Jonathan's POV
I didn't expect na magagawa ni Maria ang pagtangkaan ang buhay ng kapatid ko. Mahal ko siya pero hindi ko kayang isipin na papatayin niya ang kapatid ko.
Sa lalim ng iniisip ko, biglang nagising sa pagkakatulog si Sam na parang binangungot.
She gasped like she's catching her breathe, her eye color turned to white and called out Farrah's name.
"No Farrah! Leave Maria alone!"-sigaw niya at nagwawala.
Kitang-kita ko ang mga mata niya na Unti-unting nagbalik sa dati nitong kulay.
"Sam!"-tawag ko sa kanya sabay yakap ng mahigpit.
Parang bigla siyang nagbalik sa kanyang katinuan at nilingon ang buong paligid.
"Maria?"-sambit niya
"I left her in our room."-sagot ko.
"Idiot!! Why did you do that!! Stupid! Stupid! Stupid!"-gigil niyang sabi sa akin habang pinaghahampas ako ng unan.
"Ano ba? "-galit kong sabi.
"Jerk! Maria is in danger! Farrah has the power over her! She can do anything she want!"-galit na sabi sa akin ni Sam.
"Sam, Farrah is dead."-seryoso kong sagot
She shook her head in disbelief.
"You're really stupid. Mas karapat-dapat nga talaga si Maria kay Hansen."-she said disappointed.
When I heard his name, napayukom ako ng kamao. Why would Sam tell me such things?
Biglang hinawakan ni Sam ang kamao ko.
"The white guardian spirit revealed something to me."-nag-aalala niyang sabi.
"Ano?"-I asked.
Sam's POV
"She will die Jo. Maria will die.."-maiyak-iyak kong sabi kay Jo.
I saw Jonathan stiffened and used his supernatural speed and I did the same.
Pagpasok ko sa kwarto ni Jonathan, nakita ko ang takot at kaba sa mukha ni Jonathan.
"Where is she?"-nag-aalala kong tanong.
"I.. I can't find her..."-maiyak-iyak niyang sabi.
"Then search the whole place!"-utos ko sa kanya.
Sinimulan naming halughugin ang buong mansion ngunit kahit na amoy ni Maria ay hindi na mahanap ni Jonathan. Is it because... no. She won't do such thing. She won't reject my brother. Maria is a kind-hearted person, she's just used.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Maria's POV
When I woke up the next day, I found myself outside Hansen's mansion. I was shocked to see my hands covered with dried blood and my sweater has stains of it.
Hindi ako makapaniwala, anong nangyari sa akin? Sa tarantang naramdaman ko, tinawag ko si Hansen na malamang ay natutulog pa.
Agad siyang bumaba at lumabas ng bahay, nang makita niya akong duguan...
"MARIA!!"-gulat niyang tawag sa akin.
Umiiyak akong tumingin sa kanya.
"What happened?!?"-nag-aalalang tanong ni Hansen
"H-hindi ko.. alam.."-i cried.
"This isn't your blood.. wh--"-naputol ang sasabihin niya nang biglang may nagsalita dahilan ng paglakas ng pagtibok ng puso ko.