Perspectief Monsif.
Ik zie Lina liggen en ik ren erop af. ik neem haar in mn armen en we rijden naar het ziekenhuis. na 1 uur wachten mag ik mijn prinses eindeljjk zien. ze ligt zwakjes op een ziekenhuisbed voor zich uit te staren. ik ga op de stoel naast haar zitten en ik pak haar hand. 'Ik laat je nooit los Lina nooit.' zeg ik terwijl ik een traan verlaat. Lina veegt met moeite mijn traan weg. ze kijkt me lang aan. 'Monsif ik hou van je.' zegt ze met een sprankeling in haar ogen. deze meid zal mijn vrouw worden en daar ben ik trots op . ik zal de liefde met haar bedrefen.. ik laat mijn lippen zakken naar die van haar. en ik zoen haar. best lang. haar zachte lippen passen perfect op de mijne. na de zoen pakt ze mijn hoofd vast met 2 handen. 'Je bent en blijft van mij Mo..' zegt ze huilend. 'Schat huil nou niet..' zeg ik. ik kan het niet laten en ik huil mee. we huilen beide. en de dokter komt binnen . 'Mevrouw er is gelukig niks aan de hand dus u kan gelijk naar huis.' zegt ze . ik neem Lina mee naar de auto . de hele rit huilt ze . ik vind het zo erg . Maar ik ga haar broer afmaken als ze haar nog een keer lastigvalt. Lina heeft me op de weg naar het ziekenhuis alles vertelt.
Ik was echt zo boos. Ik zal met Lina trouwen en niemand anders.
perspectief Lina.
Monsif is zo lief voor my . ik kan me niemand anders meer voorstellen. ben erg teleurgesteld in mijn broer. mn moeder heb ik in het ziekenhuis kunnen bellen. ik wil zo graag by Monsif blijven . Hy is zelfs al bezig met een huis voor ons beide. echt lief.
Nog steeds voel ik me wat duizelig. maar ik wil deze gebeurtenis snel vergeten.
HeyHay wat vinden jullie van een beetje romantiek? haha ik zal het niet meer doen hoor rustig niet aanvallen whahhaha.
Stem&Reageer!