Gecenin karanlığında koltuğa oturup sehpanın üzerinde duran şişeye bakmaya başladım.Aylar geçmişti her şey değişmişti.Uzanıp şişede kalan son içkiyi bardağa döktüm.Sessizlik ve karanlık içime işlerken derin bir iç çektim.Artık o güçlü Harry Styles yoktu.Artık yeni bir Harry Styles vardı.Güçsüz,her gece içen,durmadan ağlayan,tükenmiş ve yaşamak istemeyen bir Styles.Bardağı dudaklarıma değdirdiğim de geçmiş aklıma geldi.14 yaşında ki halim gözlerimin önündeydi.Ve yanında ukala bir kız.Dudaklarımı içeri kıvırdığım da sesi kulaklarım da yankılandı.Kendi kendime gülümserken gözümden bir damla yaş süzüldü.Aklım,kalbim kısacası tüm vücudum sadece onu istiyordu.Onu görmek,koklamak ve bir daha bırakmamak istiyordu.Tüm bu sessizliğin ardından yukarıdan gelen sesle birlikte elimdeki bardağı bırakıp ayağa kalktım.Kalkarken afallamıştım ama düşmemiştim.Yavaş adımlarla yukarı çıkarken onu parti de yukarı sürüklediğim an gözlerimin önüne geldi.Logan'ın odasının önüne geldiğim de daha fazla ağladığını duydum.Aylardır her gece durmadan ağlıyordu,kabuslar görüyordu ve benim yaptığım ise sadece onu susturup yatırmaktı.Odanın kapısını araladığım da ''Anne?'' diye fısıldadığını duydum ''Sen misin?'' diye devam ederken dudağımdan gelen kan tadıyla dudağımı ısırmayı bıraktım.Odanın içine doğru ilerlediğim de Logan sessizce bir şekilde bana bakmıştı.Gözyaşlarını elinin tersiyle temizlerken yatağa yaklaşıp bir köşeye oturdum.Logan iç çekip ''Üzgünüm..'' diye fısıldadı kaşlarımı kaldırıp sorarcasına ona baktığım da ''Anne dediğim için.'' Diyerek omuz silkti.Elimi yanağına götürüp okşadığımda ilk defa gülümsediğini gördüm.Gülümsemesi tıpkı Effie'nin gülümsemesi gibiydi.
İçten ve sıcak.
Elimi çekerek onun kıvırcık saçlarına götürüp buklelerini geriye attım.4,5 yaşında ve her şeyi anlıyordu.Onun bu huyunu seviyordum fakat çok fazla soru soruyordu.Saçlarını düzelttikten sonra derin bir nefes alıp verdim.Logan dudaklarını öne büzüp bana bakarken ortam sessizliğini fazlasıyla koruyordu.Sonunda ''Yine mi kabus gördün?'' diye sordum.Başıyla beni onayladıktan sonra ''Her şey düzelecek.'' Diyerek ona güven vermeye çalıştım.Logan dudaklarını aralayıp ''Annem ne zaman gelecek?'' diye sordu.Onun yeşil gözlerine bakmaya çalışırken ''Gelecek.'' Diye mırıldanmıştım.Ellie,her şeyi mahvetmişti.Onun yüzünden her şey batmıştı.Tıpkı buz dağına çarpıp okyanusun derinliklerine gömülen Titanik gibi bizde batmıştık.Gözlerimi birkaç kere kapayıp açtığım da yeniden o güne döndüm.Ellie,Effie'nin en zayıf noktasından vurmuştu.Kendini onun gözleri önünde kendini öldürmüştü.Effie'nin bu yüzden delireceğini çok iyi biliyordu.Aksine,yanılmıştı.Effie delirmek yerine onu durdurmadığı için vicdan azabı çekmişti.Ve şuan çekmeye devam ediyordu.Aylardır ondan haber alamıyorduk resmen ölen kişi Ellie değil de oydu.Kimse ona ulaşamıyordu ve en büyük korkumda kendine zarar vermesiydi.Logan'ın çenesin elimi koyup parmağımla okşamaya başladım ''Onu çok özledim baba.'' Diyip yeniden ağlamaya başladığında onu kucağıma almıştım.Sessiz bir şekilde kollarımda ağlarken ''Bende özledim..'' diye fısıldadım.Logan kollarını boynuma doladığında onun şuan için bana ihtiyacı olduğunu anlamıştım.Ben,ondan uzaklaştıkça o yıkılıyordu.Saçlarına öpücük kondurduğum da eli göğsüme doğru yavaşça kaydı.Yutkunup ''Özür dilerim..'' diye fısıldadıktan sonra ''Seni ihmal ettiğim için..'' diye devam ettim.Logan cevap vermek yerine durmadan iç çekiyordu ''Baba bana annemin şarkısını söyler misin?'' diye sordu.Bir cevap vermedim sadece onun uyuması için ona şarkı söylemeye başladım.Sesim çok kısıktı fazlasıyla kısıktı ve ben bile zor duyuyordum.Yine de şarkıyı söylemeye devam ettim...
I can honestly say
-Dürüstçe söyleyebilirim
Youve been on my mind
-Aklımdasın
Since I woke up today
-Bugün uyandığımdan beri.
I look at your photograph all the time
-Hep fotoğraflarına bakıyorum.
These memories come back to life
-Hatıralarım hayatıma geri dönüyorlar
And I dont mind
-Ve umursamıyorum
Susup Logan'a baktığımda uyuduğunu gördüm.Onu yatağa yatırıp alnını öptüğümde hafifçe gözlerini açtı ''Baba..'' dedi uykulu sesiyle ''Burada uyu..'' diye devam edip yeniden uykusune dalarken pikeyi kaldırıp içine girdim.Logan'ı kendine çektiğim de başını göğsüme koydu eli karnımdayken diğer eli omuzuma değiyordu.Kıvırcık saçlarını yeniden öperken parmaklarımla kolunu okşamaya başladım.Karşıma baktığım da gördüğüm tek şey oydu.
Effie...
Aşık olduğum kadın,aylardır haber alamadığım kadın,çocuğumun annesi olan kadın,nefesim,sesim,hayatım kısacası her şeyim olan kadını.Onun gözlerini,dudaklarını,kokusunu,saçlarını ve bana bağırmasını özlemiştim.İç çekip ona bakarken gülümsediğini gördüm ''Lütfen dön..'' diye fısıldadığım hayal ortadan kaybolmuştu.Gözlerimi kapatıp Logan'a daha sıkı sarıldım.Güçlü olmalıydım en azından bir sürü bunu yapabilirdim...
Sabahın ilk ışıkları odayı aydınlatırken gözlerimi açmayı başardım.Yatakta tek başıma uyanmanın şaşkınlığıyla uykulu gözlerle Logan'ı aradım.Ayağa kalkıp gözlerimi ovuşturdum ve aşağı inip ''Logan?'' diye bağırdım neredeyse tüm odalara bakmıştım.En sonunda bahçeye bakmaya karar verdiğim de onu görmüştüm.Masaya oturmuş bir şeyler çiziyordu.Kapıyı açıp yanına gittiğim de beni geldiğimi hissetmedi.Tamamen çizdiği şeye odaklanmıştı ''Logan?'' dediğim de başını kaldırmadan resmi çizmeye devam ettim.Arkasına geçtiğim de ise gördüğüm tek şey 3 kişilik mutlu bir aile resmiydi.Saçlarını okşayıp çizdiği resmi tamamlamasını bekledim.Yavaş bir şekilde boyuyordu ''Logan?'' dedim yeniden ama yine bakmamıştı.Kağıda damlayan gözyaşına bakıp onun ağladığını anlamıştım.En sonunda resme büyük bir çizgi atıp kağıdı buruşturup attı.Ağlıyordu,yeniden ağlıyordu.Hıçkırıklar içinde ağlarke onu kollarıma alıp sandalyeye oturdum.Göğsüme minik elleriyle vuruyordu ''A-annemi istiyorum!'' diye ağlarken ona sıkıca sarılıp karşısında ağlamamak için savaş vermeye başladım...
Logan'ı anneme bıraktıktan sonra arabama atlayıp mezarlığa doğru sürmeye başladım.Mezarlığa gitmememin bir nedeni yoktu.Sadece ziyaret edecektim.Yutkunup saate baktıktan sonra gözün yan koltukta ki çiçeğe gitti.Ellie için almıştım yanaklarımı şişirip mezarlığın yakınlarında ki otoparka arabamı park ettikten sonra çiçeği de alıp arabadan indim.Yavaş adımlarla ilerlerken etrafta ki insanların bakışlarını umursamadım.Herkes beni dağılmış bir halde görürken şaşkınlık geçirmiş gibiydiler.Mezarlığın girişine geldiğim de duraksadım.Yapmak istemiyordum fakat yapmalıydım.Geçmişte beni mutlu etmişti,onu sevmiştim ama şimdi başka bir kadına deliler gibi aşığım.Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.Gözlerimi açtığım da yavaş adımlarla mezarlığın içine doğru ilerlemeye başladım.Değişik bir ortamdı,her yerde büyük taşlar vardı,kargalar ağaçlardaydı iç çekip yürümeye devam ettim.Ta ki Ellie'nin mezarını görene kadar..Aslında onun mezarını değil orada dikilen kadını görünce duraksama gereği duydum.Orada dikilip mezara bakıyordu..
Daha fazla dayanamayıp sessizce yaklaşmaya başladım.O kadın kimdi?Bu soru aklımı kurcalarken o kadının arkasında dikildim.Rüzgar kahverengi saçlarını havalandırırken hiçbir şey söylemeden mezara bakıyordu ki birden yere yığıldı.Çiçeği bırakıp eğildiğimde kadının yüzündeki saçları çekmemle birlikte onu görmem bir oldu.Effie,o kadın benim meleğimdi.Göz kapaklarım kapanıp açılırken ''E-effie..'' diye fısıldadım.Dönmuş gibiydim,beynimi kullanamıyordum ki bir an kendime gelip onu kaldırdım..
Mezarlıktan hızla çıkarken etrafa baktım insanların bize baktığını gördüğümde küfür savurup otoparka doğru koşmaya başladım.Arabanın önüne geldiğimiz de zorla da olsa kapıyı açıp Effie'yi bindirmiştim.Ellerim titriyordu ve ne yapacağımı bilmiyordum.Elim ayağım titrerken arabanın kapısı açıp bindim.Effie,baygın bir şekilde koltukta otururken sürmaya başladım.Aylar sonra,onu bulmuştum ve meleğime yeniden kavuşmuştum...
Effie,uyanmak üzereyken yanına yatıp elimle yanağını okşamaya başladım.Onu hastaneye götürmek yerine eve getirmemin bir sebebi yoktu.Bu gün sadece ikimiz olacaktık.Logan habersiz bir şekilde büyükannesindeyken ben meleğimi yormamak için onlara daha doğrusu kimseye haber vermemiştim.Effie,yavaş bir şekilde ayılırken bende elimi çekip onu izlmeye devam ettim.Birkaç dakika sonra bakmaya doyamadığım gözlerini açtı.Midemin kasıldığını hissediyordum,onun yüz hatları incelemeye başladım.Yüzünü buruşturduğu için pek belli olmasa da yüz hatları mükemmeldi.Yavaş bir şekilde başını bana doğru dondurup hayalet görmüş gibi bakmaya başladı.Şaşkındı,bunu irice açtığı gözlerinden anlamıştım.Kurumuş dudaklarını diliyle ıslarken elini oynattı.Yüksek ihtimalle hayal veya rüya gördüğünü sanıyordu.Elini kaldırıp yanağıma doğru hareket ettirdi.Elini yanağımda hissettiğim de ''Gerçeğim..'' diye fısıldadı.Yanağımı okşamaya başladığında gözlerim dolmuştu.Donuk gözlerle bana bakmasından nefret ediyordum.Düğün günü de öyle bakmıştı,Ellie onun gözleri karşısında öldüğün de...
Dudaklarını açtığında konuşacağını ummuştum ama umduğum gibi olmadı.Elini yanağımdan çekerken ''Korkma,ben yanındayım.Seni bir daha asla kaybetmeyeceğim..'' diyerek onu kendime çekmeye çalıştım.Kollarımı güvenli bir şekilde vücuduna sararken ''Seni güvende tutacağım..'' diye fısıldadıktan sonra saçlarına öpücük kondurdum.Elini tam kalbimin üzerine koymuştu.Hala korktuğunu hissediyordum çünkü vücudu titriyordu ''Banyo yapmak ister misin?'' diye sorduğum da başıyla onayladı.Yataktan kalkığım da o da hafifçe doğruldu.Kollarında ki yaraları gördüğüm de duraksadım.Sessizce yutkunup sırası olmadığını düşünerek onun güzel güzel bir banyo yazırlamaya gittim.Onun için hazırladığım küvete baktıktan sonra içine kırmızı gül yaprakları attım.Banyoda ki kokuyu içime çekerken onun rahatlayacağı hissi beni de rahatlatmıştı.Odaya girdiğim de ayna da kendine bakıyordu.Arkasına geçip ona sarıldığım da yeniden korkmuştu ''Korkma,sana zarar vermeyeceğim.Hadi benimle gel.'' Diyerek ondan ayrılıp önüne geçtim.Elimi uzattığım da önce elime sonra da gözlerime baktı.Elimi tuttuğunda gülümseyip onu banyoya doğru götürmeye başladım..
Effie banyodan çıktığında gözlerimle onun vücudunu süzdüm.Ayağa kalktığımda geri adım attı ''Şşşt,tamam korkma.'' diyerek yavaş adımlarla ona yaklaştığım da duraksadı.Yanına gidip kollarına baktım.Kollarında ki yaralar geçiciydi ''Bunları kim yaptı?'' diye sorduğum da bir cevap vermedi.Ellerimle yaralara dokunduğum da sızlandı ''Sana bunları kim yaptı dedim!'' diye sesimi yükseltirken Effie ağlamaya başladı.Onu kollarımın arasına alıp salırılken başını göğsüme bastırdı ''Özür dilerim..'' diye fısıldadığım da ''Justin..'' demişti...
Sinirle elimi yumruk yaparken Effie ağlamasına devam ediyordu ''Harry,o an gözlerimin önünden gitmiyor..'' diyerek gözyaşlarını ellerinin tersiyle silmeye çalıştı.Kendini suçluyordu,onun ölümünün sebebinin kendisi olduğuna inanıyordu.Ve en kötüsü de onu durduramadığı için pişmandı.Yüzünü kendime çevirdikten sonra alnımı alnına dayadım ''Justin sana dokundu mu?'' diye sorduğumda başını iki yana salladı ''Sadece dövdü.Ablası öldüğü için üzgündü..'' diyerek sakinleşmeye çalışırken dudaklarımı dudaklarına bastırdım.Geri çekildiğim de ellerimi yanaklarına koyup ''Benim için gülümser misin?'' diye sorduğumda dediğimi yapıp benim için gülümsedi.O gülümserken bende gülümsemeye başladım.Gamzelerimiz ortaya çıkıyordu ''Olanları unutalım tamam mı?'' dediğimde beni onaylayıp dudaklarını dudaklarıma bastırdı.Mutluydum,eskisi gibi olabilirdik.Artık bizi ayıracak kimse yoktu.Dudaklarımı geri çektiğim de ''Logan nerede?Onu çok özledim.'' Diyerek omuz silkti.Yeniden dudaklarını ele geçirdiğimde ellerini göğsüme koyup hafifçe ittirdi gülüyordu,gülmesi hoşuma gidiyordu ''Imm,Logan şuan büyükannesinde..'' dedikten sonra yeniden öpecektim ki yine engelleyip ayağa kalktı.kendimi geriye attığım da Effie dolabı açtı sanırım üzerini değiştirecekti ''Benimkilerden giy bebeğim.'' Diyerek tavana baktığımda Effie kıkırdayıp ''Pekala.'' Dedi ve kıyafetlerimi alıp banyoya ilerledi...
* * * * * * * * * * * *
''Ve son..'' diye fısıldadı Effie,Logan uykusuna dalmadan hemen önce kitabın kapağını kapatmıştı.Onu izlerken kitabı bir köşeye koyup oğlumuzun kıvırcık saçlarına öpücük kondurdu.Logan bana doğru döndüğünde bende alnına öpücük kondurmuştum.Effie'nin mavi gözleri artık huzur ve mutlulukla parlıyordu bu beni ne kadar mutlu etse de Effie'de olan mutluluğu geçemiyordu.Effie,yataktan kalktığı zaman bende ondan sonra kalkıp Logan'ın üzerini örttüm.Biliyorsunuz Effie,her öğlen birkaç saatliğine Logan'ı uyuturdu.O aşağı inerken bende onu takip etmeye başladım.Bahçeye çıkmıştı bende çıktım ve arkasından ona sarıldım.Ellerimi karnında birleştirirken ellerimin üzerine ellerini koyup derin bir nefes almıştı.Sanırım huzur işte buydu.Kendi kendime gülümserken ''Harry?'' diye mırıldandı Effie ''Sana bir şey söylemeliyim.'' Diye devam etti onu dinlerken 2 gün içinde düzelmesine sevinmiştim ''Aslında beni bulduğun gün söylemeliydim.'' Diyerek omuz silkerken ''Hadi ama merak ediyorum.'' Diye mırıldandım Effie yeniden derin bir nefes alıp ''Ben hamileyim..'' dedi.Bir dakika,o ''Ben hamileyim mi?'' demişti.Tanrım,yeniden baba olacaktım.Onu kendime çevirip kucakladıktan sonra döndürmeye başladım.Bana sıkıca sarılırken ''Baba oluyorum!'' diye bağırdım.Onu yere indirdiğimde dudakları dudaklarımla buluşmuştu ''Baba oluyorsun hayatım.'' Diyerek yeniden öptüğünde mümkün olduğunca onu biraz daha kendime çektim birden durup ''Pe-peki bebeğimiz iyi değil mi?'' diye sordum beni başıyla onaylarken ''Justin ben durmadan kusunca ve bayılınca bir test aldı testi yaptığımda iki çizgi vardı.So-sonra Justin bunu görünce iyice sinirlendi ama karnıma vurmadı ona zarar gelmesini istemedi sanırım.'' dedikten sonra omuz silktiğin de ''Hastaneye gidelim.Ona ve sana bir şey olmasından korkuyorum.'' diyip yanağından öptüm ''Bir şey olmayacak meleğim inan bana.'' alnımı alnına dayayıp gülümsemeye devam ettim...
Aşk,bana GERÇEK aşkı öğreten kadının yanındaydım.Aşkı tadıyordum sevdiğim kadın ve çocuğumla beraber.Evet,yaptıklarımdan pişmanım onu üzdüğüm için,ona bağırdığım için,onu defalarca kırdığım için kendimden nefret etsemde o bunu istemiyor .Kendimden nefret etmemi saçma buluyor.İkimizde geçmişte yaptıklarımızın cezasını fazlasıyla çekmiştik.Şimdi mi?Mutluyuz,bunca yıldan sonra mutluluğu yakaladık ve bunu bırakmaya hiç niyetim yok.Yeni bir hayat kurduk.O,ben,Logan ve yeni doğacak bebeğimiz.Nefret yok,ağlamak yok sadece huzur ve mutluluk var.Bizim için bu kadar artık yeni hikayelere yelken açabiliriz..