VILLAHERMOSA COUSINS
KENZO "My Bossy Associate"
Written by: Yeshameen Brejente
CHAPTER 32 "A Road To Forever"
Check out my profile on Wattpad. http://w.tt/1GJ0jrH
"PRE-FINALE"
NAGING mabilis ang mga pangyayari sa kasagsagan ng ulan at hanggang sa ito'y matapos na. Nang mabigyan ng mga kasambahay ng roba sina Erine at Kenzo ay ipinasok na nila si Yahnie sa loob ng malaking silid sa Casablanca. Ang silid na naging saksi sa nabuong pag-ibig sa pagitan ng kanyang mga magulang.
"Kenzo, alam kong mali at alam kong hindi dapat." Simula ni Erine nang mapansin niya ang pagiging tahimik ng binata.
"Nangyari na ang mga nangyari." Tugon ni Kenzo. "Three years ako sa loob ng Seminaryo. I thought my vocation was faithful enough for me to evade any temptation." At bigla na lamang itong napaluha. Maging ang dalaga'y napaluha na rin, dahil pakiramdam niya'y ang sama-sama niyang tao upang tuksuhin si Kenzo.
Pero, alam niya sa puso niyang hindi iyon ang nagpapasakit lalo sa kanya, kundi ang isiping matapos nilang pagsaluhan ang init ng pagmamahal na hindi na nawala sa kanila kahit maraming taon na ang nagdaan ay ipamukha lamang sa kanya ni Kenzo na sobrang mali ng namagitan sa kanila. Higit pa sa guilt ang nararamdaman niya dahil sa panunukso sa binata. Lalong napaluha ang dalaga. Sising-sisi na rin siya at kung meron siyang gustong gawin ngayon, iyon ay ang lisanin na lang ang Casablanca.
"I'm so sorry." Sabi ni Erine. "Sa kagustuhan kong ipakilala saiyo si Yahnie ay nagulo tuloy kita. Naakit tuloy kita at ngayon gusto ko mang pagsisihan ang lahat, wala na rin akong magawa dahil sabi mo nga nangyari na ang mga nangyari."
"I came to seminary with a vision for serving the church, the people of God." Sabi ni Kenzo saka tumayo at tumalikod mula sa dalaga. "Pero, bakit gano'n Erine? Bakit, napakarupok ko pa rin? Bakit, ang hirap supilin ng damdamin?"
"Ang alam ko lang, kaya hindi kita matiis dahil ang pag-ibig na meron ako para saiyo noon -ay hindi naman nagawang burahin ng maraming taong nagdaan. Pero, tulad nga ng nasabi ko -si Lord na yata ang pinakamatindi kong kalaban." Sabi ng dalaga. "Kenzo, pwede ba akong magtanong?"
"Anything, Erine." Tugon ng binatang hindi pa rin lumilingon sa dalaga.
"Minahal mo ba talaga, ako?" luhaan pa ring tanong ni Erine.
"Oo, minahal kita." Tugon ni Kenzo.
"If you really love me like you say you do, di mo 'ko dapat tinalikuran. Di mo 'ko dapat sinukuan. Kasi pag mahal mo ang isang tao, dapat mo siyang ipaglaban!" sabi ni Erine.
"Paano ko ipaglalaban ang isang babaeng akala ko kasal na sa iba? Paano ko ipaglalaban ang isang babaeng akala ko masaya na talaga sa piling ng iba? Lalo pa't akala ko may anak na rin kasama ng lalaking alam kong mas mahal siya keysa sa pagmamahal na meron ako para sa kanya?" sabi ni Kenzo na ngayon ay nakaharap na sa dalaga.
"Mayaman ka Kenzo. You can use your money and your connections to know the truth. You can hire a private investigator to know if I'm married or not! But, you didn't. Dahil alam mo sa puso mo, na di naman totoo ang pagmamahal mo para sa akin. Na di sapat ang pagmamahal mo para ipaglaban mo 'ko." Sumbat ni Erine sa kanya.
"I love you so much to the point of choosing to let you go, Erine. Dahil alam kong masasaktan ka lang dahil sa pagmamahal ko. I know, I have ways to know if you're really married or not. But then again, I chose to let you go. Ang pagmamahal kasi, hindi makasarili." Tugon ng binata.
"So, does that mean that you'll pursue going to a Seminary? Kahit alam mong kailangan ka ng anak mo? Gano'n ba yun, Kenzo?" sabi ni Erine.
"Hindi ko alam." Sabi ni Kenzo. "Mas mabuti pa siguro ay pumasok na tayo. We need to rest. Baka muli ay hanapin tayo ni Yahnie."
"Sige na, pumasok ka na muna. Dito muna ako." Sabi ni Erine. Hindi na rin siya kinulit pa ng binata, iniwan na lang niya ang dalagang nais pang mapag-isa.
Nang makaalis sa tabi niya si Kenzo ay bigla na lang napahagulgol ang dalaga. Pakiramdam niya kasi ay di na siya mahal ng binata. Na iba na ang priorities nito. Gusto niyang sumigaw, gusto niyang ilabas ang sama ng kanyang loob. Mali ba ang naging desisyon niyang dalhin sa El Tierro de Villahermosa si Yahnie? Mali ba ang nararamdaman niya? Mali ba ang naisin niyang ipaglaban ang pag-ibig na ayaw niyang mawala nang tuluyan?
Pumasok sa silid si Kenzo at nadatnan niya si Yahnie na natutulog nang muli sa kama. She looks like an angel. Hindi niya naiwasang himasin ito sa mukha. And he feels sorry and sad for her.
"Hindi ko alam kung ano ang plano ng Diyos sa ating buhay, Yahnie. Hindi ko na rin alam kung paano pa ako haharap sa Kanya gayong muli ay nakagawa ako ng malaking kasalanan. Ang tanging alam ko, di pa rin nagbabago ang pagmamahal ko para sa iyong Mama. At mahal na mahal din kita. Naguguluhan ako, Yahnie. Hindi ko alam kung ano ang isasaalang-alang ko sa ngayon. Ang alam ko lang, mali ang nagpadala ako sa bugso ng aking damdamin." Sabi ni Kenzo sa tulog niyang anak. Luhaan. He bent down and kiss her on the forehead. Saka niya ito kinumutan. Pagkatapos no'n ay pinili na niyang mahiga sa tabi ng bata. He did pray before sleeping.
Tulog na ang mag-ama nang pumasok si Erine sa kwarto. Natutuwa siyang pagmasdan ang kanyang mag-ama nang ganito. Yung matulog na magkatabi. Lalo na kung paano iyakap ni Yahnie ang kanang braso nito ng mahigpit kay Kenzo, tila nakahanap ng proteksyon. Yung matulog na panatag ang isip at loob.
"Kasal na lang sana ang kulang sa atin, Kenzo. Kasal na lang at pwede na tayong magsama-sama nang maayos, bilang isang buong pamilya. Pamilyang pagmamahal ang pundasyon." Wika ni Erine sa kanyang sarili. "Pero salamat. Kahit hindi man tayo pwedeng maging isang pamilya, naiintindihan kong tapat ka sa iyong bokasyon. Masakit man isipin na di tayo pwedeng magsama, salamat dahil nabigyan mo 'ko ng isang Yahnie. Sa kanya ko na lang ibubuhos ang lahat ng pagmamahal na meron ako dito sa puso ko." Aniya saka dumukwang upang hagkan sa kanang kamay ang binata at maging sa noo nito. Hinagkan niya rin si Yahnie saka siya lumabas ng silid at nagtungo sa isang silid kung saan ipinagbabawal ni Kenzo na buksan.
It's a green room. A beautiful color of nature. Sobrang laki sa loob. Minsan na siyang nakapasok noon dito nang walang pahintulot mula kay Kenzo. Ngayon pa lang niya ito inulit. Kung ito man ang kahuli-hulihang sandali na makikita niya ang Casablanca, gusto niyang malaman kung ano'ng meron sa loob ng forbidden room.
Adorned with rich leathers, brushed metals, a Show Shower and a huge rotating bed with mirrored ceiling. Sobrang ganda at mala-paraiso ang buong silid. Nauna siyang pumasok sa Show shower. It has a center dancing pole and nightclub inspired lighting, things tend to get a little dirty, even while getting clean. Napapailing namang napapangiti si Erine, lalo na nang mapansin niyang mayroon din itong Sauna Room.
"Ilang babae na kaya ang nadala mo dito, Kenzo? Sa loob ng forbidden room na 'to?" tanong ni Erine sa sarili at di niya mapigilang mapaluha. Later, she went to see the rotating bed. Eight foot ang rotating bed na kulay berde rin na mayroon ding mirrored ceiling. Sa kabilang banda ay mayroon namang wet bar ang silid. Napakalaki no'n na animo'y isang night club ang estilo ng silid. Naroon na ang iba't-ibang klase ng mga beverages na naka-display. Sa kaliwang banda naman, naroon ang Plasma TV at nang lapitan niya ang disc-shelves ay nakita niyang puro erotica videos lang ang available. Muling napailing si Erine.
Egyptian Cotton Bedding ang gamit. Uber-comfortable, high-end pillows, duvets and bedding which ensures you sleep in style and wake up rejuvenated.
Erine wants to cry now. Lalo pa't ramdam niyang kailangang-kailangan niya ang tulad ng dating Kenzo ngayon sa buhay niya. Pero, alam niyang hindi na rin maibabalik pa ang dating Kenzo kung ang pagbabago naman nito ay para sa ikabubuti niya.
"I want to feel your kiss. I want to make love with you again and again throughout the night. But, I can't love you. I can't make you mine. I can't keep you. Because you are dedicated to serve God. Maybe, I just have to accept the fact that what we had before, ends when I left you. Nakilala ka na rin lang ni Yahnie at nakilala mo na siya, hanggang do'n na lang siguro tayo." Aniya sa sarili saka naupo sa harap ng wet bar ng silid. Choosing the Vodka, reading the libel before pouring some wine on a wine glass she's holding. Nagpakalasing ang dalaga, kailangan niyang makalimot kahit ngayon lang. Gusto niyang takasan ang sakit na nararamdaman. "Walang forever, Erine! Kaya huwag ka nang umasa. Di ka na dapat umasa pa. Dahil ikaw lang ang masasaktan. Ayusin mo ang buhay mo, pilitin mong bumangon. Pilitin mong maging masaya kahit wa -wala na siya. May Yahnie ka naman, eh. Hindi ka na mag-iisa kahit kailan."
Nagising si Kenzo dahil sa iyak ni Yahnie. Lalo pa't mukha itong nasasaktan. Mukhang may masakit sa kanya. Agad siyang napabalikwas ng bangon, lalo na't wala si Erine sa tabi nito.
"Yahnie, what's wrong? May masakit ba saiyo?" he asks -wondering.
"I want, Mama!" sabi ng bata. "I want her." Umiiyak pa rin nitong wika.
"I'll find your mom, baby." Sabi ng binatang sinusubukang mapatahan ang anak. Agad namang tumalikod si Yahnie mula sa kanya. He kiss her on her head and then he comes out of the room. Naiwan namang umiiyak pa rin si Yahnie. Hindi na kasi ito sanay magising na iba ang namumulatan niya. She wants her mother. Nang makababa ng bahay si Kenzo ay agad niyang tinawag ang mga kasambahay. Agad namang nagsilabasan ang mga ito't humarap sa kanya. "Nakita niyo ba si Erine?"
"Hindi ho, Sir." Tugon ng mga itong halos magkapanabay pa.
"Yung kotse niya? Try to check it outside. I want to know if she left." Sabi ng binatang natataranta ngunit mahinahon pa rin ang boses. Nagmadali namang umalis sa harapan niya ang mga kasambahay. Trying to search for Erine, but they came back with a negative answer. "Where in heaven is she? Umiiyak pa naman si Yahnie." Bumalik na lang sa silid si Kenzo at nakita niya si Yahnie na nakatayo sa terasa ng kwarto. Nasa malayo ang tingin. Bakas pa rin ang luha sa mga mata nito. Lumapit si Kenzo dito saka niya niyakap ang bata habang siya'y nakaluhod sa likuran nito.
"Did you see, Mama?" she asks.
"We searched for her everywhere, but we didn't see her." Sabi ni Kenzo.
"Did she leave me?" Yahnie asks crying. Saka siya humarap kay Kenzo. "Ikaw na po ba ang mag-aalaga sa akin? Hindi na ba ako mahal ni Mama? Pinamigay na ba niya ako sa inyo, Papa?"
"Mahal na mahal ka ng iyong Mama. Maybe, she's just giving us time to be together. Bago pa kayo bumalik sa Manila." Tugon ni Kenzo na hindi naman niya alam kung ano ang isasagot sa bata. "Papa will take care of you in her absence. But, I promise - I won't stop searching for her."
"Papa, kapag ayaw na ni Mama sa akin -aalagaan mo naman ako di ba?" she asks, really missing her mother. Tumango naman si Kenzo.
"Of course, baby. Of course!" tugon ni Kenzo kaya agad naman siyang niyakap ni Yahnie nang mahigpit. Pagkatapos no'n ay binuhat niya ang bata saka isinayaw-sayaw hanggang sa muli ay makatulog ito.
Dumating sa Casablanca si Hector Olivar. Nagkataong naglalaro sa may driveway sina Yahnie at Kenzo. Ibinili niya ang anak ng sarili nitong barbie bike.
"Good morning, Kenzo." Malumanay na bati ni Hector sa binata, kaya tumigil naman sa pagba-bike si Yahnie.
"Hector?" ani Kenzo. "It's been a while."
"Papa, sino po ba siya?" Yahnie asks, smiling at Hector.
"He's your Tito Hector. He is my friend." Tugon ni Kenzo na nakangiti. "Hector, I want you to meet Yahnie. My daughter."
"Hello po." Nakangiting wika ni Yahnie saka nagmano dito. Hinimas naman ni Hector sa ulo ang bata saka siya dumukwang dito upang hagkan ito sa magkabilang pisngi.
"You are so beautiful just like your mom." Sabi ni Hector. Napatingin naman si Kenzo kay Hector, tila pinag-aaralan kung ano ang ibig sabihin ng pagpuri ni Hector kay Erine.
"Thank you po, Tito." Sabi ni Yahnie. "But, Mama says I looked like my Papa." Ngumiti naman si Hector dahil sa sinabi ni Yahnie.
"Kenzo, can we talk?" Hector asks. He's hesitant. Lumapit naman si Kenzo sa anak.
"Baby, Papa and tito needs to talk. Iiwan na muna kita kay Manang Josie ha?" ani Kenzo.
"Okay, Papa." Tugon ng bata at agad naman itong nilapitan ng matandang kasambahay. Kaya pumasok naman ang magkaibigan sa loob ng Casablanca. Tungo sa main-living room.
"Malaki na pala ang anak niyo ni Erine." Ssbi ni Hector. Hindi niya alam kung paano aaminin kay Kenzo ang pakikipagsabwatan niya noon kay Bisha.
"Yes. Time flies so fast." Sabi ni Kenzo. "How are you?"
"Kenzo, kaytagal kitang hinanap. Kung saan-saan kita hinanap." Sabi ni Hector. Hindi ito mapakali. By knowing how Kenzo is, he wants to back out now. Pero, hanggang ngayon? Aaminin niyang hindi pa rin siya pinapatulog ng kanyang konsensya.
"I went to a Seminary, Hector." Tugon ni Kenzo. "Sobrang daming nangyari sa mga nagdaang taon. Lahat nakakabigla. Lahat, hindi ko alam kung paano nangyari, na kahit sa panaginip hindi ko alam kung paano nangyari. I stayed three years inside the Seminary, without taking a leave. Ngayon lang. At ngayon ko lang din nalaman na si Yahnie ay anak namin ni Erine."
"Where is Erine?"
"Umiiyak siya kagabi nang huli kaming mag-usap. Naisip ko lang na baka kailangan niya ng oras. Oras para mapag-isa at handa akong ibigay'yon sa kanya bago ako tuluyang bumalik sa Seminaryo." Wika ni Kenzo.
"Babalik ka pa rin gayong alam mo na ang tungkol sa anak niyo? Aren't you going to give Yahnie a happy family? She's too young, Kenzo. And every child needs a father. Hindi ka pa rin ba natatakot na mawalay sa isa pang anak?" ani Hector.
"Paano mo nalamang nagkaanak ako bukod kay Yahnie?" tanong ni Kenzo na biglang napakunot ang noo.
"Nalaman ko mismo mula kay Bisha Mariella." Tugon ni Hector. "Kenzo, may aaminin ako saiyo."
"Tell me." Mahinahon pa rin si Kenzo kahit alam niyang mayroong mahalagang sasabihin si Hector.
"Kahit kelan, hindi kulang ang sperm counts mo. Wala kang diperensya. Wala kang problema. I just have to make you believe -dahil gusto kong maghiganti saiyo. Gusto kitang saktan." Sabi ni Hector at tuwid na tumingin sa mga mata ni Kenzo na ngayo'y biglang nagseryoso naman ng mukha ang huli.
"Ano ang naging kasalanan ko saiyo upang lokohin mo 'ko?" tiim-bagang tanong ni Kenzo. "Bakit mo 'ko ginago?" parang gusto na nitong saktan si Hector gamit ang kanyang mga kamao.
"Nagalit ako saiyo dahil pinakialaman mo si Angela. Alam mong mahal ko siya, pero pinatulan mo siya." Sabi ni Hector.
"Wala kaming relasyon ni Angela. Ako lang naman ang sumbungan niya noon sa tuwing may problema sila ni Lucho!" sabi ni Kenzo.
"Si Lucho ang karelasyon niya?" di makapaniwala si Hector.
"Si Lucho." Tugon ni Kenzo. "Magkababata sila nito. At the same time, parehong na-developed sa isa't-isa. Ngunit, parati na silang nagkaka-problema noon. At sa akin nga lumalapit si Angela. She was never mine. At ngayon? Ano ang karapatan mo upang lokohin ako? Did you forget that it was my family who helped you gain your profession? Halos makapatay na ako ng mga babaeng ginagawa kong parausan para lang magkaanak! Pero, wala naman pala talaga akong diperensya." Galit na galit si Kenzo ngunit natutunan na rin niya sa Seminaryo kung paano magpakumbaba, kung paano kumalma at kung paano tumanggap ng pagkakamali ng isang taong alam naman niyang sincere sa paghingi ng tawad at sa tapang nitong umamin sa naging pagkakasala sa nakaraan.
"I've gotten my karma." Tugon ni Hector. "I married someone for three years already and wasn't blessed a kid. Hanggang sa nagpasuri ako sa ilang specialista. I've checked myself as well and proven that I am impotent." Umiyak si Hector. Labis na napahagulgol. Hindi naman nakaimik si Kenzo.
"Kung ang Diyos ay nakakapagpatawad, ako pa kaya?" ani Kenzo. "I'm sorry about your condition."
"My wife left me. She filed an annulment, but I didn't sign it. Mahal ko siya. Mahal na mahal. And now? I know how it feels -" di na niya naituloy ang sasabihin sana.
"Huwag kang sumukong ipaglaban siya. Habang may panahon pa. Huwag mong hayaang mawala saiyo ang isang tao na wala kang nagagawa para ipaglaban siya. Sa buhay, marami akong natutunan. May God bless you, Hector." Sabi ni Kenzo. Hindi naman makapaniwala si Hector sa pagiging kalmado ni Kenzo ngayon.
"Maraming salamat, Kenzo." Luhaang wika ni Hector saka napayakap dito. Tinapik naman siya ni Kenzo sa balikat kaya nagmadali na rin itong lumabas mula sa Casablanca.
Dahil hindi pa rin bumabalik sa Casablanca si Erine, nag-desisyon naman si Kenzo na dalhin sa Seminaryo si Yahnie. Ayaw niya kasing ipagkatiwala sa kung sino lang ang bata, lalo pa't tila iniwan ni Erine ang bata sa kanya. They went to Manila. In a Montesorri's Seminary. Naroon na ang mga pari, kasama ng Archbishop. Suot niya ang kanyang puting Sutana. Bawat isa ay nagtataka kung sino ang batang kasama niya. At kung bakit, tila napaaga ang balik niya. Ngunit, mukhang may ideya na si Father Roman. Nagmano si Yahnie sa mga Paring naroon sa loob ng Seminaryo at kay Archbishop Leo.
"Father Jerry, pwede bang ikaw na muna ang bahala sa bata?" tanong ni Father Roman sa kasama.
"Oho naman Father Roman." Tugon ni Father Jerry. "Halika, hija." Ibinigay naman ni Yahnie ang kamay kay Father Jerry at tila nakaunawang mayroong mahalagang pag-uusapan ang kanyang ama at ang matandang pari.
"Kumusta ang ilang araw mong bakasyon, Kenzo?" tanong ni Father Roman. Dinala niya sa harap ng altar ang binata. Naupo sila sa unahang bahagi ng mahabang upuan.
"Inaamin ko hong naging masaya ako sa ilang araw kong pamamalagi sa labas. Lalo na nang makita't makilala ko si Yahnie. Ang anak namin ni Erine. Dinala niya ang bata upang maipakilala sa akin." Tugon ni Kenzo na mukhang pinag-iisipan kung nararapat bang aminin niya ang lahat ng nangyari sa Paring kaharap.
"Akala ko ba ay nawala ang kanyanh dinadala noon?"
"Pinalabas niya ho 'yun dahil sa matinding galit niya sa akin. At para tantanan ko na siya." Tugon ng binata.
"Ilang ulit kitang tinanong noon kung kaya mong panindigan ang desisyon mong pagpapari, Kenzo. Dahil sa simula pa lang, alam mong hindi madali ang desisyong 'yon. Hindi madaling pumasok sa Seminaryo para lang sa wala." Sabi ni Father Roman.
"I was quite optimistic, when I came to Seminary." Sabi ng binata. "Now, I knew it wouldn't be perfect, but I don't want to quit. I want to pursue my mission. I want to fulfill my vocations. My vocation to serve the Church and people of God."
"But, seeing how happy your daughter when she's with you?" sabi ni Father Roman. "Nakahanda ka bang talikuran siya at ang kanyang ina kung tadhana na ang gumagawa ng paraan upang muli ay magkaroon kayo ng chance upang magsama-sama bilang isang masayang pamilya?"
"Father, pwede naman ho akong maging ama sa kanya kahit na naririto ako sa loob ng Seminaryo, di ba?" ani Kenzo.
"Maybe this is not for you, Kenzo. Humahanga akong kaya mong panindigan ang pagpapari sa kabila ng katotohanang buhay ang iyong anak. At batid kong may nararamdaman ka pa rin para sa kanyang ina. Pero, nagkasala ka na tulad ng iyong sinabing muli ay may namagitan na sa inyo ni Erine. Mas kasalanan kung hindi mo siya panagutan ngayon." Sabi ni Father Roman. "Your daughter needs a father. At ayokong ipagkait mo 'yun sa kanya. Serving God wouldn't stop even after quiting from a seminary. You can build a family of your own and encourage them to get near to God, praise God and serve God."
Biglang napayakap si Kenzo sa padre. He's very emotional.
" For all the good, I've decided to quit. Thank you so much for everything, Father Roman." Sabi ni Kenzo. "Please pray for me -always." Hinawakan siya ng pari sa ulo at sa balikat.
"I wish you all the blessings in the world with this decision. I know it must be very difficult." Sabi ni Father Roman. Nagdasal na muna silang pareho, bago tuluyang hinubad ni Kenzo ang suot niyang Sutana.
Tutok na tutok si Oceana sa trabaho sa loob ng maraming taon. At ngayon lang siya nagkaroon ng chance upang mag-relax. Kailangan niyang lumabas kahit paminsan-minsan. She's in Tagaytay now. Nasa Sky Fun.
Sky Fun is an amusement park in Aguinaldo Highway, Tagaytay City which opened in March 2013. It is located inside Sky Ranch, a property owned by SM Investments Corporation's subsidiary SM Land commercial property division, where several shops and restaurants are also located. It includes kiosks, rides, and the Sky Eye Ferris wheel, which is 63 metres or 207 ft. tall and has 32 gondolas.
Buong buhay niya, ngayon lang siya nakasakay sa iba't-ibang rides. Sayang at hindi niya ma-contact sina Erine at Yahnie.
"Sobrang missed ko na ang dalawang 'yon. Saan na nga ba sila ngayon?" sabi niya nang makababa mula sa Sky Eye Ferris Wheel. Medyo nahihilo pa siya. Kaya dahan-dahan siyang naglakad nang biglang may tumawag sa kanya.
"Oceana!" tawag ng isang familiar na boses. Kaya nilingon naman ito ni Oceana.
"Hey, Rhyco!" masayang wika ni Oceana at namangha dahil ang laki ng ipinagbago ng binata. Mayroon itong kasamang magandang babae na sa tantiya niya'y nagdadalantao. "Siya na ba ang forever mo?"
"Yes." Masayang tugon ni Rhyco at hinagkan siya nito sa pisngi nang tuluyang makalapit sa kanila. "Oceana, I want you to meet my wife -Christine. And, babe this is my friend -Oceana." Pagpapakilala ni Rhyco.
"Nice to meet you, Oceana." Nakangiting wika ni Christine. She's so beautiful yet simple. At tulad ni Rhyco mukhang napakabait din nito.
"Nice to meet you, too." Sabi ni Oceana saka nakipagbeso-beso kay Christine. Mukha talagang nahihilo ang dalaga.
"Are you, alright?" Rhyco asks. Trying to hold Oceana's hand.
"Nahilo yata ako sa mga rides, eh." Sabi ng dalaga.
Kaya dinala siya ng mag-asawa tungo sa kotse nitong naka-park sa Skyranch Parking lot. At bago pa nakasakay sa kotse si Oceana ay tuluyan na rin itong nawalan ng malay-tao. So, the couple rushed her to the nearest hospital in Tagaytay.
"How's the patient, doc?" tanong nina Rhyco at Christine.
"She's alright. And congratulations to her, she's pregnant." Nakangiting sabi ng doctor. Nakangiti naman nang magkatinginan sina Christine at Rhyco. Nang makaalis ang doctor ay agad naman nilang nilapitan ang dalagang nakahiga sa hospital bed ng ER.
"May asawa ka na?" Rhyco teased her. Umiling naman si Oceana. "Paano ka naman nakabuo ng anghel?"
"Buntis ako?" she says surprisingly. Masaya pero di siya makapaniwala. Tumango naman ang mag-asawa.
"Sino ba'ng ama?"
"A stranger." Tugon ni Oceana.
"What?" di makapaniwalang wika ng mag-asawa. "Pwede ba 'yun?"
"Di na baleng di na ulit kami magkita ng lalaking 'yon. Ang importante, magkakaanak na ako. Naiinggit na kasi ako kay Erine." Sabi ni Oceana. Napailing naman si Rhyco na di makapaniwala.
"Hay naku!" ani Rhyco. "Speaking of Erine. Where is she?"
"Nasa El Tierro de Villahermosa. Di na nga yun nakatawag sa akin eh." Sabi ni Oceana.
"Okay na sila ni Kenzo?" tanong ni Rhyco.
"Malamang." Sabi ng dalaga. "Kilala ko si Erine, kapag hindi sila okay, agad naman siyang uuwi sa Manila." At bigla na lang nag-ring ang cellphone niya. "Hello, Erine?"
"Hello, Ninang?" si Yahnie ang nasa linya.
"Oh, Yahnie? You miss me?"
"Ninang, where is Mama?" tanong ni Yahnie.
"Baby, magkasama kayo ng Mama mong nagpunta dyan di ba? Kung nasaan ka ngayon, dapat naroon din ang Mama mo." Sabi ni Oceana na nag-aalala.
Nag-alala na din maging si Rhyco. "Sinong kasama mo ngayon?"
"Si Papa." Tugon ng batang naiiyak na.
"Give him the phone, please." Ani Oceana. Kaya iniabot naman ni Yahnie ang cellphone kay Kenzo.
"Oceana?"
"Kenzo, ano ang ibig sabihin nito? Bakit sa akin hinahanap ng anak mo ang Mama niya?" tanong ni Oceana.
"Oceana, hindi naging maganda ang huling pag-uusap namin ni Erine -"
"Wala ka pa ring pagbabago, Kenzo! Bakit ba hindi mo mabigyan ng peace of mind ang kaibigan ko?" sabi ni Oceana. "Pupunta ako dyan at kukunin ko si Yahnie. Baka ano pa ang mangyari sa bata kapag ikaw na lang ang kasama niya." Iyon lang at pinindot na ng dalaga ang end-call button. Sapo naman ni Kenzo ang sariling noo. Lalo pa ngayon at umiiyak na naman si Yahnie.
"I want, Mama!" sabi ng bata. "Inaway mo ba siya kaya siya umalis? I will hate you!"
"Yahnie, mahal ko ang Mama mo. Mahal na mahal ko kayo. I promise, I'll look for your mom. I'll take her home." Alo ni Kenzo sa bata. Ngunit tumakbo lamang si Yahnie tungo sa silid saka padapang nahiga sa kama. Kaya hinayaan na muna niya ang bata. Umiyak ito nang umiyak hanggang sa makatulog na lang. Kenzo removes her shoes and her socks. Saka niya ito kinumutan. "Nasaan ka nga ba, Erine? Bumalik ka na sa amin ng anak mo. Bumalik ka na." Saka niya naalalang dati pa ay binalak na ni Erine na pasukin ang Forbidden room. Nabahala siya nang maalalang automatic ay nagla-lock ito sa loob ng three days. Patakbo siyang lumabas ng kwarto saka tinungo ang corridor na nag-uugnay mula sa silid nila at sa Forbidden room. Baka, stucked ang dalaga roon.
Three days ngang nakulong sa loob ng Forbidden room si Erine. Iyak siya nang iyak na walang magawa sa loob, dahil kahit anong pag-iingay ang gawin niya'y walang makakarinig sa kanya. Lalo pa't wala itong intercom sa loob. Kenzo did reset the lock code, so the door swung open. Nakita niyang umiiyak si Erine habang nakahiga sa Rotating bed.
"Erine.." mahinahong wika ni Kenzo na talaga namang nagi-guilty sa nasaksihan. Green na green maging ang hitsura nilang dalawa dahil na rin sa reflection ng ilaw sa green room. Nilapitan siya ng binata sa kama. "Erine, I'm sorry." Hugging her tight, kissing her forehead.
"Kenzo.." sabi ng dalagang yumakap na rin dito.
"What are you doing here?" he asks.
"I never had the chance to get here, before. I was curious on what's gonna happen here -" ani Erine. Saka dahan-dahang tinawid ni Kenzo ang gahiblang buhok na pagitan ng kanilang mga mukha. Placing his palms on her cheeks. Touching them, gently.
"Wanna try it?" he asks, seriously. And out of nowhere, Erine nods her head. And now, Kenzo starts romancing her all over her body. He's being aggressive enough to hear her moan, loud.
She lets him pull her up into his lap puts herself in a more vulnerable position, with most of her weight on her upper back and shoulders.
Since Kenzo has larger hands, he's able to hold her hands to her calves, he ties her wrists to her legs, freeing up his hands to rove all over her body.
"Don't bend your legs!" he says, being so dominant now. Erine likes it. Since, she's missing the old Kenzo.
"Well, it's up to you to think of an appropriate punishment, then." Pabulong na wika ni Erine.
Kenzo was able to watch her every gasping reaction to his movements.
By crossing her ankles behind his head, she squeezes tighter for more intense sensations, and he can easily control the speed and depth of his thrusts. It's an intimate and powerful position in which he bears all her weight and positions her as he pleases - and, of course, how she please.
"Oh, Kenzo.." Erine moans.
That is a versatile position and the feeling of it can change with only subtle movements. She's holding on to his head with one hand instead of two will make her leans her back and uses her hips more, and since Kenzo's particularly strong he bears her weight with one hand and holds her by the hair with the other.
It leaves him in total control of her body, and she is absolutely reliant on him to hold her up in his arms.
Pagkatapos ng kanilang marubdubang pagniniig ay kapwa sila ngayon nakahiga sa rotating bed habang nakikita ang replika nila sa mirrored ceiling ng green room. Bumangon saglit si Kenzo saka dinukot mula sa bulsa ng kanyang pantalon ang maliit na kahita ng singsing.
"Erine, I don't know how to tell you what I want. But, I wanna ask you something." He says. Still nude. He's kneeling down the bed, while she's laying there.
"Go on." Tugon ni Erine.
"This erotic moments with you is what I'd like to take as our road to forever." Wika ng binata na bigla na lang kinabahan. "I love you and I know you knew that. Will you, marry me?" binuksan nito ang kahita ng diamond ring na ibinigay ng Lolo Lazaro niya sa kanya. Natawa si Erine. Bagay na nagpapula sa mukha ng binata. "Why?"
"Sa tuwing nagpo-propose ka sa akin, palagi na lang ganito. Yung nakahubad ka. Wala man lang flowers, fireworks o kung anu-ano pa -" she says but Kenzo sealed her mouth with a very passionate kiss.
"Say yes, please?"
"Makakatanggi pa ba ako?" ani Erine. "Yes, of course!" sabi ni Erine at muli na namang naglapat ang hubad nilang mga katawan.
"Lumabas na kayo dyan! Maraming bisita ang sa inyo'y naghihintay." Boses iyon ni Oceana sa labas ng green room. Nang magkatinginan ang dalawa'y bigla na lang silang natawa saka paulit-ulit pang ipinadama sa isa't-isa ang init ng kanilang pag-ibig.
TBC