Chapter 29: Biglang Bonding
"Anong ginagawa mo rito?" tanong ni Marion na nasa likuran ko lang..
"W - wala. Hinihintay ko si Johan."
"Teka ikaw? 'Di kita napansin na nandito ka pala."
"Ah, may dinaanan lang ako rito." sabay ngiti nito..
Naglakad ito papunta sa labas ng exit, binuksan nito ang payong niya.
"Oh, ano pang hinihintay mo? Tara na!"
"Ha? Hihintayin ko si Johan dito."
"Ha? Hindi kita marinig.. Tara na!!"
Sabay hila nito sa kamay ko, napasuong kami sa ulan. Pero nakakailang hakbang pa lang kami ay 'di kami nakalayo sa Grand Theater sa lakas ng ulan, sumilong kami sa isang cottage.
"Asar ka naman eh! Nabasa tuloy ako!" pagalit kong sabi kay Marion..
"Sorry naman. Malay ko bang lalakas ng ganyan 'yan."
"Kainis! Paano na 'to? Basa na ko."
"Lika dito, pupunasan kita."
"Hindi na, kaya ko na 'to."
Ilang sandali pa ang lumipas, dumating na si Johan na naaksuot ng jacket at may dalang payong.
"Baby!" sigaw ko..
Pagkalapit nito sa amin.
"Are you okay?" tanong nito..
"Okay naman, nabasa lang." sabay irap ko kay Marion..
"Marion! Buti nandito ka."
"Nagkita lang kami ni Monday, unexpected."
"Oh teka, alam niyo na ba ang balita?"
"Anong balita?" tanong ko..
"Cut na raw ang lahat ng klase ngayon, due to the storm."
"T - talaga??" tanong ko na may kasalanang pagka-excite..
"Yes. After natin kumain, where you wanna go?" tanong ni Johan..
"Let's go to our place." pangiting sagot ni Marion sabay baba sa cellphone nito..
"Really?"
"Yes, you have naman your car diba?"
"Yes."
"Then let's go."
"Teka.." sabay hawak ko kay Johan..
"Why baby?"
"Naalala mo yung sinabi ko dati?"
"Forget about it. Let's know him well." bulong nito..
Wala akong nagawa kasi pinilit ako ni Johan. Sinuot nito ang jacket niyang suot sa akin at inabot ang isa nitong dalang payong. Naglakad na kami papunta sa parking lot. Kahit malakas ang ulan, sinuong namin. Nakaakbay si Johan sa akin habang naglalakad kami.
Pagkarating sa loob ng sasakyan, sa likod umupo si Marion at ako naman sa harap.
"Okay lang ba kayo?" tanong ni Johan..
"Ayos lang, let's go!" sagot ni Marion..
Habang papalabas na kami ng school, kasabay din namin lumabas ang mga atat na estudyanteng gusto na umuwi kahit malakas ang ulan. Ang ilan naman, na-stranded sa sakayan at yung iba naman, tumambay muna sa school para magpatila ng ulan.
Nakatingin ako sa bintana habang papalabas kami, nakita ko sa may sakayan sina Rica at Lotty.
"Baby, itabi mo sa gilid. Isakay natin sina Rica!"
"Ay, okay."
Pagkatabi ng car, agad kong binaba ang bintana.
"Sissy! Lotty! Sakay na kayo!"
Nagulat sila sakin, halatang di nila in-eexpect na makikita nila ako. Agad silang sumakay dahil malakas na ang ulan at mukhang wala na silang masakyan.
Habang bumibyahe kami, sobrang tahimik. Biglang tumahimik si Lotty, madaldal 'yan sa klase namin pero sobrang tahimik niya, kinikilig siguro kay Marion. Nasa left side si Marion samantalang nasa gitna nila si Rica.
"Sissy! Thank you ha, akala ko malulunod na ako sa baha doon."
"Wala 'yun. Buti na lang nakita kita. Teka, magkasama kayo ni Lotty?"
"Actually hindi." singit ni Lotty..
"Eh ano lang?"
"Nagkataon lang na nandun din siya kung nasaan ako."
"Ganon?" pagtataray ni Rica..
"Hahaha." tawa ni Johan..
Kung maitatanong niyo, hindi talaga magkasundo sina Rica at Lotty. Ayaw ni Rica sa kaartehan ni Lotty at ayaw din ni Lotty sa kaartehan ni Rica. In short, malabo silang magkasundo. Dalawang kikay at palaban kong kaibigan. Nakakatuwa kapag nagkakasagutan sila.
"Teka, saan ba tayo pupunta?" tanong ni Rica..
"Kina.."
"Marion" sagot ko..
"Really, Monday??" pa-excite na sagot ni Lotty..
"Yes! Sa amin tayo magla-lunch." sagot ni Marion..
"Ohhhh." sagot ni Lotty..
"Nako, excited ka Lotty ah?" tanong ko..
"Not really. First bonding kasi natin 'to eh." sagot nito..
"At 'eto na rin ang last." sagot ni Rica..
"Hoy! Tama na, baka magkapikunan kayo." sabi ko..
"Che!"
"Che ka rin!"
"Hahahaha. They're so funny, baby."
"Baby naman. 'Di nagbibiro ang dalawang 'yan." bulong ko..
"Really??"
"Oo. They hate each other kaya."
"Haha. It makes more interesting. Ano kaya mangyayari mamaya."
"Ewan, sana 'di sila magkapikunan. Mukhang mali pa anng pagtawag ko sa kanila."
"It's okay baby, everything will be fine." ngiti nito..
"Tama!" sabay hawak ko sa kamay nito..
Tumingin ako kay Marion noon at in-eexpect ko na titingin siya sa amin, pero hindi. Nakatingin lang siya sa labas ng bintana. Habang sina Rica at Lotty ay pinagsisisihan na magkatabi sila.
Pagkarating namin sa bahay nina Marion, agad nag-park sa garahe nina Marion. Malaki ang bahay nina dahil former Governor ang tatay nito. Sa isang executive village sila nakatira at mahigpit ang security doon.
"Okay na 'to dito." sabi ni Johan..
"Wait niyo muna ako dito ha? Babalik ako." sagot ni Marion sabay baba..
"All right! Take your time."
Pagkapasok ni Marion sa isang pinto malapit sa amin. Nagtatalak si Lotty.
"Monday.. OMG!! I'M SO KILIG!!"
"Thank you! Thank you!!"
"Pwede ba? wag ka ngang maharot." pambabara ni Rica..
"Could you please shut your mouth? Makisama ka na lang!" pabalang na sagot ni Lotty..
"Aba aba. Sissy, pigilan mo ako!!"
"Tama na! Baka magkasakitan pa kayo!"
"Pigilan mo talaga ako sissy, sasaktan ko na to!"
"Hahaha." tawa ni Johan..
"Guys, sorry natagalan. Pasok na kayo." pangiting sabi ni Marion..