Andito ako ngayon sa classroom at nag brabrainstorm. Bumabagyo sa utak ko kakaisip kay Edward Cullen my loves eh >o<
I came back to my senses nang makarinig ng tilian ng mga classmates kong babae. I just ignored them at nakayuko Lang at nag iimagine nang may narinig akong nagsalita sa buong class.
"Hey Classmates! I'm Jonathan Daniel O'Brien. I'm from England but I know how to speak your language."- masiglang pagpapakilala ni Jonathan
"So Jonathan, ba't ka lumipat sa Pilipinas?"-Mrs. Gonzales
"Ah.. hehehe .. nahihiya po akong sabihin eh."-natatawa niyang sabi
Inangat ko ang ulo ko.
"Pero actually, I transferred here because of my special someone."-seryoso niyang sabi.
Biglang nagtilian ang mga kaklase kong mga babae. I just gave them a bored look -_-
"Really? Who is she then?"-Mrs.Gonzales
"Uh.. "-nilibot niya ang kanyang tingin sa buong klase hanggang mapunta sa akin. He looked straight at me and winked. ^_~
Siomai!? Paki rewind? Ang cute niya leche! Parang yung version lang ng Edward Cullen ko. *^O^*
"Because of her."-sambit niya na may genuine smile habang nakatingin sa akin. Napatingin ang lahat saken kaya agad akong tumayo.
"I object! Anong ako?! Are you out of your gourd? Hindi nga kita kilala eh!"-sumbat ko sa kanya.
"Eh hindi ka nakikinig nung magpakilala ako eh."-sabi niya with a smile.
Jeske! Natutunaw na ako sa kalasmile nitong loko saken ah.. napatingin naman yung mga kaklase ko saken with a death glare.
"What?! Kasalanan ko bang hindi makinig? Eh sa iniisip ko si Edward eh!"-I crossed my arms at padabog na umupo.
Isinuot ko ang earphones ko at nakinig ng music. Kaasar! Ang ganda ng mood ko kanina eh. Hindi ako nakinig sa klase hanggang nagring yung bell. Yes! Finally! Agad kong inaayos ang mga gamit ko at dali-daling lumabas ng classroom.
"Bespren! Wait!"-sigaw ni Jean at Jane. Kambal eh kaya kailangan sabay ^O^ nilingon ko naman sila at binigyan ng sweet smile.
"Yes?"-malambing kong tanong sa kambal
"Hoy pagong! Ba't hindi mo kami sinabihan na may fafabol kang foreigner?"-tanong ni Jean
"Oi pagong ha.. ikaw talaga, may sinesekreto ka na samin."-sabi naman ni Jane.
"Anong sinesekreto? At anong fafabol ang pinagsasabi mo? Ha? At isa pa--"-naputol ang sasabihin ko ng may tumawag saken
"Maria Katherine!"-shokoy naman oh -_- siya na naman?
Dali-dali akong tumalikod sa kambal at iniwan sila. Andito na ako sa 2nd floor. Galing ako sa 6th floor ng building kanina eh. Lumingon ako sa likod and was relieved na walang sumusunod saken. Pagharap ko. . .
"Hi wifey!"-Jonathan
"Ay palaka!"-sigaw ko na nakahawak sa dibdib ko
"Oh sorry.. did I startle you?"-worried niyang tanong
"Hindi, muntik mo Lang akong patayin sa heart attack!"-sarcastic kong sagot sa kanya.
"Wifey naman eh."-he pouted
I gave him this look -_-||
"Ewan ko sayo."-sabi ko at iniwan siya at naglakad pababa ng hagdan.
Pero sinusundan niya parin ako. Bawat babaeng nalalagpasan ko ay napapatili.
"Wifey naman eh, slowdown please?"-pagmamakaawa niya habang nakasunod sa akin
Huminto ako sa gitna ng daan at tumingin sa kanya O_o
"Ba't ba sunod ng sunod ka saken?!"-sigaw ko sa kanya. Napatingin tuloy samin ang mga studyante. Ugh! ‾︿‾ great. Hinila ko siya palabas ng school.
"Tatanungin kita ulet! Bak--"-naputol ang sasabihin ko sa bigla sa ginawa niya.
He wrapped his arms around my waist at inilapit ako sa kanya. He looked down at me. Ang taas niya kasi eh tapos ang liit ko T.T
"You should be happy for me, because I am following my dreams."-he said
My eyes widened O.O
Anong nonsense ang pinagsasabi ng taong 'to? Adik ba 'to? Anong drugs ang ginamit nito at ang lakas ng tama sa utak?
He chuckled. And spoke again.
"First of all, I'm not talking nonsense okay? Second, oo, adik ako pero hindi ako tama dahil sa drugs kundi dahil sayo. So please cut it out?"-pagpapaliwanag niya
I nodded. Yun lang ang reaction ng katawan ko. Loading pa eh.