[ R E N N E I ' S P O V ]
"Ayos ka na ba talaga? Baka dapat nagpahinga ka na lang. Sasamahan naman kita eh." may pag-aalala pa ring turan ng asawa ko habang mahigpit niyang hawak ang kanang kamay ko sa paglalakad namin papunta sa bandang unahan na mga upuan.
A few days ago, Alexei invited all of us to go to their school's special event and he even asked us to watch him perform along with his bandmates. Of course we can't decline since he did it in a adorable way! Tahimik ang batang iyon at ang makita ko siyang nahihiya habang sinasabi niya iyon sa amin ay talagang pumayag na ako kaagad. Kaya naman hindi ko papalampasin ang araw na ito. Sisiguraduhin ko rin na makukunan ko ng video ang performance nila.
Well, when I say school, it's not Mhorfell. A long time ago, it has been decided that those three kids won't be coming for Mhorfell for their education. Alex and Spade still fear for their children's safety. They also fear that someday, they will be able to learn every detail from the past. Ayaw daw kasi nila na malaman pa nina Finn ang mga bagay na iyon dahil matagal na itong nakabaon sa lupa at dapat ng kalimutan. Kinakatakutan din nila na baka maapektuhan ang pagkakakilala nila sa mundong ginagalawan nila kapag nalaman na nila ang lahat.
"Geez, Marc. Just let me be this once. I'm already fine. I still have 'Escape', you know? That's the reason kung bakit ako nakarecover kaagad. Ayoko naman na hindi ko mapanood si Alexei at humilata lang sa kama." may pag-angal na sabi ko sa kanya. Hindi naman na siya sumagot pagkatapos noon. Tanging ang pagbuntong hininga lang niya ang masasabi kong naging responde niya.
Kalaunan ay nakahanap na kami ng magandang mauupuan. Doon ko lang din napansin na nakasunod na rin ang iba pa sa amin. Kanya kanya naman kaming nagsi-upuan sa mga napili naming upuan. Halos isang linya ang naokupa namin dahil sa dami namin. Sina Finn at Valor nasa tabi ng mga reapers at ng tatay nila. Gayunpaman, hindi kasama ng mga kaibigan namin ang mga pamilya nila ngayon dahil nananatili pa ring delikado ang labas para sa mga taong walang kaalam alam sa totoong nangyayari sa underground society. Hindi rin naman namin pwedeng iiwan ang mga bata dahil araw ito ng kuya nila. Siyempre, hindi namin nakalimutan ang magdala ng ilang sandata at plano kung sakali mang may mangyaring hindi inaasahan. Nang maayos na akong makaupo ay malaya kong inilapat ang likod ko sa may sandalan. Agad din naman akong napasulyap sa relo ko sa may kaliwang pulso ko.
Mukhang napaaga yata ang dating namin ah. May labing limang minuto pa bago magsimula ang programa at pangatlo pa sa mga magtatanghal ang banda nina Alexei. Napabuntong hininga na nga lang ako dahil sa wakas nakalabas na rin ako at may maituturing akong araw ng kasiyahan at pahinga kasama ulit ang mga kaibigan ko.
Naging maayos naman ang pagpapaliwanag namin nina Dereen sa kanila sa totoong intensyon namin sa pagtatago ng katotohanan tungkol kay Alex sa kanila ng ilang taon. Naintindihan naman nila ito at siyempre hindi naman naiwasan na may ilang samaan ng loob dahil doon. Nalaman ko rin mula kay Spade na nasa pangangalaga na ni Valor ang Celestial Key of the Pacific at na kay Alexei naman na ang box na naglalaman ng mafia pendant na noon ay pagmamay-ari ni Alexandria. Matapos naman ng event na ito ay ipagdiriwang naman namin ang kaarawan ni Finn. Kaya nga kanina pa excited si Valor kung saan kami mamamasyal para celebration ng birthday ng kuya niya. Si Finn naman masaya rin na makakasama niya kaming lahat. Kahit na nga iniwan na kami nina Keith at Kane.
Hindi ko pa rin maintindihan kung bakit pagtatangkaan nina Keith at Kane ang buhay ni Sean. Maliban sa matagal na silang magkakakilala ay sigurado naman akong walang masamang motibo ang dalawang iyon para gawin ang bagay na iyon kay Sean. Kahit na ba naging rebelde si Sean sa pamilya nila noon, isa pa rin siyang miyembro ng pamilya at isang mahalagang kakampi. Hindi naman na pinalaki ni Spade ang pag-iimbestiga at binigyan pa rin ng sustento ang pamilya ng dalawa bilang pakikiramay at pasasalamat sa matagal nilang panunungkulan sa ilalim ng Mafia Vantress noong nabubuhay pa si Alex. Maginhawa na ang lahat at wala ring nagtatangka na magbanggit ng pangalan nila upang hindi na ito magdala pa ng kahit anong lungkot lalo na at nananatili pa ring misteryo kung nasaan na ang katawan ng kaibigan namin.
Noong mga panahong nagpapagaling ako, natatandaan ko na umalis sina Janice kasama ang asawa ko at ang ilan pang mga tauhan para puntahan ang mga huling lugar kung saan natagpuan ang mga miyembro ng Clan of Light. Naikwento na nila sa akin ang tungkol sa grupo na iyon at ang nahanap na antidote para sa Onyx Blood Disease na kasalukuyang nasa pangangalaga ng Mafia Dela Vega para sa ilan pang pagsusuri. On the other hand, pagkabalik nina Marc, wala silang ibang balita. Na wala raw silang kahit anong natagpuan kundi ang mga guho ng ibang ibang imprastraktura. Pero kahit ganoon ay hindi pa rin tumitigil ang mga tauhan namin sa paghahanap at pag-iimbestiga. Kaso habang napapatagal ito ay mas tumataas at lumalala na ang kuryosidad ni Valor tungkol sa mga bagay bagay na inaasikaso namin. Tulad ng kung bakit may mga tauhan na puno ng sandata sa katawan, kung bakit namatay ang mga ninong niya, kung bakit parang lagi kaming abala, at kung ano nga ba talaga ang pamilya niya.
Sa isip isip ko, Valor is really like Alexandria. They have too much similarities. That curiosity. That bravery to ask what is wrong on your surroundings. To not stop even if everyone has already told you to just sit and ignore everything to be safe. That's really an Alexandria-type. Kaso masyadong bata pa si Valor. Hindi pa namin nais na malaman niya ang totoong itsura ng mundo. Gusto muna namin na maranasan niya ang normal at tahimik na buhay na nararapat lamang sa isang batang tulad niya. Na mabuhay muna siya tulad ng ibang batang kaedad niya.
"Ladies and gentlemen! Welcome to our school's special event! We are glad to see a large number of attendees this year! Today, you can expect huge surprises and awesome performances from our outstanding students! So, please enjoy yourselves and have a good day, everyone!" ani ng host at ito na ang siyang naging hudyat ng pagsisimula ng programa.
Huge surprises, huh? Let's see about that.
Mula sa unang pagtatanghal hanggang sa pagtatapos ng pangalawang pagtatanghal ay lumilipad ang isip ko. Pakiramdam ko, marami akong na-miss na mga impormasyon. Pakiramdam ko may mali pa rin kahit na ba medyo tahimik na ngayon. Pakiramdam ko, may kulang pa rin sa mga sinabi sa akin. Napansin ko na nga lang na sina Alexei na ang susunod nang yugyugin ako ni Marc na nakaupo sa tabi ko. Agad agad ko namang kinuha ang phone ko mula sa shoulder bag ko at in-open ang camera nito.
Tch. Tulala na naman kasi ako. Argh. Dali dali kong inayos ang pagkakahawak ko sa cellphone ko at tiningnan ko kung paanong kuha ang magiging maganda para makuhanan ang talent ng batang iyon. Habang ginagawa ko naman iyon ay nagsisipwesto na rin ang banda nila sa entablado at inihahanda na ang mga instruments nila. Alexei is the lead guitarist. Ang mga reapers nga at sina Fiacre, todo sabay sa hiyaw ng marami pang estudyante sa may likuran namin. Mukhang sadyang kakaiba talaga ang genes ng mga Cromello at Vantress. Laging nag-iistand out ang kahit na sino basta galing sa pamilya niya. Kanina nga muntik nang mapalibutan ng mga babaeng estudyante sina Finn at Valor eh. Kesyo ang cute daw at ang gwapo. At kung sa tingin niyo ay sila lang, pwes mali kayo. Kahit na ba may mga edad na kaming lahat, agaw pansin pa rin kami sa lahat ng tao. Parang katulad lang noong nasa Mhorfell Academy pa kami, lagi kaming pinagtitinginan at pinagbubulungan.
Smooth ang simula ng performance nila. Wala akong masabi sa itsura at talento ng buong banda nila. 'Yung coordination, harmony, lahat, sobrang husay. Natatawa na nga lang kami sa mga taong kay lakas ng mga sigaw at hiyawan kapag may solo part si Alexei eh. Pansin ko rin na hindi mapigilan ni Spade ang mapangiti habang pinapanood ang anak niya. Ganoon din naman kami. Then, may pumasok na tanong sa utak ko.
"Hey Marc! Nasaan nga pala si Sean? Kanina nandito pa siya ah." halos pasigaw ko nang tanong dahil sa lakas ng mga boses ng mga tao rito sa gymnasium.
"Ah! Umalis lang sandali. Bibili lang daw ng pagkain at inumin natin kasama sina Dash at Achilles." malakas na tinig din niyang sagot sa akin.
Dahil nasagot naman na ang tanong sa utak ko ay maagap at mataman ko na lang na ipinako ang konsentrasyon ko sa pagkuha ng video ng performance nina Alexei. Sina Fiacre na ang bahala sa mga litrato. Nakakatuwang isipin na parang ganito lang din noong sumasayaw kami nina Alex sa entablado para mapanalo ang isang kompetisyon. Noong mga panahong tahimik at walang gulo ...
Sa nakapatutok kong tingin sa cellphone ko ay may napasin akong mali. Kumurap kurap pa ako dahil sa tingin ko ay namamalik mata lang ako pero hindi. Naroroon pa rin ito sa likod ... sa likod ng mga kurtina sa may bandang likuran ng drummer ... ang mga mata niya parang kumikislap na kulay asul. Kasing asul ng napakalawak na karagatan ... at ang mga matang iyon ay ... nakatingin kay Alexei ...
Para akong nabato sa nakita ko. Kahit ang pares ng mata lamang niya ang nakita ko ay sapat nang magpayelo sa buong katawan ko. Abang nahulog naman mula sa mga kamay ko ang cellphone ko. Nananatili dilat at gulat ang mga mata ko habang pinagmamasdan na ngayon ang taong iyon sa likod ng mga kurtina.
"Rennei? What's wrong?" narinig kong tanong ni Marc sa akin at napahawak na lang siya sa kanang kamay ko. Pero tila ba hindi natanggap ng maayos ng utak ko ang nais niyang itanong. Para bang natakpan ang mga tenga ko at ang bibig ko. Tila ba tumigil ang oras at walang anong ingay ang maririnig. Tanging ang mga mata ko lang ang nakadilat na siyang nagsisilbing koneksyon ko sa misteryosong taong iyon. A person who has those beautiful sapphire eyes of moral corruption, depravity, and violence.
Tama. Ang maling hinahanap ko ay ito. Masyadong tahimik. Naging tahimik nitong mga araw. At mali ang bagay na iyon. Ang katahimikan na ito ang hindi namin napansing mali. "Huge surprises" huh?
"Rennei, look out!"
At sunod ko ng naramdaman ang pagdagan at pagcover sa akin ng isang tao. Maaaring masakit ang ibinigay sa akin ng pagkahulog namin sa sahig ngunit mas masakit na nakita kong siya ang nasaktan imbes na ako.
Marc!
****
A/N: Omg! Anyare kay Fafa Marc!? At sino ang misteryosong tao na iyon!? Masasagot ang lahat ng iyan sa susunod na chapter! Please stay tune! Sorry po kung natagalan! Ngayon lang po ako nahanap ng time :( Anyway, salamat po sa inyong lahat sa paghihintay at pagbabasa! God bless you all!