Εκεί είδα μέσα άνθρωπους, που ήτανε χλωμοί, άσπροι κ.τ.λ.