****
Sevgi ,yine korkuyla uyanmıştı...
Her gün aynı rüyaları görüyor,
Mikail'e, aynı odayı paylaşıyordu.
Bir türlü alışamamıştı gördüğü rüyalara. Endişe ile saatine bakıp, derin bir nefes aldı.Daha işe gitmesine vardı.
Mutfağa geçerek, su ısıtıcısının
altını açtı. Bardak alıp kahve koydu. şeker de ekleyip suyun kaynamasını bekledi. Tatlı ile arası yoktu ama, ne hikmet ise çayı ve kahvesini bol şekerli içerdi.
Tık diye ses çıkınca ketıl'ı yerinden alarak suyu bardağına boşalttı.
Çayın altı açıktı,belli ki Sultan'ları da uyanmıştı.
İşe gidesi yoktu bugün hiç.
Sesli dua etmeye başladı;
"Keşke iş yerim arasa, ve bugün işçiye ihtiyacımız yok.Çok işçi var. Evde kalmak istermisin? diye
arayıp sorsalar,ne iyi olurdu.
Olmayacak dua'ya amin demezler,
Sevgi'ciğim "
Dadısı mutfağa girince
kendi kendine konuşuyorken yakalandığı için utanmıştı.
"Annen den, sonra sende mi başladın kızım,duvarlarla konuşmaya?Duvarların dili yoktur seni, duymazlar güzelim.Sana, istediğin cevabı vermezler.Sen, gel bana anlat,ben seni dinlerim!".
"Dadı, utandırdın beni.
Ben sadece sesli ,düşünüyordum"
"Tamam işte güzelim bende onu diyorum, düşüncelerini bana anlat"
Sevgi, dadısına, sarılarak onu öptü.
Lafı değiştirerek;
"Annem, ne konuşuyordu dadı,duydun mu ne dediğini?"
"Hayır kızım,duyamadım.
Mırıldanarak konuşuyordu çünkü, ama senin dediğini duydum.
Neymiş o olmayacak dua, söyle bakalım dadına, gönül işimi"
"Ah dadıcığım nerden nereye getirdin konuyu.Ne alaka , canım sadece bugün çalışmak istemiyor.O yüzden dua ettim."
Hacer hanım, ona bakarak;
"Ara o zaman iş yerini.Iyi olmadığını söyle kızım. Sen mi kurtaracaksın koca restorantı?Olmayacak dua değil yani sende"
"Olmaz dadıcığım, işe yeni başladım. paraya ihtiyacımız var çalışmam gerekiyor"
Hacer hanım, Sevgi'ye, sarılarak;
"Kendini yoruyorsun kuzum.
Annen ve ben, bunu demekten artık dilimizde tüy bitti.
Ev bizim, kira derdimiz yok. Diğer giderler zaten annenin ve benim emeklimle ödeniyor.Ama sen inat ediyorsun. Hem anneni hemde beni üzüyorsun kızım.
Sen,tuturdun böylesi bana iyi geliyor , kafa dağıtıyorum dediğin için seni zorlamıyoruz.Ara şimdi gelmeyeceğini söyle,başka işçi bulurlar o saatte kadar en azından".
Sevgi'de, aramak istiyordu,fakat evde kalırsamda kafayı bozarım dūşūnmekten...
"en iyisi gitmek" diyordu.
Dadısı onu düşünceleriyle mutfakta bırakıp çıkmıştı..
Pencereden dışarı izliyordu.Dışardaki ağaçlara gözü takıldı.Bahar gelmişti. Rengarenk filizlenmiş çiçekler muhteşem manzaralar oluşturmuştu.
Bahar'ı, çok seviyordu.
İçerden annesinin, sesi geliyordu.
"Tamam sen konuş ben mutfağa geçiyorum".
Annesi, yorgun, yüzü bembeyaz görünüyordu.Kendisi için mi endişeleniyordu yoksa.
Öyle bile olsa "hayır" cevabını alacağı için sormadı.
Hacer hanım, heyecan ile mutfağa gelerek;
"Sevgi,Mustafa Bey, aradı.Bugün hiç iş olmaz Sevgi'ye,sorar mısınız? Bugün evde kalabilir mi diye sorunca ,bende kendisine;
"Sevgi, hastaydı biraz Mustafa Bey , sizi arayacaktı fakat çekindi o yüzden aramadı dedim"
Oda "Tam isabet olmuş" dedi.
Kibar adam yalnız, sesinden belli ,
bak olmayacak dua değilmiş ".
Sevgi, çocuk gibi sevinince annesi ve dadısı, birbirine baktılar.
Sevgi, onların neler düşündüğünü kestirebiliyordu.
"Madem bu kadar seviniyorsun ,
o zaman niye çalışıyorsun "
diye düşünüyorlardı kesin.
bunları düşünürken kendini tutamayıp gülmeye başladı.
Hacer, ve Sultan hanım, da kızlarının aklından neler geçtiğini bilecek kadar onu iyi tanıyorlardı.
Onlarda gülünce Sevgi, koptu.3'ū birlikte gülüyordu .
Sevgi ,karnını tutarak ;
"Ay bayılacağım.Siz medyum musunuz ya.Neden güldüğūmū nerden biliyorsunuz.
Düşüncelerini söyle diyordun dadıcığım az önce ,
bence buna hiç gerek yok ".
gülmeye devam etmişti.
Dadısı;
"Biz sana gülmedik Sevgi'ciģim,
sen güldün diye bizde güldük . "
Hacer, Sultan'a, göz kırparak salona gitmişti.
Sevgi'nin, lafından sonra Hacer hanım, iş yerini aramış durumu açıklamış,patronuda aynı Sevgi'ye, anlattığı şekilde kendisine konuşmuştu.Sevgi, için yapmıştı bunu,ama saf olan Sevgi,hiç bir şey anlamamıştı.Ona gūlmūştūler...
Sevgi,hazırlanıp Fatma'ya, geçeceğini söyleyerek evden çıkmıştı....
****
Sultan hanım'a, dün neler olduğunu soramamıştı.Onun hali hiç hayra alamet değildi.
Sabahta, yüzü bembeyazdı.Uyku uyumadığı belliydi. 2 çay alıp salona geçti. Sultan'a, çayını vererek onun karşına koltuğa oturdu..
"Hanımım iyi misin. Dünden beri yüzünüzden düşen bin parça. Dün Sevgi'nin, yanında konuşmak istemediğinizi anladığım için sormadım. Sizi bu kadar üzen nedir söyleyin lütfen"!.
Sultan hanım, ağlamaya başlamıştı. Onun ağladığını görünce Hacer,daha çok endişelenmişti.
Sakinleşmesini bekledi.Hanım'ını, çok iyi tanıyordu. Kendisiyle konuşacağını bildiği için sessizce onun anlatmasını bekledi..
O kadar içli ağlıyorduki dayanamayıp onun yanına oturarak ,kafasını göğsüne yaslamıştı.
Sultan'ın, içi kan ağlıyordu.
Öyle hissediyordu....
"Hacerrrr"demiş fakat konuşamamıştı.
Tekrar hıçkırıklara boğulmuştu.
Hacer, yerinden kalkarak vitrinden kolonya alarak Sultan hanım'ın, bileklerine döküp ovalamaya başladı. Diğer eline de döküp , biraz silkeledikten sonra yüzüne de sürmüştü...
Hacer, kötü bir şeyin olduğunu anlamıştı.Sultan hanım'ın, en son,
kocası ölmeden önce ,kocasının baş ucunda beklerken, böyle ağladığını hatırladı.Susarak anlatmasını bekledi.....
****
Sevgi, hâlâ yoldaydı.
Fatma'nın, evi uzak değildi ,ama o her gördüğü çiçeği koklayarak yol alıyordu. Muhteşem bir sanat eseri vardı karşısında.Allah'ına şükretti.
Doğaya aşıktı.....
Yeşil'i, Mavi'yi, Kırmızı'yı, Sarı'yı,
doğa, bütün ihtişamıyla hepsine kucak açmış, hepsini bir arada barındırıyordu.Hele ilkbahar, o başlı başına bir mucizeydi.
Solup giden her yaprak, her çiçek, yeniden hayat buluyor,dünyaya güzelliklerini yeniden saçıyorlardı.
Biran, olduğu yerde durup
etrafına bakındı,sonra etrafında bir kaç tur attı .
Burası kendisine tanıdık geliyordu.Burda birşeyler olmuştu...
"Sanki, bu anı olayı yaşamış gibiyim"diyerek ilerlemişti.
Fakat,bir şey bekliyor gibiydi.
Ne olduğunu bilmiyordu.
Fatma'yı, görmüştü bahçe de oturuyordu.Az kalmıştı oraya gitmesine.
Başının, döndüğünü hissetti.
"Yer, yaş mı ne"?
Ayaklarının, ağırlaştığını hissediyordu.Önemsemeyerek yoluna devam etti....
İlerden Fatma, Sevgi'nin, bayıldığını görerek koşarak, annesine haber vermişti...
****
İlerde Mikail'i,gördü.
Kafası önünde, bitik bir halde sağa sola savrularak yürüyordu.
Arkasından seslendi.
Fakat Mikail,biran durup beklemiş, arkasına bakmadan yoluna devam etmişti.
Sevgi, adımlarını hızlandırınca Mikail, bunu anlayarak ,oda hızlı yürümeye başlamıştı...
Mikail'in, cebinden beyaz bir kağıt yere düştü, ama bunu daha çok atıyor gibi yapmıştı. Sevgi'ye öyle gelmişti.
"Dur Mikail, gitme bekle beni.!"
Fakat Mikail,durmayıp yürümeye devam ediyordu.
Sevgi,yere eğilerek Mikail'in, yere düşürdüğü mektubu alarak cebine koyup, Mikail'i,takibe devam etti.
Bir ara dönüp arkasına baktı Mikail. Sevgi,bunu fark etmişti.
Mikail, adımlarını yavaşlatıp, sanki onun kendisine yetişmesini bekliyor gibiydi.
Güzel bahçeli bir eve girdi.
Sevgi, nereye girdiğini gördüğü için acele etmedi. Olduğu yerde durarak , cebindeki mektubu çıkardı.
Okuyup,okumamak, arasında gidip gelirken ,onun bilerek dūşūrdūğūnū hatırladı.
Mektup güzel bir el yazı ile yazılmıştı. Sevgi, yazıya bayıldı.
Evirip çevirdi mektubu .Mektubun sonunda , arkasında kocaman soru işareti duruyordu.
Merak edip mektubu okumaya başladı. ...
❤❤❤❤
Sevgim...
Gerçekten sen, sevdiğim,
kadınım mısın?
"Seni seviyorum "
demedim sana,hiç bir zaman .
Sen,beni, seviyor musun peki?
Biliyorum bu yazdıklarım sana inandırıcı gelmeyecek , ama ben yine de yazacağım....
Senin, gözünde ben," Hovarda, Çapkın, taktığın lakap ile Gıcığım."
Ama,ne olursam olayım.
Sevdiğin adam, olmak istiyorum.
Yalnız beni,sev.
Bende, seni, seveyim istiyorum.
Senin, bana, ilgisiz durman, yokmuşum, gibi davranman , beni, çok üzmeye başladı...
Sende, anlamadığım bir şeyler var.
Sana, o kadar yakın dururken ,
Sen,hep benden uzakta olmayı seçtin.
Peki ama....
NEDEN????
Bayılmalarından sonra nedense bana,dair hiç bir şey hatırlamıyordun..
yada bunu bilerek yapıyorsun!
Beni, istemediğin için belki de!
Yapma bunu, Benden, kaçma lütfen!
Biliyorum karşımda yere dūşūnce dizi kanayan , ağlayarak yanıma gelen,
"Mikail abi, canım çok yanıyor" diyerek kollarıma sığınacak
bir Sevgi, yok.
Ama, inan ben, o zaman ki
"Öpeyim geçer"
diyen Mikail'im.
Deniz'in, olmak istiyorum.
Yalnız bana, demir atıp,
Sığındığın Liman'ın, olmak istiyorum.
Ne dersin ?
Sevgim...
Yelkenlerini benim Deniz'im de
suya indirip , Benim, olur musun?
?
?
?
?
?
?
?
?
Sevgi,o heyecan ile mektubu okuduktan hemen sonra koşarak evine doğru yol almıştı...
Heyecandan kalbi duracak sanıyordu. Mikail' de, onu seviyordu demek.Bu heyecen ile onun yanına gitse ne diyecekti.
Bilmiyordu.! Oyüzden, eve gelip mektubu tekrar okuyup ,
en sevdiği kitabın arasına koymuştu.Mutfağa gidip su içti.
Biran yine başı dönmeye başlamıştı...
Odasına gidip yatağına uzandı.
Gözünün önüne sis perdesi inince ,
başı yavaşça yastığa dūşmūştū.....
****
Burnuna, kolonya kokusu
geliyordu Sevgi, nin.
Yavaşça gözlerini açınca Fatma gilin,evinde olduğunu fark ettiğin de şaşkınlıkla etrafına bakındı.
Bu gördüğü de mi rüyaydı? uykusunda olanlar evet,ama bayıldıktan sonraki gördüklerine bir isim veremiyordu. ....
****