Last part! Once na matapos ko ang part na'to ay magsisimula na rin akong mag-edit every chapters.
Please vote, comment and share guys!
------
Zoona's POV
Every experience no matter what it is, good or bad, you'll learn from it. Right? Because that's just life. Learn to enjoy every minute of your life. Be happy now. Don't wait for something outside of yourself to make you happy in the future. Think how really precious is the time you have to spend, whether it's at work or with your family. Every minute should be enjoyed and savored.
Iyan ang kailanman hindi ko nagawa para kay Jelo. Hindi ko siya pinaglaban noon. I didn't even listen to his explanations. Sana kaya kong ibalik. Sana kaya kong humingi ng tawad sa kanya dahil nasaktan ko siya...
It's been a year when Jelo Alexander left us.
Masakit.
Masakit sobra.
Hanggang ngayon masakit pa rin na iniwan niya ako, iniwan niya kami. Hindi pa rin ako nakakamove on.
"Hi Jelo, kumusta ka na?" Malungkot kong sabi sa kanya.
Nandito ako sa sementeryo ngayon. Sa puntod niya. Araw araw ko siyang dinadalaw at kahit kailan hindi ako magsasawang dalawin siya.
"Alam mo ba si Chloe, ang ganda ganda niya! Kamukha mo siya" naiiyak na naman ako.
"Jelo, mahal na mahal pa rin kita" ganito lagi ang ginagawa ko tuwing dinadalaw ko siya.
Ang kausapin siya. Para akong isang bata na nagsusumbong sa kanya.
"Alam mo ba ang saya saya ni Hana kanina. Kasi sinamahan ko siyang nagpacheck-up. Healthy ang baby nila ni Dave. Malapit na siyang manganak."
Umiiyak na naman ako. Hindi ako napapagod na umiyak dahil si Jelo naman ang dahilan. Hindi ako mapapagod na mahalin siya.
"Paano kaya kung hindi mo ako iniwan? Siguro masaya tayo ngayon. Siguro magkakaanak na rin tayo no?"
Huminga ako ng malalim. Buti na lang at nandiyan si Chloe na iniwan ni Jelo sa akin.
Hindi ko man siya kadugo ay anak pa rin siya ng taong mahal ko. 6 months ago ay napagpasyahan kong ampunin si Chloe at tinuring siyang tunay na anak. Mahal na mahal ko na rin siya.
At nagpapasalamat ako dahil tinanggap niya ako bilang ina niya.
Habang lumilipas ang panahon, natututunan ko na ring patawarin si Papa. Masakit pa rin. Pero kailangan kong patawarin siya. Dahil kahit anong gawin ko ama ko pa rin siya. At wala ako dito sa mundo kung wala siya.
Binitawan ko na rin ang career ko sa showbiz. Maraming nadismaya lalo na si Mary at Tito Rude pero mas gusto ko ang tahimik na buhay sa ngayon.
"Alam mo ba Jelo, sa susunod na buwan na yung kasal nila Faye at Moe at flower girl si Chloe. Masaya ako para sa kanila"
Nagpapasalamat rin ako dahil tinanggap ako ng mga magulang ni Jelo. Mabait sila sa akin.
Parati kong iniisip, siguro kasalanan ko lahat ng mga nangyari.
I was so bitch.
I was so mean.
I was so bad girl.
I was so heartless.
Siguro ay karma ko na rin ang mga nangyari sa buhay ko. Pero naniniwala pa rin ako na may mas better na plano ang Diyos para sa akin.
Nawala man ang taong gusto kong makasama habang buhay ay hindi ako susuko upang magpatuloy sa buhay.
Life must go on.
Masaya man o malungkot. Nasa sa iyo na yan kung paano mo patatakbuhin ang buhay mo. God made this world for us to be happy.
Life is full of surprises.
Kaya hindi mo mapre-predict ang future mo. Because who knows? Baka may mangyaring hindi mo inaasahan.
We make mistakes.
Yes! Because life is not just about good and right. Hindi tayo perpekto para hindi magkamali.
Minsan may mga bagay talaga na kahit gustong-gusto mo ay hindi mo makukuha kahit anong gawin mo. Why? Because maybe it's not really meant for you.
Tumayo na ako at nagpaalam na kay Jelo. Kailangan ko nang umuwi. Hinihintay na ako ni Chloe sa bahay. Pumasok na ako sa sasakyan at umuwi ng bahay...
"Tita Mommy!" Ani Chloe nang salubungin niya ako sa bahay
"Chloe, how are you my princess?" Salubong ko sa kanya at niyakap siya
"I'm okay po, Tita Mommy! Excited na po ako bukas! Madaming kalaro at foods" hinihinhal siyang sabi
Bigla tuloy akong natawa.. Excited talaga siya sa family and friend reunion bukas... my family and Jelo's ay dadalo sa handaan bukas kasama ang mga malalapit naming kaibigan...
"Good morning universe!" Ani Faye na kapapasok lang ng bahay
"Tita Faye!" Sigaw ni Chloe at nilapitan ang Tita niya
"Hi baby! You're so cute talaga. Buti na lang hindi ka nagmana kay Tita Mommy mo" pangungutya ni Faye
"Yabang mo ah!" Natatawa kong sabi "Sila Moe pala?" Tanong ko
"As usual, nasa kompanya. Mygosh! Sinong CEO ba naman kasi ang hindi busy?" Nakasimangot niyang sambit
I smirked. Excited na ako sa kasal nila...
"Good morning po Mamita and Papsi!" Sigaw ni Chloe
Napalingon kami sa pintuan ng makita ang parents ni Jelo...
"Good morning my baby" bati nila sa apo
"Hi po Tita and Tito!" Bati ko at nagmano sa kanila
Ganun din si Faye
"Labas muna kami ni Chloe" ani niya at kinarga na si Chloe para makapaglaro sa labas
"Where's your Mommy, hija?" Ani ni Tita
"Nasa work po. Mga alas sais na po yun nakakauwi" ani ako at tinawag ang katulong para magdala ng meryenda
"Sigurado ka bang walang lovelife ang mommy mo?" Nakangising tanong ni Tito
I laughed. That was so funny for me...
Sasagot na sana ako nang tumunog ang phone ko. Dave is calling... I excused myself to answer Dave's call...
Tumango lang sila at nagmeryenda sa dinala ng katulong...
"Hello Dave?" Sagot ko nang makalabas ako...
Nakita kong naglalaro Faye at Chloe sa garden.
"Dave! Si Zoona ba yan? Di ko macontact si Faye!" Sigaw ni Moe na natataranta
"Dave what happened? Why did you call?" Alala kong tanong
"Daveeeee! Bilisan mo! Hayop kaaaa! Lalabas na!" Sigaw ni Hana na ikinagulat ko
"Zoona, manganganak na si Hana. On the way na kami sa hospital. Kasama mo ba si Faye? Moe can't reach her" taranta niyang sabi
"What? Yes kasama ko siya! Text me kung saang hospital! Papunta na kami diyan!" Agad kong sabi at inend ang call
"Faye! Manganganak na daw si Hana! Let's go!" Sigaw ko sa kanya
Bahagya siyang nagulat at agad silang tumakbo ni Chloe papalapit sa akin...
"Talaga? Dead bat ako eh. Anyway, tara na I'm so excited to see the baby!" Ani niya at nagtungo kami sa hospital
Nawala man si Jelo sa akin. Pero aaminin kong siya ang pinakamasayang nangyari sa buhay ko.
Hindi ko malilimutan lahat ng alaala na binigay niya sa akin. Pero nakakalungkot lang na ang lahat ng iyon ay isa na lamang alaala ngayon.
Memories filled with joy and love....
Yung araw na una kaming nagkakilala. Natatawa na lang ako kung naaalala ko lahat ng mga pag-aaway at pagbabangayan namin noon.
Na akala ko ay hindi ko mamahalin ang isang tulad niya.
Lahat ng ginawang kong pagtataray at pagsusungit sa kanya.
Hindi ko malilimutan na minsan ay naging isa akong "The Heartless Bitch"
#
-----
The Typical Girls Series
The Typical Girls #2: From My Heart (On-Going)
The Typical Girls #3: When She Was Broken (Soon)
Sana ay suportahan niyo guys. Please? Thank you!
Please vote, comment and share :)